900 kg ή 1 τορπίλη Mark 13-2 (στο εσωτερικό διαμέρισμα οπλισμού) μέχρι 225 kg (σε κάθε υποπτερυγικό σημείο ανάρτησης οπλισμού)
Δύο SBC2C-3 πάνω από το αεροπλάνοφόρο USS Hornet (CV-12)
ΤοCurtiss SB2C Helldiver ήταν Αμερικανικής κατασκευής βομβαρδιστικό αεροσκάφος κάθετης εφόρμησης για χρήση από τααεροπλανοφόρατουΑμερικανικού Ναυτικού κατά τη διάρκεια του2ου Παγκοσμίου πολέμου. Αντικατέστησε τοDouglas SBD Dauntlessκαι παρόλο το μέγεθος του, τοSB2C ήταν ταχύτερο από τοSBD. Τα πληρώματά τουτο αποκαλούσαν Big-Tailed Beast (κτήνος με μεγάλη ουρά), Two-Cee (2-C) ή Son-of-a-Bitch 2nd Class (παραφράζοντας τα αρχικά του SB2C, αλλά και λόγω της φήμης του ως προβληματικού σχεδίου)[1].
ΤοHelldiver αναπτύχθηκε να αντικαταστήσει το Douglas SBD Dauntless. Ήταν ένα αρκετά μεγαλύτερο αεροσκάφος, ικανό να επιχειρεί από τα νεότερα αεροπλανοφόρα της εποχής καινα μεταφέρει σημαντικό εύρος οπλισμού, υιοθετώντας ένα εσωτερικό διαμέρισμα οπλισμού, το οποίο μείωνε την οπισθέλκουσα όταν μετέφερε βαρύ οπλικό φορτίο. Οι απαιτητικές προδιαγραφές που έθεσαν τόσο η Αεροπορία του Αμερικανικού Ναυτικού όσο καιη Αεροπορία του Αμερικανικού Στρατού, επέβαλλαν στην κατασκευάστρια εταιρεία να ενσωματώσει χαρακτηριστικά αεροσκάφους πολλαπλών ρόλων στο σχέδιο[2].
Το πρωτότυπο μοντέλο XB2C-1 αρχικά υπέφερε από προβλήματα του κινητήρα R-2600 και της τρίφυλλης έλικας. Περαιτέρω ανησυχία προκαλούσαν η αστάθεια κατεύθυνσης και άσχημα χαρακτηριστικά απώλειας στήριξης. Το πρώτο πρωτότυπο πέταξε το Δεκέμβριο του1940. Μετά την πτώση του πρωτότυπου όμως τον Φεβρουάριο του1941η Curtiss υποχρεώθηκε νατο κατασκευάσει εκ νέου, ενσωματώνοντας αναθεωρήσεις στο σχέδιο. Το δεύτερο πρωτότυπο όμως καταστράφηκε το Δεκέμβριο του 1941, όταν κατά τη διάρκεια μίας εξόδου από βύθιση σημειώθηκε αστοχία της δεξιάς πτέρυγας καιτου αντίστοιχου ουραίου πτερυγίου.
Η παραγωγή μεγάλης κλίμακας είχε σχεδιαστεί να ξεκινήσει στις 29 Νοεμβρίου 1940, με ένα μεγάλο αριθμό τροποποιήσεων γιατα μοντέλα παραγωγής. Το μέγεθος των πτερυγίων καιτου πηδαλίου διεύθυνσης μεγάλωσε, η ποσότητα του μεταφερόμενου καυσίμου αυξήθηκε, προστέθηκε η ικανότητα αυτοσφράγισης των δεξαμενών καυσίμου καιο σταθερός οπλισμός του διπλασιάστηκε με 4 πυροβόλα των 0.50 ιντσών στις πτέρυγες, έναντι δύο που έφεραν τα πρωτότυπα. ΤοSB2C-2 κατασκευάστηκε με μεγαλύτερες δεξαμενές καυσίμου, βελτιώνοντας σημαντικά την εμβέλειά του.
Το πρόγραμμα τουHelldiver καθυστέρησε τόσο πουτοGrummanTBF Avenger εισήλθε σε υπηρεσία πρώτο, παρόλο πουη εξέλιξη του ξεκίνησε 2 χρόνια μετά το Helldiver. Ο ρυθμός παραγωγή του Helldiver επιταχύνθηκε με ταυτόχρονη παραγωγή τουστο Κολόμπο του Οχάιο και 2 καναδικά εργοστάσια, τοFairchild Aircraft Ltd. (Canada), στο οποίο κατασκευάστηκαν συνολικά 300 αεροσκάφη με κωδικούς XSBF-l, SBF-l, SBF-3καιSBF-4E, καιτοCanadian Car and Foundry όπου κατασκευάστηκαν 894 αεροσκάφη με κωδικούς SBW-l, SBW-3, SBW-4, SBW-4EκαιSBW-5. Συνολικά κατά τη διάρκεια του2ου Παγκοσμίου πολέμου κατασκευάστηκαν 7140 SB2C[3].
