Φωτογραφία τμήματος της πόλης καιτου ηφαιστείου Αβατσίνσκι.
ΤοΠετροπάβλοφσκ Καμτσάτσκι (ρωσικά: Петропа́вловск-Камча́тский) είναι μιαρωσική πόλη στις ακτές του Βορείου Ειρηνικού. Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της Καμτσάτκα, της οποίας είναι η μεγαλύτερη πόλη (179.780 κάτοικοι - Απογραφή2010) καιπρωτεύουσατουΚράι Καμτσάτκα[3]. Είναι χτισμένη στα παράλια τουκόλπου Αβάτσα, σε ένα λεκανοπέδιοπου ορίζεται από βουνάκαιηφαίστεια[εκκρεμεί παραπομπή]. Είναι επίσης η δεύτερη μεγαλύτερη ηπειρωτική πόλη στον κόσμο πουδε συνδέεται με κανένα εξωτερικό οδικό δίκτυο - οι μοναδικοί τρόποι πρόσβασης είναι μέσω αέρος ή θαλάσσης[4]. Τοαεροδρόμιό της ονομάζεται Γιελίζοβοκαι βρίσκεται στην ομώνυμη μικρή πόλη, σε απόσταση 32 χιλιομέτρων.
Η πόλη θεμελιώθηκε από τοδανό αρχιναύαρχο του Ρωσικού Στόλου Βίτους Μπέρινγκ στις 17 Οκτωβρίου1740, στα πλαίσια της εξερεύνησης των ακτών της ρωσικής Άπω Ανατολής. Ονομάσθηκε Πόλη των Πέτρου & Παύλου της Καμτσάτκα από τα δύο νεότευκτα πλοίατου, τον «Άγιο Πέτρο» καιτον «Άγιο Παύλο» [εκκρεμεί παραπομπή].
Στα μέσα του 19ουαι. καιπιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι του1854, το Πετροπαβλόβσκ Καμτσάτσκι πολιορκήθηκε από ένα μικτό βρετανο-γαλλικό στόλο στα πλαίσια τουΚριμαϊκού Πολέμου - ήταν η μόνη στρατιωτική επιχείρηση στον Ειρηνικό ενός πολέμου που διεξήχθη κατά βάσιν στηνΟυκρανία, τονΕύξεινο ΠόντοκαιτηΒαλτική. Σκοπός δεν ήταν τόσο η κατάληψη της πόλης, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν είχε ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, όσο τονα αιχμαλωτισθεί η τοπική φρουρά (περίπου 1000 άνδρες) καινα καταστραφούν οι φρεγάτες «Αβρόρα» και «Παλλάς» που είχαν σταθμεύσει εντός του κόλπου[εκκρεμεί παραπομπή]. Η πολιορκία κράτησε τρεις εβδομάδες και έληξε με νίκη των αμυνομένων, μολονότι μειονεκτούσαν σε ισχύ πυρός (67 κανόνια εναντίον 218) [εκκρεμεί παραπομπή].
Οι αγγλο-γάλλοι δοκίμασαν να επαναλάβουν το εγχείρημα τον Απρίλιο του1855. Φοβούμενος ότι δε μπορούσε να επιτύχει το θαύμα του προηγούμενου καλοκαιριού και εκτιμώντας σωστά τα κίνητρα των επιτιθεμένων, ο ρώσος διοικητής εκκένωσε εν μέσω σφοδρής χιονόπτωσης την πόλη από τα στρατεύματά τουκαιτα προώθησε στην ενδοχώρα. Μετά από αυτό ο συμμαχικός στόλος εγκατέλειψε οριστικά την περιοχή, αδυνατώντας να καταδιώξει τους ρώσους στα βουνά της Καμτσάτκα.[εκκρεμεί παραπομπή]
Κατά τησοβιετική περίοδο η πόλη γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη χάρη στηναλιείασολωμούκαικαβουριών, καθώς καιτην ίδρυση της ναυτικής βάσης Ριμπάτσι που στεγάζει τα πυρηνικά υποβρύχια του Στόλου του Ειρηνικού από τα μέσα του 1960[5].
Η ανάπτυξη ανακόπηκε στη μετασοβιετική περίοδο, λόγω της πώλησης των αλιευτικών δικαιωμάτων σε ξένες επιχειρήσεις και της αποδιοργάνωσης του στόλου. Αυτό φαίνεται ανάγλυφα και στις απογραφές, αφού μεταξύ 1989 - 2002 ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε κατά 26%[6]. Όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση μιας νέας δραστηριότητας, του «τουρισμού ακραίων συνθηκών», μετην πόλη να χρησιμοποιείται ως βάση για πλούσιους δυτικούς που θέλουν να επισκεφθούν τα ηφαίστεια ή την ανόθευτη άγρια φύση της χερσονήσου[7].
↑H. J. de Blij, Peter O. Muller, Jan Nijman. The World Today: Concepts and Regions in Geography. σελ. 82. ISBN9780470646380.CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link)
Σχετικά πολυμέσα
