Σταμαθηματικά, ομάδα είναι ένα σύνολο στοιχείων εφοδιασμένο με μία πράξη, η οποία συνδυάζει δύο στοιχείατου συνόλου γιανα σχηματίσουν ένα τρίτο στοιχείο που ανήκει επίσης στο σύνολο, ικανοποιώντας ταυτόχρονα τέσσερις συνθήκες που ονομάζονται αξιώματα της ομάδας και αναφορικά είναι ηκλειστότητα, ηπροσεταιριστική ιδιότητα, η ύπαρξη ουδέτερου στοιχείουκαιηύπαρξη αντιστρόφων. Ένα από ταπιο γνώριμα παραδείγματα ομάδας είναι το σύνολο τωνακεραίωνμετην πράξη της πρόσθεσης. Η πρόσθεση δύο οποιονδήποτε ακεραίων έχει ως αποτέλεσμα ακέραιο. Η αφηρημένη διατύπωση των αξιωμάτων της ομάδας, τις καθιστά ένα κυρίαρχο εργαλείο της έρευνας στους περισσότερους κλάδους της αφηρημένης άλγεβρας αλλά καισε άλλους τομείς.[1][2]
Οι ομάδες συνδέονται στενά μετην έννοια της συμμετρίας. Για παράδειγμα μιασυμμετρική ομάδα κωδικοποιεί τα συμμετρικά χαρακτηριστικά ενός γεωμετρικού αντικειμένου: η ομάδα απαρτίζεται από το σύνολο των μετασχηματισμών που αφήνουν αναλλοίωτο το αντικείμενο καιτην πράξη που συνδυάζει δύο τέτοιους μετασχηματισμούς εκτελώντας τον ένα μετά τον άλλο. Οιομάδες Lie είναι συμμετρικές ομάδες που χρησιμοποιούνται σε μοντέλα σωματιδιακής φυσικής, οισημειακές ομάδες χρησιμεύουν στην κατανόηση συμμετρικών φαινομένων της μοριακής χημείας, οιομάδες του Poincaré μπορούν να εκφράσουν τη φυσική συμμετρία που υποβόσκει στηνειδική σχετικότητα. Η ιδέα της ομάδας ξεκίνησε από τις πολυωνυμικές εξισώσεις, μετονΕβαρίστ Γκαλουά (Évariste Galois) στο 1830. Μετη συνδρομή και άλλων κλάδων όπως ηθεωρία αριθμώνκαιηγεωμετρία, η έννοια της ομάδας γενικεύθηκε και θεμελιώθηκε γύρω στο 1870. Η σύγχρονη θεωρία ομάδων —με αυστηρή μαθηματική πειθαρχεία—μελετά τις ομάδες αυτές καθαυτές. Γιανα ερευνήσουν τις ομάδες οι μαθηματικοί επινόησαν διάφορες έννοιες γιανα σπάσουν τις ομάδες σε μικρότερα καλύτερα κατανοητά κομμάτια. Τέτοιες έννοιες είναι οιυποομάδες, οιομάδες πηλίκοκαιοιαπλές ομάδες. Επιπλέον των αφηρημένων ιδιοτήτων τους, οι ειδικοί της θεωρίας ομάδων μελετούν επίσης τους διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να οριστεί συγκεκριμένα μια ομάδα (τις παραστάσεις μιας ομάδας), τόσο από θεωρητική όσο και από υπολογιστική πλευρά. Μια ιδιαίτερα πλούσια θεωρία έχει αναπτυχθεί για τις πεπερασμένες ομάδες, η οποία κορυφώθηκε μετην μνημειώδη ταξινόμηση των πεπερασμένων απλών ομάδων που ανακοινώθηκε το 1983[3]και ολοκληρώθηκε το 2004.[4] Από τα μέσα του 1980, ηγεωμετρική θεωρία ομάδων, η οποία μελετά τη δράση ομάδων (συνήθως άπειρων) επί γραφημάτων έχει εξελιχθεί σε έναν ιδιαίτερα ενεργό κλάδο της θεωρίας ομάδων, λόγω και της σχέσης της μετηναλγεβρική τοπολογία.
Οι ακόλουθες ιδιότητες της πρόσθεσης ακεραίων χρησιμεύουν ως ένα υπόδειγμα γιατα θεωρητικά αξιώματαπου ορίζονται παρακάτω.
Για οποιουσδήποτε δύο ακεραίους και, το άθροισμα είναι επίσης ακέραιος. Έτσι, η πρόσθεση δύο ακεραίων ποτέ δεν δίνει κάποιο άλλο είδος αριθμού. Αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή ως κλειστότητα ως προς την πρόσθεση.
Για οποιουσδήποτε ακεραίους , και, . Με άλλα λόγια, η σειρά μετην οποία προσθέτουμε τρεις ή περισσότερους αριθμούς δεν έχει σημασία, αφού το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Η ιδιότητα αυτή είναι γνωστή ως προσεταιριστική ιδιότητα.
Εάν είναι ένας οποιοσδήποτε ακέραιος, τότε . Τομηδέν ονομάζεται τοουδέτερο (ή ταυτοτικό) στοιχείο της πρόσθεσης γιατί προσθέτοντας τομε οποιονδήποτε ακέραιο το αποτέλεσμά του δίνει τον ίδιο ακέραιο.
Για κάθε ακέραιο , υπάρχει ένας ακέραιος τέτοιος ώστε . Ο ακέραιος ονομάζεται αντίστροφοςτου ακεραίου και συμβολίζεται .
Οι ακέραιοι, μαζί μετην πράξη +, συγκροτούν ένα μαθηματικό αντικείμενο που ανήκει σε μία πιο μεγάλη κατηγορία αντικειμένων που μοιράζονται παρόμοιες δομικές αρχές. Γιανα κατανοηθούν κατάλληλα ως ένα σύνολο, δίνεται ο ακόλουθος θεωρητικός ορισμός:
Ομάδα είναι ένα σύνολο, , μαζί με μία πράξη (δηλαδή, μία συνάρτηση) η οποία συνδυάζει οποιαδήποτε δύο στοιχεία aκαιbγιανα σχηματίσει ένα άλλο στοιχείο που συμβολίζεται με ή απλά . Γιανα είναι ομάδα, το σύνολο καιη πράξη, , πρέπει να ικανοποιούν τέσσερις ιδιότητες γνωστές ως αξιώματα των ομάδων:[5]
Κλειστότητα: Για όλα τα, που ανήκουν στο, το αποτέλεσμα της πράξης, , ανήκει επίσης στο
Προσεταιριστική ιδιότητα: Για όλα τα, καιπου ανήκουν στο, ισχύει
Ουδέτερο στοιχείο: Υπάρχει ένα στοιχείο e στο, τέτοιο ώστε για κάθε στοιχείο στο, η εξίσωση να επαληθεύεται. Αυτό το στοιχείο είναι μοναδικό, και ως εκ τούτου όταν αναφερόμαστε σε αυτό θα λέμε τοουδέτερο στοιχείο
Αντίστροφο στοιχείο: Για κάθε στη, υπάρχει ένα στοιχείο στη τέτοιο ώστε .
Το αποτέλεσμα της πράξης αυτής μπορεί να εξαρτάται από τους τελεστές. Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα του συνδυασμού του στοιχείου μετο στοιχείο δεν είναι απαραίτητο να δώσει το ίδιο αποτέλεσμα όπως συνδυάζοντας το στοιχείο μετο στοιχείο η εξίσωση μπορεί ναμην είναι πάντοτε αληθής. Αυτή η εξίσωση ισχύει πάντοτε στην προσθετική ομάδα των ακεραίων, γιατί για οποιουσδήποτε δύο ακεραίους αντιμεταθεση ως προς την πρόσθεση). Ομάδες στις οποίες η αντιμεταθετική εξίσωση ισχύει πάντοτε ονομάζονται αβελιανές ομάδες (προς τιμήν τουΝιλς Χένρικ Άμπελ). Η συμμετρική ομάδα που περιγράφεται στην παρακάτω παράγραφο είναι ένα παράδειγμα ομάδας η οποία δεν είναι αβελιανή.
Το ουδέτερο στοιχείο μιας ομάδας συχνά γράφεται ή ,[6]μια σημειογραφία που κληρονομήθηκε από την πολλαπλασιαστική γραφή. Το ουδέτερο στοιχείο μπορεί επίσης να γραφεί ως , ειδικότερα εάν η πράξη της ομάδας συμβολίζεται με +, στην περίπτωση αυτή η ομάδα ονομάζεται προσθετική ομάδα. Το ουδέτερο στοιχείο μπορεί επίσης να γραφεί ως id.
Το σύνολο καλείται τοσύνολο των στοιχείων. Συχνά γράφουμε απλώς αντί για, εφόσον η πράξη είναι προφανής. Παρομοίως, σύντομες εκφράσεις όπως "ένα υποσύνολο της ομάδας " η "ένα στοιχείο της ομάδας " χρησιμοποιούνται όταν θέλουμε να αναφερθούμε σε "ένα υποσύνολο του συνόλου των στοιχείων της ομάδας " ή "ένα στοιχείο του συνόλου των στοιχείων της ομάδας ". Συνήθως είναι ξεκάθαρο από το περιεχόμενο ανο συμβολισμός αναφέρεται στην ομάδα ή στο σύνολο των στοιχείων της.
Δύο σχήματαστοεπίπεδο είναι ισοδύναμα αντο ένα μπορεί να μετασχηματιστεί στο άλλο με έναν συνδυασμό περιστροφών, αντικατοπτρισμών, και μεταφορών. Οποιοδήποτε σχήμα είναι ισοδύναμο μετον εαυτό του. Κάποια σχήματα όμως είναι ισοδύναμα μετον εαυτό τους με παραπάνω από έναν τρόπους και αυτές οι επιπλέον ισοδυναμίες ονομάζονται συμμετρίες. Ένα τετράγωνο έχει οχτώ συμμετρίες. Αυτές είναι:
id (καμία αλλαγή)
r1 (στροφή 90° δεξιά)
r2 (στροφή 180° δεξιά)
r3 (στροφή 270° δεξιά)
fv (οριζόντια ανάκλαση)
fh (κάθετη ανάκλαση)
fd (διαγώνια ανάκλαση)
fc (αντιδιαγώνια ανάκλαση)
Τα στοιχεία της ομάδας τωνσυμμετριώντουτετραγώνου (D4). Οι κορυφές καιοι ακμές έχουν αριθμηθεί γιανα ξεχωρίζουν.