Ο μεγάλος αριθμός τροποποιήσεων και αλλαγών στη γραμμή παραγωγής εμπόδισαν τοCurtiss Helldiverνα χρησιμοποιηθεί σε μάχη μέχρι τις 11 Νοεμβρίου1943, οπότε η VB-17 μοίρα στο Αεροπλανοφόρο USS Bunker Hill επιτέθηκε στο, υπό Ιαπωνική κατοχή, λιμάνι του Ραμπαούλ, στηνήσο Νέα Βρετανία (New Britain), βόρεια της Παπούα Νέα Γουινέα. Ακόμα και μετά την είσοδο τουσε υπηρεσία όμως το Helldiver εμφάνιζε δομικά προβλήματα σε σημείο που είχε απαγορευτεί στα πληρώματα να επιχειρούν βομβαρδισμούς κάθετης εφόρμησης. ΣτοSB2C-1 είχαν υιοθετηθεί αεροδυναμικά βοηθήματα τα οποία βοηθούσαν τον έλεγχο σε μικρές ταχύτητες. Παρόλα αυτά η αρχική άποψη των πληρωμάτων δεν ήταν θετική, κυρίως λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους και βάρους συγκριτικά μετο SBD που αντικαθιστούσε[4]. Το Helldiver αντιμετώπιζε επίσης προβλήματα λόγω του αδύναμου κινητήρα του, της μικρότερης ακτίνας δράσης σε σχέση μετο SBD, το αναξιόπιστο ηλεκτρικό σύστημά τουκαιτο γεγονός ότι πολλές φορές ήταν βιαστικά κατασκευασμένο.
Η Αεροπορία του Αμερικανικού Στρατού παρήγγειλε 900 αεροσκάφη, κατασκευασμένα από το εργοστάσιο της Curtiss στοΣαιντ Λούις, μετην ονομασία A-25A Shrike[5]. Τα πρώτα δέκα αεροσκάφη είχαν αναδιπλούμενες πτέρυγες, κάτι το οποίο δε υπήρχε στα επόμενα αεροσκάφη παραγωγής. Άλλες διαφορές, συγκριτικά μετην έκδοση του Ναυτικού, αφορούσαν μεγαλύτερους τροχούς του κύριου συστήματος προσγείωσης, πνευματικό ουραίο τροχό, σκοπευτικά πυροβόλων, μεγαλύτερες εξαγωγές καυσαερίων και ασυρμάτους με προδιαγραφές του στρατού. Όμως στα τέλη του 1943 που τοA-25 κατέστη υπηρεσιακό οΑμερικανικός Στρατόςδεν χρειαζόταν ένα βομβαρδιστικό κάθετης εφόρμησης. Το αεροσκάφος προσφέρθηκε στηΒασιλική Αεροπορία της Αυστραλίας, η οποία αφού παρέλαβε δέκα αεροσκάφη απέρριψε την προσφορά, αναγκάζοντας τον Αμερικανικό στρατό να μεταφέρει 410 αεροσκάφη στο σώμα τωνΠεζοναυτών. ΤαA-25των πεζοναυτών τροποποιήθηκαν στο επίπεδο SB2C-1, ενώ δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ σε μάχη, αλλά κυρίως σε εκπαιδευτικούς ρόλους. Ανάλογους ρόλους ανέλαβαν καιτα υπόλοιπα A-25 του στρατού, καθώς και ρόλους ρυμούλκησης στόχων[5].
Ανάλογη απόπειρα προσφοράς του αεροσκάφους έγινε στηΒρετανική Αεροπορία. Συνολικά 26 αεροσκάφη (μέρος μίας παραγγελίας 450 αεροσκαφών) παραδόθηκαν στην Αεροπορία τουΒασιλικού Ναυτικού, όπου και πήραν την ονομασία Helldiver I. Ύστερα από μία σειρά ανεπιτυχών δοκιμών κανένα από ταΒρετανικά Helldiver δεν χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά[6].
Αεροσκάφος SBC2C της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας
ΗΕλληνική Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε 42 βομβαρδιστικά Helldiver από τις ΗΠΑτην άνοιξη του1949, τα οποία ενταχθηκαν στην336 Μοίρα Βομβαρδισμού, και χρησιμοποιήθηκαν στην τελευταία μεγάλη μάχη τουΕμφυλίου (Γράμμος - Πυρσός Γ' - Αύγουστος 1949). Άρχισαν να αποσύρονται το1953 ενώ κάποια υπηρέτησαν ως φωτογραφικά μέχρι το1957.
Andrews, Harald. The Curtiss SB2C-1 Helldiver, Aircraft in Profile 124. Windsor, Berkshire: Profile publications Ltd., 1967, reprinted 1971 and 1982. No ISBN.
Bowers, Peter M. Curtiss Aircraft 1907-1947. London, UK: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
Drendel, Lou. U.S. Navy Carrier Bombers of World War II. Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications, Inc., 1987. ISBN 0-89747-195-4.
Forsyth, John F. Helldivers, US Navy Dive-Bombers at War.Osceola, WI: Motorbooks International, 1991. ISBN 0-87938-493-X.
Kinzey, Bert. SB2C Helldiver in Detail & Scale, D&S Vol.52. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1997. ISBN 1-888974-04-4.
Shettle, M.L. Jr. United States Marine Corps Air Stations of World War II. Bowersville, Georgia: Schaertel Publishing Co., 2001. ISBN 0-9643388-2-3.
Smith, Peter C. SB2C Helldiver. Ramsbury, Marlborough, Wiltshire: The Crowood Press Ltd., 1998. ISBN 1-86126-710-X.
Stern, Robert. SB2C Helldiver in action, Aircraft Number 54. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1982. ISBN 0-89747-128-8.
Taylor, John W. R. "Curtiss SB2C/A-25 Helldiver." Combat Aircraft of the World from 1909 to the present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.
.jpg)
.svg){kind=small}
