Το Πσέμισλ οφείλει τη μακρά και πλούσια ιστορία τουστα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής του θέσης. Η πόλη βρίσκεται σεμια περιοχή, που συνδέει βουνά και πεδιάδες, γνωστή ως Πύλη Πσέμισλ, με ανοιχτές γραμμές μεταφοράς και εύφορο έδαφος. Βρίσκεται επίσης στον πλωτό ποταμό Σαν. Σημαντικές εμπορικές διαδρομές, που συνδέουν τηνΚεντρική Ευρώπη από το Πσέμισλ, διασφαλίζουν τη σημασία της πόλης. Η Παλιά Πόλη του Πσέμισλ αναφέρεται ως Ιστορικό Μνημείο της Πολωνίας.[4]
Το Πσέμισλ είναι η δεύτερη παλαιότερη πόλη (μετά τηνΚρακοβία) στη νότια Πολωνία, η οποία χρονολογείται από τον 8ο αιώνα.[6] Ήταν η τοποθεσία ενός οχυρωμένου γκορντ, που ανήκε στους Λενζανηνούς (Ledzianie),[7]μιαδυτική σλαβική φυλή. Τον 9ο αιώνα, ο οχυρός οικισμός καιη γύρω περιοχή έγιναν μέρος της Μεγάλης Μοραβίας.
Μετά την εισβολή τωνουγγρικών φυλώνστην καρδιά της Μεγάλης Μοραβικής Αυτοκρατορίας γύρω στο 899, οι ντόπιοι Λενζανηνοί δήλωσαν πίστη στους Ούγγρους. Η περιοχή έγινε στη συνέχεια τόπος διαμάχης μεταξύ της Πολωνίας, τουΡως του Κιέβουκαι της Ουγγαρίας ξεκινώντας τουλάχιστον τον 9ο αιώνα, μετο Πσέμισλ μαζί με άλλα γκροντ να περνούν υπό τον έλεγχο τωνΠολάνων, οι οποίοι εγκαθίδρυσαν τον 10ο αιώνα υπό την κυριαρχία τουΜιέσκο Α΄το πολωνικό κράτος. Όταν ο Μιέσκο Α΄ προσάρτησε τη φυλετική περιοχή των Λενζανηνών το 970–980, το Πσέμισλ έγινε σημαντικό τοπικό κέντρο στα ανατολικά σύνορα του βασιλείου τωνΠιαστ.[8][9]
Το 1340, το Πσέμισλ ανακαταλήφθηκε από τον βασιλιά Καζίμιρ Γ΄ της Πολωνίαςκαι έγινε και πάλι μέρος τουΒασιλείου της Πολωνίας ως αποτέλεσμα των Πολέμων Γαλικίας-Βολυνίας. Εκείνη την εποχή, ιδρύθηκε η πρώτη Λατινική Καθολική επισκοπή στην πόλη[11]καιστο Πσέμισλ χορηγήθηκε χάρτα πόλης βασισμένη σταδικαιώματα του Μαγδεμβούργου, που επιβεβαιώθηκε το 1389 από τον βασιλιά Βλαδίσλαο Β΄ Γιαγκιέλο. Η πόλη άκμασε ως σημαντικό εμπορικό κέντρο κατά τον 16ο αιώνα. Όπως καιτο κοντινό Λβιβ, ο πληθυσμός της πόλης αποτελούνταν από μεγάλο αριθμό εθνικοτήτων, συμπεριλαμβανομένων Πολωνών, Εβραίων, Γερμανών, Τσέχων, ΑρμενίωνκαιΡουθήνιων. Η μακρά περίοδος ακμής επέτρεψε την κατασκευή δημόσιων κτιρίων όπως το δημαρχείο της Αναγέννησηςκαιτην Παλαιά Συναγωγή του 1559. Επίσης, ένα κολέγιο Ιησουιτών ιδρύθηκε στην πόλη το 1617.[11]