Αυτές οι συμμετρίες αναπαριστώνται από συναρτήσεις. Καθεμιά από αυτές τις συναρτήσεις στέλνει ένα σημείο του τετραγώνου στο συμμετρικό του. Για παράδειγμα, η r1 περιστρέφει ένα σημείο κατά 90° δεξιά γύρω από το κέντρο του τετραγώνου, καιη fh αντικατοπτρίζει ένα σημείο κατά την ευθεία που διέρχεται από τα μέσα των πλευρών του τετραγώνου. Συνθέτοντας δύο τέτοιες συναρτήσεις συμμετρίας παίρνουμε μια τρίτη συνάρτηση συμμετρίας. Αυτές οι συμμετρίες ορίζουν μία ομάδα που ονομάζεται διεδρική ομάδα τάξης τέσσερα και συμβολίζεται D4. Το σύνολο των στοιχείων της ομάδας είναι το παραπάνω σύνολο συναρτήσεων συμμετρίας, καιη πράξη της ομάδας είναι ησύνθεση συναρτήσεων.[7] Δύο συμμετρίες συνδυάζονται όταν τις συνθέτουμε σαν συναρτήσεις. Εφαρμόζουμε την πρώτη σε ένα τετράγωνο καιστο αποτέλεσμα αυτής εφαρμόζουμε τη δεύτερη. Το αποτέλεσμα της εκτέλεσης πρώτα τουκαι μετά του γράφεται συμβολικά από δεξιά προς τα αριστερά ως ("εφάρμοσε τη συμμετρία αφού εκτελέσεις τη συμμετρία ").
Ο από δεξιά προς τα αριστερά συμβολισμός είναι ο ίδιος που χρησιμοποιείται στη σύνθεση συναρτήσεων.
Ο πίνακας της ομάδας στα δεξιά παρουσιάζει όλους αυτούς του δυνατούς συνδυασμούς. Για παράδειγμα, περιστροφή κατά 270° δεξιά (r3) και μετά οριζόντια αναστροφή (fh) είναι το ίδιο σαννα εφαρμόζαμε αντικατοπτρισμό κατά μήκος της διαγωνίου (fd). Χρησιμοποιούμε τα παραπάνω σύμβολα γραμμένα μεμπλεστον πίνακα της ομάδας:
fh • r3 = fd.
Πίνακας στοιχείων του τετραγώνου D4
•
id
r1
r2
r3
fv
fh
fd
fc
id
id
r1
r2
r3
fv
fh
fd
fc
r1
r1
r2
r3
id
fc
fd
fv
fh
r2
r2
r3
id
r1
fh
fv
fc
fd
r3
r3
id
r1
r2
fd
fc
fh
fv
fv
fv
fd
fh
fc
id
r2
r1
r3
fh
fh
fc
fv
fd
r2
id
r3
r1
fd
fd
fh
fc
fv
r3
r1
id
r2
fc
fc
fv
fd
fh
r1
r3
r2
id
Τα στοιχεία id, r1, r2, και r3 αποτελούν μιαυποομάδα, σημειωμένη με κόκκινο (άνω αριστερή περιοχή). Ένα αριστερό και ένα δεξί σύμπλοκο αυτής της υποομάδας σημειώνεται με πράσινο (στην τελευταία γραμμή) και κίτρινο (τελευταία στήλη), αντίστοιχα.
Δοθέντος του συνόλου των συμμετριών καιτην ανωτέρω πράξης, τα αξιώματα της ομάδας γράφονται ως εξής:
Το αξίωμα της κλειστότητας απαιτεί η σύνθεση οποιωνδήποτε δύο συμμετριών καινα είναι επίσης συμμετρία. Ένα άλλο παράδειγμα γιατην πράξη της ομάδας είναι r3 • fh = fc, δηλαδή περιστροφή κατά 270° δεξιά έπειτα από οριζόντια αναστροφή ισοδυναμεί με αναστροφή κατά μήκος της διαγωνίου (fc). Πράγματι οποιαδήποτε άλλη σύνθεση δύο συμμετριών δίνει συμμετρία όπως μπορεί να ελεγχθεί καιστον πίνακα της ομάδας.
Η προσεταιριστικότητα δεν περιορίζεται μόνο σε δύο συμμετρίες: Ξεκινούμε με τρία στοιχεία a, bκαιcτου D4, υπάρχουν δύο δυνατοί τρόποι να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις τρεις συμμετρίες με αυτή τη σειρά γιανα ορίσουμε μια συμμετρία του τετραγώνου. Ένας από αυτούς τους τρόπους είναι να συνθέσουμε πρώτα τοaκαιτοbσε μία συμμετρία, και μετά νατην συνθέσουμε μετοc. Ο άλλος τρόπος είναι να συνθέσουμε πρώτα ταbκαιc, και μετά το αποτέλεσμα μετοa. Η επιμεριστική ιδιότητα μας δείχνει ότι αυτοί οι δύο τρόποι είναι ίδιοι, δηλαδή, ένα γινόμενο πολλών στοιχείων μιας ομάδας μπορεί να γραφεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, (fd • fv) • r2 = fd • (fv • r2) μπορεί να ελεγχθεί από τον διπλανό πίνακα:
(fd • fv) • r2
=
r3 • r2
=
r1, το οποίο ισούται με
fd • (fv • r2)
=
fd • fh
=
r1.
Παρότι η προσεταιριστική ιδιότητα ισχύει για τις συμμετρίες του τετραγώνου καιτην πρόσθεση των αριθμών , δεν ισχύει για κάθε πράξη. Για παράδειγμα, ηαφαίρεση αριθμών δεν είναι προσεταιριστική: (7 − 3) − 2 = 2δεν είναι το ίδιο με7 − (3 − 2) = 6.
Τοουδέτερο στοιχείο id αφήνει τα πάντα αναλλοίωτα: ανγια κάθε συμμετρία , εφαρμόζουμε το id μετά το (ητο μετά το) τότε το αποτέλεσμα ισούται με, συμβολικά, , .
Ένα αντίστροφο στοιχείο ανατρέπει τον μετασχηματισμό κάποιου άλλου στοιχείου. Κάθε συμμετρία μπορεί να ανατραπεί: καθένας από τους παρακάτω μετασχηματισμούς—ταυτότητα id, οι αναστροφές fh, fv, fd, fcκαιη περιστροφή κατά 180° r2—είναι τα αντίστροφα του εαυτού τους, διότι εφαρμόζοντάς τα δύο φορές το τετράγωνο επανέρχεται στον αρχικό του προσανατολισμό. Οι περιστροφές r3και r1 είναι η μία αντίστροφη της άλλης, διότι περιστροφή κατά 90° και μετά περιστροφή κατά 270° (ή αντίστροφα) παράγει περιστροφή κατά 360° η οποία αφήνει το τετράγωνο αναλλοίωτο. Συμβολικά: fh • fh = id,r3 • r1 = r1 • r3 = id.
Σε αντίθεση μετην ομάδα των ακεραίων παραπάνω, όπου η σειρά εκτέλεσης των πράξεων δεν μετράει, στην D4 έχει σημασία: fh • r1 = fc αλλάr1 • fh = fd.Με άλλα λόγια, η D4δεν είναι αβελιανή, γεγονός που κάνει τη δομή αυτής της ομάδας πιο πολύπλοκη από την προαναφερθείσα παραπάνω ομάδα των ακεραίων.
Ένα παράδειγμα ομάδας αποτελούν οισυμμετρίες ενός γεωμετρικού σχήματος. Ενώ όμως εκτενή μελέτη των συμμετριών έχουν πραγματοποιήσει τόσο οιαρχαίοι Αιγύπτιοι όσο καιοΕυκλείδης, οι ομάδες αρχίζουν να αναγνωρίζονται ως μαθηματικά συστήματα μετά τον 18ο αιώνα.
