Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|20|07|2024}}
ΗΑληκτώ είναι μία από τις Ερινύεςστηνελληνική μυθολογία. Σύμφωνα μετονΗσίοδο, ήταν η κόρη της Γαίαςκαιτου Αιθέρα, ή της Νύκτας καιτου Αχέροντα, πουη μανία της φύτρωσε από το αίμα που χύθηκε από τονΟυρανό όταν οΚρόνοςτονευνούχισε. Είναι αδελφή της Τισιφόνηςκαι της Μέγαιρας, θεοτήτων τιμωρών. Η Αληκτώ είναι η Ερινύα μετην αποστολή της αιώνιας οργής επί των ηθικών εγκλημάτων (όπως ο θυμός), ειδικότερα εκείνων που συνέβαιναν μεταξύ των ανθρώπων. Η εξουσία της είναι παρόμοια με της Νέμεσης, μετη διαφορά ότι η εξουσία της τελευταίας είναι να τιμωρεί εγκλήματα που στρέφονταν εναντίον των θεών.
Φέρεται να έκλαψε μόνο μία φορά, όταν άκουσε τους θρήνους τουΟρφέαστο θάνατο της αγαπημένης τουΕυρυδίκης.
Η Αληκτώ αναφέρεται στηνΑινειάδατουΒιργιλίου, (7, 324), μετο όνομα "Μέλαινα", όπως ομοίως την αναφέρει καιο Απολλόδωρος. Μνεία αυτής γίνεται επίσης στηΘεία ΚωμωδίατουΔάντη (Κόλαση) ως μία από τις τρεις Ερινύες.
Η Αληκτώ αποτελεί την αρχέγονη ελληνική ιδεατή αντίληψη (θεότητα) του καταλογισμού (ή επιμερισμού) της ποινής επί των εγκλημάτων.