Η ευημερία έλαβε τέλος στα μέσα του 17ου αιώνα κατά την εισβολή τουσουηδικού στρατού κατά τη διάρκεια τουΚατακλυσμούκαιτη γενική παρακμή της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Η παρακμή της πόλης διήρκεσε για πάνω από εκατό χρόνια και μόλις στα τέλη του 18ου αιώνα ανέκαμψε τα προηγούμενα επίπεδα πληθυσμού της. Το 1754, ο Λατίνος Καθολικός επίσκοπος ίδρυσε την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη του Πσέμισλ, η οποία ήταν μόλις η δεύτερη δημόσια βιβλιοθήκη στην Πολωνικήο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία (ηΒιβλιοθήκη Ζαουούσκι της Βαρσοβίας ιδρύθηκε 7 χρόνια νωρίτερα). Η σημασία του Πσέμισλ εκείνη την εποχή ήταν τέτοια, που, όταν η Αυστρία προσάρτησε την ανατολική Γαλικία το 1772,οι Αυστριακοί σκέφτηκαν να κάνουν το Πσέμισλ την πρωτεύουσα της επαρχίας τους, πριν αποφασίσουν γιατοΛβιβ.[11]
Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι Εβραίοι αποτελούσαν το 55,6% (1.692) του πληθυσμού, οι Λατίνοι Καθολικοί Πολωνοί το 39,5% (1.202) καιοι Έλληνοκαθολικοί Ρουθήνιοι το 4,8% (147).[12]
Το 1804, ιδρύθηκε μια ρουθηνιακή βιβλιοθήκη στο Πσέμισλ. Μέχρι το 1822, η συλλογή της είχε πάνω από 33.000 βιβλία. Το Πσέμισλ έγινε επίσης το κέντρο της αναβίωσης της βυζαντινής χορωδιακής μουσικής στηνΕλληνική Καθολική Εκκλησία. Μέχρι να επισκιαστεί από τοΛβιβτη δεκαετία του 1830, το Πσέμισλ ήταν ηπιο σημαντική πόλη στη ρουθηνιακή πολιτιστική αφύπνιση τον 19ο αιώνα.[11]
Καθώς η πλειονότητα των κατοίκων του Πσέμισλ ήταν Πολωνοί, η πόλη έγινε επίσης κέντρο γιατην ανάπτυξη του πολωνικού πολιτισμού και της επιστήμης και πολωνικές οργανώσεις ανεξαρτησίας λειτούργησαν επίσης στο Πσέμισλ. Η μεγαλύτερη ακμή της Πολωνίας στο Πσέμισλ χρονολογείται από το 1860 ως το 1918, λόγω της παραχώρησης αυτονομίας στηΓαλικία.
Πλήθος έξω από την Παλιά Συναγωγή στο Πσέμισλ
Το 1861, οσιδηρόδρομος της Γαλικίας του Αρχιδούκα Καρόλου Λουδοβίκου έχτισε μια γραμμή σύνδεσης από το Πσέμισλ προς την Κρακοβία και ανατολικά μετοΛβιβ. Στα μέσα του 19ου αιώνα, λόγω της αυξανόμενης σύγκρουσης μεταξύ της Αυστριακής Αυτοκρατορίαςκαι της Ρωσικής ΑυτοκρατορίαςγιαταΒαλκάνια, η Αυστρία συνειδητοποίησε περισσότερο τη στρατηγική θέση του Πσέμισλ κοντά στα σύνορα μετη Ρωσική Αυτοκρατορία. Κατά τη διάρκεια τουΚριμαϊκού Πολέμου, όταν αυξήθηκαν οι εντάσεις μεταξύ Ρωσίας και Αυστρίας, μια σειρά από τεράστια φρούρια, περιφέρειας 15 χιλιομέτρων, χτίστηκαν γύρω από την πόλη από τον αυστριακό στρατό.
Το 1909, ιδρύθηκε το Πολωνικό «Μουσείο της Γης του Πσέμισλ» στο Πσέμισλ. Ήταν μια εξαιρετικά σημαντική εγκατάσταση γιατον πολωνικό πληθυσμό.