Η σύγχρονη έννοια της αφηρημένης ομάδας αναπτύχθηκε από διάφορους τομείς των μαθηματικών.[8][9][10]Το αρχικό κίνητρο γιατη θεωρία ομάδων ήταν η αναζήτηση λύσεων πολυωνυμικών εξισώσεων βαθμού μεγαλύτερου του 4. Το 19ο αιώνα ο μαθηματικός Εβαρίστ Γκαλουά, επεκτείνοντας προηγούμενη δουλειά τωνΠάολο ΡουφίνικαιΖοζέφ Λουί Λαγκράνζ, έδωσε ένα κριτήριο γιατην επιλυσιμότητα μιας συγκεκριμένης πολυωνυμικής εξίσωσης με χρήση της ομάδας συμμετριώντωνριζών της. Τα στοιχεία μιας τέτοιας ομάδας Galois αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες μεταθέσεις των ριζών. Αρχικά, οι ιδέες του Γκαλουά απορρίφθηκαν από τους συγχρόνους τουκαιδεν δημοσιεύθηκαν παρά μόνο μετά θάνατον.[11][12]Οιομάδες μεταθέσεων ερευνήθηκαν στη γενική τους μορφή από τονΟγκιστέν-Λουί Κοσί. Στο έργο τουΆρθουρ ΚέιλεϊOn the theory of groups, as depending on the symbolic equation θn = 1 (1854) δίνεται ένας πρώτος αφηρημένος ορισμός της πεπερασμένης ομάδας.[13]
Ηγεωμετρία ήταν το δεύτερο πεδίο στο οποίο οι ομάδες χρησιμοποιήθηκαν συστηματικά, ειδικά οι ομάδες συμμετρίας ως μέρος τουπρογράμματος ErlangenτουΦέλιξ Κλάιντο 1872.[14] Μετά την εμφάνιση νέων γεωμετριών, όπως της υπερβολικήςκαι της προβολικής, ο Κλάιν χρησιμοποίησε τη θεωρία ομάδων γιανα τις οργανώσει πιο συνεκτικά. Επεικτείνοτας περεταίρω τις ιδέες αυτές, οΣόφους Λι καθιέρωσε τη μελέτη τωνομάδων Lieτο 1884.[15]
Το Έτος Θεωρίας Ομάδων 1960-61 τουΠανεπιστημίου του Σικάγου μάζεψε ειδικούς της θεωρίας ομάδων, όπως οιΝτάνιελ Γκορστάιν, Τζον ΤόμσονκαιΓουόλτερ Φάιτ, θέτοντας τα θεμέλια μιας συνεργασίας η οποία, μετη συμβολή πολλών άλλων μαθηματικών, ταξινόμησε όλες τις πεπερασμένες ομάδες το 1982. Αυτό το πρόγραμμα υπερέβη όλες τις προηγούμενες προσπάθειες λόγω του μεγέθους της, τόσο ως προς το μήκος των αποδείξεων, όσο και ως προς τον αριθμό των ερευνητών. Η έρευνα συνεχίζεται με σκοπό την απλοποίηση της απόδειξης της ταξινόμησης αυτής.[23] Στις μέρες μας, η θεωρία ομάδων είναι ακόμη ένας ιδιαίτερα ενεργός κλάδος των μαθηματικών με αποφασιστική επιρροή σε πολλά άλλα πεδία.a[›]
Τα βασικά στοιχεία για όλες τις ομάδες που προκύπτουν απευθείας από τις τρεις ιδιότητες των ομάδων υπόκεινται συνήθως στη στοιχειώδη θεωρία ομάδων.[24]Για παράδειγμα, η επαναλαμβανόμενη εφαρμογή της προσεταιριστικής ιδιότητας δείχνει ότι η παρακάτω ιδιότητα
a • b • c = (a • b) • c = a • (b • c)
γενικεύεται σε περισσότερους από τρεις παράγοντες. Και επειδή απ’ αυτό φαίνεται ότι οι παρενθέσεις μπορούν να εισαχθούν οπουδήποτε μέσα σεμια τέτοια σειρά από όρους, συνήθως παραλείπονται.[25]
Πολλές φορές οι ιδιότητες μπορούν να περιοριστούν στην ύπαρξη μόνο του αριστερού μοναδιαίου και αντίστροφου στοιχείου. Ωστόσο, και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί ότι οι ιδιότητες ισχύουν και από τις δύο πλευρές, οπότε είναι ισοδύναμες με τις παραπάνω.[26]
Δύο πολύ σημαντικές συνέπειες των ιδιοτήτων των ομάδων είναι η μοναδικότητα του αντίστροφου καιτου μοναδιαίο στοιχείου. Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα μοναδιαίο στοιχείο σε μία ομάδα και κάθε στοιχείο της ομάδας έχει ακριβώς ένα αντίστροφο στοιχείο. Γι’ αυτό αναφερόμαστε σ’ αυτά μιλώντας γιατο μοναδιαίο στοιχείο καιτο αντίστροφο στοιχείο.[27]
Γιανα αποδείξουμε τη μοναδικότητα του αντίστροφου στοιχείου ενός a, υποθέτουμε ότι τοa έχει δύο αντίστροφους, έστω bκαιc, σε μία ομάδα (G, •). Τότε:
b
=
b • e
αφού τοe είναι το μοναδιαίο στοιχείο
=
b • (a • c)
επειδή τοc είναι το αντίστροφο τουa, ισχύει ότι e = a • c
=
(b • a) • c
από την προσεταιριστική ιδιότητα
=
e • c
αφού τοb είναι αντίστροφο τουa, δηλ. b • a = e
=
c
επειδή τοe είναι το μοναδιαίο στοιχείο
Προκύπτει ότι τοb είναι ίσο μετοc. Με άλλα λόγια, υπάρχει μόνο ένα αντίστροφο στοιχείο για κάθε a. Όμοια, γιανα αποδείξουμε ότι το μοναδιαίο στοιχείο μιας ομάδας είναι μοναδικό, υποθέτουμε ότι η ομάδα G έχει δύο μοναδιαία στοιχεία, ταeκαιf. Τότε e = e • f = f, αφού eκαιf είναι ίσα.
Στις ομάδες μπορούμε να κάνουμε διαίρεση: δοθέντων στοιχείων aκαιb μιας ομάδας G, υπάρχει ακριβώς μία λύση xστηνGπου ικανοποιεί τηνεξίσωσηx • a = b. Γιατην ακρίβεια, πολλαπλασιάζοντας από τα δεξιά μεa−1 προκύπτει ότι x = x • a • a−1 = b • a−1. Όμοια, υπάρχει ακριβώς μία λύση yστηνGπου ικανοποιεί την εξίσωση a • y = b, και προκύπτει ότιy = a−1 • b. Γενικά, ταxκαιyδεν είναι απαραίτητο να είναι ίσα.
Άμεση συνέπεια αυτού είναι ότι ο πολλαπλασιασμός μιας ομάδας με ένα στοιχείο g είναι ισομορφισμός. Πιο συγκεκριμένα, αντοg είναι στοιχείο της ομάδας G, τότε υπάρχει ένας ισομορφισμός από τηνGστον εαυτό της που ονομάζεται αριστερή κλάση κατά gκαι στέλνει τοh ∈ Gστοg • h. Όμοια, η δεξιά κλάση κατά g είναι ισομορφισμός της Gστον εαυτό της που στέλνει τοhστοh • g. ΑνηG είναι αβελιανή ομάδα, η αριστερή και δεξιά κλάση ενός στοιχείου ταυτίζονται.
Οι ενότητες που ακολουθούν χρησιμοποιούν μαθηματικά σύμβολα, όπως το X = {x, y, z}το οποίο υποδηλώνει ένα σύνολο X που περιέχει στοιχεία x, y, και z, ή εναλλακτικά, το x ∈ X το οποίο υποδηλώνει ότι το x είναι ένα στοιχείο του X. Ο συμβολισμός f : X → Y σημαίνει η f είναι μιασυνάρτησηπου στέλνει κάθε στοιχείο του X σε ένα στοιχείο τουΥ.
Γιανα κατανοήσουμε τις ομάδες, πέρα από τα σύμβολα όπως τα παραπάνω, πρέπει να εισάγουμε έννοιες που αφορούν τη δομή τους.c[›] Υπάρχει μια εννοιολογική αρχή που διέπει όλες τις ακόλουθες έννοιες: γιανα επωφεληθούμε από τη δομή των ομάδων, οι κατασκευές που σχετίζονται με τις ομάδες πρέπει να είναι συμβατές μετην πράξη της ομάδας. Η συμβατότητα αυτή εκδηλώνεται στις ακόλουθες έννοιες με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, οι ομάδες μπορούν να συνδέονται μεταξύ τους μέσω συναρτήσεων που ονομάζονται ομομορφισμοί ομάδων. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, οι ομομορφισμοί οφείλουν να τηρούν τις δομές της ομάδας. Επίσης, μπορούμε να μελετήσουμε τη δομή των ομάδων χωρίζοντάς τες σε υποομάδες και ομάδες πηλίκου. Η αρχή της «διατήρηση της δομής» - ένα σύνηθες πρόβλημα σταμαθηματικά - είναι ένα παράδειγμα τουνα εργάζεσαι σε μία κατηγορία, στην προκειμένη περίπτωση, στην κατηγορία των ομάδων.
Οιομομορφισμοί ομάδωνg[›] είναι συναρτήσειςπου διατηρούν τη δομή των ομάδων. Μία συνάρτηση a: G → H ανάμεσα σε δύο ομάδες (G,•) και (H,*) ονομάζεται ομομορφισμός, ανηεξίσωση
a(g • k) = a(g) * a(k)
ισχύει για όλα τα στοιχεία g, k της G. Με άλλα λόγια, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο αν εφαρμόσουμε την πράξη της ομάδας, είτε πριν είτε μετά τη συνάρτηση a. Έτσι εξασφαλίζεται ότι a(1G) = 1H, και επιπλέον a(g)−1 = a(g−1)για κάθε g της G. Έτσι, ένας ομομορφισμός ομάδων τηρεί τη δομή της Gπου προκύπτει από τις ιδιότητες των ομάδων.
Δύο ομάδες GκαιH λέγονται ισόμορφες, αν υπάρχουν ομομορφισμοί a: G → Hκαιb: H → G, έτσι ώστε εφαρμόζοντας τις δύο αυτές απεικονίσεις τη μία μετά την άλλη με οποιαδήποτε σειρά, να προκύπτουν οι ταυτοτικές απεικονίσεις της Gκαι της H. Δηλαδή, a(b(h)) = hκαιb(a(g)) = gγια κάθε g της Gκαιh της H. Κατά μία έννοια, οι ισόμορφες ομάδες μεταφέρουν την ίδια πληροφορία. Για παράδειγμα, τονα αποδείξουμε ότι g • g = 1Gγια κάποιο στοιχείο g της G είναι το ίδιο μετονα αποδείξουμε ότι a(g) * a(g) = 1H, γιατί εφαρμόζοντας τηνaστην πρώτη εξίσωση, προκύπτει η δεύτερη και αντίστοιχα εφαρμόζοντας τηνbστη δεύτερη εξίσωση, προκύπτει η πρώτη.
Ανεπίσημα, μία υποομάδα είναι μια ομάδα Hπου εμπεριέχεται σε μία μεγαλύτερη ομάδα G. Συγκεκριμένα, το μοναδιαίο στοιχείο της G ανήκει καιστηνHκαιγια οποιαδήποτε h1καιh2 στοιχεία της H, υπάρχουν επίσης ταh1 • h2καιh1−1, έτσι ώστε ηH, εφοδιασμένη μετην πράξη της G, να αποτελεί ομάδα.
