Τα νησιά του Αρχιπελάγους Τσάγκος ανακαλύφθηκαν από τονΒάσκο ντα Γκάμα στις αρχές του 16ου αιώνα, και διεκδικήθηκαν πολύ αργότερα, τον 18ο αιώνα από τηΓαλλία ως κτήση τουΜαυρικίου. Όμως, το 1810, ο Μαυρίκιος καταλήφθηκε από το Ηνωμένο Βασίλειο, καιη Γαλλία παραχώρησε την περιοχή μετη Συνθήκη των Παρισίων. Εργάτες αγροκαλλιεργειών μετανάστευσαν στα νησιά στα τέλη του 19ου αιώνα, και εγκαταστάθηκαν στο κύριο νησί της ατόλλης Ντιέγκο Γκαρσίακαι έστησαν φυτείες κόπρας.
Το 1965, το Ηνωμένο Βασίλειο χώρισε το Αρχιπέλαγος Τσάγκος από τον Μαυρίκιο καιτα νησιά Αλντάμπρα, ΦαρκουχάρκαιΝτεσρότσες από τις Σεϋχέλλεςγιανα σχηματίσει το Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού. Σκοπός ήταν να επιτραπεί η κατασκευή στρατιωτικών εγκαταστάσεων γιατο κοινό συμφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου καιτων Ηνωμένων Πολιτειών. Τα νησιά επίσημα σχημάτισαν ένα υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου στις 8 Νοεμβρίου 1965. Στις 23 Ιουνίου 1976 τα νησιά Αλντάμπρα, Φαρκουχάρ και Ντεσρότσες επιστράφηκαν στις Σεϋχέλλες ως αποτέλεσμα της επικείμενης ανεξαρτησίας τους. Συνεπώς, το BIOT αποτελείται από τις 6 κύριες νησιωτικές ομάδες που αποτελούν το Αρχιπέλαγος Τσάγκος.
Η δημιουργία του BIOT έχει υπάρξει θέμα νομικών διενέξεων, καθώς νομικές απόψεις από ειδικούς στο διεθνές δίκαιο λένε ότι η απόφαση να χωριστεί το BIOT από τον Μαυρίκιο ήταν παράνομη, επειδή το διεθνές δίκαιο δεν επιτρέπει τον διαμελισμό μιας χώρας πριντην ανεξαρτησία της. Η απόφαση πάντως πάρθηκε μετη σύμφωνη γνώμη του Υπουργικού Συμβουλίου του Μαυρίκιου (το κατά πόσο ένα Υπουργικό Συμβούλιο μιας κτήσης έχει ανεξαρτησία σκέψης είναι μια άλλη ιστορία).
Η Αλντάμπρα αποτελούσε την πρώτη επιλογή γιατη στρατιωτική βάση επειδή ήταν ακατοίκητη, αλλά υπήρχε ο φόβος της αντίδρασης των οικολογικών οργανώσεων λόγω του ότι αποτελεί τόπο αναπαραγωγής σπάνιων ειδών χελώνας. Το Ηνωμένο Βασίλειο ανάλαβε να κρύψει την ύπαρξη ιθαγενούς πληθυσμού στο αρχιπέλαγος Τσάγκος, παρουσιάζοντας τους ως εποχικούς εργάτες, καινα τους απομακρύνει από αυτό, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούσαν ένα ακατοίκητο νησί γιατη βάση καιγια λόγους ασφαλείας τημη ύπαρξη πληθυσμού σεμια μεγάλη ακτίνα γύρω από αυτό.
Το1966, η Βρετανική Κυβέρνηση αγόρασε τις ιδιωτικές φυτείες κόπρας, και τις έκλεισε, και μετακίνησε ολόκληρο τον πληθυσμό (που είναι γνωστοί ως Τσαγκόσσιοι, ή Ιλουάζ) από το Ντιέγκο Γκαρσία στον Μαυρίκιο. Το 1971, το Ηνωμένο Βασίλειο καιοι Ηνωμένες Πολιτείες υπέγραψαν μια συνθήκη, μισθώνοντας το νησί του Ντιέγκο Γκαρσία στον Αμερικανικό στρατό με σκοπό την κατασκευή μιας μεγάλης αεροπορικής και ναυτικής βάσης στο νησί. Η συμφωνία ήταν σημαντική γιατο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να τους κάνουν μια σημαντική έκπτωση στην αγορά των πυρηνικών πυραύλων Πολάρις ως αντάλλαγμα γιατη μίσθωση. Η στρατηγική θέση του νησιού ήταν επίσης σημαντική στο κέντρο του Ινδικού Ωκεανού, γιατην αντιμετώπιση οποιασδήποτε Σοβιετικής απειλής στην περιοχή.
