Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/07/2015.
ΟΝικίας (περίπου 469-413 π.X.) ήταν αρχαίος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός κατά την περίοδο τουΠελοποννησιακού Πολέμου. Ο Νικίας ήταν μέλος της Αθηναϊκής αριστοκρατίας καθώς είχε κληρονομήσει μία τεράστια περιουσία από τον πατέρα του, Νικήρατο. Μετά τον θάνατο τουΠερικλήτο 429 π.Χ., έγινε ο κύριος ανταγωνιστής του Κλέωνα καιτων δημοκρατών στην προσπάθεια γιατην πολιτική ηγεσία του αθηναϊκού κράτους. Ο κύριος στόχος του ήταν να επιτύχει μια ειρήνη μετηνΣπάρτημε παράλληλα ευνοϊκούς όρους γιατην Αθήνα.
Εκλέχτηκε γιανα υπηρετήσει ως στρατηγόςτην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πόλεμου. Οδήγησε διάφορες αποστολές που επέτυχαν λίγα. Εντούτοις, ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος αρμόδιος για τις επιτυχείς διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στηνειρήνη του Νικία (ή Νικίειος ειρήνη) στα μέσα του 421 π.Χ. η οποία όμως κράτησε 6 χρόνια.
Μετά από την ειρήνη,το 415 π.Χ. αντιτάχθηκε στα φιλόδοξα σχέδια τουΑλκιβιάδηγιατην προώθηση των ενδιαφερόντων της Αθήνας.Παρά το γεγονός αυτό,ο Νικίας διορίστηκε γιανα συμμετέχει στην αθηναϊκή εισβολή στηΣικελία. Η αθηναϊκή πολιορκία στις Συρακούσες ήταν σχεδόν επιτυχής μέχρι την άφιξη του Σπαρτιάτη στρατηγού Γυλίππου, που γύρισε την κατάσταση γύρω έτσι ώστε οι Αθηναίοι ήταν οι ίδιοι κάτω από την πολιορκία.Ο Νικίας οδήγησε τις δυνάμεις τουσεμια απελπισμένη προσπάθεια να δραπετεύσει από το έδαφος. Εντούτοις,και αυτός καιο αθηναϊκός στρατός του συντρίφθηκαν και νικήθηκαν. Στη συνέχεια,ο Νικίας εκτελέσθηκε.
Το όνομα του Νικία απουσίαζε από τη στήλη μετα ονόματα των στρατηγών που είχαν πολεμήσει στη Σικελία. Αυτή ήταν η μεταθανάτια τιμωρία πουτου επέβαλαν οι Αθηναίοι για τις ευθύνες τουστο οικτρό τέλος μιας επιχείρησης την οποία ο Νικίας έκανε ό,τι μπορούσε γιανα αποτρέψει.
Ο Νικίας κληρονόμησε από τον πατέρα του, Νικήρατο, μια ιδιαίτερη περιουσία, η οποία επενδύθηκε κυρίως στααργυρωρυχεία του Λαυρίου. Λέγεται ότι ο Νικίας είχε περισσότερους από 1000 σκλάβους που εργάζονταν στα ορυχεία, τους οποίους επιστάτευε οΘράκαςΣωσίας. Ο Πλούταρχος δηλώνει ότι ο Νικίας ήταν επίσης υπερβολικά γενναιόδωρος μετον πλούτο του, χρησιμοποιώντας τα χρήματά τουγια τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες στην Αθήνα και χρηματοδοτώντας πολλές θρησκευτικές εκδηλώσεις.
Η άνοδος του Νικία εμφανίστηκε ενώ οΠερικλής ήταν στην κορυφή της αθηναϊκής κυβέρνησης. Μετά από το θάνατο του Περικλή το429 π.Χ.,ο Νικίας έγινε ένας σημαντικός Αθηναίος πολιτικός μετο αριστοκρατικό συντηρητικό κόμμα νατον κοιτάζει ως ηγέτη τους. Υπό αυτήν τη μορφή,ο Νικίας έγινε ο ανταγωνιστής του δημοκρατικού κόμματος του Κλέωνα.
Ο Νικίας δενθα μπορούσε να κερδίσει την εύνοια του αθηναϊκού λαού μέσω της ευγλωττίας ή της γοητείας,όπως ο Πλούταρχος αναφέρει ότι είχε λίγο από το καθένα. Αντ' αυτού, ο Νικίας κέρδισε δημοτικότητα μέσω της χρήσης του πλούτου του. Χρηματοδότησε τους χορούς γιατα αθηναϊκά δράματα, οργάνωσε τα αθλητικά γεγονότα και αποκατέστησε ή δημιούργησε αγάλματα και ναούς.