Στο παραπάνω παράδειγμα, το ταυτοτικό στοιχείο καιοι στροφές αποτελούν την υποομάδα R = {id, r1, r2, r3}, που είναι σκιασμένη με κόκκινο χρώμα στον παραπάνω πίνακα: οποιεσδήποτε δύο στροφές αποτελούν στροφή και επιπλέον, μία στροφή μπορεί να αναιρεθεί (δηλ. να αντιστραφεί) με τις συμπληρωματικές στροφές 270° για τις 90°, 180° για τις 180°, και 90° για τις 270° (εδώ να σημειώσουμε ότι ηπεριστροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση δεν μπορεί να οριστεί). Η παρακάτω συνθήκη είναι ικανή και αναγκαία γιανα ελέγχουμε αν ένα υποσύνολο H της G είναι υποομάδα της G: αρκεί να ελέγξουμε ανg−1h ∈ Hγια κάθε στοιχείο g, h ∈ H. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τις υποομάδες γιανα καταλάβουμε τις ομάδες ως δομές.d[›]
Για οποιοδήποτε υποσύνολο S της ομάδας G, η υποομάδα που παράγεται από τοS αποτελείται από τα στοιχεία τουSκαιτα αντίστροφά τους. Αυτή είναι η μικρότερη δυνατή υποομάδα της Gπουνα περιέχει τοS. Στο εισαγωγικό παράδειγμα παραπάνω, η υποομάδα που παράγεται από τα r2και fv αποτελείται από αυτά τα δύο στοιχεία, το ταυτοτικό στοιχείο id και από ταfh = fv • r2. Όπως ήδη είπαμε, αυτό είναι υποομάδα, επειδή ο συνδυασμός οποιωνδήποτε δύο εκτων τεσσάρων αυτών στοιχείων, ή τωναντίστροφών τους (πουστην προκειμένη περίπτωση τυγχάνει να ταυτίζονται) παράγει ένα στοιχείο της υποομάδας.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, θεωρούμε ότι δύο στοιχεία μιας ομάδας είναι το ίδιο, αν διαφέρουν κατά κάποιο στοιχείο μιας δοθείσας υποομάδας. Για παράδειγμα, στην D4 παραπάνω, μόλις πραγματοποιήσουμε μετατόπιση, το τετράγωνο δεν επιστρέφει στη θέση r2με απλή εφαρμογή στροφής, δηλαδή η πράξη της στροφής δεν σχετίζεται μετοναν έχει πραγματοποιηθεί μετατόπιση. Τα σύμπλοκα χρησιμοποιούνται γιανα λυθεί αυτό το πρόβλημα: μια υποομάδα H ορίζει το δεξιό και αριστερό σύμπλοκο, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν ως μετατοπίσεις της H από κάποιο τυχαίο στοιχείο g. Το αριστερό και δεξιό σύμπλοκο της Hπου περιέχουν τοg συμβολίζονται ως
Τα σύμπλοκα οποιασδήποτε υποομάδας H σχηματίζουν μία διαμέριση της G. Δηλαδή, η ένωση όλων των αριστερών συμπλόκων σχηματίζει τηνGκαι δύο αριστερά σύμπλοκα είτε ταυτίζονται είτε η τομή τους είναι το κενό. Στην πρώτη περίπτωση, τοg1H = g2H ισχύει όταν και μόνο όταν g1−1 • g2 ∈ H, δηλαδή όταν δύο στοιχεία διαφέρουν κατά ένα στοιχείο της H. Όμοια καιγιατο δεξιό σύμπλοκο. Τα αριστερά και δεξιά σύμπλοκα της Hδεν είναι κατ’ ανάγκη ίσα. Αν είναι ίσα, δηλαδή ανγια κάθε g της G, ισχύει gH = Hg, τότε ηH ονομάζεται κανονική υποομάδα της G.
Στην D4, την εισαγωγική ομάδα συμμετρίας, τα αριστερά σύμπλοκα gR της υποομάδας Rπου αποτελείται από τις περιστροφές, είναι είτε ίσα μεR, αντοg ανήκει στο ίδιο τοR είτε ίσα μεU = fcR = {fc, fv, fd, fh} (που είναι σκιασμένο με πράσινο). Η υποομάδα R είναι κι αυτή κανονική, επειδή fcR = U = Rfcκαιτο ίδιο ισχύει για κάθε άλλο στοιχείο πέρα απ’ το fc.
Κάποιες φορές, το σύνολο των υποσυνόλων μιας υποομάδας διέπεται από τις ιδιότητες της ομάδας, και προκύπτει έτσι το σύνολο πηλίκο. Γιανα γίνει αυτό, μια υποομάδα πρέπει να είναι κανονική. Για οποιαδήποτε υποομάδα N, το σύνολο πηλίκο ορίζεται ως
G / N = {gN, g ∈ G}, "G modulo N".
Αυτό το σύνολο υιοθετεί την πράξη (που πολλές φορές την ονομάζουμε πολλαπλασιασμό ή πρόσθεση) της ομάδας G: (gN) • (hN) = (gh)Nγια κάθε g και h της G. Αυτός ο ορισμός προκύπτει ξέροντας ότι η απεικόνιση G → G / Nπου στέλνει κάθε στοιχείο g στο σύμπλοκο gN, είναι ομομορφισμός ομάδων. Το υποσύνολο eN=N είναι το ουδέτερο στοιχείο της ομάδας καιτο αντίστροφο του gN στο σύνολο πηλίκο είναι το στοιχείο (gN)−1 = (g−1)N.e[›]
•
R
U
R
R
U
U
U
R
Πίνακας του σύνολου πηλίκου D4 / R
Τα στοιχεία του σύνολου πηλίκου D4 / R είναι το ίδιο το R, που είναι το μοναδιαίο στοιχείο, καθώς καιτοU = fvR. Η πράξη του σύνολου πηλίκου αναπαριστάται στον διπλανό πίνακα. Για παράδειγμα, U • U = fvR • fvR = (fv • fv)R = R. Η υποομάδα R = {id, r1, r2, r3}, καθώς καιτο αντίστοιχο σύνολο πηλίκο, είναι αβελιανές ομάδες, ενώ το D4δεν είναι αβελιανή ομάδα. Ο σχηματισμός μεγαλύτερων ομάδων από την ένωση μικρότερων, όπως για παράδειγμα η ομάδα D4που σχηματίζεται από την υποομάδα Rκαιτο σύνολο πηλίκο D4 / R προκύπτει από ως ημιευθύ γινόμενο.
Τα σύνολα πηλίκα καιοι υποομάδες μπορούν να περιγράψουν μια ομάδα ως εξής: κάθε ομάδα είναι το πηλίκο της ελεύθερης ομάδας προς τους γεννήτορες της ομάδας, διαιρούμενοι από την υποομάδα των σχέσεων. Η διεδρική ομάδα D4, για παράδειγμα, παράγεται από δύο στοιχεία rκαιf (π.χ., r = r1, η δεξιά στροφή καιf = fvη κάθετη (ή οποιαδήποτε άλλη) μετατόπιση), που σημαίνει ότι κάθε συμμετρία του τετραγώνου είναι πεπερασμένη σύνθεση αυτών των δύο συμμετριών ή των αντιστρόφων τους. Μαζί με τις σχέσεις
r 4 = f 2 = (r • f)2 = 1, η ομάδα περιγράφεται πλήρως. Κάτι τέτοιο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί γιατην κατασκευή του γραφήματος Cayley, που είναι ένας μηχανισμός γιατη γραφική απεικόνιση διακριτών ομάδων.
Οι υποομάδες καιτα σύνολα πηλίκα σχετίζονται ως εξής: ένα υποσύνολο Η της G μπορεί να θεωρηθεί ως συνάρτηση ένα προς ένα H → G, δηλαδή κάθε όρισμα αντιστοιχίζεται σε αποκλειστικά δική του τιμή. Αντίστοιχα με τις ένα προς ένα, υπάρχουν καιοι επί συναρτήσεις (κάθε στοιχείο του G είναι εικόνα κάποιου στοιχείου στο H), όπως για παράδειγμα η κανονική συνάρτηση G → G / N.y[›]Η ερμηνεία των υποομάδων καιτων συνόλων πηλίκων υπό το πρίσμα των ομομορφισμών, δίνει έμφαση στις δομές αυτών των ορισμών που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή. Γενικά, οι ομομορφισμοί δεν είναι ούτε ένα προς ένα συναρτήσεις, ούτε επί. Ο πυρήνας καιη εικόνα μιας ομάδας ομομορφισμών, καθώς καιτο πρώτο θεώρημα τουισομορφισμούτο αποδεικνύουν.
Ταπετσαρία με περιοδικό μοτίβο που δημιουργεί μια ομάδα από ταπετσαρίες.
Η θεμελιώδης ομάδα ενός επιπέδου, εξαιρουμένου ενός σημείου (αυτό που είναι έντονο) που περιλαμβάνει βρόχους γύρω από το σημείο αυτό. Αυτή η ομάδα είναι ισόμορφη με τους ακεραίους.
Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα και εφαρμογές για τις ομάδες. Πρώτα απ’ όλα, το σύνολο Z τωνακέραιων εφοδιασμένο μετην πράξη της πρόσθεσης, που περιγράφεται παραπάνω. Αν αντί γιατην πρόσθεση χρησιμοποιήσουμε τονπολλαπλασιασμό, προκύπτουν πολλαπλασιαστικές ομάδες. Αυτές οι ομάδες είναι προκάτοχοι σημαντικών κατασκευών της αφηρημένης άλγεβρας. Οι ομάδες χρησιμοποιούνται επίσης καισε άλλους τομείς τωνμαθηματικών.
Διάφορα μαθηματικά αντικείμενα εξετάζονται συνήθως ταξινομώντας τασε ομάδες και μελετώντας τις ιδιότητές τους. Για παράδειγμα, οΑνρί Πουανκαρέ δημιούργησε αυτό που λέμε σήμερα αλγεβρική τοπολογία, ορίζοντας τη θεμελιώδη ομάδα. Μέσω αυτής της σύνδεσης, τοπολογικές ιδιότητες όπως η ανοιχτή περιοχή καιη συνέχεια προκύπτουν ως ιδιότητες των ομάδων. Για παράδειγμα, στοιχεία της θεμελιώδους ομάδας αναπαριστώνται από βρόχους. Η δεύτερη εικόνα στα δεξιά δείχνει βρόχους στον χώρο, γύρω από ένα σημείο πουδεν ανήκει στον βρόχο. Ομπλε βρόχος θεωρείται μηομοτοπικός (γι’ αυτό και άσχετος), επειδή μπορεί να μικραίνει συνεχώς, μέχρι ένα σημείο. Η ύπαρξη της τρύπας εμποδίζει τον πορτοκαλί βρόχο να μικραίνει μέχρι ένα σημείο. Η θεμελιώδης ομάδα του επιπέδου πουδεν περιλαμβάνει ένα σημείο, προκύπτει ως ένας άπειρος κύκλος, που παράγεται από τον πορτοκαλί βρόχο (ή οποιονδήποτε άλλον βρόχο που περιστρέφεται γύρω από την τρύπα). Με αυτόν τον τρόπο, η θεμελιώδης ομάδα ανιχνεύει την τρύπα.