Οι εργασίες στη στρατιωτική βάση ξεκίνησαν το1971, μετην κατασκευή μιας μεγάλης αεροπορικής βάσης με αρκετούς αεροδιαδρόμους μεγάλου μήκους, καθώς και ενός λιμένα ικανού να δεχθεί μεγάλα πολεμικά σκάφη. Ανκαιη βάση κατηγοριοποιείται ως κοινή βάση τουΗ.Β. καιτωνΗ.Π.Α., στην πραγματικότητα επανδρώνεται κυρίως από τονΑμερικανικό στρατό, ανκαιμια Βρετανική φρουρά διατηρείται εκεί όλο τον χρόνο, και αεροσκάφη μεγάλης ακτίνας περιπολίας της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας (RAF) είναι παραταγμένα εκεί. ΗΑμερικανική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε τη βάση κατά τη διάρκεια του Πολέμου στον Κόλπο το 1991 και στον πόλεμο στο Αφγανιστάν το 2001, καθώς καιστον Πόλεμο του Ιράκ το 2003.
Το BIOT πριντην ανεξαρτησία των Σεϋχελλών το 1976 (Το Ντεσρότσες δεν φαίνεται, αλλά αποτελεί τμήμα των Νήσων Αμιράντε)
Κατά τη δεκαετία του 1980 η Κυβέρνηση του Μαυρίκιου βεβαίωσε τη διεκδίκηση κυριαρχίας τουστην περιοχή, θέτοντας τον διαμελισμό του1965 υπό το διεθνές δίκαιο, παρά τη φαινομενική συμφωνία του εκείνην την περίοδο. Οι Σεϋχέλλες επίσης διεκδικούν αρκετά από τα νησιά του αρχιπελάγους.
Οι Ιλουάζ, που τώρα κατοικούν στον Μαυρίκιο και τις Σεϋχέλλες συνεχώς διεκδικούν το δικαίωμα επιστροφής τους στο Ντιέγκο Γκαρσία, και έχουν κερδίσει μια σημαντική δικαστική νίκη στο Αγγλικό Ανώτατο Δικαστήριο το 2000. Η Βρετανική Κυβέρνηση δεν κατάθεσε έφεση σ’ αυτήν την απόφαση, αλλά στη συνέχεια, προσπάθησε να αντιστρέψει την απόφαση του δικαστηρίου με ένα νέο Διάταγμα, που απαγόρευε την επιστροφή των Ιλουάζ στο αρχιπέλαγος, τον Ιούνιο του2004.
Στις 11 Μαΐου2006το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το Διάταγμα ήταν παράνομο, και συνεπώς οι Ιλουάζ δικαιούνταν να επιστρέψουν στο Αρχιπέλαγος Τσάγκος. Στις 23 Μαΐου2007, αυτό επικυρώθηκε από το Εφετείο, που αρνήθηκε να δώσει άδεια να στραφεί η Κυβέρνηση στη Βουλή των Λόρδων. Δεν είναι ακόμα γνωστό εάν η Κυβέρνηση αναζητήσει άδεια να στραφεί σε αυτήν απευθείας από τη Βουλή των Λόρδων.
Στους Ιλουάζ δόθηκε η άδεια να επισκεφτούν το Ντιέγκο Γκαρσία στις 3 Απριλίου2006για ανθρωπιστικούς λόγους, γιανα σταθούν στους τάφους των προγόνων τους.
