Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 08/08/2019.
ΗΝότιος Γεωργία καιοι Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι (αγγλικά: South Georgia and the South Sandwich Islands) είναι ένα Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφοςστον νότιο Ατλαντικό ωκεανό. Είναι μια απομακρυσμένη και αφιλόξενη συστάδα νησιών, που αποτελούνται από τη Νότιο Γεωργία - που έχει μήκος περίπου 170 χλμ. και πλάτος 29 χλμ. και είναι μακράν το μεγαλύτερο νησί της περιοχής - καιμια συστάδα μικρότερων νησιών που είναι γνωστή ως οι Νήσοι Νότιοι Σάντουιτς.
Δεν υπάρχει ιθαγενής πληθυσμός σε κανένα από τα νησιά, καιοι μόνοι κάτοικοι επί του παρόντος είναι ο Βρετανός Κυβερνητικός Αξιωματούχος, ο Βοηθός ταχυδρομικός διευθυντής, επιστήμονες, και προσωπικό υποστήριξης του Βρετανικού Παρατηρητηρίου Ανταρκτικής που διατηρεί επιστημονικές βάσεις στη Νήσο Πουλιού (Νήσος Μπερντ) καιστην πρωτεύουσα, τοΚίνγκ Έντουαρντ Πόιντ, καθώς και προσωπικό στο μουσείο στο κοντινό Γκρυτβίκεν.
Η Βρετανική διεκδίκηση κυριαρχίας στη Νότιο Γεωργία χρονολογείται από το 1775, και στις Νότιους Σάντουιτς Νήσους από το 1908. Το έδαφος "Νότιος Γεωργία και Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι" σχηματίστηκε το 1985, πρωτύτερα διοικείτο ως τμήμα των Εξαρτημένων Εδαφών τωνΝήσων Φώκλαντ. ΗΑργεντινή διεκδίκησε τη Νότιο Γεωργία το 1927, και τις Νότιες Σάντουιτς Νήσους το 1938. Η Αργεντινή διατηρούσε έναν σταθμό του πολεμικού ναυτικού, τον Κορμπέτα Ουρουγουάη, στο Λιμάνι Φαραντέυ στη Νήσο Θούλη των Νότιων Σάντουιτς Νήσων από το 1976 έως το 1982 όταν καιτον έκλεισε το Βρετανικό Πολεμικό Ναυτικό. Η διεκδίκηση της Αργεντινής επί της Νοτίου Γεωργίας συνεισέφερε στον Πόλεμο των Φώκλαντ του 1982, κατά τον οποίο οι δυνάμεις της Αργεντινής κατέλαβαν για λίγο το νησί, καιτο θέμα της κυριαρχίας στα νησιά παραμένει άλυτο μέχρι και σήμερα.
Το νησί της Νοτίου Γεωργίας λέγεται ότι το πρωτοείδε το 1675 ο Άντονι ντελα Ρόκε, ένας Λονδρέζος έμπορος, καισε κάποιους πρώιμους χάρτες αναφερόταν ως Ρόκε Νήσος. Στις 28 ή 29 Ιουνίου 1756, θεάθηκε από ένα εμπορικό Ισπανικό πλοίο μετο όνομα Λεόν που απέπλευσε από τονΣαιντ Μαλό καιτο 1775 από τον πλοίαρχο Τζέιμς Κουκπου, αφού χαρακτήρισε το εύρημα του ως "ανάξιο ανακάλυψης", παρατήρησε και χαρτογράφησε το νησί, έκανε την πρώτη αποβίβαση σ' αυτό, διεκδίκησε την περιοχή γιατο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας, καιτο ονόμασε "Νήσος Γεωργία" προς τιμήν του Βασιλιά Γεωργίου Γ΄. Οι Βρετανικές διατάξεις γιατη διακυβέρνηση της Νοτίου Γεωργίας καταρτίστηκαν για πρώτη φορά υπό το Βρετανικό Βούλευμα του 1843.