Σεπιο πρόσφατες εφαρμογές, η επίδραση έχει επίσης αντιστραφεί γιανα παρακινήσει γεωμετρικές κατασκευές στη θεωρία ομάδων. Με παρόμοιο τρόπο, ηγεωμετρική θεωρία ομάδων ασχολείται με γεωμετρικές έννοιες, όπως για παράδειγμα, τη μελέτη των υπερβολικών ομάδων. Άλλοι τομείς στους οποίους χρησιμοποιείται η θεωρία ομάδων είναι ηαλγεβρική γεωμετρίακαιηθεωρία αριθμών. Εκτός από τις παραπάνω θεωρητικές εφαρμογές, υπάρχουν πολλές πρακτικές εφαρμογές των ομάδων. Ηκρυπτογραφία βασίζεται στο συνδυασμό της αφηρημένης προσέγγισης της θεωρίας ομάδων και στις γνώσεις πάνω στους αλγορίθμουςπου αποκτήθηκαν στην υπολογιστική θεωρία ομάδων, ιδίως όταν εφαρμόζεται για πεπερασμένες ομάδες. Οι εφαρμογές της θεωρίας ομάδων δεν περιορίζονται στα μαθηματικά. Επιστήμες όπως ηφυσική, ηχημείακαιηεπιστήμη υπολογιστών ωφελούνται σε μεγάλο βαθμό από την θεωρία ομάδων.
Πολλά αριθμητικά συστήματα, όπως οιακέραιοικαιοιρητοί, ανήκουν εκ φυσικού σεσύνολαπου συμπεριφέρονται ως ομάδες. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως συμβαίνει με τους ρητούς, καιηπρόσθεσηκαιοπολλαπλασιασμός δημιουργούν ομάδες. Τέτοια αριθμητικά συστήματα είναι προκάτοχοι κάποιων άλλων γενικών αλγεβρικών εννοιών, γνωστοί ως δακτύλιοικαισώματα. Άλλες έννοιες της αφηρημένης άλγεβρας, όπως ταπρότυπα, οιδιανυσματικοί χώροικαιοι άλγεβρες, σχηματίζουν επίσης ομάδες.
Το σύνολο τωνακεραίωνZ εφοδιασμένο μετηνπρόσθεση, συμβολίζεται ως (Z, +), και αναφέρθηκε παραπάνω. Οι ακέραιοι, μετην πράξη τουπολλαπλασιασμού αντί γιατην πρόσθεση, δηλαδή το (Z, ·) δεν αποτελούν ομάδα. Ενώ πληρούνται όλες οι ιδιότητες της ομάδας, δεν υπάρχει το αντίστροφο στοιχείο: για παράδειγμα, τοa = 2 είναι ένας ακέραιος, αλλά η μόνη λύση της εξίσωσης a · b = 1 είναι τοb = 1/2, που ανήκει στους ρητούς και όχι στους ακέραιους. Οπότε, δεν υπάρχει το (πολλαπλασιαστικό) αντίστροφο στοιχείο για κάθε στοιχείο τουZ.k[›]
Η ανάγκη ύπαρξης αντιστρόφων στονπολλαπλασιασμό μας οδηγεί στη χρήση κλασμάτων
Τα κλάσματα ακεραίων (μεbδιάφορο τουμηδενός) ονομάζονται ρητοί αριθμοί. Το σύνολο όλων αυτών τωνκλασμάτων συμβολίζεται ως Q. Υπάρχει ακόμα ένα μικρό εμπόδιο γιανα αποτελέσει ομάδα το(Q, ·),το σύνολο των ρητών μετον πολλαπλασιασμών. Ο ρητός αριθμός 0δεν έχει αντίστροφο (δηλαδή δεν υπάρχει x τέτοιο ώστε x · 0 = 1), οπότε το (Q, ·) δεν είναι ομάδα.
Ωστόσο, το σύνολο όλων τωνμη μηδενικών ρητών αριθμών Q \ {0} = {q ∈ Q, q ≠ 0} είναι αβελιανή ομάδαμε πράξη τον πολλαπλασιασμό και συμβολίζεται ως (Q \ {0}, ·).m[›]Η προσεταιριστικότητα καιτο μοναδιαίο στοιχείο είναι επακόλουθα των ιδιοτήτων των ακεραίων. Ηκλειστότητα όμως δεν ισχύει, εφόσον το γινόμενο δύο μη μηδενικών ρητών δεν είναι ποτέ μηδέν. Τέλος, ο αντίστροφος τουa/b είναι οb/a, οπότε ικανοποιείται η ιδιότητα του αντίστροφου στοιχείου.
Οι ρητοί αριθμοί (συμπεριλαμβανομένου καιτου μηδενός) σχηματίζουν ομάδα μετην πράξη της πρόσθεσης. Συνδέοντας την πρόσθεση καιτον πολλαπλασιασμού, προκύπτουν πιο περίπλοκες δομές που ονομάζονται δακτύλιοι και - αν μπορούμε να κάνουμε διαίρεση, όπως στοQ— προκύπτουν τα σώματα, που καταλαμβάνουν κεντρική θέση στην αφηρημένη άλγεβρα. Οπότε πολλά επιχειρήματα της θεωρίας ομάδων αποτελούν τη βάση για δομές σαν αυτές.n[›]
Οι ώρες στο ρολόι σχηματίζουν μια ομάδα που χρησιμοποιεί πρόσθεση modulo 12. Εδώ, 9+4=1
Στην αριθμητική μέτρου, δύο ακέραιοι προστίθενται, και μετά τοάθροισμά τους διαιρείται από τονθετικό ακέραιο που ονομάζεται modulus.Το αποτέλεσμα της αριθμητικής μέτρου είναι το υπόλοιπο αυτής της διαίρεσης. Για κάθε modulus, τοn, το σύνολο των ακεραίων από 0 μέχρι n−1 σχηματίζει ομάδα υπό την αριθμητική μέτρου: το αντίστροφο ενός στοιχείου a είναι τοn−a, καιτο 0 είναι το μοναδιαίο στοιχείο. Αυτό θυμίζει τις ώρες τωνρολογιών: ανο δείκτης του ρολογιού είναι στο 9 και προχωρήσει κατά 4 ώρες, θα καταλήξει στο 1, όπως φαίνεται στα δεξιά. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι 9 + 4 ίσον 1 "modulo 12" ή συμβολίζοντάς το έτσι:
9 + 4 ≡ 1 modulo 12.
Η ομάδα των ακεραίων modulo n γράφεται Zn or Z/nZ.
Για κάθε πρώτο αριθμό p, υπάρχει επίσης η πολλαπλασιαστική ομάδα ακεραίων modulo p. Τα στοιχεία του είναι οι ακέραιοι 1 έως p−1. Η πράξη της ομάδας είναι οπολλαπλασιασμός modulo p. Δηλαδή, το σύνηθες γινόμενο διαιρείται μεpκαιτο υπόλοιπο της διαίρεσης είναι το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού κατά modulo. Για παράδειγμα, ανp = 5, υπάρχουν τέσσερα στοιχεία της ομάδας 1, 2, 3, 4. Σε αυτήν την ομάδα, 4 · 4 = 1, επειδή το σύνηθες γινόμενο 16 είναι ισοδύναμο με 1, αφού όταν διαιρεθεί μετο 5 δίνει υπόλοιπο 1. Αυτό συμβολίζεται ως:
16 ≡ 1 (mod 5).
Το ότι οp είναι πρώτος διασφαλίζει ότι τογινόμενοτων δύο ακεραίων, απ’ τους οποίους κανείς δεν διαιρείται από τοpδενθα είναι επίσης πολλαπλάσιοτουp, οπότε το σύνολο των κλάσεων θα είναι κλειστό ως προς τον πολλαπλασιασμό. Το μοναδιαίο στοιχείο είναι το 1, όπως συνηθίζεται στις πολλαπλασιαστικές ομάδες, καιη προσεταιριστικότητα προκύπτει από την αντίστοιχη ιδιότητα των ακεραίων. Τέλος, το αντίστροφο στοιχείο προϋποθέτει ότι αν δίνεται ένας ακέραιος aπουδεν διαιρείται μετοp, υπάρχει ένας ακέραιος b τέτοιος ώστε
a · b ≡ 1 (mod p), δηλαδή οp διαιρεί τη διαφορά a · b − 1.
Ο αντίστροφος b μπορεί να βρεθεί μετη χρήση της ταυτότητας του Μπεζούκαιτο γεγονός ότι ομέγιστος κοινός διαιρέτηςμ.κ.δgcd(a, p) ισούται με 1. Στην περίπτωση παραπάνω όπου p = 5, το αντίστροφο του 4 είναι 4, καιτο αντίστροφο του 3 είναι 2, αφού 3 · 2 = 6 ≡ 1 (mod 5). Ως εκ τούτου, πληρούνται όλες οι ιδιότητες της ομάδας. Στην πραγματικότητα, αυτό το παράδειγμα είναι παρόμοιο μετο (Q\{0}, ·) που αναφέρθηκε παραπάνω: αποτελείται από τα στοιχεία του Z/pZ που έχουν μια αντίστροφο με πράξη τον πολλαπλασιασμό. Οι ομάδες αυτές συμβολίζονται ως Fp×. Είναι ζωτικής σημασίας γιατηνκρυπτογράφηση κωδίκων.p[›]
Η έκτες μιγαδικές ρίζες της μονάδας σχηματίζουν μια κυκλική ομάδα. Τοz είναι το πρωτεύον στοιχείο, αλλά τοz2δεν είναι, επειδή οι άρτιες δυνάμεις τουzδεν είναι δύναμη τουz2.
