ΗΜανάγουα (ισπανικά: Managua, προφορά ΔΦΑ: [maˈnaɣwa]), ή Σαντιάγο δε Μανάγουα, είναι λιμναία παρόχθια πόλη, πρωτεύουσα της Νικαράγουαςκαι της ομώνυμης επαρχίας. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας με πληθυσμό 1.800.000 κατοίκους, σύμφωνα μετην απογραφή του 2005. Βρίσκεται σε υψόμετρο 56 μέτρων στη νοτιοδυτική όχθη της λίμνης Μανάγουα, πρώην Σολοτλάν (ισπανικά: Xolotlán), εξουκαιο χαρακτηρισμός της: Νύμφη της ΣολοτλάνκαιΒενετία της Κεντρικής Αμερικής. Στη γλώσσα των ιθαγενών μανάγουα σημαίνει παρόχθια χώρα (λίμνης). Ιδρύθηκε το 1819 και ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα το 1852, ενώ μέχρι τότε ήταν ψαροχώρι.
Το 1947 ο πληθυσμός της αριθμούσε 110.200 κατοίκους ενώ σήμερα έχει υπερβεί τους 1.800.000 και είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κεντρικής Αμερικής μετά τηνΠόλη της Γουατεμάλας.
Αποτελεί το σπουδαιότερο αγροτικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας με κύρια προϊόντα τον καφέ, το βαμβάκι, την μπύρα, καθώς και είδη κλωστοϋφαντουργίας και υποδηματοποιίας.
Έχει θερμό κλίμα με εναλλασσόμενη ξηρασία και υγρασία ανάλογα μετην εποχή. Η εποχή των βροχών είναι μεταξύ Μαΐου και Νοεμβρίου.
Οι κάτοικοί της ονομάζονται Μαναγουέζοι ή Μαναγουανοί.
Η πόλη όταν ιδρύθηκε το 1819 με όνομα Leal Villa de Santiago de Managua, ήταν ένα μικρό ψαροχώρι.[1] Αργότερα όταν ξεκίνησε η ανεξαρτησία των χωρών της Κεντρικής Αμερικής από τηνΙσπανία, (το 1821), και όταν τελικά αναγνωρίστηκε πολύ αργότερα η ανεξαρτησία της Νικαράγουας, το 1850, γιατον καθορισμό της πρωτεύουσας αναζητήθηκε μια συμβιβαστική λύση μεταξύ των δύο αντιμαχομένων πόλεων της Λεόνκαι της Γρανάδας(πρώτη πρωτεύουσα)[2], η οποία και βρέθηκε τελικά στη "Σαντιάγο ντε Μανάγουα" το 1852.
Την εποχή εκείνη ένας ευφυέστατος και ραδιούργος Αμερικανός, γιατρός στο επάγγελμα, στην πραγματικότητα ένας στυγνός πειρατής και τυχοδιώκτης, οΓουίλιαμ Γουόκερμεμια μικρή σχετικά δύναμη ανδρών στρατολογημένων από τηΦιλαδέλφεια, τωνΗΠΑ, είχε καταλάβει τη χώρα, για λογαριασμό αμερικανών επιχειρηματιών και μάλιστα είχε αναλάβει καιο ίδιος Πρόεδρος της Νικαράγουας, μέχρι το 1860 όταν παραδόθηκε και φονεύθηκε από τις Αρχές της Ονδούρας. Επί της εποχής τουη Μανάγουα άρχισε να αστικοποιείται αφού είχε καταστεί το κέντρο όλων των επιχειρήσεων στρατιωτικών, πολιτικών, οικονομικών, εμπορικών κ.λπ.
Στη συνέχεια η Μανάγουα ακολούθησε τις τύχες της Νικαράγουας. Το 1876 και το 1885 πλήττεται από μεγάλες πλημμύρες. Την περίοδο 1912 – 1925 καθώς και 1927-1932 μετά από αίτηση της Κυβέρνησης της Νικαράγουας, ναυτικές δυνάμεις τωνΗΠΑ κατέλαβαν τη Μανάγουα προκειμένου να επιβάλουν την τάξη στη Χώρα.
Το 1931 ένας μεγάλος σεισμός καταστρέφει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Το 1936 ξέσπασε μια μεγάλη πυρκαγιάμε πολλές σοβαρές ζημιές. Παρά ταύτα η πόλη ξανακτίστηκε με περίλαμπρα κτίρια όταν στις 23 Δεκεμβρίου του 1972 νέος σεισμός κατέστρεψε σχεδόν όλη την πόλη με θύματα που ξεπέρασαν τους 19.000 των κατοίκων. Από τότε και μέχρι σήμερα το κέντρο της πόλης παραμένει, περίεργα γιατον επισκέπτη, πολύ αραιοκατοικημένο, σε σχέση μετα περίχωρα.
Επτά χρόνια αργότερα, το 1979, ακολούθησε ο γνωστός εμφύλιος πόλεμος γιατην ανατροπή του καθεστώτος του δικτάτορα Αναστάσιου Σομόσα Γκαρσία, του οποίου ακολούθησε ο 11χρονος πόλεμος τωνΚόντρας, καταστρέφοντας την οικονομία της χώρας και οδηγώντας τηνσε πλήρη διοικητική παραλυσία. Σανναμην έφθαναν όλα αυτά, το 1998, ήλθε και συμπλήρωσε μετην καταστροφική του μανία οτυφώνας Μιτςπου σάρωσε την πόλη πλήττοντας σχεδόν όλη την κεντρική Αμερική. Από το 2000 έχει ξεκινήσει η ανάκαμψη της πόλης που σημειώνεται δύσκολη, και δικαιολογημένα, πολύ αργή.