ΟΚάρολος ΣΤ΄ (Karl VI., Βιέννη, 1 Οκτωβρίου1685 – Βιέννη, 20 Οκτωβρίου1740) διαδέχτηκε το 1711 τον πρεσβύτερο αδερφό τουΙωσήφ Α΄ ως αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, βασιλιάς της Βοημίας (ως Κάρολος Β΄), Βασιλιάς της Ουγγαρίας και Κροατίας και Αρχιδούκας της Αυστρίας (ως Κάρολος Γ΄). Το 1700 διεκδίκησε ανεπιτυχώς τον θρόνο της Ισπανίας, μετά τον θάνατο του θείου τουΚαρόλου Β΄ της Ισπανίας.
Τέσσερα χρόνια πριν από τη γέννηση της Μαρίας Θηρεσίας ο Κάρολος έλαβε τα μέτρα τουγιατην περίπτωση απουσίας άρρενος διαδόχου του, εκδίδοντας τηνSanctio Pragmatica (Πραγματική Κύρωση) του 1713. Το διάταγμα αυτό παραμέριζε τονΣαλικό Νόμο, σύμφωνα μετον οποίο οι γυναίκες δεν κληρονομούσαν, και ευνοούσε τις θυγατέρες του Καρόλου οι οποίες θατον διαδέχονταν σε όλες τις κτήσεις και τους τίτλους του (πληντου αξιώματος του αυτοκράτορα που ήταν αιρετό). Για πολλά χρόνια στη συνέχεια ο Κάρολος αγωνίστηκε να εξασφαλίσει την αποδοχή της Sanctio Pragmatica από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, πράγμα που πέτυχε με σοβαρά όμως ανταλλάγματα. ΗΜεγάλη Βρετανία, ηΓαλλία, ηΣαξονία-Πολωνία, ηΟλλανδία, ηΙσπανία,[11]ηΒενετία,[12], τοΠαπικό κράτος[12], ηΠρωσία,[13]ηΡωσία,[12]ηΔανία,[13]ηΣαρδηνία,[13], ηΒαυαρία[13]και Δίαιτα της Αυτοκρατορίας[13] αναγνώρισαν την Κύρωση. Η Γαλλία, η Βαυαρία, η Σαξονία-Πολωνία καιη Πρωσσία αργότερα υπαναχώρησαν.
Ο Κάρολος πέθανε το 1740, προκαλώντας μετον θάνατό τουτονΠόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής, που διεξήγαγε επί οκτώ χρόνια η διάδοχός του, Μαρία Θηρεσία.
_-_Portr%C3%A4t_Kaiser_Karl_VI.jpg)
.svg)
.svg)