Μια κυκλική ομάδα είναι η ομάδα της οποίας όλα τα στοιχεία προκύπτουν από δυνάμεις ενός συγκεκριμένου στοιχείου a. Με πολλαπλασιαστικό συμβολισμό, τα στοιχεία της ομάδας θα είναι:
..., a−3, a−2, a−1, a0 = e, a, a2, a3, ...,
όπου a2 σημαίνει a • a, καιa−3 σημαίνει a−1 • a−1 • a−1=(a • a • a)−1κτλ.h[›] Ένα τέτοιο στοιχείο a ονομάζεται γεννήτορας ή αρχικό στοιχείο της ομάδας. Στην πρόσθεση, ένα στοιχείο είναι γεννήτορας όταν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία μπορούν να γραφτούν ως
..., −a−a, −a, 0, a, a+a, ...
Στις ομάδες Z/nZ που αναφέρθηκαν παραπάνω, το στοιχείο 1 είναι γεννήτορας, οπότε αυτές οι ομάδες είναι κυκλικές. Πράγματι, κάθε στοιχείο εκφράζεται ως ένα άθροισματου οποίου όλοι οι όροι ισούνται με 1. Κάθε κυκλική ομάδα μεn στοιχεία είναι ισόμορφη αυτής της ομάδας. Ένα δεύτερο παράδειγμα για τις κυκλικές ομάδες είναι η ομάδα τωνn-οστών μιγαδικών ριζών της μονάδας, που προκύπτουν από τους μιγαδικούς αριθμούςzπου ικανοποιούν τηνεξίσωσηzn = 1. Αυτοί οι αριθμοί μπορούν να παρασταθούν ως οι κορυφές ενός κανονικούn-γώνου, όπως φαίνεται στα δεξιά μεμπλε χρώμα γιαn = 6. Η πράξη της ομάδας είναι οπολλαπλασιασμόςτων μιγαδικών αριθμών. Στην εικόνα, πολλαπλασιάζοντας μετοz αντιστοιχεί σεμια αριστερόστροφη περιστροφή κατά 60°. Χρησιμοποιώντας τη θεωρία σωμάτων, μπορούμε να αποδείξουμε ότι η ομάδα Fp× είναι κυκλική: για παράδειγμα, ανp = 5,το 3 είναι γεννήτορας, δεδομένου ότι 31 = 3,32 = 9 ≡ 4,33 ≡ 2, and 34 ≡ 1.
Ορισμένες κυκλικές ομάδες έχουν άπειρο αριθμό στοιχείων. Σε αυτές τις ομάδες, για κάθε μη μηδενικό στοιχείο a, όλες οι δυνάμεις τουa είναι διαφορετικές. Παρά την ονομασία "κυκλική ομάδα", οι δυνάμεις των στοιχείων δεν δημιουργούν κύκλο. Μια άπειρη κυκλική ομάδα είναι ισόμορφη μετην (Z, +), την ομάδα των ακέραιων υπό την πράξη της πρόσθεσης που αναφέρθηκε παραπάνω. Όπως και αυτές οι δύο είναι αβελιανές, έτσι και όλες οι κυκλικές ομάδες είναι αβελιανές.
Η μελέτη των πεπερασμένων αβελιανών ομάδων έχει προχωρήσει αρκετά, συμπεριλαμβανομένου καιτου θεμελιώδους θεωρήματος των πεπερασμένων παραγόμενων αβελιανών ομάδων. Έτσι, πολλές θεωρίες που σχετίζονται με τις ομάδες, όπως το κέντρο καιο αντιμεταθέτης, περιγράφουν πότε μια ομάδα δεν είναι αβελιανή.
Οι ομάδες συμμετρίας είναι ομάδες που αποτελούνται από συμμετρίες δοθέντων μαθηματικών αντικειμένων – είτε γεωμετρικής φύσης, όπως η εισαγωγική συμμετρική ομάδα του τετραγώνου, ή αλγεβρικής φύσης, όπως οι πολυωνυμικές εξισώσεις καιοι λύσεις τους. Από εννοιολογικής άποψης, η θεωρία ομάδων μπορεί να θεωρηθεί ως η μελέτη της συμμετρίας.t[›]Οι συμμετρίες στα μαθηματικά απλοποιούν σημαντικά τη μελέτη των γεωμετρικών ή αναλυτικών αντικείμενων. Μια ομάδα λέγεται ότι δρασε ένα άλλο μαθηματικό αντικείμενο X εάν κάθε στοιχείο της ομάδας εκτελεί κάποια λειτουργία στοXκαι είναι συμβατή με τους κανόνες της ομάδας. Στο παρακάτω παράδειγμα δεξιά, ένα στοιχείο τάξης 7 της (2,3,7) τριγωνικής ομάδας δραμε μετάθεση των επισκιασμένων πλαγίων τρίγωνων. Από μια ομάδα δράσης, το μοτίβο της ομάδας είναι συνδεδεμένο μετη δομή του αντικειμένου που ενήργησε.
Σε τομείς χημικών προϊόντων, όπως ηκρυσταλλογραφία, ομάδες χώρων και ομάδες σημείων περιγράφουν τη μοριακή συμμετρία και τις κρυσταλλικές συμμετρίες. Αυτές οι συμμετρίες διέπουν τη χημική και φυσική συμπεριφορά των συστημάτων αυτών και της θεωρίας ομάδων επιτρέπει την απλούστευση της κβαντικής μηχανικής ανάλυσης των ιδιοτήτων αυτών. Για παράδειγμα, η θεωρία ομάδων χρησιμοποιείται γιανα δείξει κανείς ότι οι οπτικές μεταβάσεις μεταξύ ορισμένων κβαντικών επιπέδων δεν μπορεί να γίνει εξαιτίας της εμπλεκόμενης συμμετρίας των κανόνων.
Δεν είναι μόνο οι ομάδες χρήσιμες γιατην εκτίμηση των επιπτώσεων των συμμετριών σταμόρια, αλλά εκπληκτικά αυτά προβλέπουν επίσης ότι τα μόρια μερικές φορές μπορεί να αλλάξουν συμμετρία. Η επίδραση Τζιάν-Τέλερ (Jahn-Teller effect) είναι μια στρέβλωση του ενός μορίου της υψηλής συμμετρίας, όταν υιοθετεί μια συγκεκριμένη κατάσταση του εδάφους της συμμετρίας κάτω από ένα σύνολο των πιθανών καταστάσεων του εδάφους που σχετίζονται με κάθε άλλη από τις πράξεις συμμετρίας του μορίου.
Ομοίως, η θεωρία ομάδων βοηθά στην πρόβλεψη των αλλαγών στις φυσικές ιδιότητεςπου συμβαίνουν όταν ένα υλικό υποβάλλεται σεμια μεταβατική φάση, για παράδειγμα, ένα κυβικό σεμια τετραεδρική κρυσταλλική μορφή. Ένα παράδειγμα είναι σιδηροηλεκτρικά υλικά, όπου η αλλαγή από παραηλεκτρική σε ένα σιδεροηλεκτρική κατάσταση λαμβάνει χώρα στηΘερμοκρασία Κιρίκαι σχετίζεται μεμια αλλαγή από την κατάσταση υψηλής συμμετρίας παραηλεκτρικής κατάστασης χαμηλότερης σιδηροηλεκτρικής συμμετρίας, που συνοδεύεται από μια λεγόμενη μαλακή λειτουργία, μια παλμική λειτουργία πλέγματος που πηγαίνει στο μηδέν συχνότητα κατά τη μετάβαση.
Τέτοιο αυθόρμητο σπάσιμο της συμμετρίας βρίσκει εφαρμογή στην φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, όπου η εμφάνισή της σχετίζεται μετην εμφάνιση των μποζονίων Γκολντστόουν.
Το Buckminsterfullerene δείχνει την ισοεδρική συμμετρία.
Αμμωνία, NH3. Η ομάδα συμμετρίας της είναι τάξης 6 και δημιουργείται από στροφή 120° και αντικατοπτρισμό.
Τα κυβάνια C8H8 έχουν οκταεδρική συμμετρία.
Hexaaquacopper(II) περίπλοκο ιόν, [Cu(OH2)6]2+. Σε σύγκριση με ένα τέλεια συμμετρικό σχήμα, τομόριο είναι κάθετα διεσταλμένο κατά 22% (επίδραση Τζιάν-Τέλερ).
Η τριγωνική ομάδα (2,3,7), μια υπερβολική ομάδα.
Οι πεπερασμένες ομάδες συμμετρίας, όπως οι ομάδες Μάθιου (Mathieu), χρησιμοποιούνται στη θεωρία κωδικοποίησης, η οποία μετη σειρά της εφαρμόζεται στην διόρθωση σφαλμάτων των μεταδιδόμενων δεδομένων καισε συσκευές αναπαραγωγής CD. Μια άλλη εφαρμογή είναι η διαφορική θεωρία Γκαλουά, η οποία χαρακτηρίζει τις συναρτήσεις που έχουν αντιπαράγωγου της προκαθορισμένης μορφής , δίνοντας κριτήρια θεωρίας ομάδων γιατο πότε οι λύσεις ορισμένων διαφορικών εξισώσεων είναι καλά ορισμένες. Οι γεωμετρικές ιδιότητες που παραμένουν σταθερές στο πλαίσιο των δράσεων της ομάδας μελετώνται στη θεωρία (γεωμετρικής) μεταβλητότητας.
Δύο διανύσματα (η αριστερή εικόνα) πολλαπλασιαζόμενα με πίνακες (τα μεσαία καιη δεξιά εικόνα). Η μεσαία εικόνα αντιπροσωπεύει μια δεξιόστροφη περιστροφή κατά 90°, ενώ οιπιο δεξιά ένα τεντώνει το x-συντεταγμένη κατά ένα παράγοντα 2.