Ο Πλούταρχος αναφέρεται συγκεκριμένα σε ένα παράδειγμα της γενναιοδωρίας του Νικία - η χρηματοδότησή τουστη γιορτή της Δήλου. Ο Νικίας χρηματοδότησε την οικοδόμηση μιας γέφυρας από βάρκες μεταξύ της Δήλου καιστα νησιά Ρήνεια. Τα καράβια διακοσμήθηκαν μεγιρλάντες, μεεπιχρύσωση, και πλούσιους τάπητες, που πλουσιοπάροχα ντυμένος ο ελληνικός χορός διέσχιζε. Ο Νικίας παρείχε έπειτα 10.000 δραχμές στους Δήλιους έτσι ώστε να συνέχιζαν αυτό το γεγονός καιστο μέλλον. Τέτοιες οδηγίες χαράχτηκαν επάνω σε έναν στυλοβάτη.
Ο Νικίας ήταν Στρατηγόςκαιτο427 π.Χ.καιτο425 π.Χ.. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων,ο Νικίας ήταν πολύ προσεκτικός στρατηγός. Απέφυγε να συμμετέχει σε οποιαδήποτε σημαντική στρατιωτική επιχείρηση κατά τη διάρκεια της διορίας του ως διοικητής. Σύμφωνα μετον Πλούταρχο αυτό ήταν προς όφελός του, δεδομένου ότι ο Νικίας ήταν σε θέση να αποφύγει το χειρότερο των κακοτυχιών της Αθήνας, και στρατιωτικών και πολιτικών.
ΟΠλούταρχος δηλώνει ότι "ο Νικίας μείωσε όλες οι δύσκολες και μεγάλες επιχειρήσεις, εάν πήρε μια εντολή, ήταν γιανα κάνει αυτό που ήταν ασφαλές." Ο Πλούταρχος επίσης σημείωσε ότι στο πεδίο της μάχης,ο Νικίας αναγνωρίστηκε ως δίκαιος πολεμιστής, που πάλευε τόσο θαρραλέα όσο οποιοσδήποτε άλλος στρατιώτης."
Αφού πολέμησαν γιαμια δεκαετία, στονΠελοποννησιακό Πόλεμο, καιη Αθήνα καιη Σπάρτη είχαν εξαντληθεί.
Ο Αθηναίος στρατηγός, Λάχης, μετην υποστήριξη του Νικία, έθεσε επιτυχώς στην αθηναϊκή συνέλευση στα μέσα του423 π.Χ.το αίτημα για ανακωχή μετηνΣπάρτη, γιανα ελέγξει την πρόοδο αποτελεσματικότερου στρατηγού της Σπάρτης, τονΒρασίδα. Εντούτοις, η "ανακωχή του Λάχη" άσκησε λίγη επίδραση στον Βρασίδα, ο οποίος την ακύρωσε μέσα σε ένα έτος, μετην κατάληψη της ΣκιώνηςκαιτηΜένδης, με σκοπό η Αθήνα να απελευθερώσει τους Σπαρτιάτες αιχμαλώτους της Σφακτηρίας. Η Αθήνα έστειλε ενισχύσεις κάτω από τις διαταγές του Νικία ο οποίος κατέλαβε εκ νέου τη Μένδη.
Ο Κλέων στην πράξη κατάργησε την ανακωχή μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης, αφ' ότου αποφάσισε να επέμβει στην πόλη ΑμφίποληστηΜακεδονία. Εντούτοις, μέσω της επιδέξιας ηγεσίας του Βρασίδα, οι Σπαρτιάτες κατατρόπωσαν τους Αθηναίους στημάχη της Αμφίπολης. Καιο Βρασίδας καιο Κλέωνας σκοτώθηκαν στη μάχη, καιμε αυτόν τον τρόπο απομακρύνθηκαν τα βασικά μέλη των φιλοπόλεμων φατριών, και στις δύο πλευρές.
