Η είσοδος στη δυτική όψη.Η αψίδα (καιτο θριαμβευτικό τόξο) είναι πολυτελώς διακοσμημένα με ψηφιδωτά, όπως ο Σταυρός μέσα σε ποιμενικό τοπίο.Ψηφιδωτή σκηνή μετον Κωνσταντίνο Δ΄, που παρέχει προνόμια στην εκκλησία.Άποψη του κύριου κλίτους.
Ηβασιλική του Αγίου Απολλιναρίου στην Κλάση (ιταλ. basilica di Sant'Apollinare in Classe) είναι μία εκκλησία στηΡαβέννα της Ιταλίας, που καθαγιάστηκε στις 9 Μαΐου 549 από τον επίσκοπο Μαξιμιανό και αφιερώθηκε στονΆγιο Απολλινάριο, τον πρώτο επίσκοπο της Ραβέννας και της Κλάσης. Ένα σημαντικό μνημείο της Βυζαντινής τέχνης, το 1996 καταγράφτηκε με 7 άλλα κοντινά μνημεία στονΚατάλογοΠαγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, η οποία το χαρακτήρισε ως «ένα εξαιρετικό παράδειγμα της παλαιοχριστιανικής βασιλικής, μετην καθαρότητα καιτην απλότητα του σχεδιασμού και της χρήσης του χώρου καιστην πολυτελή φύση της διακόσμησής του".
Οι εργασίες γιατο Άγιο Απολλινάριο στην Κλάση ξεκίνησαν στις αρχές του 6ουαι. με εντολή του επισκόπου Ουρσικίνου, χρησιμοποιώντας χρήματα από τον Έλληνα τραπεζίτη Ιουλιανού Αργυροχόου. [1]Η εκκλησία βρισκόταν σίγουρα δίπλα σε ένα χριστιανικό νεκροταφείο και πιθανότατα επάνω από έναν προϋπάρχοντα ειδωλολατρικό ναό, καθώς μερικές από τις αρχαίες ταφόπλακες επαναχρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της. Εκείνη την εποχή η Κλάση (Classis) βρισκόταν στην ακτή και ήταν το αρχαίο λιμάνι του Ρωμαϊκού στόλου, το οποίο έδωσε το όνομά τουστην πόλη. Λόγω της συσσώρευσης ιλύος, η ακτογραμμή έχει μετακινηθεί από τότε 9 χλμ. στα ανατολικά. [2]
Η επιβλητική δομή από πλίνθους καθαγιάστηκε στις 9 Μαΐου 549 από τον επίσκοπο Μαξιμιανόκαι αφιερώθηκε στον Άγιο Απολλινάριο. Η βασιλική είναι επομένως σύγχρονη μετηβασιλική του Αγίου Βιταλίου της Ραβέννας. Το 856 τα λείψανα του Αγίου Απολλιναρίου μεταφέρθηκαν από τη βασιλική του Αγίου Απολλιναρίου της Κλάσης, στηβασιλική του Αγίου Απολλιναρίου του Νέουστη Ραβέννα.
Το εξωτερικό έχει μία μεγάλη πρόσοψη με δύο απλούς ορθοστάτες και ένα κιγκλιδωτό παράθυρο με τρεις λοβούς. Ονάρθηκαςκαιτο κτήριο στα δεξιά της εισόδου είναι μεταγενέστερες προσθήκες, όπως καιτο λεπτό Καμπαναριότου 9ου αιώνα μετα τρίλοβα παράθυρα.
Η εκκλησία έχει κεντρικό κλίτος και δύο πλευρικά κλίτη, μία τυπική σχεδίαση βασιλικής. Ένας αρχαίος βωμός στη μέση του ναού καλύπτει τη θέση του μαρτυρίου του αγίου. Η εκκλησία τελειώνει με μία πολυγωνική αψίδα, που πλαισιώνεται από δύο παρεκκλήσια με αψίδες.
Ο σηκός περιέχει 24 κίονες από ελληνικό μάρμαρο. Τα σκαλιστά κιονόκρανα των κιόνων απεικονίζουν φύλλα ακάνθου, αλλά -σε αντίθεση μετα περισσότερα γλυπτά- τα φύλλα φαίνονται συνεστραμμένα, σαννα ριπίζονται από τον άνεμο. Οι ξεθωριασμένες νωπογραφίες απεικονίζουν μερικούς από τους αρχιεπισκόπους της Ραβέννας σε μετάλλια και χρονολογούνται στον 18ο αιώνα. Οι πλευρικοί τοίχοι είναι γυμνοί, αλλά σίγουρα κάποτε ήταν καλυμμένοι με υπέροχα ψηφιδωτά. Αυτά πιθανότατα καταστράφηκαν από τους Βενετούςτο 1449, ανκαι άφησαν τον ψηφιδωτό διάκοσμο στην αψίδα καιστοθριαμβευτικό τόξο, ταπιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της εκκλησίας.