Η απογραφή του 1910 έδειξε ότι η πόλη είχε 54.078 κατοίκους. Οι Λατίνοι Καθολικοί ήταν οιπιο πολυάριθμοι 25.306 (46,8%), ακολουθούμενοι από τους Εβραίους 16.062 (29,7%) και τους Έλληνες Καθολικούς 12.018 (22,2%). Το 87% των κατοίκων της πόλης μιλούσε πολωνικά. Όλοι οι Πολωνοί μιλούσαν πολωνικά καιοι περισσότεροι Εβραίοι ήταν δίγλωσσοι και επικοινωνούσαν σταγίντιςκαιστα πολωνικά, αλλά, λόγω της αδυναμίας να δηλώσουν τα γίντις, σχεδόν όλοι οι Εβραίοι δήλωσαν την πολωνική γλώσσα.[13]
Μετην τεχνολογική πρόοδο στοπυροβολικό κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οι παλιές οχυρώσεις έγιναν γρήγορα παρωχημένες. Το μεγαλύτερο βεληνεκές του πυροβολικού απαιτούσε τον επανασχεδιασμό των φρουρίων, ώστε να είναι μεγαλύτερα και ικανά να αντιστέκονται στα πρόσφατα διαθέσιμα όπλα. Γιανα επιτευχθεί αυτό, μεταξύ 1888 και 1914, το Πσέμισλ μετατράπηκε σεφρούριο πρώτης κατηγορίας, το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρώπη από τα 200 περίπου που χτίστηκαν αυτήν την περίοδο. Γύρω από την πόλη, σε κύκλο περιφέρειας 45 χιλιομέτρων, χτίστηκαν 44 οχυρά διαφόρων μεγεθών. Οι παλαιότερες οχυρώσεις εκσυγχρονίστηκαν γιανα δώσουν στο φρούριο έναν εσωτερικό αμυντικό δακτύλιο. Το φρούριο σχεδιάστηκε γιανα φιλοξενήσει 85.000 στρατιώτες και 956 κανόνια κάθε είδους, ανκαι τελικά 120.000 στρατιώτες φρουρήθηκαν εκεί.[14]
Τον Αύγουστο του 1914, στην αρχή τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ρωσικές δυνάμεις νίκησαν τις αυστροουγγρικές δυνάμεις στις αρχικές εμπλοκές και προχώρησαν γρήγορα στηΓαλικία. Το φρούριο Πσέμισλ εκπλήρωσε την αποστολή του πολύ αποτελεσματικά, βοηθώντας να σταματήσει ένας ρωσικός στρατός 300.000 δυνάμεων να προελαύνει σταΚαρπάθια περάσματα καιστηνΚρακοβία, την περιφερειακή πρωτεύουσα της Ελάσσονος Πολωνίας. Η πρώτη πολιορκία άρθηκε μεμια προσωρινή αυστροουγγρική προέλαση. Ωστόσο, ο ρωσικός στρατός επανέλαβε την προέλασή τουκαι ξεκίνησε μια δεύτερη πολιορκία του φρουρίου Πσέμισλ τον Οκτώβριο του 1914. Αυτή τη φορά οι προσπάθειες ανακούφισης ήταν ανεπιτυχείς. Λόγω έλλειψης τροφής και εξάντλησης των υπερασπιστών του, το φρούριο παραδόθηκε στις 22 Μαρτίου 1915. Οι Ρώσοι συνέλαβαν 126.000 αιχμαλώτους και 700 μεγάλα όπλα. Πριν από την παράδοση έγινε η πλήρης καταστροφή όλων των οχυρώσεων.
