Συντεταγμένες: 12°08′11″N 86°15′05″W / 12.13639°N 86.25139°W / 12.13639; -86.25139
Η Μανάγουα (ισπ. προφορά ΔΦΑ: [maˈnaɣwa]), ή Σαντιάγο δε Μανάγουα (Managua), είναι λιμναία παρόχθια πόλη, πρωτεύουσα της Νικαράγουας και της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό 1.800.000 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2005. Βρίσκεται σε υψόμετρο 56 μέτρων στην νοτιοδυτική όχθη της λίμνης Μανάγουα, πρώην Σολοτλάν (ισπ. Xolotlán), εξ ου και ο χαρακτηρισμός της: Νύμφη της Σολοτλάν και Βενετία της Κεντρικής Αμερικής. Στη γλώσσα των ιθαγενών μανάγουα σημαίνει παρόχθια χώρα (λίμνης). Ιδρύθηκε το 1819 και ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα το 1852, ενώ μέχρι τότε ήταν ψαροχώρι.
Το 1947 ο πληθυσμός της αριθμούσε 110.200 κατοίκους ενώ σήμερα έχει υπερβεί τους 1.800.000 και είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κεντρικής Αμερικής μετά την Πόλη της Γουατεμάλας.
Αποτελεί το σπουδαιότερο αγροτικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας με κύρια προϊόντα τον καφέ, το βαμβάκι, την μπύρα, καθώς και είδη κλωστοϋφαντουργίας και υποδηματοποιίας.
Έχει θερμό κλίμα με εναλλασσόμενη ξηρασία και υγρασία ανάλογα με την εποχή. Η εποχή των βροχών είναι μεταξύ Μαΐου και Νοεμβρίου.
Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μαναγουέζοι ή Μαναγουανοί.
Η πόλη όταν ιδρύθηκε το 1819 με όνομα Leal Villa de Santiago de Managua, ήταν ένα μικρό ψαροχώρι.[1] Αργότερα όταν ξεκίνησε η ανεξαρτησία των χωρών της Κεντρικής Αμερικής από την Ισπανία, (το 1821), και όταν τελικά αναγνωρίστηκε πολύ αργότερα η ανεξαρτησία της Νικαράγουας, το 1850, για τον καθορισμό της πρωτεύουσας αναζητήθηκε μια συμβιβαστική λύση μεταξύ των δύο αντιμαχομένων πόλεων της Λεόν και της Γρανάδας(πρώτη πρωτεύουσα)[2] , η οποία και βρέθηκε τελικά στη "Σαντιάγο ντε Μανάγουα" το 1852.
Την εποχή εκείνη ένας ευφυέστατος και ραδιούργος Αμερικανός, γιατρός στο επάγγελμα, στη πραγματικότητα ένας στυγνός πειρατής και τυχοδιώκτης, ο Γουΐλιαμ Γουόκερ με μια μικρή σχετικά δύναμη ανδρών στρατολογημένων από την Φιλαδέλφεια, των ΗΠΑ, είχε καταλάβει τη χώρα, για λογαριασμό αμερικανών επιχειρηματιών και μάλιστα είχε αναλάβει και ο ίδιος Πρόεδρος της Νικαράγουας, μέχρι το 1860 όταν παραδόθηκε και φονεύθηκε από τις Αρχές της Ονδούρας. Επί της εποχής του η Μανάγουα άρχισε να αστικοποιείται αφού είχε καταστεί το κέντρο όλων των επιχειρήσεων στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών, εμπορικών κ.λπ.
Στη συνέχεια η Μανάγουα ακολούθησε τις τύχες της Νικαράγουας. Το 1876 και το 1885 πλήττεται από μεγάλες πλημμύρες. Την περίοδο 1912 – 1925 καθώς και 1927-1932 μετά από αίτηση της Κυβέρνησης της Νικαράγουας, ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ κατέλαβαν την Μανάγουα προκειμένου να επιβάλουν τη τάξη στη Χώρα.
Το 1931 ένας μεγάλος σεισμός καταστρέφει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Το 1936 ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιά με πολλές σοβαρές ζημιές. Παρά ταύτα η πόλη ξανακτίστηκε με περίλαμπρα κτίρια όταν στις 23 Δεκεμβρίου του 1972 νέος σεισμός κατέστρεψε σχεδόν όλη τη πόλη με θύματα που ξεπέρασαν τους 19.000 των κατοίκων. Από τότε και μέχρι σήμερα το κέντρο της πόλης παραμένει, περίεργα για τον επισκέπτη, πολύ αραιοκατοικημένο, σε σχέση με τα περίχωρα.
Επτά χρόνια αργότερα, το 1979, ακολούθησε ο γνωστός εμφύλιος πόλεμος για την ανατροπή του καθεστώτος του δικτάτορα Αναστάσιου Σομόσα Γκαρσία, του οποίου ακολούθησε ο 11χρονος πόλεμος των Κόντρας, καταστρέφοντας την οικονομία της χώρας και οδηγώντας την σε πλήρη διοικητική παραλυσία. Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, το 1998, ήλθε και συμπλήρωσε με την καταστροφική του μανία ο τυφώνας Μιτς που σάρωσε την πόλη πλήττοντας σχεδόν όλη την κεντρική Αμερική. Από το 2000 έχει ξεκινήσει η ανάκαμψη της πόλης που σημειώνεται δύσκολη, και δικαιολογημένα, πολύ αργή.
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.12ος, σελ.912.
Νικαράγουα
Σχετικά πολυμέσα