Το ανώτερο τμήμα του θριαμβευτικού τόξου απεικονίζει, μέσα σε ένα μετάλλιο, τον Χριστό. Στα πλάγια, μέσα σε μία θάλασσα σύννεφων, υπάρχουν τα πτερωτά σύμβολα των τεσσάρων Ευαγγελιστών: ο αετός (του Ιωάννη), ο φτερωτός άνθρωπος (του Ματθαίου), ο λέων (του Μάρκου) καιο μόσχος (του Λουκά). Το κάτω τμήμα έχει, στα δύο άκρα του, δύο κτήρια με πολύτιμους λίθους από τα οποία βγαίνουν δώδεκα αμνοί (σύμβολα των 12 Αποστόλων). Οι πλευρές της αψίδας δείχνουν δύο φοίνικες οι οποίοι, στον συμβολισμό της Βίβλου, αντιπροσωπεύουν τη δικαιοσύνη. Κάτω από αυτούς βρίσκονται οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, μετην προτομή του Αγίου Ματθαίου και άλλου άγνωστου αγίου.
Η διακόσμηση της αψίδας χρονολογείται στον 6ο αιώνα και μπορεί να χωριστεί σε δύο μέρη:
στο επάνω μέρος, ένας μεγάλος δίσκος περικλείει έναν έναστρο ουρανό, επάνω στον οποίο είναι ένας σταυρός με πολύτιμους λίθους μετο πρόσωπο του Χριστού στο κέντρο τουκαιτοΙΧΘΥΣστην κορυφή. Επάνω από τον σταυρό υπάρχει ένα χέρι, που προεξέχει από τα σύννεφα: το θέμα του Χεριού του Θεού. Στο πλάι του δίσκου βρίσκονται τα στηθάρια τουΗλίακαιτουΜωυσή. Οι τρεις αμνοί στο κάτω μέρος (ανάμεσα από δένδρα), συμβολίζουν τους αγίους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, υπαινιγμός γιατηΜεταμόρφωση του ΙησούστοΌρος Θαβώρ.
πιο κάτω είναι μία καταπράσινη πεδιάδα με βράχια, θάμνους, φυτά και πτηνά. Στη μέση είναι η μορφή του Αγίου Απολλινάριου (+SANCTVS APOLINARIS), που απεικονίζεται σε στάση δέησης να προσεύχεται, γιανα δώσει ο Θεός χάρη στους πιστούς του, που συμβολίζονται με 12 λευκούς αμνούς.
Στους χώρους μεταξύ των παραθύρων βρίσκονται οι τέσσερις επίσκοποι, που ίδρυσαν τις κύριες βασιλικές στη Ραβέννα: τον Ουρσικινό, τον Ούρσο, τον Σεβήρο καιτον Εκκλήσιο, όλοι με μία βίβλο στο χέρι. Στις πλευρές της αψίδας υπάρχουν δύο πλαίσια του 7ου αιώνα: το αριστερό, το οποίο έχει αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό, απεικονίζει τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄[3]να δίνει προνόμια σε έναν απεσταλμένο του αρχιεπισκόπου της Ραβέννας. Στο δεξιό πλαίσιο βρίσκονται ο Αβραάμ, ο Άβελ καιο Μελχισεδέκ γύρω από έναν βωμό, στον οποίο προσφέρουν μια θυσία στον Θεό.
Η επιλογή του θέματος συνδέεται στενά μετην καταπολέμηση τουΑρειανισμού, καθώς επαναλαμβάνει τόσο τη θεϊκή όσο καιτην ανθρώπινη φύση του Χριστού, όπου το πρώτο αρνιόταν οι Αρειανοί. Ο Απολλινάριος, μαθητής του Αγίου Πέτρου, ήταν ο πρώτος επίσκοπος, και μετά ήταν οι 4 επίσκοποι· όλοι απεικονίζονται στο ψηφιδωτό. Ο τότε επίσκοπος Μαξιμιανός ήταν συνεχιστής και διάδοχός τους στη σειρά των επισκόπων.
Οι τοίχοι της Βασιλικής καλύπτονται από πολλές σαρκοφάγους από διαφορετικούς αιώνες. Φαίνονται οι αλλαγές του ύφους από τον 5ο έως τον 8οαι.: από ανάγλυφα με ανθρώπινες μορφές των ρωμαϊκών σαρκοφάγων, στον βυζαντινό συμβολισμό, μετην αυξανόμενη αφαίρεση και απλοποίηση αυτών των συμβόλων.
Πολυμέσα σχετικά