Οι Ρώσοι δεν έμειναν στο Πσέμισλ. Μια νέα επίθεση τωνΚεντρικών Δυνάμεων ανακατέλαβε το κατεστραμμένο φρούριο στις 3 Ιουνίου 1915. Κατά τη διάρκεια των μαχών γύρω από το Πσέμισλ, καιοι δύο πλευρές έχασαν έως και 115.000 νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους.[14]
Μνημείο για τους αετούς του Πσέμισλ που ανεγέρθηκε για πρώτη φορά το 1938
Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πσέμισλ διεκδικούσαν η αναγεννώμενη Πολωνία καιηΛαϊκή Δημοκρατία της Δυτικής Ουκρανίας. Την 1η Νοεμβρίου 1918, σχηματίστηκε μια τοπική προσωρινή κυβέρνηση με εκπροσώπους Πολωνών, Εβραίων και Ρουθήνιων κατοίκων της περιοχής. Ωστόσο, στις 3 Νοεμβρίου, μια ουκρανική στρατιωτική μονάδα ανέτρεψε την κυβέρνηση, συνέλαβε τον αρχηγό της και κατέλαβε το ανατολικό τμήμα της πόλης. Ο ουκρανικός στρατός ελέγχθηκε από μια μικρή πολωνική μονάδα αυτοάμυνας που συγκροτήθηκε από βετεράνους του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης, πολλοί νεαροί Πολωνοί εθελοντές από τα λύκεια του Πσέμισλ, που αργότερα ονομάστηκαν Αετόπουλα του Πσέμισλ, ενώθηκαν μαζί τους. Το μέτωπο μάχης χώριζε την πόλη κατά μήκος του ποταμού Σαν, μετο δυτικό δήμο Ζασάνιε να κρατείται στα χέρια της Πολωνίας καιτην Παλιά Πόλη να ελέγχεται από τους Ουκρανούς. Ούτε οι Πολωνοί ούτε οι Ουκρανοί μπορούσαν να διασχίσουν ουσιαστικά τον ποταμό Σαν, έτσι καιτα δύο αντίπαλα μέρη αποφάσισαν να περιμένουν μια δύναμη ανακούφισης από το εξωτερικό. Τον αγώνα κέρδισαν οι πολωνικές ενισχύσεις. Η εθελοντική εκστρατευτική μονάδα, που σχηματίστηκε στην Κρακοβία, έφτασε στο Πσέμισλ στις 10 Νοεμβρίου 1918. Όταν το επακόλουθο πολωνικό τελεσίγραφο προς τους Ουκρανούς παρέμεινε αναπάντητο, στις 11–12 Νοεμβρίου οι πολωνικές δυνάμεις διέσχισαν τοΣανκαι εξώθησαν τους υπεράριθμους Ουκρανούς από την πόλη στην Μάχη του Πσέμισλ του 1918.
Μετά το τέλος τουΠολωνο-Ουκρανικού ΠολέμουκαιτουΠολωνο-Σοβιετικού πολέμουπου ακολούθησε, η πόλη έγινε μέρος της Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας. Ανκαιη πρωτεύουσα τουβοεβοδάτου ήταν στοΛβουφ (βλ. Βοεβοδάτο Λβουφ), το Πσέμισλ ανέκτησε την κομβική του θέση ως έδρα της τοπικής εκκλησιαστικής διοίκησης, καθώς και ως φρουρά της 10ης Στρατιωτικής Περιφέρειας του Πολωνικού Στρατού, μιας επιτελικής μονάδας επιφορτισμένης μετην οργάνωση της υπεράσπισης περίπου του 10% του εδάφους της προπολεμικής Πολωνίας. Από το 1931, το Πσέμισλ είχε πληθυσμό 62.272 κατοίκους και ήταν η μεγαλύτερη πόλη στη νότια Πολωνία μεταξύ Κρακοβίας καιΛβουφ.
