* Οι συμμετοχές καιταγκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο γιατα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
ΟΟύβε Ζέελερ (γερμανικά-αγγλικά: Uwe Seeler, 5 Νοεμβρίου 1936 – 21 Ιουλίου 2022) ήταν Γερμανός διεθνής ποδοσφαιριστήςκαι επιχειρηματίας. Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους Γερμανούς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών[1][2]και από τους κορυφαίους επιθετικούς της γενιάς του. Ψηφίστηκε 45ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[3]
Γεννήθηκε το1936στοΑμβούργοκαι ξεκίνησε να ασχολείται μετο ποδόσφαιρο σε ηλικία δέκα ετών. Καταγόταν από οικογένεια αθλητών μετον πατέρα του, που εργαζόταν ως λιμενεργάτης, να είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ποδοσφαιριστές της ομάδας τουΑμβούργου από τη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1940. Το1953ο Ζέελερ έγινε μέλος της ομάδας ανδρών του Αμβούργου, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το1972. Από τον Ιούλιο του1954 ήταν βασικός στην ομάδα που έπαιζε στην Ομπερλίγκα Νορντ.[4][5]Τα ποσοστά ευστοχίας του ήταν εξαιρετικά και ήταν κορυφαίος σκόρερ στο πρωτάθλημα έξι φορές (1956: 32 γκολ, 1957: 31 γκολ, 1959: 29 γκολ, 1960: 36 γκολ, 1961: 29 γκολ, 1962: 28 γκολ), κερδίζοντας τη φήμη ως του καλύτερου επιθετικού στη χώρα.[6] Ήταν γρήγορος, δυνατός, ικανός καιμετα δύο πόδια από κοντά ή μακριά, με ιδιαίτερη αίσθηση τουγκολ κατορθώνοντας να σκοράρει απρόβλεπτα, έχοντας ευχέρεια δράσης ακόμα καιμετο κεφάλι, παρά το ύψος του.[7] Αντιπροσώπευε τα παραδοσιακά δυνατά σημεία του γερμανικού ποδοσφαίρου: δύναμη, υψηλό ηθικό, αφοσίωση και αδάμαστη θέληση για νίκη.[5]
Ο σύλλογος κυριάρχησε στην περιφερειακή του ένωση και από το 1955 έως το 1963 ήταν εννέα φορές στη σειρά πρωταθλητές της Βόρειας Γερμανίας. Το1957καιτο1958ο ίδιος καιη ομάδα του ήταν στον τελικό στο εθνικό πρωτάθλημα, αλλά χωρίς επιτυχία. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου του 1959–60, το Αμβούργο έφτασε και πάλι στον τελικό του γερμανικού πρωταθλήματος όταν συναντήθηκε μετηνΚολωνία. Μετά από δύο γκολ από τον Ζέελερ, η ομάδα κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1960), ενώ αργότερα προστέθηκε και ένα Κύπελλο Γερμανίας (1963).[8]Στη νίκη με 3–0 στον τελικό επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ, σημείωσε όλα ταγκολ, καθιστώντας τοντον πρώτο παίκτη που πέτυχε χαττρικστον τελικό του κυπέλλου.[6]Την χρονιά του 1960 ψηφίστηκε για πρώτη φορά Δυτικογερμανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς, ήταν τρίτος στην ψηφοφορία της Χρυσής Μπάλας[9]και θεωρήθηκε ευρέως ως ένας από τους καλύτερους κεντρικούς επιθετικούς στον κόσμο.[10]Το1964 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της πρώτης Μπουντεσλίγκαμε 30 γκολ,[11] ενώ συνολικά ήταν κορυφαίος σκόρερ στη Δυτική Γερμανία 7 χρονιές.
