ΗΜισιόνες (ισπανικά: Misiones, ισπανική προφορά: miˈsjones, Ιεραποστολές) είναι μία από τις 23 επαρχίες της Αργεντινής, που βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνία της χώρας στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Περιβάλλεται από τηνΠαραγουάηστα βορειοδυτικά, τηΒραζιλίαστα βόρεια, ανατολικά και νότια καιτηνεπαρχία Κοριέντες της Αργεντινής στα νοτιοδυτικά. Πρωτεύουσα της επαρχίας είναι η πόλη Ποσάδας. Σύμφωνα μετην απογραφή του 2010, ο πληθυσμός της είναι 1.101.593 κάτοικοι.[4]
Απεικόνιση του 1846 τουΣαν Ιγνάσιο Μίνι, ησυχαστήριο των Ιησουιτών, που εγκαταλείφθηκε μετά την προσωρινή κατάργηση του τάγματος το 1773.
Στην περιοχή της μετέπειτα επαρχίας ζούσαν για χιλιάδες χρόνια αυτόχθονες πληθυσμοί διαφόρων φυλών. Την εποχή της ευρωπαϊκής έλευσης, την κατείχαν οι φυλές ΚαϊνγκάνγκκαιΖοκλένγκ, ενώ αργότερα ακολούθησε η φυλή Γκουαρανί. Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την περιοχή, οΣεμπάστιαν Κάμποτ, ανακάλυψε τους καταρράκτες Απίπε, ενώ διέπλεε τον ποταμό Παρανάτον Δεκέμβριο του 1527. Το 1541 οΑλβάρ Νούνιεθ Καμπέσα ντε Βάκα έφτασε στους καταρράκτες Ιγκουασού.[6]
Τον 17ο αιώνα, μέλη της Εταιρείας του Ιησού έφτασαν στην περιοχή ως ιεραπόστολοι, αρχικά με επικεφαλής τονΝτιέγκο ντε Τόρες Μπέλο. Άρχισαν να ιδρύουν μια σειρά από Ησυχαστήρια των Ιησουιτών, με σημαντικότερο αυτό τουΣαν Ιγνάσιο. Μέσα σε λίγα χρόνια δημιούργησαν 30 ιεραποστολικά χωριά. Δίδαξαν στους Γκουαρανί γεωργία και χειροτεχνία δυτικού τύπου. Οι χειροτεχνίες τους πωλούνταν και διακινούνταν κατά μήκος του ποταμού και συμμετείχαν στην ευημερία των ησυχαστηρίων.[7]
Το 1759 ηπορτογαλική κυβέρνηση, κατόπιν επιμονής τουαντι-Ιησουίτη υπουργού της, τουΜαρκήσιου ντε Πομπάλ, διέταξε να κλείσουν όλες τα ησυχαστήρια στην επικράτειά της (η οποία περιλάμβανε τότε μεγάλο μέρος της σημερινής επαρχίας Μισιόνες). Ο Μαρκήσιος τελικά επικράτησε το 1773 στον Πάπα Κλήμη ΙΔ΄στη διάλυση του Τάγματος των Ιησουιτών. Μετην εγκατάλειψη των ιεραποστολών, το ευημερούν εμπόριο γύρω από τα Ησυχαστήρια εξαφανίστηκε γρήγορα. Οι άποικοι επέβαλαν μια βίαιη οικονομία φυτειών στην περιοχή, αναγκάζοντας τους Γκουαρανί να εργάζονται ως σκλάβοι.[8]
Ατμόπλοιο στην όχθη του ποταμού στην πόλη Ποσάδας, 1892.
Το 1814, οΓερβάσιο Ποσάδας, ο Διοικητής τωνΗνωμένων Επαρχιών του Ρίο ντελα Πλάτα, κήρυξε την προσάρτηση της Μισιόνες στην Κοριέντες της Αργεντινής (εκείνη την εποχή η Αργεντινή ήταν οιονεί ανεξάρτητη, αλλά ονομαστικά εξακολουθούσε να είναι ισπανική αποικία). Η Αργεντινή δεν άσκησε de facto έλεγχο στη Μισιόνες, την οποία διεκδικούσαν πολλές χώρες και ουσιαστικά αυτοδιοικούνταν. Το 1830 στρατιωτικές δυνάμεις της Αργεντινής από τηνεπαρχία Κοριέντες ανέλαβαν τον έλεγχο της Μισιονές.[9]
Το 1838 ηΠαραγουάη κατέλαβε τη Μισιόνες, διεκδικώντας την περιοχή μετην αιτιολογία ότι ο πληθυσμός της Μισιόνες αποτελούνταν από ιθαγενείς γκουαρανί, τη σημαντικότερη εθνοτική ομάδα της Παραγουάης. Το 1865 οι δυνάμεις της Παραγουάης εισέβαλαν και πάλι στη Μισιόνες στο πλαίσιο τουπολέμου της Τριπλής Συμμαχίας (1864-1870). Μετά την ήττα της Παραγουάης καιτη συμφωνία ειρήνης μετην Αργεντινή (που υπογράφηκε τελικά το 1876), η Παραγουάη παραιτήθηκε από τις διεκδικήσεις της στην επικράτεια της Μισιόνες.[10]
Η Μισιόνες είναι η δεύτερη μικρότερη επαρχία μετά τηνΤουκουμάν.
