ΗΣενεγάλη, επισήμως Δημοκρατία της Σενεγάλης, είναι μια χώρα νότια του ποταμού Σενεγάληστη δυτική Αφρική. Δυτικά βρέχεται από τονΑτλαντικό ωκεανό. Συνορεύει μετηΜαυριτανία βόρεια, τοΜάλι ανατολικά και νότια μετηΓουινέακαιτηΓουινέα-Μπισσάου. ΗΓκάμπια περικλείεται από τη Σενεγάλη, ενώ τα νησιά τουΠράσινου Ακρωτηρίου βρίσκονται σε απόσταση 560 χιλιομέτρων από τις ακτές της Σενεγάλης. Η χώρα έχει έκταση 196.722 τ.χλμ.και πληθυσμό, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση γιατο 2023, 18.275.743[1] κατοίκους.
Είναι μιαενιαίαπροεδρική δημοκρατίακαι είναι η δυτικότερη ηπειρωτική χώρα τουΠαλαιού Κόσμου, ή Αφρο-Ευρασία.[5] Οφείλει το όνομά τουστονποταμό Σενεγάλη, που σχηματίζει τα συνόρά της ανατολικά και βόρεια. Το κράτος δημιουργήθηκε ως μέρος της ανεξαρτησίας της Γαλλικής Δυτικής Αφρικής από τη γαλλική αποικιακή κυριαρχία. Επίσημη γλώσσα είναι ταγαλλικά. Όπως και άλλα μετα-αποικιακά αφρικανικά κράτη, η χώρα περιλαμβάνει ευρύ μείγμα εθνοτικών και γλωσσικών κοινοτήτων, με τις μεγαλύτερες να είναι οι Γουλόφ, Φουλά και Σενέρ, μετα Γουλόφ καιτα γαλλικά να λειτουργούν ως lingua franca. Η Σενεγάλη έχει ταξινομηθεί ως μια υπερχρεωμένη φτωχή χώρα, με σχετικά χαμηλό Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι στην ακτή και εργάζεται στη γεωργία ή σε άλλες βιομηχανίες τροφίμων. Άλλες μεγάλες βιομηχανίες περιλαμβάνουν την εξόρυξη, τον τουρισμό και τις υπηρεσίες.[6]
Τα αρχαιολογικά ευρήματα σε όλη την περιοχή δείχνουν ότι η Σενεγάλη κατοικήθηκε κατά τους προϊστορικούς χρόνους και κατοικούνταν συνεχώς από διάφορες εθνότητες. Μερικά βασίλεια δημιουργήθηκαν γύρω στον έβδομο αιώνα: το Τακούρ τον ένατο αιώνα, το Ναμαντίρου καιη Αυτοκρατορία Τζολόφ κατά τον 13οκαι 14ο αιώνα. Η ανατολική Σενεγάλη ήταν κάποτε μέρος της Αυτοκρατορίας της Γκάνας.
Το Ισλάμ εισήχθη μέσω της επαφής των Τουκουλέρ καιτων Σονινκέ μετηδυναστεία των ΑλμοραβίδωντουΜαγκρέμπ, οι οποίοι μετη σειρά τους το διέδωσαν μετη βοήθεια των Αλμοραβίδων καιτων συμμάχων των Τουκουλέρ. Σε αυτό αντιστάθηκαν εθνότητες παραδοσιακών θρησκειών, ιδιαίτερα οι Σερέρ.[7][8]
Τον 13οκαι 14ο αιώνα, η περιοχή τέθηκε υπό την επιρροή των αυτοκρατοριών στα ανατολικά. Η αυτοκρατορία Τζολόφ της Σενεγάλης ιδρύθηκε επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στην περιοχή της Σενεγκάμπια, μεταξύ 1300 και 1900, σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού υποδουλώθηκε, συνήθως ως αποτέλεσμα της αιχμαλωσίας σε πόλεμο.[9]
Τον 14ο αιώνα η αυτοκρατορία Τζολόφ έγινε πιο ισχυρή, έχοντας ενώσει τους Καγιόρ καιτα βασίλεια Μπαόλ, Σινέ, Σαλούμ, Βααλό, Φουτά Τοορό και Μπαμπούκ, ή μεγάλο μέρος της σημερινής Δυτικής Αφρικής. Η αυτοκρατορία ήταν μια εθελοντική συνομοσπονδία διαφόρων κρατών αντί να χτιζόταν με στρατιωτική κατάκτηση.[10][11]Η αυτοκρατορία ιδρύθηκε από τον Ντιαντιανέ Ντιαγιέ, με καταγωγή Σερέρ [12][13]και Τουκουλέρ, ο οποίος ήταν σε θέση να σχηματίσει έναν συνασπισμό με πολλές εθνότητες, αλλά κατέρρευσε γύρω στο 1549 μετην ήττα καιτη δολοφονία του Λελέ Φουλί Φακ από τον Αμαρί Γκονέ Σομπέλ Φαλ.