Το 1882 μια Γερμανική αποστολή γιατην παρατήρηση της διέλευσης του πλανήτη της Αφροδίτης κατασκήνωσε στον Βασιλικό Κόλπο στο νοτιοανατολικό άκρο του νησιού.
Καθ' όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Νότιος Γεωργία ήταν βάση για τους κυνηγούς φώκιας και, τον επόμενο αιώνα, βάση φαλαινοθηρίας μέχρι τη δεκαετία του 1960 όταν και σταμάτησε το κυνήγι φάλαινας. Η πρώτη χερσαία βάση ενός φαλαινοθηρικού σταθμού, και πρώτος μόνιμος οικισμός, ιδρύθηκε στο Γκρυτβίκεν το 1904 από τον Νορβηγό Καρλ Άντον Λάρσεν. Λειτούργησε μέσω της Αργεντίνικης Αλιευτικής Εταιρείας του, που εγκαταστάθηκε στο Γκρυτβίκεν. Ο σταθμός παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1965.
Φαλαινοθηρικοί σταθμοί λειτούργησαν με εκμισθώσεις που παρείχε ο (Βρετανός) Κυβερνήτης των Νήσων Φώκλαντ. Οι επτά σταθμοί, όλοι στη βόρεια ακτή μετα προστατευμένα λιμάνια τους ήταν, ξεκινώντας από τα δυτικά:
Λιμάνι Πρίγκιπα Όλαφ (από το 1911 πλοίο εργοστάσιο, χερσαίος σταθμός 1916 - 1934)
Λιμάνι Λέιθ (1909 - 1965)
Στρόμνες (από το 1907 πλοίο εργοστάσιο, χερσαίος σταθμός 1912 - 1931, ναυπηγείο έως το 1960/1961)
Χούσβικ (από το 1907 πλοίο εργοστάσιο, χερσαίος σταθμός 1910 - 1960, εκτός λειτουργίας 1930 - 1945)
Γκόντθουλ (1908 - 1929, στοιχειώδης χερσαία βάση, οι κύριες εργασίες σε πλοίο εργοστάσιο)
Λιμάνι Ωκεανού (1909 - 1920)
Από το 1905 η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Αργεντινής συνεργάστηκε στη διατήρηση του μετεωρολογικού παρατηρητηρίου στο Γκρυτβίκεν υπό τις προϋποθέσεις του Βρετανικού εκμισθωτηρίου του φαλαινοθηρικού σταθμού μέχρι που αυτές άλλαξαν το 1949.
Ιστορικοί και σύγχρονοι οικισμοί στη Νότιο Γεωργία
Το 1908 τοΗνωμένο Βασίλειο κατάρτισε συνταγματικές διατάξεις για τις κτήσεις τουστον νότιο Ατλαντικό που παρατίθενται από το Βούλευμα ως "οι νησιωτικές συστάδες γνωστές ως Νότιος Γεωργία, Νότιες Ορκάδες, Νότια Σέτλαντ, καιοι Σάντουιτς Νήσοι, καιη περιοχή που είναι γνωστή ως Γη Γκράχαμ, και βρίσκονται στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό στα νότια του 50ου παραλλήλου νότιου γεωγραφικού πλάτους και μεταξύ 20 και 80 βαθμών δυτικού γεωγραφικού μήκους". Το 1917 το Βούλευμα μεταβλήθηκε, εφαρμόζοντας την "αρχή του τομέα" που χρησιμοποιούταν στην Αρκτική, η νέα εμβέλεια των Εξαρτημένων Εδαφών των Νήσων Φώκλαντ επεκτάθηκε γιανα συμπεριλάβει "όλα τα νησιά και τις περιοχές μεταξύ 20 και 50 βαθμών δυτικού γεωγραφικού μήκους που βρίσκονται νότια από τον 50ο παράλληλο νότιου γεωγραφικού πλάτους, και όλα τα νησιά και τις περιοχές που βρίσκονται μεταξύ 50 και 80 βαθμών δυτικού γεωγραφικού μήκους και βρίσκονται νότια από τον 58ο παράλληλο νότιου γεωγραφικού πλάτους", και συνεπώς έφτανε τον Νότιο Πόλο. Το βούλευμα του 1908 δεν αμφισβητήθηκε από την Αργεντινή εκείνη την περίοδο, αλλά το 1948 η Αργεντινή πρόβαλε τον ισχυρισμό ότι ήταν άκυρο αφού περιλάμβανε τμήματα της ενδοχώρας της Νοτίου Αμερικής καθώς και τις Νήσους Φώκλαντ, κάνοντας τις τελευταίες εξαρτημένα εδάφη του εαυτού τους.
