Από τοπυθαγόρειο θεώρημα έπεται ότι τατετράγωνατων πλευρών για αυτή την ειδική περίπτωση ορθογώνιου τριγώνου, επίσης όροι μιας (άλλης) γεωμετρικής προόδου, έστω , και, εξάγονται από τη λύση της δευτεροβάθμιας εξισώσεως
,
από την οποία προκύπτει ότι ο λόγος των μηκών των πλευρών ενός τριγώνου του Κέπλερ σχετίζεται μετον «χρυσό λόγο»:
.
και μπορεί να γραφεί ως: , ή κατά προσέγγιση .[1]Τα τετράγωνα των πλευρών, όπως προαναφέρθηκε, είναι επίσης όροι μίας γεωμετρικής προόδου (βλ. σχήμα) με λόγο τη χρυσή τομή.
Τρίγωνα με τέτοιους λόγους πλευρών πήραν το όνομα του Γερμανού μαθηματικούκαιαστρονόμουΓιοχάνες Κέπλερ (1571–1630), επειδή πρώτος αυτός απέδειξε ότι το τρίγωνο αυτό χαρακτηρίζεται από ένα λόγο ανάμεσα στα μήκη της μικρής κάθετης πλευράς και της υποτείνουσας ίσο μετον χρυσό λόγο[2]. Τα τρίγωνα του Κέπλερ συνδυάζουν δύο βασικές μαθηματικές έννοιες (τοπυθαγόρειο θεώρημακαιτον χρυσό λόγο) που συνάρπαζαν τον Κέπλερ, όπως δείχνει το παρακάτω απόσπασμα:
Η γεωμετρία έχει δυο μεγάλους θησαυρούς: ο ένας είναι το θεώρημα του Πυθαγόρα καιο άλλος η διαίρεση ενός ευθύγραμμου τμήματος σε μέσο και άκρο λόγο. Το πρώτο μπορεί να συγκριθεί μεμια μάζα χρυσού, το δεύτερο μπορούμε νατο αποκαλέσουμε ένα πολύτιμο κόσμημα.
Το αντίστροφο, δηλαδή ότι ένα τρίγωνο με μήκη πλευρών 1 , και ή πολλαπλάσιά τους είναι ορθογώνιο, αποδεικνύεται εύκολα αν ξαναγράψουμε τοτριώνυμογιατον χρυσό λόγο :
Για κάθε ζεύγος θετικών πραγματικών αριθμών ακαιβ, οαριθμητικός μέσος, ογεωμετρικός μέσοςκαιαρμονικός μέσος τους αποτελούν τα μήκη των πλευρών ενός ορθογώνιου τριγώνου ανκαι μόνο αν αυτό το τρίγωνο είναι ένα τρίγωνο του Κέπλερ[4].
Φέρουμε μία γραμμή από το μέσο της μιας πλευράς του τετραγώνου προς μία απέναντι κορυφή.
Χρησιμοποιούμε αυτό το ευθύγραμμο τμήμα ως ακτίνα ενός κύκλου γιανα σχεδιάσουμε ένα τόξο που ορίζει το ύψος του ορθογωνίου.
Συμπληρώνουμε το χρυσό ορθογώνιο.
Χρησιμοποιούμε τη μεγάλη πλευρά του χρυσού ορθογωνίου γιανα σχεδιάσουμε ένα τόξο που τέμνει την απέναντι πλευρά του ορθογωνίου και ορίζει τηνυποτείνουσατου τριγώνου του Κέπλερ.
Ο ίδιος ο Κέπλερ το κατασκεύασε διαφορετικά: Σε ένα γράμμα του προς τον παλιό καθηγητή τουΜίκαελ Mästlin έγραψε:
Αν πάνω σεμια γραμμή διαιρεμένη σε μέσο και άκρο λόγο κάποιος κατασκευάσει ένα ορθογώνιο τρίγωνο, τέτοιο ώστε η ορθή γωνία είναι στην κάθετο στο σημείο τομής, τότε η μικρότερη πλευρά θα ισούται μετο μεγαλύτερο τμήμα της διαιρεμένης γραμμής.
ένα τετράγωνομε πλευρά ίση μετη μεγάλη κάθετη πλευρά του τριγώνου.
Τότε ηπερίμετροςτου τετραγώνου () καιη περιφέρεια του κύκλου () είναι σχεδόν ίσες, με διαφορά μικρότερη του 0,1%.
Αυτή είναι η μαθηματική προσέγγιση . Ο αριθμός δεν μπορεί να κατασκευαστεί γεωμετρικά (δηλ. με κανόνα και διαβήτη) από τον, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε μετην επίλυση του κλασικού άλυτου προβλήματος τουτετραγωνισμού του κύκλου. Aυτό, οπως αποδείχτηκε δεν μπορει να γίνει, διότι τοπ είναι υπερβατικός αριθμός, ενώ το όχι (είναι αλγεβρικός αριθμός).
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, τρίγωνα του Κέπλερ εμφανίζονται στον σχεδιασμό αιγυπτιακών πυραμίδων, μεταξύ των οποίων και της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζας (Πυραμίδα του Χέοπα).[5][6] Ωστόσο, το πιθανότερο είναι πως οιαρχαίοι Αιγύπτιοιδεν γνώριζαν τη μαθηματική σύμπτωση που «δένει» τοναριθμό πκαιτον χρυσό λόγο φ.[7]