Στα μέσα του 15ου αιώνα, οι Πορτογάλοι αποβιβάστηκαν στην ακτογραμμή της Σενεγάλης, ακολουθούμενοι από έμπορους που εκπροσωπούσαν άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Γάλλων.[14] Διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις — η Πορτογαλία, η Ολλανδία καιη Μεγάλη Βρετανία — ανταγωνίζονταν γιατο εμπόριο στην περιοχή από τον 15ο αιώνα και μετά.
Το 1677, η Γαλλία απέκτησε τον έλεγχο αυτού που είχε γίνει ένα μικρό σημείο εκκίνησης στοεμπόριο σκλάβων στον Ατλαντικό: το νησί Γκορέ δίπλα στο σύγχρονο Ντακάρ, που χρησιμοποιήθηκε ως βάση γιατην αγορά σκλάβων από τις αντιμαχόμενες φυλές στην ηπειρωτική χώρα.[15][16]
Οι Ευρωπαίοι ιεραπόστολοι εισήγαγαν τον Χριστιανισμό στη Σενεγάλη καιτο Καζαμανς τον 19ο αιώνα. Τη δεκαετία του 1850 οι Γάλλοι άρχισαν να επεκτείνονται στην ηπειρωτική χώρα της Σενεγάλης, αφού κατάργησαν την δουλεία,[17] προσθέτοντας ιθαγενή βασίλεια όπως οι Βααλό, Καγιόρ, Μπαόλ και Τζολόφ. Οι Γάλλοι άποικοι εισέβαλαν σταδιακά και κατέλαβαν όλα τα βασίλεια, εκτός από το Σινέ καιτο Σαλούμ, υπό τον Κυβερνήτη Λουί Φαϊντέρμπ.[10][18]
Τον Ιανουάριο του 1959, η Σενεγάλη καιτοΓαλλικό Σουδάν συγχωνεύτηκαν γιανα σχηματίσουν τηνΟμοσπονδία του Μάλι, η οποία έγινε πλήρως ανεξάρτητη στις 20 Ιουνίου 1960, ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας μεταφοράς εξουσίας που υπογράφηκε μετη Γαλλία στις 4 Απριλίου 1960. Λόγω εσωτερικών πολιτικών δυσκολιών, η Ομοσπονδία διαλύθηκε στις 20 Αυγούστου 1960 όταν η Σενεγάλη καιτο Γαλλικό Σουδάν (που μετονομάστηκε σε Δημοκρατία τουΜάλι) κήρυξαν την ανεξαρτησία τους.
ΟΛεοπόλντ Σεντάρ Σανγκόρ, διεθνώς γνωστός ποιητής, πολιτικός και πολιτικός, εξελέγη πρώτος πρόεδρος της Σενεγάλης τον Αύγουστο του 1960. Ο αφρικανιστής, ο Σενγκόρ υποστήριξε τον αφρικανικό σοσιαλισμό.[19]
Στη δεκαετία του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 παρατηρήθηκε η συνεχής και επίμονη παραβίαση των συνόρων της Σενεγάλης από τον πορτογαλικό στρατό στρατό από τηνΠορτογαλική Γουινέα. Σε απάντηση, η Σενεγάλη απευθύνθηκε στοΣυμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνώντο 1963, το 1965, το 1969 (σε απάντηση στον βομβαρδισμό από το πορτογαλικό πυροβολικό), το 1971 και τέλος το 1972.
Το 1980, ο Πρόεδρος Σενγκόρ αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική. Την επόμενη χρονιά, μεταβίβασε την εξουσία το 1981 στον επιλεγμένο διάδοχό του, Αμπντού Ντιούφ. Ο πρώην πρωθυπουργός Μαμαντού Ντιά, ο οποίος ήταν αντίπαλος του Σενγκόρ, έθεσε υποψηφιότητα για εκλογές το 1983 εναντίον του Ντιούφ, αλλά έχασε.