Από το 1909 ένα διοικητικό κέντρο καιη κατοικία του ανώτατου άρχοντα ιδρύθηκαν στοΑκρωτήριο του Βασιλιά Εδουάρδου (ΑΒΕ) στη Νότιο Γεωργία, κοντά στον φαλαινοθηρικό σταθμό στο Γκρυτβίκεν. Η μόνιμη τοπική Βρετανική διοίκηση και διαμονή του Ανώτατου άρχοντα εξάσκησε αποτελεσματική κυριότητα, επιβολή των Βρετανικών νόμων, και τακτοποίηση όλων των οικονομικών, επιστημονικών και άλλων δραστηριοτήτων στην περιοχή, που τότε κυβερνιόταν ως Εξαρτημένο Έδαφος των Νήσων Φώκλαντ.
Η Αργεντινή διεκδίκησε τη Νότιο Γεωργία το 1927.
Κατά τη διάρκεια τουΒ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό παρέταξε ένα οπλισμένο εμπορικό σκάφος γιανα περιπολεί τα νερά της Νοτίου Γεωργίας και της Ανταρκτικής ενάντια στα Γερμανικά καταδρομικά, μαζί με δύο χερσαία κανόνια διαμέτρου 10 εκατοστών (ακόμα είναι παρόντα) γιανα προστατεύουν τον Κόλπο Κάμπερλαντ καιτον Κόλπο Στρόμνες, που χειρίζονταν εθελοντές από τους Νορβηγούς φαλαινοθήρες. Η βάση στοΑΒΕ επεκτάθηκε ως ερευνητική εγκατάσταση το 1949/1950 από το Βρετανικό Ανταρκτικό Παρατηρητήριο (μέχρι το 1962 ονομαζόταν Παρατηρητήριο των Εξαρτημένων Εδαφών των Νήσων Φώκλαντ).
Ο Πόλεμος των Φώκλαντ ξεκίνησε στις 19 Μαρτίου 1982 όταν μια ομάδα Αργεντινών, παριστάνοντας τους εμπόρους μετάλλων, κατέλαβαν τον εγκαταλελειμμένο φαλαινοθηρικό σταθμό στο Λιμάνι Λέιθ της Νοτίου Γεωργίας. Στις 3 Απριλίου τα Αργεντίνικα στρατεύματα επιτέθηκαν και κατέλαβαν το Γκρυτβίκεν. Ανάμεσα στους επικεφαλής αξιωματικούς των δυνάμεων της Αργεντινής ήταν ο Αλφρέδο Αστίζ, ένας Πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής που, χρόνια αργότερα, καταδικάστηκε για εγκλήματα που διέπραξε κατά τον «Βρώμικο Πόλεμο» στην Αργεντινή.
Το νησί το κατέλαβαν οι Βρετανικές δυνάμεις στις 25 Απριλίου (Επιχείρηση Παρακουάτ). Από το 1985, η Νότιος Γεωργία καιοι Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι έπαψαν να διοικούνται ως Εξαρτημένο Έδαφος των Νήσων Φώκλαντ και έγιναν ξεχωριστό Έδαφος. Η βάση στοΑΒΕ, που μετατράπηκε σεμια μικρή στρατιωτική φρουρά μετά τον Πόλεμο των Φώκλαντ, επιστράφηκε σε πολιτική χρήση το 2001 και τώρα λειτουργείται από το Βρετανικό Ανταρκτικό Παρατηρητήριο.
