Urodził się na Peloponezie. Przez jakiś czas przebywał na Górze Athos. Był też metropolitą Salonik. W 1486 został wybrany patriarchą Konstantynopola wsparty finansowo przez bogatych władców Wołoszczyzny. Po osiemnastu miesiącach został zesłany na jedną z wysp na Morzu Czarnym. W 1497 został wybrany po raz drugi, ponownie za łapówkę zapłacona przez hospodara Wołoszczyzny. Jego panowanie trwało tylko do sierpnia 1498 r.; wtedy został ponownie obalony. Na tron wstąpił wtedy Joachim I poparty łapówką króla GruzjiKonstantyna II. Został zesłany do Adrianopola. Został jednak wykupiony przez hospodara Wołoszczyzny. W latach 1503–1505 faktycznie sprawował władzę nad tamtejszym Kościołem[a]. Po raz trzeci został wybrany przez Święty Synod w Konstantynopolu, ale odmówił przyjęcia nominacji. Powrócił na Górę Athos, gdzie zmarł 11 sierpnia 1508. Jest czczony jako święty w Kościele prawosławnym. Jego święto jest 11 sierpnia.
Anthony Bryer, Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492) [w:] Bizancjum 1024–1492, t. 2, red. Jonathan Shepard, przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, ss. 325–347.
Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.