Η Σενεγάλη ενώθηκε μετην Γκάμπιαγιανα σχηματίσει την ονομαστική Συνομοσπονδία της Σενεγκάμπια την 1η Φεβρουαρίου 1982. Ωστόσο, η ένωση διαλύθηκε το 1989. Παρά τις ειρηνευτικές συνομιλίες, μια νότια αυτονομιστική ομάδα στην περιοχή Κάζαμανς συγκρούστηκε σποραδικά με τις κυβερνητικές δυνάμεις αρχίζοντας το 1982. Στις αρχές του 21ου αιώνα, η ένταση έχει υποχωρήσει καιο Πρόεδρος Μακί Σαλ προχώρησε σε συνομιλίες με τους αντάρτες στη Ρώμη τον Δεκέμβριο του 2012.
Η Σενεγάλη είναι ημιπροεδρική δημοκρατία. Ο πρόεδρος εκλέγεται κάθε πέντε χρόνια από το 2016, προηγουμένως επτά χρόνια από την ανεξαρτησία έως το 2001, πέντε χρόνια από το 2001 έως το 2008 και επτά χρόνια από το 2008 έως το 2016, από ενήλικους ψηφοφόρους. Ο πρώτος πρόεδρος, Λεοπόνλντ Σεντάρ Σανγκόρ, ήταν ποιητής και συγγραφέας και ήταν ο πρώτος Αφρικανός που εκλέχθηκε στηΓαλλική Ακαδημία. Ο δεύτερος πρόεδρος της Σενεγάλης, Αμπντού Ντιούφ, υπηρέτησε αργότερα ως γενικός γραμματέας τουΟργανισμού της Γαλλοφωνίας. Ο τρίτος πρόεδρος ήταν οΑμπντουλαγιέ Γουάντ, δικηγόρος. Ο σημερινός πρόεδρος είναι οΜακί Σαλ, ο οποίος εξελέγη τον Μάρτιο του 2012 και επανεξελέγη τον Φεβρουάριο του 2019.[20]
Τομονοθέσιο κοινοβούλιο αποτελείται από τηνΕθνοσυνέλευση, η οποία έχει 150 έδρες (η Γερουσία ήταν σε ισχύ από το 1999 έως το 2001 και το 2007 έως το 2012).[21]
Επί του παρόντος, η Σενεγάλη έχει σχεδόν δημοκρατική πολιτική κουλτούρα, και θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες μετα-αποικιακές δημοκρατίες στην Αφρική. Οι τοπικοί διοικητές διορίζονται και λογοδοτούν από τον πρόεδρο. Οι Μαραμπούτ, θρησκευτικοί ηγέτες των διαφόρων μουσουλμανικών αδελφοτήτων της Σενεγάλης, άσκησαν επίσης ισχυρή πολιτική επιρροή στη χώρα, ειδικά κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Γουάντ. Το 2009, το Freedom House υποβάθμισε το καθεστώς της Σενεγάλης από «Ελεύθερη» σε «Μερικώς Ελεύθερη», με βάση την αυξημένη συγκέντρωση της εξουσίας στην εκτελεστική εξουσία. Μέχρι το 2014, είχε ανακτήσει το καθεστώς «Ελεύθερη».[22]
Η Σενεγάλη υποδιαιρείται σε 14 περιφέρειες,[23]με καθεμία να διοικείται από ένα Περιφερειακό Συμβούλιο που εκλέγεται με βάση το βάρος τουπληθυσμούσε επίπεδο Περιφέρειας. Η χώρα υποδιαιρείται περαιτέρω σε 45 Τμήματα (Departements), 113 Διαμερίσματα (Arrondissements) και από τοπικές συλλογικότητες (Collectivités Locales), που εκλέγουν διοικητικούς υπαλλήλους.
Οι περιφερειακές πρωτεύουσες έχουν το ίδιο όνομα με τις αντίστοιχες περιφέρειές τους:
Η Σενεγάλη συμμετέχει σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς και ήταν μέλος τουΣυμβουλίου ΑσφαλείαςτουΟΗΕτο 1988-89 και το 2015-2016. Εξελέγη στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών γιατα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1997. Φιλική προς τη Δύση, ειδικά προς τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Σενεγάλη έχει υποστηρίξει σθεναρά περισσότερη βοήθεια από τις ανεπτυγμένες χώρες στονΤρίτο Κόσμο.