Τα 8 νοτιότερα νησιά της Συστάδας των Σάντουιτς Νήσων ανακαλύφθηκαν από τον Τζέιμς Κουκτο 1775, τα 3 βορειότερα από τον Φάμπιαν Γκότλιμπ φον Μπελλινγκσχάουζεν το 1819. ΟΚουκτα ονόμασε «Γη Σάντουιτς» προς τιμήν του 4ου Κόμη του Σάντουιτς, 1ου Λόρδου του Ναυαρχείου. Ο προσδιορισμός «Νότια» προστέθηκε αργότερα γιανατα ξεχωρίζουν από τα «Νησιά Σάντουιτς», που τώρα είναι γνωστά ως Χαβάη.
Το Ηνωμένο Βασίλειο προσάρτησε επίσημα τα Νότια Νησιά Σάντουιτς το 1908, κατατάσσοντας ταμε άλλες Βρετανικές περιοχές στην Ανταρκτική ως τα Εξαρτημένα Εδάφη των Νήσων Φώκλαντ.
Η Αργεντινή διεκδίκησε τα Νότια Νησιά Σάντουιτς το 1938, και αμφισβήτησε τη Βρετανική κυριαρχία στα νησιά σε διάφορες περιπτώσεις. Από τις 25 Ιανουαρίου 1955 έως το καλοκαίρι του 1956 η Αργεντινή διατηρούσε τον θερινό σταθμό Τενιέντε Εσκουϊβέλ στον Κόλπο Φέργκιουσον στη νοτιοανατολική ακτή της Νήσου Θούλη. Από το 1976 έως το 1982, η Αργεντινή διατηρούσε μια βάση του πολεμικού ναυτικού της ονόματι Κορμπέτα Ουρουγουάη, στον Λιμένα Φαραντέυ, στην υπήνεμη (νότια ανατολική ακτή) του ίδιου νησιού. Ανκαιοι Βρετανοί ανακάλυψαν την παρουσία της βάσης της Αργεντινής το 1978, διαμαρτυρήθηκαν και προσπάθησαν να λύσουν το θέμα με διπλωματικά μέσα, καιδεν έκαναν καμία προσπάθεια νατην απομακρύνουν δια της βίας μέχρι το τέλος του Πολέμου των Φώκλαντ. Η βάση τελικά απομακρύνθηκε στις 20 Ιουνίου 1982.
Η Συστάδα της Νοτίου Γεωργίας βρίσκεται περίπου 1.390 χλμ. ανατολικά – νοτιοανατολικά από τις Νήσους Φώκλαντ, μεταξύ των γεωγραφικών συντεταγμένων 54° - 55° Νότιου γεωγραφικού πλάτους και 36° - 38° Δυτικού γεωγραφικού μήκους. Αποτελείται από το ομώνυμο νησί (με διαφορά το μεγαλύτερο νησί στην περιοχή), νησιά πουτο περιβάλλουν άμεσα και κάποιες απομακρυσμένες και απομονωμένες νησίδες στα δυτικά καιτα ανατολικά – νοτιοανατολικά. Η συστάδα έχει συνολική έκταση 3.756 τ.χλμ., συμπεριλαμβανομένων των δορυφόρων νήσων (αλλά εξαιρουμένων των Νότιων Σάντουιτς Νήσων που σχηματίζουν μια ξεχωριστή νησιωτική ομάδα).
Η Νήσος Νοτίου Γεωργίας, που ονομάζεται και Νήσος Πέπυς (Σαν Πέδρο στα Ισπανικά, δηλ. Άγιος Πέτρος), έχει έκταση 3.528 τ.χλμ. και βρίσκεται στις γεωγραφικές συντεταγμένες 54°15′S36°45′W / 54.250°S 36.750°W / -54.250; -36.750. Είναι ορεινό και κατά το μεγαλύτερο του τμήμα άγονο. Έντεκα κορυφές υψώνονται πάνω από τα 2.000 μέτρα ύψος, οι πλαγιές τους χαράζονται με βαθιές χαράδρες γεμάτες με παγετώνες (Ο Παγετώνας Φορτούνα είναι ο μεγαλύτερος). Η ψηλότερη κορυφή είναι το Όρος Πάτζετ στα 2.934 μέτρα.