Μετά από τους δύο στρατηγούς που αντέτασσαν την ειρήνη, τον Αθηναίο Κλέωνακαιτο Σπαρτιάτη Βρασίδα, που σκοτώθηκαν στη μάχη,ο Νικίας αποφάσισε να επιδιώξει την ειρήνη μεταξύ όλων των αντιμαχόμενων κρατών. Ο Νικίας, καιοΠλειστοάναξ, βασιλιάς της Σπάρτης, συμφώνησαν (Μάρτιος 421 π.Χ.[1]) τηνειρήνη του Νικία μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης, η οποία έφερε προσωρινό τέλος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Η ουσία της ειρήνης του Νικία ήταν μια επιστροφή στην προπολεμική κατάσταση: ταεν καιρώ πολέμου κέρδη επρόκειτο να επιστραφούν. Ειδικότερα, η Αμφίπολη θα επιστρεφόταν στην Αθήνα καιοι Αθηναίοι θα απελευθέρωναν τους Σπαρτιάτες που είχαν αιχμαλωτιστεί στηΣφακτηρία. Οι ναοί σ' όλη τηνΕλλάδαθα ήταν ανοικτοί στους προσκυνητές από όλες τις πόλεις, καιτο μαντείο τωνΔελφώνθα επανακτούσε την αυτονομία του. Η Αθήνα θα μπορούσε να συνεχίσει να συλλέγει το φόρο από τα κράτη, όπως έκανε μέχρι τώρα από τον καιρό τουΑριστείδη, αλλά δενθα μπορούσε νατα αναγκάσει να γίνουν σύμμαχοι της. Η Αθήνα συμφώνησε επίσης να δεχτεί τη βοήθεια της Σπάρτης σε περίπτωση πουοιείλωτες επαναστατούσαν.Όλοι οι σύμμαχοι της Σπάρτης συμφώνησαν να υπογράψουν την ειρήνη, εκτός από τηΒοιωτία, τηνΚόρινθο, τηνΗλεία, καιταΜέγαρα.
Ενώ η ειρήνη συζητιόταν, οΑλκιβιάδης επιδρούσε περισσότερο την Αθήνα. Ο Αλκιβιάδης αντιτάχθηκε στην Ειρήνη και διαφώνησε έντονα γιατην Αθήνα γιανα συνεχίσει αυτό που ήταν ενάντια στη Σπάρτη και τους συμμάχους της. Η πρώτη κίνησή του ήταν πειστική στοΆργοςγιανα διαμορφώσουν μια συμμαχία.
Ο Αλκιβιάδης πρώτος ανήλθε στην μάχη όταν άρχισε την επιθετική Αθηναϊκή δράση μετά από την υπογραφή της ειρήνης του Νικία. Ο Νικίας αντιτάχθηκε στα μεγαλεπίβολα σχέδια του Αλκιβιάδη γιατην αποστολή εκστρατευτικού σώματος στη Σικελία και παρά τις αντιρρήσεις του, εκλέχτηκε μαζί μετον Αλκιβιάδη καιτο Λάμαχο στρατηγός της εκστρατείας. Η μετριοπαθής και ελάχιστα αποφασιστική στρατιωτική τακτική του συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό στην αποτυχημένη έκβαση της εκστρατείας μετά την ανάκληση του Αλκιβιάδη στην Αθήνα γιανα αντιμετωπίσει κατηγορίες για ιεροσυλία, το θάνατο του Λάμαχου καιτην άφιξη στη Σικελία του Σπαρτιάτη στρατηγού Γύλιππου (415-3 π.Χ.). Ο αναποτελεσματικός Νικίας έχασε την ευκαιρία να εκπλήξει τις Συρακούσες και μετά από δύο χρόνια παραμονής οι δυνάμεις του εξοντώθηκαν το 413 π.Χ. καιο ίδιος εκτελέστηκε. Ο Θουκυδίδης, μολονότι σε ορισμένα σημεία υποστηρίζει την πολιτική του Νικία και εξαίρει την αφοσίωσή τουστην πόλη, αποδίδει ωστόσο σε μεγάλο βαθμό την αθηναϊκή καταστροφή στην ανεπάρκεια της στρατιωτικής του ηγεσίας.
Οι ιστορικοί Arnold W. Gomme και Raphael Sealey θεωρούν, και από τις αναφορές τουΘουκυδίδη, "Η ιστορία των Πελοποννησιακών Πολέμων", ότι ο Αλκιβιάδης προσβλήθηκε από το γεγονός ότι οι Σπαρτιάτες είχαν διαπραγματευτεί εκείνη την συνθήκη μέσω του Νικία καιτουΛάχη,αγνοώντας αυτόν εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του.
.jpg)
Σχετικά πολυμέσα