Η Σενεγάλη είναι ένα κοσμικό κράτος, όπως ορίζεται στο Σύνταγμά της.[24]
Η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη στη Σενεγάλη.[25] Σύμφωνα με έρευνα του 2013 από το Pew Research Center, το 96% των Σενεγαλέζων πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από την κοινωνία.[26]Τα μέλη της κοινότητας LGBTQ στη Σενεγάλη αναφέρουν έντονο αίσθημα ανασφάλειας.[27]
Χάρτης της Σενεγάλης σύμφωνα μετην κλιματική ταξινόμησης KöppenΤοπίο του Καζαμάνς
Η Σενεγάλη βρίσκεται στα δυτικά της αφρικανικής ηπείρου. Βρίσκεται ανάμεσα στα γεωγραφικά πλάτη 12° και 17°Βκαι γεωγραφικά μήκη 11° και 18°Δ.
Η Σενεγάλη οριοθετείται από τον Ατλαντικό Ωκεανό στα δυτικά, τηΜαυριτανίαστα βόρεια, τοΜάλιστα ανατολικά καιτηΓουινέακαιτη Γουινέα-Μπισάουστα νότια. Εσωτερικά περιβάλλει σχεδόν εξ ολοκλήρου την Γκάμπια, συγκεκριμένα στα βόρεια, τα ανατολικά καιτα νότια, εκτός από τη μικρή ακτογραμμή του Ατλαντικού της Γκάμπια.
Το τοπίο της Σενεγάλης αποτελείται κυρίως από τις αμμώδεις πεδιάδες του δυτικού Σαχέλπου μεταπίπτουν σε λόφους στα νοτιοανατολικά. Εδώ βρίσκεται επίσης το υψηλότερο σημείο της Σενεγάλης, η κορυφογραμμή Μπαουνέζ, ύψους 648 μέτρων.[28]Τα βόρεια σύνορα σχηματίζονται από τονποταμό της Σενεγάλης. Άλλοι ποταμοί περιλαμβάνουν τους ποταμούς Γκάμπιακαι Καζαμάνς. Η πρωτεύουσα Ντακάρ βρίσκεται στη χερσόνησο Πράσινο Ακρωτήριο, το δυτικότερο σημείο της ηπειρωτικής Αφρικής.
Τα νησιά τουΠράσινου Ακρωτηρίου βρίσκονται περίπου 550 χιλιόμετρα από τις ακτές της Σενεγάλης, αλλά το Πράσινο Ακρωτήριο βρίσκεται στους πρόποδες ενός ύψους 105 μέτρων βράχου στο ένα άκρο της χερσονήσου του Πράσινου Ακρωτηρίου πάνω στην οποία βρίσκεται η πρωτεύουσα της Σενεγάλης Ντακάρ, και ένα χιλιόμετρο νότια του «Ακρωτηρίο των Αλμαντί», του δυτικότερου σημείου της Αφρικής.
Η Σενεγάλη περιέχει τέσσερις χερσαίες οικοπεριοχές: μωσαϊκό δάσους-σαβάνας της Γουινέας, σαβάνα ακακίας τουΣαχέλ, σαβάνα του Δυτικού Σουδάν και μαγγρόβια της Γουινέας.[29] Είχε μέσο δείκτη ακεραιότητας δασικού τοπίου 2019 7,11/10, κατατάσσοντάς τη στην 56η θέση παγκοσμίως από 172 χώρες.[30]
Η Σενεγάλη έχει τροπικό κλίμαμε ευχάριστη ζέστη όλο το χρόνο με καλά καθορισμένες ξηρές και υγρές εποχές που προκύπτουν από τους βορειοανατολικούς χειμερινούς ανέμους και τους νοτιοδυτικούς καλοκαιρινούς ανέμους. Η ξηρή περίοδος (Δεκέμβριος έως Απρίλιος) κυριαρχείται από ζεστό, ξηρό, άνεμο Χαρματάν.[21]Η ετήσια βροχόπτωση του Ντακάρ είναι περίπου 600 χιλιοστά και εκδηλώνεται μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου, όταν οι μέγιστες θερμοκρασίες είναι κατά μέσο όρο 30 °C (86,0 °F) καιοι ελάχιστες 24,2 °C (75,6 °F). Οι μέγιστες θερμοκρασίες από τον Δεκέμβριο έως τον Φεβρουάριο είναι 25,7 °C (78,3 °F) καιοι ελάχιστες 18 °C (64,4 °F).[31]
Οι εσωτερικές θερμοκρασίες είναι υψηλότερες από ό,τι κατά μήκος των ακτών[32]καιοι βροχοπτώσεις αυξάνονται σημαντικά νοτιότερα, ξεπερνώντας τα 1.500 χιλιοστά ετησίως σε ορισμένες περιοχές.