Γεωλογικά, το νησί αποτελείται από γνεύσιοκαιαργιλικό σχιστόλιθο, χωρίς ίχνος απολιθωμάτων, που δείχνει ότι το νησί είναι, όπως καιοι Νήσοι Φώκλαντ, ένα παραμένον τμήμα μιας μεγαλύτερης γαιομάζας που τώρα έχει εξαφανιστεί, μεπιο πιθανό να αποτελούσε μια πρώην επέκταση του συστήματος τωνΆνδεων.
Μικρότερα νησιά και νησίδες έξω από τις ακτές της Νοτίου Γεωργίας περιλαμβάνουν τα:
Αννενκόβ Νήσος ("Annenkov Island")
Μπερντ Νήσος ("Bird Island")
Κούπερ Νήσος ("Cooper Island")
Γκρας Νήσος ("Grass Island")
Πίκερσγκιλ Νήσοι ("Pickersgill Islands")
Γουέλκαμ Νήσοι ("Welcome Islands")
Γουίλλις Νήσοι ("Willis Islands")
Τρίνιτυ Νήσος ("Trinity Island")
Οι απομακρυσμένες βραχονησίδες που ακολουθούν θεωρούνται επίσης τμήμα της Συστάδας της Νοτίου Γεωργίας:
Βράχοι Σαγκ ("Shag Rocks"), 185 χλμ. δυτικά – βορειοδυτικά της Νήσου Νότια Γεωργία
Βράχος Μπλακ ("Black Rock"), 169 χλμ. δυτικά – βορειοδυτικά της Νήσου Νότια Γεωργία και 16 χλμ. νοτιοανατολικά των Βράχων Σαγκ
Βράχοι Κλερκ ("Clerke Rocks"), 56 χλμ. ανατολικά – νοτιοανατολικά της Νήσου Νότια Γεωργία
Οι Νότιοι Νήσοι Σάντουιτς αποτελούνται από 11 κυρίως ηφαιστειογενή νησιά (εξαιρουμένων μικρών δορυφόρων νησιών και βράχων που βρίσκονται κοντά στα κύρια νησιά), με κάποια ενεργά ηφαίστεια. Ακολουθούν μια τοξοειδή πορεία που διατρέχει από βορρά προς νότο την περιοχή που περικλείεται στις γεωγραφικές συντεταγμένες 56°18 '– 59°27' Νότιου γεωγραφικού πλάτους και 26°23' – 28°08' Δυτικού γεωγραφικού μήκους, περίπου 724 χλμ. νοτιοανατολικά από τη Νότια Γεωργία.
Τα βορειότερα από τις Νότιες Σάντουιτς Νήσους σχηματίζουν τις νησιωτικές ομάδες Τραβερσέυ και Κάντλμας, ενώ τα νοτιότερα την ομάδα Νότια Θούλη. Τα τρία μεγαλύτερα νησιά – Σώντερς, Μόνταγκιου και Μπρίστολ – βρίσκονται ανάμεσα στα προαναφερθέντα. Το ψηλότερο σημείο των νησιών είναι το Όρος Μπελίντα (1.370 μ) στη Νήσο Μόνταγκιου.
Οι Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι είναι ακατοίκητοι, ανκαι ένας μόνιμα επανδρωμένος ερευνητικός σταθμός της Αργεντινής βρισκόταν στη Νήσο Θούλη από το 1976 έως το 1982. Υπάρχουν αυτόματοι μετεωρολογικοί σταθμοί στη Νήσο Θούλη καιτη Νήσο Ζαβοντόβσκι. Στα βορειοδυτικά της Νήσου Ζαβοντόβσκι βρίσκεται η Ξέρα Προτέκτορ, ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο.