Στις 11–14 Σεπτεμβρίου 1939, κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία, η οποία ξεκίνησε τοΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο γερμανικός καιο πολωνικός στρατός πολέμησαν τη μάχη του Πσέμισλ μέσα και γύρω από την πόλη. Μετά τη μάχη, τα γερμανικά Einsatzgruppe Α μπήκαν στην πόλη γιανα διαπράξουν διάφορες θηριωδίες κατά του πληθυσμούκαιτοEinsatzgruppe zbV μπήκε γιανα καταλάβει την πολωνική βιομηχανία.[15] Μετά τη μάχη ακολούθησαν σφαγές τριών ημερών από τους Γερμανούς στρατιώτες, την αστυνομία καιτο Einsatzgruppe Α εναντίον εκατοντάδων Εβραίων που ζούσαν στην πόλη. Συνολικά, πάνω από 500 Εβραίοι δολοφονήθηκαν μέσα και γύρω από την πόλη καιη συντριπτική πλειονότητα του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης απελάθηκε πέρα από τονποταμό Σανστο τμήμα της Πολωνίας, που είχε καταληφθεί από τη Σοβιετική Ένωση.[16]
Τα σύνορα μεταξύ των δύο εισβολέων διέτρεχαν τη μέση της πόλης κατά μήκος του ποταμού Σαν μέχρι τον Ιούνιο του 1941. Ηκατεχόμενη από τη Γερμανία αριστερή όχθη του Πσέμισλ ήταν μέρος της Περιφέρειας της Κρακοβίας τουΓενικού Κυβερνείου.[17] Μέλη της Einsatzgruppe Α συνδημιούργησαν την τοπική γερμανική αστυνομική μονάδα.[18] Στις 10 Νοεμβρίου 1939, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν μαζικές συλλήψεις Πολωνών στην αριστερή όχθη του Πσέμισλ καιστην κομητεία, ως μέρος τουΙντελιγκέντσακτιον.[19]Οι συλληφθέντες Πολωνοί κρατήθηκαν στην τοπική γερμανική αστυνομική φυλακή καιστη συνέχεια απελάθηκαν σε φυλακή στηνΚρακοβία, από όπου τελικά απελάθηκαν στοστρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς.[19]
Ο πληθυσμός της πόλης αυξήθηκε λόγω της μεγάλης εισροής Εβραίων προσφύγων από τοΓενικό Κυβερνείο, που προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα προς τηΡουμανία.[24] Υπολογίζεται ότι μέχρι τα μέσα του 1941 ο εβραϊκός πληθυσμός της πόλης είχε αυξηθεί σε περίπου 16.500. ΣτηνΕπιχείρηση Μπαρμπαρόσατου 1941, το ανατολικό τμήμα της πόλης που κατείχε η Σοβιετική Ένωση καταλήφθηκε επίσης από τη Γερμανία. Στις 20 Ιουνίου 1942, η πρώτη ομάδα 1.000 Εβραίων μεταφέρθηκε από την περιοχή Πσέμισλ στοστρατόπεδο συγκέντρωσης Γιανόφσκακαι στις 15 Ιουλίου 1942 ιδρύθηκε ένα ναζιστικό γκέτογια όλους τους Εβραίους κατοίκους του Πσέμισλ και της γειτονιάς του: περίπου 22.000 άτομα. Στους Εβραίους της περιοχής δόθηκε 24 ώρες γιανα εισέλθουν στογκέτο. Εβραϊκά κοινοτικά κτίρια, συμπεριλαμβανομένης της Συναγωγής Τέμπελ και της Παλαιάς Συναγωγής καταστράφηκαν. Η Νέα Συναγωγή, η Συναγωγή Ζασάνιε και όλα τα εμπορικά και οικιστικά ακίνητα που ανήκαν σε Εβραίους απαλλοτριώθηκαν.[25]
Το γκέτο στο Πσέμισλ σφραγίστηκε εξωτερικά στις 14 Ιουλίου 1942. Μέχρι εκείνη την εποχή, μπορεί να υπήρχαν έως και 24.000 Εβραίοι στο γκέτο. Στις 27 Ιουλίου ηΓκεστάπο ενημέρωσε τηνΓιούντενρατγιατο πρόγραμμα αναγκαστικής επανεγκατάστασης και δημοσίευσε ανακοινώσεις ότι επρόκειτο να εφαρμοστεί ένα «Aktion» (συγκέντρωση για απέλαση σε στρατόπεδα) πουθα περιλάμβανε σχεδόν όλους τους ενοίκους. Έγιναν εξαιρέσεις για ορισμένους βασικούς εργάτες και εργάτες της Γκεστάπο. Την ίδια μέρα, ο Ταγματάρχης Μαξ Λίντκε, στρατιωτικός διοικητής του Πσέμισλ, διέταξε τα στρατεύματά τουνα καταλάβουν τη γέφυρα του ποταμού Σαν, που ένωνε τη διαιρεμένη πόλη, καινα σταματήσουν την εκκένωση. Η Γκεστάπο αναγκάστηκε νατου δώσει την άδεια να κρατήσει τους εργάτες που εκτελούσαν υπηρεσία γιατηΒέρμαχτ (έως 100 Εβραίοι με οικογένειες). Για τις ενέργειες που ανέλαβαν ο Λίντκε καιο βοηθός του, Άλμπερτ Μπάτελ, στο Πσέμισλ, τοΓιαντ Βασέμ τους ονόμασε αργότερα «Δίκαιους των Εθνών».[26]