Οι ομάδες πινάκων αποτελούνται από πίνακεςμε πράξη τονπολλαπλασιασμό πινάκων. Η γενική γραμμική ομάδα αποτελείται από όλους τους αντιστρέψιμους πίνακες με πραγματικά στοιχεία. Οι υποομάδες της αναφέρονται ως ομάδες πινάκων ή γραμμικές ομάδες. Το παράδειγμα της διεδρικής ομάδας που αναφέρθηκε παραπάνω μπορεί να θεωρηθεί ως μια (πολύ μικρή) ομάδα πινάκων. Μια άλλη σημαντική ομάδα πινάκων είναι ηειδική ορθογώνια ομάδα. Περιγράφει όλες τις πιθανές περιστροφές σε διαστάσεις. Μέσω γωνιών Όιλερ, οι πίνακες περιστροφής χρησιμοποιούνται σεγραφικά υπολογιστών.
Η θεωρία εκπροσώπησης είναι εφαρμογή της έννοιας της ομάδας και σημαντική γιαμια βαθύτερη κατανόηση των ομάδων. Μελετά την ομάδα από τις ενέργειες τουδιανυσματικού χώρουσε άλλους χώρους. Μια ευρεία κατηγορία των αναπαραστάσεων της ομάδας είναι γραμμικές αναπαραστάσεις, δηλαδή η ομάδα πουδρασε ένα χώρο φορέα, όπως ο τρισδιάστατος ευκλείδειος χώρος. Μια αναπαράσταση τουσε ένα -διάστατο διάνυσμα πραγματικού χώρου είναι απλά μια ομάδα ομομορφισμού
από την ομάδα στη γενική γραμμική ομάδα. Με αυτόν τον τρόπο, η λειτουργία της ομάδας, η οποία μπορεί να δοθεί αφηρημένα, μεταφράζεται στονπολλαπλασιασμότων πινάκων καθιστώντας προσιτό στους ρητούς υπολογισμούς. Λαμβάνοντας υπόψη μια ομάδα δράσης, αυτό δίνει περαιτέρω μέσα γιανα μελετήσουν το αντικείμενο που μελετάται. Από την άλλη πλευρά, δίνει επίσης πληροφορίες σχετικά μετην ομάδα. Αναπαραστάσεις ομάδας είναι μια οργανωτική αρχή στη θεωρία των πεπερασμένων ομάδων, ομάδες Λι, αλγεβρικές ομάδες και τοπολογικές ομάδες, ειδικά (τοπικά) συμπαγείς ομάδες.
Οι ομάδες Γκαλουά αναπτύχθηκαν γιανα βοηθήσουν στην επίλυση πολυωνυμικών εξισώσεων, αναπαριστώντας αποδοτικά τα χαρακτηριστικά συμμετρίας τους. Για παράδειγμα, οι λύσεις της εξίσωσης δίνονται από
Ανταλλάσσοντας τα "+" και "-" στην έκφραση (δηλαδή μετατίθοντας τις δύο λύσεις της εξίσωσης) μπορεί να θεωρηθεί ως μια (πολύ απλή) πράξη ομάδας. Παρόμοιοι τύποι είναι γνωστοί για εξισώσεις 3ουκ 4ου βαθμού, αλλά δεν υπάρχουν σε γενικές γραμμές για 5ου βαθμού και άνω. Αφηρημένες ιδιότητες των ομάδων Γκαλουά που συνδέονται μεπολυώνυμα (ιδίως στην επιλυσιμότητά τους) μπορούν να δώσουν ένα κριτήριο για πολυώνυμα που έχουν όλες τις λύσεις τους, καινα εκφραστεί μόνο από πρόσθεση, πολλαπλασιασμόκαιρίζες ομοίως μετον κανόνα που είδαμε παραπάνω.
Το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί μετη μετατόπιση της θεωρίας σωμάτων και λαμβάνοντας υπόψη τη διάσπαση σώματος ενός πολυωνύμου. Η σύγχρονη θεωρία Γκαλουά γενικεύει τον παραπάνω τύπο ομάδων Γκαλουά για τις επεκτάσεις τομέα και καθορίζει, μέσω του θεμελιώδους θεωρήματος της θεωρίας Γκαλουά, μια ακριβής σχέση ανάμεσα στα πεδία και τις ομάδες, υπογραμμίζοντας για άλλη μια φορά την πανταχού παρουσία των ομάδων στα μαθηματικά.
Μια ομάδα ονομάζεται πεπερασμένη αν έχει έναν πεπερασμένο αριθμό στοιχείων. Ο αριθμός των στοιχείων ονομάζεται τάξη της ομάδας. Μια σημαντική κατηγορία είναι η συμμετρικές ομάδες , δηλαδή οι ομάδες των μεταθέσεων γραμμάτων. Για παράδειγμα, η συμμετρική ομάδα για 3 γράμματα είναι η ομάδα που αποτελείται από όλες τις πιθανές διατάξεις από τα τρία γράμματα ABC, δηλαδή περιλαμβάνει τα στοιχεία ABC, ACB, ..., μέχρι CBA, στο σύνολο 6 (ή 3 παραγοντικό) στοιχεία. Αυτή η κατηγορία είναι θεμελιώδης στο βαθμό που οποιαδήποτε ομάδα πεπερασμένη μπορεί να εκφραστεί ως μια υποομάδα μιας συμμετρικής ομάδας για έναν κατάλληλο ακέραιο (θεώρημα του Κέιλεϊ). Όπως μετην ομάδα των συμμετριών του τετραγώνου παραπάνω, η μπορεί επίσης να ερμηνευθεί ως η ομάδα των συμμετριών ενός ισοσκελούς τριγώνου.
Η τάξη ενός στοιχείου σεμια ομάδα είναι ο μικρότερος θετικός ακέραιος tέτοιος ώστε , όπου
δηλαδή η εφαρμογή της πράξης σε αντίγραφα του στοιχείου . (Αντο αντιπροσωπεύει πολλαπλασιασμό, τότε αντιστοιχεί στην-ιοστή δύναμη του.) Στις άπειρες ομάδες, μπορεί ναμην υπάρχει τέτοιο , οπότε λέμε ότι η τάξη του είναι άπειρη. Η τάξη ενός στοιχείου ισούται μετην τάξη της κυκλικής υποομάδας που παράγεται από αυτό το στοιχείο.
Πιο εξελιγμένες τεχνικές μέτρησης, για παράδειγμα, μετρώντας πλευρικές τάξεις ομάδας αποδίδει πιο ακριβείς προτάσεις σχετικά με πεπερασμένες ομάδες: το θεώρημα Λαγκράνζ (Lagrange) δηλώνει ότι γιαμια πεπερασμένη ομάδα Gη τάξη της κάθε πεπερασμένη υποομάδας H χωρίζει την τάξη τουG. Τα θεωρήματα Sylow δίνουν αντίστροφο.
Η διεδρική ομάδα (που συζητείται ανωτέρω) είναι μια πεπερασμένη ομάδα τάξης 8. Η τάξη του r1 είναι 4, όπως είναι η σειρά της υποομάδας Rπου παράγει (βλέπε παραπάνω). Η σειρά του προβληματισμού fv στοιχείων κλπ. είναι 2. Καιοι δύο εντολές διαιρούν το 8, όπως προβλέπεται από το Θεώρημα του Λαγκράνζ. Οι ομάδες Fp× παραπάνω έχουν τάξη p − 1.
Οι μαθηματικοί συχνά προσπαθούν γιαμια πλήρη ταξινόμηση μιας μαθηματικής έννοιας. Στο πλαίσιο των πεπερασμένων ομάδων, ο στόχος αυτός οδηγεί γρήγορα σε δύσκολα και βαθιά μαθηματικά. Σύμφωνα μετο θεώρημα του Λαγκράνζ, πεπερασμένες ομάδες τάξης , είναι κατ' ανάγκην κυκλικές (αβελιανές) Zp ομάδες. Ομάδες p2 τάξης μπορεί επίσης να αποδειχθεί ότι είναι αβελιανή, μια πρόταση η οποία δεν γενικεύεται για τάξη p3, ως μη αβελιανή ομάδα D4 τάξης 8 = 23 όπως φαίνεται παραπάνω. Το σύστημα άλγεβρας υπολογιστών μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη λίστα μικρών ομάδων, αλλά δεν υπάρχει κατάταξη όλων των πεπερασμένων ομάδων. Ένα ενδιάμεσο βήμα είναι η κατάταξη των πεπερασμένων απλών ομάδων.r[›]Μια ομάδα ονομάζεται απλή, ανοι μόνες κανονικές της υποομάδες είναι ητετριμμένη ομάδακαιη ίδια η ομάδα.s[›]Το θεώρημα Jordan-Hölder παρουσιάζει πεπερασμένες απλές ομάδες, όπως τα δομικά στοιχεία για όλες τις πεπερασμένες ομάδες. περί του καταλόγου όλων των πεπερασμένων απλών ομάδων ήταν ένα σημαντικό επίτευγμα στη σύγχρονη θεωρία ομάδων. Ο νικητής του μεταλλίου Fields του 1998 Borcherds Richard κατάφερε να αποδείξει την τερατώδη εικασία, μια εκπληκτική και βαθιά σχέση της μεγαλύτερης πεπερασμένης απλής σποραδικής ομάδας -η «ομάδα τέρας»- με ορισμένες σπονδυλωτές λειτουργίες, ένα κομμάτι της μιγαδικής ανάλυσηςκαιηθεωρία μέτρου, μια θεωρία υποτίθεται ότι θα ενοποιήσει την περιγραφή πολλών φυσικών φαινομένων.
Πολλές ομάδες είναι ταυτόχρονα ομάδες και παραδείγματα άλλων μαθηματικών δομών. Στη γλώσσα της θεωρίας κατηγοριών, είναι τα αντικείμενα της ομάδας σεμια κατηγορία, που σημαίνει ότι είναι αντικείμενα (δηλαδή, παραδείγματα άλλη μαθηματική δομή) τα οποία έρχονται με μετασχηματισμούς (που ονομάζονται πολυμορφισμοί) που μιμούνται τα αξιώματα της ομάδας. Για παράδειγμα, κάθε ομάδα (όπως ορίζεται παραπάνω) είναι, επίσης, ένα σύνολο, έτσι ώστε μια ομάδα είναι ένα αντικείμενο της ομάδας στην κατηγορία των συνόλων.