Στον παρακάτω πίνακα παρατίθενται οι Νότιοι Σάντουιτς Νήσοι από βορρά προς νότο:
Το κλίμα στα νησιά είναι πολύ ευμετάβλητο και δριμύ, με επικρατούντες δυτικούς ανέμους καθ’ όλο το έτος που διακόπτονται στις περιόδους ηρεμίας. Οι τυπικές μέγιστες θερμοκρασίας ημέρας στο επίπεδο της θάλασσας στη Νότιο Γεωργία είναι γύρω στους 0 °C τον χειμώνα (Αύγουστος) και 10 °C το καλοκαίρι (Ιανουάριος). Οι χειμερινές ελάχιστες θερμοκρασίες είναι περίπου στους −5 °C και σπάνια πέφτουν κάτω από τους −10 °C. Η ετήσια βροχόπτωση στη Νότιο Γεωργία είναι περίπου 1.500 χιλιοστά, μετο μεγαλύτερο μέρος της να πέφτει ως χιονόνερο ή χιόνι, κάτι που είναι πιθανόν να συμβεί οποιονδήποτε μήνα του έτους. Στις συνθήκες των ορεινών ανέμων, ο άνεμος φυσάει προς τα πάνω τη δυτική πλευρά και προς τα κάτω την ανατολική πλευρά των βουνών και γίνεται θερμότερος και ξηρότερος, αυτό παράγει τις πιο ευχάριστες συνθήκες, όταν καιη θερμοκρασία μπορεί να ανέβει πάνω από τους 20 °C τις καλοκαιρινές μέρες.
Οι θάλασσες που περιβάλλουν τη Νότια Γεωργία είναι ψυχρές όλο το έτος λόγω της εγγύτητας του Ανταρκτικού Ρεύματος αλλά δεν παγώνουν τον χειμώνα. Η θερμοκρασία της θάλασσας πέφτει στους 0 °C στα τέλη Αυγούστου και ανέρχεται γύρω στους 4 °C μόνον στις αρχές Απριλίου. Η μόνιμα ψυχρή θάλασσα διατηρεί ένα ψυχρό θαλάσσιο κλίμα στα νησιά και εμποδίζει τις θερινές θερμοκρασίες να υψώνονται πολύ πάνω από το σημείο παγώματος. Στο εσωτερικό, το όριο του χιονιού το καλοκαίρι βρίσκεται σε ένα υψόμετρο περίπου 300 μέτρων.
Οι δυτικοί άνεμοι που επικρατούν δίνουν στην ανατολική πλευρά της Νοτίου Γεωργίας (την απήνεμη πλευρά) ένα πιο ευχάριστο κλίμα από αυτό της εκτεθειμένης δυτικής πλευράς. Οι επικρατούσες χειμερινές συνθήκες γενικά στα νησιά κάνουν δύσκολη την προσέγγιση με πλοίο, ανκαιη βόρεια ακτή της Νοτίου Γεωργίας έχει αρκετούς μεγάλους κόλπους που παρέχουν καλά αγκυροβόλια.
Οι Νότιοι Νήσοι Σάντουιτς είναι ψυχρότερες από τη Νότιο Γεωργία, επειδή είναι νοτιότερα καιπιο εκτεθειμένες στο ψύχος που έρχεται από την Ανταρκτική. Επίσης περιβάλλονται με θαλάσσιο πάγο από τα μέσα Μαΐου έως τα τέλη Νοεμβρίου (στο νοτιότερο άκρο η περίοδος αυτή επιμηκύνεται).