Η διαδικασία εξόντωσης των Εβραίων ξανάρχισε στη συνέχεια. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 σχεδόν όλοι οι Εβραίοι στάλθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης τουΆουσβιτς ή τουΜπέλζεκ. Τα τοπικά παραρτήματα τουΠολωνικού Εσωτερικού Στρατούκαι της Ζεγκότα κατάφεραν να σώσουν 415 Εβραίους. Σύμφωνα μεμια μεταπολεμική έρευνα στα γερμανικά αρχεία, 568 Πολωνοί εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς για απόκρυψη Εβραίων στην περιοχή του Πσέμισλ,[27]που απαγχονίστηκαν μαζί με αρκετούς άλλους στις 6 Σεπτεμβρίου 1943 σε δημόσια εκτέλεση. Ανάμεσα στους πολλούς Πολωνούς διασώστες εκεί, ήταν οι οικογένειες Μπανασιέβιτς, Κούρπιελ,[28] Κούσεκ, Λεβαντόφσκι καιΠοντγκούρσκι.
ΟΚόκκινος Στρατός ανέκτησε την πόλη από τις γερμανικές δυνάμεις στις 27 Ιουλίου 1944. Στις 16 Αυγούστου 1945, υπογράφηκε στηΜόσχαμια συνοριακή συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης της Σοβιετικής Ένωσης και της Πολωνικής Προσωρινής Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, που εγκαταστάθηκε από τους Σοβιετικούς. Σύμφωνα μετη λεγόμενη Γραμμή Κάρζον, τα μεταπολεμικά ανατολικά σύνορα της Πολωνίας ιδρύθηκαν αρκετά χιλιόμετρα ανατολικά του Πσέμισλ.
Στη μεταπολεμική περίοδο, τα σύνορα διέτρεχαν μόλις 15 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης, αποκόπτοντάς την από μεγάλο μέρος της οικονομικής της ενδοχώρας. Λόγω των δολοφονιών Εβραίων στοΝαζιστικόΟλοκαύτωμακαι της μεταπολεμικής εκδίωξης Ουκρανών (στηνΕπιχείρηση Βιστούλα ή akcja Wisła), ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε σε 36.000, σχεδόν εξ ολοκλήρου Πολωνοί. Ωστόσο, η πόλη υποδέχτηκε χιλιάδες Πολωνούς μετανάστες από τοΚρέσι (Ανατολικά Σύνορα) που εκδιώχθηκαν από τους Σοβιετικούς - ο αριθμός τους επανέφερε τον πληθυσμό της πόλης στο προπολεμικό επίπεδο. Στις 11 Ιουλίου 2022, οΠρόεδρος της ΟυκρανίαςΒολοντίμιρ Ζελένσκι απένειμε τον τιμητικό τίτλο της «Πόλης Διάσωσης» στο Πσέμισλ γιατον ρόλο που έπαιξε η πόλη βοηθώντας τους Ουκρανούς πρόσφυγες, που διέφυγαν από τηνεισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.[29]
Το κλίμα είναι ζεστό-καλοκαιρινό υγρό ηπειρωτικό (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν: Dfb). Παρά την τοποθεσία της στη νότια Πολωνία, οι χειμώνες μπορεί να είναι πιο κρύοι από ότι σε μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη, ειδικά στα βορειοδυτικά της χώρας λόγω της ηπείρου.[30]
Ο κύριος σιδηροδρομικός σταθμός Πσέμισλ βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Περίπου 40 τρένα αναχωρούν καθημερινά, συμπεριλαμβανομένων τρένων για πολλές πόλεις της Πολωνίας, καθώς καιστηΓερμανία, τηνΑυστρία, τηνΤσεχίακαιτηνΟυκρανία.