ΤΤο οροπέδιο Μισιόνες περιλαμβάνει ένα τμήμα της Βραζιλίας στην άλλη πλευρά των συνόρων. Τα πετρώματα περιέχουν σημαντικές ποσότητες σιδήρου, ο οποίος αποτελεί μέρος του εδάφους, δίνοντάς του κοκκινωπό χρώμα. Στο κέντρο του οροπεδίου υψώνεται η Σιέρα ντε Μιζόνες, μετην υψηλότερη κορυφή της, 843 μ., κοντά στοΜπερνάρδο δε Ιριγογιέν, στο Σέρο Ρινκόν.
Η επαρχία διατρέχεται από τρεις μεγάλους ποταμούς, όπως οΠαρανά, οΟυρουγουάηςκαιοΙγκουασού. Οικαταρράκτες Ιγκουασού είναι θεαματικοί καταρράκτες στον ποταμό Ιγκουασού στη βορειοδυτική γωνία της επαρχίας, κοντά στην πόλη Πουέρτο Ιγκουασού. Η Μισιόνες μοιράζεται τους καταρράκτες μετη βραζιλιάνικη πολιτεία Παρανά (στη Νότια Περιφέρεια της χώρας αυτής). Εντω μεταξύ, τα διεθνή σύνορα μετην Παραγουάη βρίσκονται σε κοντινή απόσταση.
Η επαρχία έχει υγρό υποτροπικό κλίμαπου χαρακτηρίζεται από έλλειψη ξηρής περιόδου και άφθονες βροχοπτώσεις καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.[11] Σύμφωνα μετηνκλιματική ταξινόμηση Κέππεν, κατατάσσεται στην κατηγορία Cfa.[12] Υπάρχουν τέσσερις διακριτές εποχές, ανκαιοι χειμώνες καιτα φθινόπωρα είναι αρκετά σύντομα.[12]Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι περίπου 21 °C.[11]Τον Ιούνιο-Αύγουστο καταγράφονται συνήθως οι ψυχρότερες ημέρες, όταν οι θερμοκρασίες μπορεί να πέσουν κάτω από 10 °C.[11] Ωστόσο, σπάνιες εισβολές πολικού αέρα στην επαρχία από τον νότο μπορεί να οδηγήσουν σε παγετό.[12]Τα καλοκαίρια είναι θερμά με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους 32 °C από τον Δεκέμβριο έως τον Φεβρουάριο.[11] Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η παρουσία λόφων στο κεντρικό και βόρειο τμήμα της επαρχίας που οδηγεί σε χαμηλότερες θερμοκρασίες ως αποτέλεσμα του μεγαλύτερου υψομέτρου.[12]Η μέση ετήσια βροχόπτωση κυμαίνεται από το ελάχιστο των 1.870 χιλιοστών στα νότια έως τα 2.360 χιλιοστά στα βόρεια.[13]ο πρότυπο βροχόπτωσης στην επαρχία έχει δίμορφη κατανομή με δύο αιχμές την άνοιξη καιτο φθινόπωρο, ενώ οι χειμώνες είναι οι ξηρότεροι.[13] Εξαίρεση αποτελούν ο βορράς καιοι περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο, όπου οι βροχοπτώσεις κατανέμονται καλά καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.[13] Χιονοπτώσεις έχουν σημειωθεί στους υψηλότερους λόφους.[12]Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1975, παρατηρήθηκε και συσσωρεύτηκε χιονόπτωση στο Μπερνάδο ντε Ιριγογιέν, μια από τις ψυχρότερες πόλεις της επαρχίας λόγω του μεγάλου υψομέτρου της στα 815 μέτρα.[12] Λόγω του υγρού κλίματος καιτων υψηλών βροχοπτώσεων, η σχετική υγρασία είναι υψηλή.[12]
Ανκαιη βροχερή, επιρρεπής στη διάβρωση γεωγραφία της αποθαρρύνει την εντατική καλλιέργεια, η γεωργία συμβάλλει σημαντικά στην οικονομία της επαρχίας, προσθέτοντας περίπου 10% στο σύνολο. Τα πυκνά δάση της Μισιόνες παρείχαν επί μακρόν άφθονη παραγωγή στρογγυλής ξυλείας χωρίς υπερβολικές επιπτώσεις στο οικοσύστημά της.
Η ελαφρά μεταποίησηκαιοτουρισμός συμβάλλουν επίσης στην τοπική οικονομία, προσθέτοντας περίπου 13% στο σύνολο.
-2.svg)
Σχετικά πολυμέσα