Η εκτελεστική εξουσία είναι αρμοδιότητα του Βασιλιά και εξασκείται από τον Αρμοστή, μια θέση που κατέχει ο Κυβερνήτης των Νήσων Φώκλαντ. Η σημερινή Αρμοστής είναι ηΆλισον Μπλέικ, από τις 23 Ιουλίου 2022. Ένας κύριος Υποδιευθυντής (Χάρριετ Χωλ) εξετάζει τα πολιτικά ζητήματα και είναι επίσης ο Διευθυντής των τόπων αλιείας του Εδάφους, υπεύθυνος γιατη διανομή των αδειών αλιείας. Ένας Υποδιευθυντής (Ρίτσαρντ ΜακΚή) εξετάζει τα διοικητικά ζητήματα που σχετίζονται μετο Έδαφος. Οικονομικός Γραμματέας και Γενικός Εισαγγελέας διορίζονται αυτοδικαίως οι αντίστοιχοι διορισμένοι στην Κυβέρνηση των Νήσων Φώκλαντ.
Επειδή δεν υπάρχει ιθαγενής πληθυσμός, δεν υπάρχει νομοθετικό συμβούλιο καιδεν διεξάγονται εκλογές. Το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου διαχειρίζεται τις εξωτερικές σχέσεις του Εδάφους. Από το 1982, το Έδαφος εορτάζει την Ημέρα Απελευθέρωσης στις 14 Ιουνίου.
Το Σύνταγμα του Εδάφους (υιοθετήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1985), βάσει του οποίου διεξάγεται η διακυβέρνηση του, καιη διαθεσιμότητα της δικαστικής αναθεώρησης συζητήθηκαν σεμια σειρά αντιδικιών από το 2001 έως το 2005. Παρόλο πουη κυβέρνηση του διευθύνεται πλήρως από το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, υποστηρίχθηκε ότι οι αποφάσεις της υπό αυτήν την καθοδήγηση δενθα μπορούσαν να προκληθούν σαννα ήταν αποφάσεις νόμου ενός διαμερίσματος της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου, και έτσι η Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν εφαρμόζεται στο Έδαφος.
Καθώς δεν υπάρχει ιθαγενής πληθυσμός, η οικονομική δραστηριότητα στη Νότιο Γεωργία και τις Νοτίους Σάντουιτς Νήσους είναι περιορισμένη. Το Έδαφος έχει δημόσια έσοδα 3,9 εκατομμύρια Λίρες Στερλίνες, το 90 % των οποίων προέρχεται από τις άδειες αλιείας. Άλλες πηγές εσόδων είναι η πώληση γραμματοσήμων και νομισμάτων, ο τουρισμός, τα τελωνεία καιτα λιμενικά τέλη.
Η Αλιεία γίνεται γύρω από τη Νότιο Γεωργία καιστα παρακείμενα νερά κάποιους μήνες τον χρόνο, με τις άδειες αλιείας να πωλούνται από το Έδαφος γιατο Οδοντόψαρο της Παταγονίας, το παγόψαρο καιτοκριλ. Οι άδειες αλιείας φέρνουν μερικά εκατομμύρια στερλίνες κάθε χρόνο, μετο μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων να ξοδεύονται στην προστασία των ψαρότοπων καιτην έρευνα. Όλοι οι ψαρότοποι διοικούνται και διαχειρίζονται σύμφωνα μετο σύστημα της Συνθήκης Διατήρησης των Ανταρκτικών Θαλάσσιων Ζώντων Πόρων. Το 2001, η κυβέρνηση της Νοτίου Γεωργίας έλαβε ένα πιστοποιητικό από το Συμβούλιο Θαλάσσιας Επιτήρησης (MSC) γιατο υφιστάμενο τόπο αλιείας του Οδοντόψαρου της Παταγονίας, που πιστοποιεί ότι συνάντησε τα περιβαλλοντικά κριτήρια του MSC και θέτει όρια στον χρόνο καιτην ποσότητα Οδοντόψαρου της Παταγονίας που μπορεί να αλιευθεί.
