Στηνελληνική μυθολογίαηΕνυώ (από τοενυώς = τρόμος) ήταν μία δευτερεύουσα θεότητα τουπολέμου, η οποία εμφανίζεται στο περιβάλλον του κυρίως θεού του πολέμου Άρηκαι θεωρείται τις περισσότερες φορές ως θυγατέρα του αλλά και ως μητέρα του, οδηγώντας σεμια ερμηνεία γιατο επίθετο Ενυάλιοςπου αποδιδόταν στον Άρη.[1]
Μερικές φορές ωστόσο αναφέρεται ως αδελφή του ή ακόμα και μητέρα του. Κατά την αρχαιότητα η Ενυώ απεικονιζόταν αιμόφυρτη καισε σκηνές βιαιοπραγιών, όπως στην«Ασπίδα του Ηρακλή». Κάποτε αναφέρεται ως μία από τις Γραίεςκορητου Φορκυνος και της Κητους
Η Ενυώ αναφέρεται πρώτα από τον Όμηρο (Ιλ. Ε΄333 & 592) μαζί μετην Αθηνά καιτον Άρη, καιτη χαρακτηρίζει πτολίπορθον, δηλαδή αυτή που λεηλατεί ή κυριεύει πόλεις και πότνια, δηλαδή σεβάσμια. Το ακριβές αντίστοιχο της Ενυούς είναι η θεότητα της ρωμαϊκής μυθολογίας Μπελλόνα.
↑Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες γιατην προέλευση της Αφροδίτης: ΟΗσίοδος (Θεογονία) ισχυρίζεται ότι «γεννήθηκε» από τον αφρό της θάλασσας αφού ο Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό, κάνοντας της έτσι κόρη του Ουρανού; Αλλά ο Όμηρος στηνΌμηρος(Ιλιάδα, βιβλίο V) έχει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διόνης. Σύμφωνα μετονΠλάτωνα (Συμπόσιο 180e), οι δύο θεότητες ήταν εντελώς ξεχωριστές οντότητες: ηΟυρανία ΑφροδίτηκαιΑφροδίτη Πάνδημος'.
↑Οι περισσότερες πηγές περιγράφουν τη Μέδουσα ως κόρη του Φόρκυ και της Κήτους, ανκαιο συγγραφέας Υγίνος (μύθους Preface) προτείνει άλλη εκδοχή.