Οι κύριες βιομηχανίες της Σενεγάλης περιλαμβάνουν την επεξεργασία τροφίμων, τηνεξόρυξη, το τσιμέντο, τατεχνητά λιπάσματα, ταχημικά, τακλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, τηδιύλιση εισαγόμενου πετρελαίου καιτον τουρισμό. Οι εξαγωγές περιλαμβάνουν ψάρια, χημικά, βαμβάκι, υφάσματα, φιστίκια καιφωσφορικό ασβέστιο. Οι μεγαλύτερες εξαγωγικές αγορές από το 2020 είναι τοΜάλι (20,4%), η Ελβετία (12,2%) καιη Ινδία (8,3%).[33]
Ως μέλος της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της Δυτικής Αφρικής (WAEMU), η Σενεγάλη εργάζεται για μεγαλύτερη περιφερειακή ενοποίηση με ενιαίο εξωτερικό δασμό. Η Σενεγάλη είναι επίσης μέλος του Οργανισμού γιατην Εναρμόνιση του Επιχειρηματικού Δικαίου στην Αφρική.[34]
Η Σενεγάλη έχει πληθυσμό περίπου 16,9 εκατομμύρια κατοίκους, περίπου το 42 τοις εκατό των οποίων ζεισε αγροτικές περιοχές. Η πυκνότητα σε αυτές τις περιοχές ποικίλλει από περίπου 77 κατοίκους/χλμ² στη δυτικοκεντρική περιοχή σε 2 κατοίκους/χλμ² στο άνυδρο ανατολικό τμήμα.
Περίπου 50.000 Ευρωπαίοι (κυρίως Γάλλοι) κατοικούν στη Σενεγάλη. Μικρότερος αριθμός άλλων μεταναστών, συγκεκριμένα Λιβανέζοι[35] Μαυριτανοί καιΜαροκινοί κατοικούν στη Σενεγάλη, κυρίως στις πόλεις και ορισμένοι συνταξιούχοι που κατοικούν στις παραθεριστικές πόλεις γύρω από το Μπουρ. Η πλειοψηφία των Λιβανέζων εργάζεται στο εμπόριο.[36]Οι περισσότεροι Λιβανέζοι κατάγονται από τη λιβανέζικη πόλη της Τύρου, η οποία είναι γνωστή ως "Μικρή Δυτική Αφρική" και έχει έναν κύριο χώρο περιπάτου που ονομάζεται «Λεωφόρος της Σενεγάλης» (Avenue du Senegal).[37]
Η χώρα γνώρισε ένα κύμα μετανάστευσης από τη Γαλλία τις δεκαετίες μεταξύ τουΒ' Παγκοσμίου Πολέμου και της ανεξαρτησίας της Σενεγάλης. Οι περισσότεροι από αυτούς τους Γάλλους αγόρασαν σπίτια στο Ντακάρ ή σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα.[38] Επίσης, βρίσκονται κυρίως σε αστικά περιβάλλοντα, μικρές βιετναμέζικες κοινότητες, καθώς και ένας αυξανόμενος αριθμός Κινέζων μεταναστών εμπόρων, ο καθένας από τους οποίους αριθμεί ίσως μερικές εκατοντάδες άτομα.[39][40] Υπάρχουν επίσης δεκάδες χιλιάδες Μαυριτανοί πρόσφυγες στη Σενεγάλη, κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας.[41]
Τα γαλλικά είναι ηεπίσημη γλώσσα, που ομιλείται τουλάχιστον από όλους όσοι απόλαυσαν πολλά χρόνια στο εκπαιδευτικό σύστημα που είναι γαλλικής προέλευσης (τα κορανικά σχολεία είναι ακόμη πιο δημοφιλή, αλλά τα αραβικά ομιλούνται λιγότερο ευρέως εκτός του πλαισίου της απαγγελίας). Κατά τον 15ο αιώνα, πολλά ευρωπαϊκά εδάφη άρχισαν να ασχολούνται μετο εμπόριο στη Σενεγάλη. Τον 19ο αιώνα, η Γαλλία αύξησε την αποικιακή της επιρροή στη Σενεγάλη και έτσι ο αριθμός των γαλλόφωνων πληθυσμών πολλαπλασιαζόταν συνεχώς. Τα γαλλικά επικυρώθηκαν ως η επίσημη γλώσσα της Σενεγάλης το 1960 όταν η χώρα πέτυχε την ανεξαρτησία της.