Το 1968 ήταν αρχηγός της ομάδας του Αμβούργου που έφτασε στον τελικό τουΚυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης, σημειώνοντας οκτώ γκολστην πορεία, ανκαιηΜίλαν κέρδισε τον τελικό.[1]Μετην ομάδα του Αμβούργου σημείωσε 445 γκολ πρωταθλήματος[12][13]και 507 τέρματα σε 587 επίσημους αγώνες.[14]Το1978 επανήλθε στην ενεργό δράση γιανα παίξει ένα παιχνίδι μετη φανέλα της Κορκ Σέλτικ, στο οποίο πέτυχε δύο γκολ.[15]
Στην εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε από το1954 ως το1970 έχοντας 72 συμμετοχές και 43 τέρματα.[16] Έκανε το ντεμπούτο τουστην Εθνική απέναντι στηΓαλλίατον Οκτώβριο του 1954, στα 17 του, λίγους μήνες αργότερα μετά τον άθλο των συμπατριωτών του, που είχαν κατακτήσει στο αγώνα που έμεινε γνωστός ως «Θαύμα της Βέρνης», απέναντι στη θεωρητικά ανώτερη Ουγγαρία, τον πρώτο τους παγκόσμιο τίτλο. Έλαβε μέρος σταΠαγκόσμια Κύπελλατου1958, του1962, του1966καιτου1970[17] ήταν αρχηγός στα δύο τελευταία και σκόραρε σε όλες τις διοργανώσεις.[10][18]Η επέμβαση στον Αχίλλειο τένοντα το 1965 τον έθεσε εκτός δραστηριότητας για ένα χρόνο, αλλά τον Σεπτέμβριο του 1965 επέστρεψε στην ομάδα της Δυτικής Γερμανίας σε ένα κρίσιμο αγώνα γιατα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου με αντίπαλο τηΣουηδίαστηΣτοκχόλμη. Σκόραρε, καιοι Γερμανοί κέρδισα 2–1, πηγαίνοντας στην τελική φάση.[1] Έφτασε μέχρι τον τελικό το1966, πραγματοποιώντας εξαιρετικές εμφανίσεις. Πέτυχε δύο γκολ απέναντι στην Ισπανίαστην πρώτη φάση καιμε αντίπαλο τηνΟυρουγουάηστα προημιτελικά. Επίσης, έδωσε και τέσσερις τελικές πάσες συνολικά, βοηθώντας τους συμπαίκτες τουσε τελικές προσπάθειες.[19][20]
Το 1968 αποχώρησε από την εθνική, η Δυτική Γερμανία απέτυχε να προκριθεί στην τελική φάση τουΕυρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1968 αλλά η πρόκληση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μεξικό τον επανέφερε στην ομάδα. Ο Ζέελερ αγωνίστηκε μακριά από την περιοχή ως δεύτερος επιθετικός μετονΓκερντ Μίλερστη θέση του κεντρικού επιθετικού.[7][21] Ήδη στον πρώτο αγώνα με αντίπαλο τοΜαρόκο (3 Ιουνίου 1970, 2–1) καιμε διαφορά λεπτών από τονΠελέ, ο Ζέελερ έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που σκόραρε σε τέταρτη διοργάνωση.[18][22]Στον προημιτελικό μετην Αγγλία η Δυτική Γερμανία έκανε μεγάλη ανατροπή, παίρνοντας παράλληλα εκδίκηση γιατον τελικό του 1966, τέσσερα χρόνια πριν. Από 0–2 σε 3–2 και ο Ζέελερ πέτυχε τογκολ της ισοφάρισης στο τέλος του αγώνα μετην αξιομνημόνευτη κεφαλιά μετο πίσω μέρος του κεφαλιού, χωρίς να βλέπει το τέρμα. Έκανε όμως, μεγάλη εμφάνιση καιστον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία, σε έναν αγώνα που έχει μείνει στην ιστορία ως το «αγώνας του αιώνα». Σημείωσε τρία γκολστη διοργάνωση και κατέκτησε την τρίτη θέση μετην ομάδα.[19][23][24] Συνολικά συμμετείχε σε 21 αγώνες της κορυφαίος διοργάνωσης (επίδοση ρεκόρ γιατην εποχή[25][26]) και σημείωσε 9 τέρματα.[27]Στη διοργάνωση του Μεξικού κατέρριψε καιτο ρεκόρ διεθνών συμμετοχών μετην εθνική της Δυτικής Γερμανίας μετην 72η εμφάνισή του. Ορίστηκε ως ο δεύτερος επίτιμος αρχηγός της εθνικής μετά τονΦριτς Βάλτερ.[28]
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Το1995 έγινε πρόεδρος του Αμβούργου αλλά παραιτήθηκε δυόμισι χρόνια αργότερα λόγω οικονομικού σκανδάλου, γιατο οποίο ανέλαβε την ευθύνη.[32]Ο Ζέελερ, ωστόσο, δεν είχε κάποια εμπλοκή στις παρατυπίες. Το 2013 του προσφέρθηκε ο τίτλος του επίτιμου προέδρου της ομάδας του Αμβούργου αλλά αυτός αρνήθηκε.[4]
To 2004 εισήχθη στοFIFA 100, αναγνωρισμένος ως ένας από τους 125 καλύτερους εν ζωή ποδοσφαιριστές όλων των εποχών.[33] Αποτελούσε πάντα πρότυπο, εντός και εκτός γηπέδου, καισε όλη τουτη ζωή βραβεύτηκε με πολυάριθμες διακρίσεις αλλά καιμια μακρά λίστα ποδοσφαιρικών βραβείων. Μεταξύ τωνπιο εξαιρετικών είναι τοSilberne Lorbeerblatt ("ασημένιο φύλλο δάφνης", το υψηλότερο αθλητικό βραβείο στη Γερμανία) καιτοBambi. Ήταν επίσης ο πρώτος αθλητής που έλαβε το παράσημο της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και ανακηρύχθηκε «Επίτιμος Πολίτης» του Αμβούργου.[4] Απεβίωσε στις 21 Ιουλίου 2022 σε ηλικία 85 ετών.[34]
.jpg)