Ο τουρισμός έχει γίνει μια μεγάλη πηγή εσόδων τα τελευταία χρόνια, με πολλά κρουαζιερόπλοια καιγιοτνα επισκέπτονται τα νησιά (ο μόνος τρόπος να επισκεφτεί κάποιος τη Νότιο Γεωργία είναι από τη θάλασσα). Το Έδαφος κερδίζει έσοδα από τις χρεώσεις αποβίβασης καιτην πώληση αναμνηστικών. Τα κρουαζιερόπλοια συχνά συνδυάζουν μια επίσκεψη στο Γκρυτβίκεν με ένα ταξίδι στην Ανταρκτική Χερσόνησο. Οι επισκέψεις των εκμισθωμένων γιώτ συνήθως ξεκινά από τις Νήσους Φώκλαντ, διαρκούν από 4 έως 6 εβδομάδες, και προσφέρουν τη δυνατότητα στους επισκέπτες να επισκεφτούν απομακρυσμένα λιμάνια της Νότιας Γεωργίας ακόμα καιτων Νότιων Σάντουιτς. Τα σκάφη τώρα απαιτείται να αγκυροβολούν έξω καιδεν μπορούν πλέον να δένουν στις παλιές φαλαινοθηρικές προβλήτες στην ακτή.
Μια μεγάλη πηγή εσόδων από το εξωτερικό προέρχεται από την έκδοση γραμματοσήμων της Νοτίου Γεωργίας καιτων Νότιων Σάντουιτς Νήσων που παράγονται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μια λογική πολιτική (λίγες σειρές γραμματοσήμων εκδίδονται κάθε χρονιά) μαζί μετα ελκυστικά θέματα (ειδικά τις φάλαινες) τα κάνουν πολύ δημοφιλή στους τοπικούς συλλέκτες γραμματοσήμων.
Η Νότιος Γεωργία υποστηρίζει έναν μεγάλο αριθμό θαλάσσιων πτηνών, συμπεριλαμβανομένων τωνάλμπατρος, μια μεγάλη αποικία Βασιλικών Πιγκουίνων και διάφορα άλλα είδη πιγκουίνου. Υπάρχει μόνον ένα χερσαίο είδος που απαντάται μόνον στο αρχιπέλαγος όμως, το Pipit της Νοτίου Γεωργίας (μικρό πτηνό στο μέγεθος σπουργιτιού).
Τάρανδοι, που εισήχθησαν στις αρχές του 20ου αιώνα, ζουνστη Νότιο Γεωργία. Επίσης συχνά απαντώνται φώκιες στα νησιά.
Μετά τον Πόλεμο των Φώκλαντ, το 1982, διατηρήθηκε μια μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στοΑΒΕ. Αυτή σταδιακά αποκλιμακώθηκε κατά τη δεκαετία του 1990, καιτο τελευταίο απόσπασμα έφυγε από τη Νότιο Γεωργία τον Μάρτιο του 2001, όταν κτίστηκε ο νέος σταθμός που κατέλαβε το Βρετανικό Ανταρκτικό Παρατηρητήριο.
Η κύρια στρατιωτική Βρετανική εγκατάσταση στην περιοχή είναι στο RAF Όρος Πλέζαντ (και Λιμάνι Μάρε) στο Ανατολικό Φώκλαντ. Εκτός από αυτό, λίγα Βρετανικά σκάφη του πολεμικού ναυτικού περιπολούν την περιοχή. Επισκέπτονται τη Νότιο Γεωργία λίγες φορές κάθε χρόνο, και μερικές φορές παρατάσσουν μικρές περιπόλους του πεζικού. Πτήσεις με αεροσκάφη της RAF τύπου C130 Hercules και VC10 περιστασιακά περιπολούν την περιοχή.
Το HMS Endurance,ένα παγοθραυστικό περιπολικό πλοίο του Βρετανικού Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού, λειτουργεί στην περιοχή της Νοτίου Γεωργίας τους καλοκαιρινούς μήνες. Διενεργεί υδρολογική και χαρτογραφική εργασία και βοηθά στην υπαίθρια επιστημονική εργασία το Βρετανικό Ανταρκτικό Παρατηρητήριο.
