|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|29|06|2024}} |
Μαρσέλ Ντεσαϊγί
Ο Ντεσαϊγί το 2011. |
| Προσωπικές πληροφορίες |
|---|
| Πλήρες όνομα | Μαρσέλ Ντεσαϊγί |
|---|
| Ημερ. γέννησης | 7 Σεπτεμβρίου 1968 (1968-09-07) (55 ετών) |
|---|
| Τόπος γέννησης | Άκκρα, Γκάνα |
|---|
| Ύψος | 1,83 μ. |
|---|
| Θέση | Αμυντικός |
|---|
| Επαγγελματική καριέρα* |
|---|
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
|---|
| 1986–1992 | ΦΚ Ναντ | 162 | (5) |
|---|
| 1992–1993 | Ολιμπίκ Μαρσέιγ | 47 | (1) |
|---|
| 1993–1998 | Μίλαν | 137 | (5) |
|---|
| 1998–2004 | Τσέλσι ΦΚ | 158 | (6) |
|---|
| 2004–2005 | Αλ Γκαράφα | 28 | (6) |
|---|
| 2005–2006 | Κατάρ ΣΚ | 7 | (0) |
|---|
| Σύνολο | | 539 | (23) |
|---|
| Εθνική ομάδα |
|---|
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
|---|
| 1993–2004 | Γαλλία | 116 | (3) |
|---|
|
|---|
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
|
Ο Μαρσέλ Ντεσαϊγί (γαλλικά: Marcel Desailly [γαλλική προφορά: maʁ.sɛl də.sɑˈji], γεννήθηκε 7 Σεπτεμβρίου 1968) είναι Γάλλος πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν συνήθως ως κεντρικός αμυντικός. Υπήρξε μέλος της Εθνικής Γαλλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και του Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, τα οποία τα κατέκτησε αμφότερα. Ένας από τους καλύτερους στη θέση του όλων των εποχών,[1] αγωνίστηκε σε μεγάλες ομάδες της Ευρώπης όπως η Μαρσέιγ, η Μίλαν και η Τσέλσι, κερδίζοντας και το Τσάμπιονς Λιγκ με την πρώτη το 1993 και με τη δεύτερη το 1994.
Γεννήθηκε ως Abbey Odenke στις 7 Σεπτεμβρίου 1968 στην Άκκρα πρωτεύουσα της Γκάνας. Είχε αλλάξει το όνομά του όταν η μητέρα του παντρεύτηκε τον επικεφαλής του Γαλλικού Προξενείου στην Άκρα, ο οποίος υιοθέτησε όλα τα παιδιά της. Η οικογένεια μετεγκαταστάθηκε στη Γαλλία όταν ο Ντεσαϊγί ήταν τεσσάρων ετών.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Ναντ. Εκεί, ως μέρος του φημισμένου προγράμματος νεολαίας της ομάδας, έπαιξε μαζί με το νεαρό Ντιντιέ Ντεσάν, ο οποίος έγινε ο κοντινότερος φίλος του. Ο νεαρός Μαρσέλ έγινε επαγγελματίας το 1986, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του αδελφού του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Το 1992 μεταγράφηκε στην Μαρσέιγ, όπου επανενώθηκε με τον Ντεσάν, και κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ τον επόμενο χρόνο. Το 1994, ενώ έπαιζε για την Μίλαν, κέρδισε και πάλι το Κύπελλο (σημειώνοντας γκολ στον τελικό), και έτσι έγινε ο πρώτος παίκτης που κέρδισε το Κύπελλο σε διαδοχικές σεζόν με διαφορετικούς συλλόγους. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Μιλάνο κέρδισε δύο τίτλους ιταλικού πρωταθλήματος, το 1994 και το 1996. Παρόλο που προτίμησε να αναπτυχθεί ως λίμπερο ή κεντρικός αμυντικός, ρόλοι που έπαιξε κατά τη διάρκεια της καριέρας του στη Γαλλία, βρήκε μεγάλη επιτυχία παίζοντας ως αμυντικός μέσος για τη Μίλαν, λόγω της παρουσίας πολλών άλλων καθιερωμένων κεντρικών αμυντικών στο σύλλογο όπως ο Φράνκο Μπαρέζι και ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα.
Στη συνέχεια μετακόμισε στην αγγλική Τσέλσι το 1998, όπου ήταν αρχηγός της ομάδας και έπαιξε εντυπωσιακά μέχρι το τέλος της σεζόν 2003-04. Πήρε τρία τρόπαια στις έξι σεζόν του με την Τσέλσι, μεταξύ των οποίων το Αγγλικό Κυπέλλου του 2000.
Μετακόμισε στο Κατάρ το 2004 με προπονητή τον Γάλλο Μπρουνό Μετσού στην Αλ Γκαράφα ΣΚ που κέρδισε το Κατάρ Λιγκ το 2005. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην Κατάρ ΣΚ, οδηγώντας τους στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα πριν αποχωρήσει από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Ο Ντεσαϊγί συχνά έλεγε ότι αισθάνεται απολύτως Γάλλος και ενώ έχει δεσμούς με τη Γκάνα, ποτέ δεν σκέφτηκε να παίξει για άλλη χώρα εκτός από τη Γαλλία. Αυτή η στάση επαναδιατυπώθηκε στην αυτοβιογραφία του, που δημοσιεύθηκε το 2002. Έκανε το διεθνές του ντεμπούτο το 1993, αλλά δεν καθιερώθηκε περιμένοντας μέχρι το 1996.
Ήταν σημαντικό στέλεχος της γαλλικής ομάδας που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, αν και αποβλήθηκε στον τελικό αγώνα. Όπως και άλλα μέλη της ομάδας, διορίστηκε Chevalier του Légion d'honneur το 1998.
Δύο χρόνια αργότερα η επιτυχία συνεχίστηκε, καθώς η Γαλλία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000. Μετά το τουρνουά, έγινε αρχηγός της εθνικής ομάδας. Το 2001, οδήγησε τη Γαλλία στη νίκη στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών.
Τον Απρίλιο του 2003, ξεπέρασε το ρεκόρ για τον αριθμό των εμφανίσεων για τη γαλλική ομάδα, αριθμός που τελικά έφτασε τις 116,[2] όταν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το διεθνές ποδόσφαιρο μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004.
Μαρσέιγ
- Τσάμπιονς Λιγκ : 1992–93
Μίλαν
- Πρωτάθλημα Ιταλίας : 1993–94 , 1995–96
- Τσάμπιονς Λιγκ : 1993–94
- Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο : 1994
- Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας : 1994
Τσέλσι
- Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης : 1998
- Κύπελλο Αγγλίας : 1999-2000
- FA Charity Shield : 2000
Αλ-Γκαράφα
- Κατάρ Stars League : 2004–05
Γαλλία
- Παγκόσμιο Κύπελλο : 1998
- Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 2000
- Κύπελλο Συνομοσπονδιών : 2001, 2003
Ατομικές διακρίσεις
- Overseas Team of the Decade - Premier League 10 Seasons Awards (1992/93 - 2001/02)
- FIFA XI : 1996
- Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου 1998
- Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2) : 1996, 2000
- FIFA 100 : 2004
- Βραβείο Golden Foot Legends : 2017
- Chevalier του Légion d'honneur : 1998
