Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/01/2021.
Ησειρά αυτοκινήτων Ford ανανεώθηκε και πάλι γιατα τέλη του 1952, ανκαι παρέμεινε παρόμοια μεταπροηγούμενα Fordτου 1949, αυτή τη φορά όμως με καμπυλωτό μονοκόμματο παρμπρίζ. Το μοντέλο έλαβε έναν νέο κινητήρα, 6-κύλινδρο σε σειρά, τον «Mileage Maker» με 101 ίππους. Ο 6-κύλινδρος σε σειρά 226 CID (3.7 λίτρων) κινητήρας αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο «Mileage Maker» με επικεφαλής βαλβίδες, κυβισμού 215 CID (3.5 λίτρων) και ισχύος 101 hp (75 kW), ενώ ο παλαιός 239 CID (3.9 λίτρων) Flathead V8 παρέμεινε με ισχύ 110 hp (82 kW). Αυτός ο σχεδιασμός θα συνεχιζόταν μέχρι τη σεζόν (model year) του 1954, με έναν επανασχεδιασμό που κυκλοφόρησε το 1955 και τον αντικατέστησε.
Οι γραμμές του μοντέλου αναμορφώθηκαν και πάλι, μετο βασικό μοντέλο να ονομάζεται «Mainline» καιτο μεσαίο επίπεδο «Customline». Το κορυφαίο «Crestline» περιελάμβανε το αναδιπλούμενης οροφής (convertible / καμπριολέ) «Sunliner» καιτο (άκαμπτης οροφής) «Victoria», παράδοση που χρονολογείται από το 1932 μετο 2-πορτο coupe Ford Victoria. Το στέισον βάγκον συνέχιζε να παράγεται μετο «Country Squire». Στο εσωτερικό υπήρχε ένας πίνακας ελέγχου με αισθητική «αεροπορικής πτήσης» και τοποθετήθηκαν νέα πεντάλ κάτω από τοταμπλό. Τοβολτόμετρο, ο μετρητής βενζίνης, ομετρητής θερμοκρασίαςκαιο δείκτης πίεσηςτου λαδιού ήταν στάνταρ εξοπλισμός. Το ρολόι καιτοραδιόφωνο ήταν στο κέντρο της κεντρικής κονσόλας. Η γρίλια έφερε στο κέντρο της κύκλο που περιβάλλεται από δακτύλιο χρωμίου, καθώς και γωνιακούς δείκτες (φλας) τύπου «εισαγωγής τζετ». Χρησιμοποιήθηκαν νέοι μεντεσέδες στις πόρτες. Τα πεντάλ του φρένου καιτουσυμπλέκτη είχαν πλέον επανασχεδιαστεί. Το μεταξόνιο ήταν σε όλα τα μοντέλα 2.921 χιλιοστά.[1][2]
Το 1953 ήταν η 50ή επέτειος από την ίδρυση της Ford. Τα μεγάλα νέα γιατο 1953 ήταν η διαθεσιμότητα της υποβοήθησης στα φρένα καιστο τιμόνι, τα οποία στο παρελθόν είχαν περιοριστεί στις ακριβότερες θυγατρικές, Mercury καιLincoln. Η σφαίρα της κεντρικής γρίλιας έχασε τον δακτύλιό της και άρχισε να πλαισιώνεται από κατακόρυφες μαύρες ρίγες, ενώ τα γωνιακά φλας ήταν πλέον ορθογώνιας σχεδίασης φώτα και όχι κυκλικά. Όλα τα Ford του 1953 έφεραν ως στάνταρ αναμνηστικά τιμόνια με σχετική διακόσμηση γιατην 50ή επέτειο της εταιρείας. Ο William Clay Ford έτρεξε στοράλλυΙντιανάπολις 500με ένα convertible (καμπριολέ) Sunliner με ένα σετ ελαστικών Continental (Coronado kit). Αυτή ήταν επίσης η τελευταία χρονιά με επένδυση πραγματικού ξύλου πάνω στο αμάξωμα του station wagon Country Squire.[3]
Προς το τέλος του έτους, η Ford πρόσθεσε το υδραυλικό τιμόνι «Master-Guide» ως έξτρα επιλογή στα αυτοκίνητα με κινητήρες V8. Μια ασυνήθιστη υπηρεσία που παρείχε η Ford ήταν ότι τα κουμπιά προεπιλογής ραδιοφώνου μπορούσαν να είχαν ήδη ρυθμιστεί σε τοπικούς σταθμούς από τον αντιπρόσωπο. Τοκαλοριφέρ χρεωνόταν με 74 δολάρια επιπλέον.[4]
Λόγω της σχέσης της Ford μετηνGAZστηΣοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930-1940, μερικές φορές πιστεύεται ότι τοGAZ-21 "Volga" ήταν στην πραγματικότητα αντίγραφο του Ford του 1952. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια, καθώς το Volga εμπνεύστηκε απλώς από τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές τάσεις τουστυλ της εποχής, αλλά δεν μοιραζόταν τίποτα μηχανικά μετα οχήματα που ήταν παρόμοιο σεστυλ, τα οποία δεν ήταν μόνο της Ford, αλλά και άλλων. Μόνο το κιβώτιο ταχυτήτων ελήφθη απευθείας από τη Ford και κατασκευάστηκε με άδεια της Ford από την GAZ για χρήση στα οχήματά της.[5][6][7]
Το Ford αυτής της γενιάς, επίσης, κυκλοφόρησε ως βανκαι coupé utility (ουσιαστικά ένα είδος αγροτικού pickup βασισμένο σε σασί και σώμα επιβατικού οχήματος, ως μια φτηνότερη και μικρότερη εναλλακτική στηνσειρά F της Ford) στηνΑμερικήκαιστηνΑυστραλία. Αυτά τα μικρά ελαφρά φορτηγά κυκλοφόρησαν μετο όνομα Courierκαι τελικά έγιναν μια εντελώς ανεξάρτητη σειρά μετο ίδιο όνομα. Συνέχιζαν να πωλούνται μετο ίδιο όνομα (Ford Courier) μέχρι το 2015.[8][9][10]