O Βερνάρδος, γαλλ. Bernard (797 - 17 Απριλίου 818) από τονΟίκο των Καρολιδών ήταν βασιλιάς των Λομβαρδών (810-818). Όταν ο θείος του Λουδοβίκος Α΄ οΕυσεβής βασιλιάς των Φράγκων μετηνΑυτοκρατορική Διάταξητον έκανε υποτελή τού γιού τουΛοθαρίου Α΄ της Μέσης Φραγκίας, ο Βερνάρδος συνωμότησε εναντίον του. Το σχέδιο αποκαλύφθηκε καιο Βερνάρδος τυφλώθηκε και απεβίωσε από αυτό.
Γεννήθηκε στο Βερμαντουά της Πικαρδίας και ήταν νόθος γιος τουΠεπίνουτων Λομβαρδών ("της Ιταλίας") και μίας ερωμένης του. Το 810 ο πατέρας του ασθένησε στην πολιορκία της Βενετίας και απεβίωσε. Του Βερνάρδου, ανκαι νόθου, του επετράπη από τον πάππο τουΚαρλομάγνοη διαδοχή στη Λομβαρδία (Βόρεια Ιταλία). Ο πάππος του ήταν συγκυβερνήτης ως την ενηλικίωση (το 814) του Βερνάρδου.
Το 814 απεβίωσε ο Καρλομάγνος καιτον διαδέχθηκε στη Φραγκία ο νεότερος, γνήσιος γιος Λουδοβίκος Α΄των Φράγκων, ο οποίος μετηνΑυτοκρατορική Διάταξη καθόριζε το μέλλον του βασιλείου: το μεγαλύτερο μέρος θα πήγαινε στον πρωτότοκο γιοτουΛοθάριο Α΄καιο Βερνάρδος βασιλιάς της Λομβαρδίας θα ήταν υποτελής του. Αυτό θεωρήθηκε επιρροή της συζύγου τού Λουδοβίκου Α΄, της Ερμενγάρδης. Ανκαιη Διάταξη δεν άλλαζε κάτι ουσιαστικά, ο Βερνάρδος παραπονέθηκε και άρχισε να μηχανορραφεί εναντίον τουμε άλλους τρεις μεγιστάνες. Πληροφορίες έφτασαν στον Λουδοβίκο Α΄ ότι σχεδιάζεται ανεξαρτητοποίηση και αυτός αμέσως εκστράτευσε νοτιότερα. Οι συνωμότες αιφνιδιάστηκαν και ταξίδευσαν στο Σαλόν νατον συναντήσουν· δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο καιο Λουδοβίκος Α΄ από επιείκεια μετέτρεψε την ποινή τους σε τύφλωση. Η διαδικασία τραυμάτισε τον Βερνάρδο, που δύο ημέρες μετά απεβίωσε το 818[9][10]. Ύποπτος συνεργάτης τους θεωρήθηκε καιο Θέοδουλφ επίσκοπος της Ορλεάνης, που φυλακίστηκε και σύντομα απεβίωσε.
Ο Λουδοβίκος Α΄ είχε δύο νόθου αδελφούς, που τους έκειρε μοναχούς και τους έκλεισε σε μονές. Το βασίλειο της Λομβαρδίας απορροφήθηκε σε αυτό των Φράγκων, το οποίο δόθηκε στον Λοθάριο Α΄. Το 822 ο Λουδοβίκος Α΄ εξομολογήθηκε δημόσια στο Ατινύ ότι είναι ένοχος που σκότωσε τον ανιψιό τουκαι καλωσόρισε τους δύο νόθους αδελφούς τουστην ευμένειά του. Οι ιστορικοί λένε ότι αυτό τον έκανε ευάλωτο στην κυριαρχία των κληρικών και μείωσε το κύρος τουκαιτην εκτίμηση, σεβασμό πουτου είχαν οι Φράγκοι ευγενείς[9]. Μερικοί ιστορικοί λένε πως η απειλή εναντίον του ήταν σοβαρή καιη συγχώρεσή του έφερε την ισορροπία[11].