Ο μοναδιαίος κύκλος στο μιγαδικό επίπεδο υπό μιγαδικό πολλαπλασιασμό είναι μια ομάδα Lie και, ως εκ τούτου, μια τοπολογική ομάδα. Είναι τοπολογικές από το σύνθετο πολλαπλασιασμό και διαίρεση είναι συνεχείς. Είναι μια πολλαπλή και έτσι μια ομάδα Lie, επειδή κάθε μικρό κομμάτι, όπως είναι το κόκκινο τόξου στην εικόνα, μοιάζει με ένα μέρος της πραγματική γραμμή (που φαίνεται στο κάτω μέρος).
Μερικοί τοπολογικοί χώροι μπορούν να τροφοδοτούνται μετον νόμο της ομάδας. Σύμφωνα μετον νόμο της ομάδας καιτην τοπολογία γιανα διαπλέξει καλά, οι πράξεις της ομάδας πρέπει να είναι συνεχείς συναρτήσεις, δηλαδή, g • h,καιg−1δεν πρέπει να διαφέρουν εξωφρενικά, αν g και h διαφέρουν μόνο λίγο. Τέτοιες ομάδες που ονομάζονται τοπολογικές ομάδες, και είναι τα αντικείμενα της ομάδας στην κατηγορία των τοπολογικών χώρων. Ταπιο βασικά παραδείγματα είναι ο R των πραγματικών μετην πρόσθεση (R \ {0}, ·), και παρόμοιο με οποιαδήποτε άλλο τοπολογικό τομέα, όπως τους μιγαδικούς αριθμούς ή p-αδικους αριθμούς. Όλες αυτές οι ομάδες είναι τοπικά συμπαγής, έτσι ώστε να έχουν Haar μέτρα και μπορεί να μελετηθεί μέσω της αρμονικής ανάλυσης. Ο πρώην προσφέρει έναν αφηρημένο φορμαλισμό αμετάβλητων ολοκληρωμάτων. Αναλλοίωτο σημαίνει, στην περίπτωση των πραγματικών αριθμών, για παράδειγμα:
για κάθε σταθεράc. Ομάδες πινάκων πάνω από αυτούς τους τομείς εμπίπτουν σε αυτό το καθεστώς, όπως καιοι αβελιανοί δακτύλιοι και αβελιανές αλγεβρικές ομάδες, οι οποίες είναι βασικές γιατηθεωρία αριθμών, ομάδες Γκαλουά του άπειρου επέκταση του πεδίου, όπως η απόλυτη ομάδα Γκαλουά μπορεί επίσης να εξοπλιστεί μεμια τοπολογία, η λεγόμενη τοπολογία Κρουλ (Krull), η οποία μετη σειρά της είναι κεντρικής σημασίας γιατη γενίκευση της παραπάνω σκιαγραφούμενης σύνδεσης των πεδίων καιτων ομάδων σε άπειρες επεκτάσεις τομέων. Μια προηγμένη γενίκευση αυτής της ιδέας, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της αλγεβρικής γεωμετρίας, είναι η βασική ομάδα Etale.
Οιομάδες Λι (προς τιμήν τουΣόφους Λι) είναι ομάδες οι οποίες έχουν επίσης μια πολλαπλή δομή, δηλαδή οι χώροι που τοπικά μοιάζουν με έναν ευκλείδειο χώρο κατάλληλης διάστασης. Και πάλι, ο ορισμός χρειάζεται επιπλέον δομή, εδώ η πολλαπλή δομή, πρέπει να είναι συμβατή, δηλαδή οισυναρτήσειςπου αντιστοιχούν σεπολλαπλασιασμόκαιη αντίστροφη συνάρτηση πρέπει να είναι λεία. Ένα πρότυπο παράδειγμα είναι η γενική γραμμική ομάδα που εισάγεται παραπάνω: είναι ένα ανοικτό υποσύνολο του χώρου όλων τωνΝ-με-Ν μήτρες, επειδή αυτή δίνεται από τηνανισότητα
det (A) ≠ 0,
όπου τοA συμβολίζει έναν πίνακα nxn.
Οι ομάδες Λι είναι θεμελιώδους σημασίας στη σύγχρονη φυσική: συνδέσεις του θεωρήματος Noether είναι συνεχείς συμμετρίεςσε διατηρούμενες ποσότητες, περιστροφή, καθώς και μεταφράσεις στο χώρο καιτο χρόνο είναι βασικές συμμετρίες των νόμων της μηχανικής. Μπορούν, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθούν γιατην κατασκευή απλών μοντέλων-επιβολή, ας πούμε, αξονική συμμετρία σε μία κατάσταση τυπικά θα οδηγήσει σε σημαντική απλούστευση στις εξισώσεις πρέπει κανείς να λύσει γιανα παρέχει μια φυσική περιγραφή. Ένα άλλο παράδειγμα είναι οιμετασχηματισμοί Λόρεντς, οι οποίοι αφορούν τις μετρήσεις του χρόνου και της ταχύτητας των δύο παρατηρητών σε κίνηση σε σχέση μετον άλλο. Μπορούν να προκύψουν με έναν αμιγώς φτωχό θεωρητικό τρόπο ομάδας, εκφράζοντας τους μετασχηματισμούς ως περιστροφική συμμετρία του χώρου Minkowski. Ο τελευταίος εξυπηρετεί-στην απουσία σημαντικής βαρύτητας-ως μοντέλο τουχωροχρόνουστηνειδική θεωρία της σχετικότητας. Η πλήρης ομάδα συμμετρίας χώρου Minkowski, δηλαδή συμπεριλαμβανομένων των μεταφράσεων, που είναι γνωστό ως ομάδα Πουανκαρέ. Από τα παραπάνω, διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο στην ειδική θεωρία της σχετικότητας και, κατά συνέπεια, γιατηνκβαντική θεωρία πεδίου. συμμετρίες που ποικίλουν ανάλογα μετην τοποθεσία είναι κεντρικής σημασίας γιατη σύγχρονη περιγραφή των φυσικών αλληλεπιδράσεων μετη βοήθεια της θεωρίας βαθμίδας.
Στηναφηρημένη άλγεβρα, πιο γενικές δομές ορίζονται μετην απλούστευση ορισμένων από τααξιώματατων ομάδων. Για παράδειγμα, η αλγεβρική δομή τωνμονοειδώνδεν απαιτεί ότι κάθε στοιχείο έχει έναν αντίστροφο. Οιφυσικοί αριθμοί (συμπεριλαμβανομένου του0) μετην πράξη της πρόσθεσης σχηματίζουν ένα μονοειδές, όπως καιοιμη μηδενικοί ακέραιοιμεπολλαπλασιασμό. Υπάρχει μια γενική μέθοδος ώστε να προστεθούν αντίστροφοι στα στοιχεία κάθε αβελιανού μονοειδούς, με παρόμοιο τρόπο όπως το προέρχεται από , λαμβάνοντας μία ομάδα γνωστή ως ομάδα Grothendieck. Ταομαδοειδή είναι παρόμοια με τις ομάδες εκτός από το ότι η σύνθεση δεν χρειάζεται να οριστεί για όλες τα στοιχεία και. Τέτοιες δομές μπορούν να προκύψουν από μελέτη περίπλοκων μορφών συμμετρίας, συχνά σε τοπολογικές και αναλυτικές δομές, όπως τοθεμελιώδες ομαδοειδές ή στοίβες. Τέλος, είναι δυνατό να γενικεύσουμε οποιαδήποτε από αυτές τις έννοιες, αντικαθιστώντας την δυαδική λειτουργία με αυθαίρετη -οστή (δηλαδή μια πράξη λαμβάνοντας παραμέτρους). Μετην κατάλληλη γενίκευση των αξιωμάτων της ομάδας μπορεί να δημιουργήσει μια-αδική ομάδα.
↑Hall 1967, §1.1, p. 1: "The idea of a group is one which pervades the whole of mathematics both pure and applied."
↑Gorenstein, Daniel (1983). The classification of finite simple groups. Volume 1, Groups of noncharacteristic 2 type. New York: Springer New York, NY. ISBN978-1-4613-3687-7.
↑Aschbacher, Michael (2004). «The status of the classification of the finite simple groups». Notices Amer. Math. Soc.51 (7): 736-740.
Artin, Michael (2018), Algebra, Prentice Hall, ISBN978-0-13-468960-9, Chapter 2 contains an undergraduate-level exposition of the notions covered in this article.
Chancey, C. C.; O'Brien, M. C. M. (2021), The Jahn–Teller Effect in C60 and Other Icosahedral Complexes, Princeton University Press, ISBN978-0-691-22534-0
Conway, John Horton; Delgado Friedrichs, Olaf; Huson, Daniel H.; Thurston, William P. (2001), «On three-dimensional space groups», Beiträge zur Algebra und Geometrie42 (2): 475–507.
Coornaert, M.; Delzant, T.; Papadopoulos, A. (1990), Géométrie et théorie des groupes [Geometry and Group Theory], Lecture Notes in Mathematics, 1441, Berlin, New York: Springer-Verlag, ISBN978-3-540-52977-4.
Denecke, Klaus; Wismath, Shelly L. (2002), Universal Algebra and Applications in Theoretical Computer Science, London: CRC Press, ISBN978-1-58488-254-1.
Dove, Martin T (2003), Structure and Dynamics: An Atomic View of Materials, Oxford University Press, σελ. 265, ISBN0-19-850678-3.
Schwartzman, Steven (1994), The Words of Mathematics: An Etymological Dictionary of Mathematical Terms Used in English, Mathematical Association of America, ISBN978-0-88385-511-9.
Shatz, Stephen S. (1972), Profinite Groups, Arithmetic, and Geometry, Princeton University Press, ISBN978-0-691-08017-8
Simons, Jack (2003), An Introduction to Theoretical Chemistry, Cambridge University Press, ISBN978-0-521-53047-7
Solomon, Ronald (2018), «The classification of finite simple groups: A progress report», Notices of the AMS65 (6): 1, doi:10.1090/noti1689
Curtis, Charles W. (2003), Pioneers of Representation Theory: Frobenius, Burnside, Schur, and Brauer, History of Mathematics, Providence, R.I.: American Mathematical Society, ISBN978-0-8218-2677-5.