Η κύρια οδική σύνδεση μετην υπόλοιπη Πολωνία παρέχεται από τον αυτοκινητόδρομο Α4, που διέρχεται περίπου 15 χιλιόμετρα βόρεια από το κέντρο της πόλης.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός χτίστηκε το 1895Ανάκτορο Λουμπομίρσκι στο Πσέμισλ
Λόγω της μακράς και πλούσιας ιστορίας της πόλης, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα μέσα και γύρω από το Πσέμισλ, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους τουρίστες, συμπεριλαμβανομένης της Παλιάς Πόλης, η οποία αναφέρεται ως Ιστορικό Μνημείο της Πολωνίας, μετοΡύνεκ, την κεντρική αγορά.
Μεταξύ των ιστορικών κτιρίων και μουσείων, που είναι ανοιχτά στους επισκέπτες, είναι:
Εθνικό Μουσείο, που περιέχει μια συλλογή εικόνων
Επισκοπικό Μουσείο
Μεταρρυθμισμένη Φραγκισκανική εκκλησία και μοναστήρι, που ιδρύθηκε το 1627
Φραγκισκανική εκκλησία, από τα μέσα του 18ου αιώνα σεμπαρόκστιλ
↑«Przemyśl». StayPoland.com. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2022. Το Πσέμισλ θεωρείται ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της Πολωνίας καιο δεύτερος παλαιότερος στη νότια Πολωνία. Η ιστορία του χρονολογείται από τον 8ο αιώνα, όταν, σύμφωνα μετον θρύλο, η πόλη ιδρύθηκε από έναν κυνηγό μετά το κυνήγι μιας τεράστιας αρκούδας (εξουκαιη αρκούδα στο έμβλημα της πόλης).
↑Poleski, Jacek (2000). Wieczorek, Alfried, επιμ. Europe's Centre Around AD 1000. Theiss. σελ. 175. ISBN978-3806215496. Μα προτού περάσει καιρός, το 981, τα δυτικά σύνορα της Μικρής Πολωνίας, που ήταν κατειλημμένα από τους Λένδιους (με κύρια κέντρα το Πρζέμισλ καιτο Τσέρβιεν) κατακτήθηκαν από τον πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρο τον Μέγα.
↑Buko, Andrzej (2002). «From Great Poland to the Little Poland: the ruling Piast dynasty and the processes of creating the regions». Στο: Helmig, G. Centre-Region-Periphery, Vol. 1. Hertingen: Wesselkamp. σελ. 471.
↑Στο 981, τοΠρώτο Χρονικό αναφέρει την εκστρατεία του Βλαδίμηρου εναντίον των Πολωνών, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη των "πόλεών τους" Περέμισλ και Τσέρβεν.
↑Wardzyńska, Maria (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Warszawa: IPN. σελίδες 58–59.
↑Rejestr faktów represji na obywatelach polskich za pomoc ludności żydowskiej w okresie II wojny światowej (στα Πολωνικά). Warszawa: IPN. 2014. σελ. 388.
↑Rejestr faktów represji na obywatelach polskich za pomoc ludności żydowskiej w okresie II wojny światowej, p. 396
Σχετικά πολυμέσα
.JPG)
Κιβάσσο, Ιταλία
Έγκερ, Ουγγαρία
Κάμιανετς-Ποντίλσκι, Ουκρανία
Πάντερμπορν, Γερμανία