Ως έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου, Αρχηγός του κράτους είναι ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄. Δεν υπάρχει διορισμένος Κυβερνήτης να αντιπροσωπεύει τον βασιλιά στην περιοχή, καθώς δεν έχει (πλέον) ιθαγενή πληθυσμό. Αρχηγός της Κυβέρνησης είναι ο Αρμοστής ή Επίτροπος (οΠολ Κάντλερ από την 1η Ιουλίου 2021) και Διοικητής είναι οΚιτ Πάιμαν (από τον Ιανουάριο του 2020)[1]. Όλοι τους διαμένουν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι νόμοι του εδάφους βασίζονται στο Σύνταγμα, που ορίζεται από το Διάταγμα σύναψης του Συντάγματος γιατο Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού του 2004. Οι εφαρμόσιμες συνθήκες μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ηνωμένων Πολιτειών ορίζουν τη χρήση της στρατιωτικής βάσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ζητήσουν την άδεια του Ηνωμένου Βασιλείου γιανα χρησιμοποιήσουν τη βάση για επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μια συμφωνία μετον Μαυρίκιο να επιστρέψει την περιοχή όταν δενθα χρειάζεται πλέον για αμυντικούς σκοπούς.
Το έδαφος είναι ένα αρχιπέλαγος 65 νησιών, με μεγαλύτερο το Ντιέγκο Γκαρσία. Η συνολική τους χερσαία έκταση είναι 63,17 τ.χλμ. Το έδαφος είναι επίπεδο και χαμηλό, με ένα τυπικό υψόμετρο των 4 μέτρων. Το κλίμα είναι θαλάσσιο τροπικό, ζεστό, υγρό, που μετριάζεται από τους αλιγείς ανέμους.
Με εξαίρεση ενός αυτοκινητοδρόμου τεσσάρων λωρίδων, τον μοναδικό στον νότιο Ινδικό Ωκεανό, τα περισσότερα νησιά στο Έδαφος δεν έχουν καθόλου δρόμους. Το Ντιέγκο Γκαρσία έχει έναν βραχύ στρωμένο δρόμο μεταξύ του αεροδρομίου καιτου λιμένα, ειδάλλως το μεγαλύτερο μέρος της κυκλοφορίας γίνεται με ποδήλατο.
Η στρατιωτική βάση στο Ντιέγκο Γκαρσία διαθέτει το μοναδικό αεροδρόμιο του Εδάφους (έναν στρωμένο διάδρομο με μήκος πάνω από 3.000 μέτρα) καιτο μόνο μεγάλο λιμάνι.
Όλη η οικονομική δραστηριότητα επικεντρώνεται στο Ντιέγκο Γκαρσία, όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της κοινής βάσης Η.Β. – Η.Π.Α. Οι σχεδόν 2.000 ιθαγενείς κάτοικοι, οι Τσαγκόσσιοι ή Ιλουάζ, μετακινήθηκαν στον Μαυρίκιο πριντην κατασκευή της βάσης, το 1995, υπήρχαν περίπου 1.700 άτομα Βρετανικό και Αμερικανικό στρατιωτικό προσωπικό και 1.500 πολίτες εργολάβοι που διέμεναν στο νησί. Τα κατασκευαστικά έργα και διάφορες υπηρεσίες που είναι απαραίτητες γιατην υποστήριξη των στρατιωτικών εγκαταστάσεων γίνονται από στρατιωτικούς και συμβασιούχους εργαζομένους από το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Μαυρίκιο, τις Φιλιππίνες, και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν υπάρχουν βιομηχανικές ή γεωργικές δραστηριότητες στα νησιά. Η αδειοδότηση γιατην επαγγελματική αλιεία στην ευρύτερη περιοχή παρέχει ένα ετήσιο εισόδημα περίπου 1.000.000 δολαρίων γιατο Έδαφος. Ξεχωριστές τηλεφωνικές εγκαταστάσεις για τις στρατιωτικές και τις πολιτικές ανάγκες είναι διαθέσιμες, που παρέχουν όλες τις υπηρεσίας τηλεφωνίας, συμπεριλαμβανομένης της σύνδεσης στο Διαδίκτυο. Οι διεθνείς τηλεφωνικές κλήσεις γίνονται μέσω δορυφόρου. Το Έδαφος έχει τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς, έναν Μακρών Κυμάτων (AM) και δύο Βραχέων Κυμάτων (FM), και έναν τηλεοπτικό σταθμό. Ο Διαδικτυακός κωδικός χώρας (ανώτατο πεδίο ορισμού) είναι το .io.
Ταχυδρομικά γραμματόσημα εκδίδονται γιατο Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού από τις 17 Ιανουαρίου 1968.