Το Ντακάρ, η πρωτεύουσα, είναι μακράν η μεγαλύτερη πόλη της Σενεγάλης, με πάνω από δύο εκατομμύρια κατοίκους.[42]Η δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη είναι η Τουμπά, μιαde jure communaute rurale (αγροτική κοινότητα), με πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους.[42]
Η Σενεγάλη είναι ένα κοσμικό κράτος,[24]ανκαιτο Ισλάμ είναι η κυρίαρχη θρησκεία στη χώρα, που ασκείται από το 97,2% του πληθυσμού της χώρας. η χριστιανική κοινότητα, στο 2,7% του πληθυσμού, είναι ως επί το πλείστον Καθολικοί, αλλά υπάρχουν και διάφορα προτεσταντικά δόγματα. Λιγότερο από το ένα τοις εκατό έχει ανιμιστικές πεποιθήσεις, ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική περιοχή της χώρας.[21] Μερικοί Σερέρ ασκούν τη θρησκεία των Σερέρ.[43][44]
Σύμφωνα μεμια δημογραφική μελέτη του Pew το 2012, το 55% των μουσουλμάνων στη Σενεγάλη είναι Σουνίτες της σχολής Μαλίκι με επιρροές από Σούφι, ενώ το 27% είναι Μουσουλμάνοι πουδεν ανήκουν σε ομολογίες.[45]Οι ισλαμικές κοινότητες στη Σενεγάλη οργανώνονται γενικά γύρω από ένα από τα πολλά ισλαμικά τάγματα τωνΣούφιπου ονομάζονται ταρίκα, με επικεφαλής έναν χαλίφη, ο οποίος είναι συνήθως άμεσος απόγονος του ιδρυτή της ομάδας.[45]
Το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση υπολογίστηκε σε 66,8 χρόνια το 2016 (64,7 χρόνια άνδρες, 68,7 χρόνια γυναίκες).[46]Οι δημόσιες δαπάνες γιατην υγεία ήταν στο 2,4% τουΑΕΠτο 2004, ενώ οι ιδιωτικές δαπάνες στο 3,5%.[47]Οι δαπάνες γιατην υγεία ήταν 72 USD (PPP) κατά κεφαλήν το 2004.[47]Το ποσοστό γονιμότητας κυμάνθηκε από 5 έως 5,3 μεταξύ 2005 και 2013, με 4,1 στις αστικές περιοχές και 6,3 στις αγροτικές περιοχές, όπως επισημαίνει η επίσημη έρευνα (6,4 το 1986 και 5,7 το 1997).[48] Υπήρχαν έξι γιατροί ανά 100.000 άτομα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 (δεκαετία).[47]Ηβρεφική θνησιμότηταστη Σενεγάλη ήταν 157 ανά 1.000 γεννήσεις ζώντων το 1950, αλλά έκτοτε έχει μειωθεί πέντε φορές σε 32 ανά 1.000 το 2018.[49]Τα τελευταία πέντε χρόνια τα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας από ελονοσία έχουν μειωθεί. Σύμφωνα μεμια έκθεση της UNICEF του 2013, το 26% των γυναικών στη Σενεγάλη έχουν υποστεί ακρωτηριασμό γυναικείων γεννητικών οργάνων.
Τα άρθρα 21 και 22 του Συντάγματος που εγκρίθηκαν τον Ιανουάριο του 2001 εγγυώνται την πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.[50]Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική και δωρεάν μέχρι την ηλικία των 16 ετών.[50]Το Υπουργείο Εργασίας έχει επισημάνει ότι το δημόσιο σχολικό σύστημα αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον αριθμό των παιδιών που πρέπει να εγγράφονται κάθε χρόνο.[50]
Οαναλφαβητισμός είναι υψηλός, ιδιαίτερα στις γυναίκες.[47]Το καθαρό ποσοστό πρωτοβάθμιας εγγραφής ήταν 69 τοις εκατό το 2005. Οι δημόσιες δαπάνες γιατην εκπαίδευση ήταν 5,4 τοις εκατό τουΑΕΠ 2002-2005. Η Σενεγάλη κατατάχθηκε στην 105η θέση στον Παγκόσμιο Δείκτη Καινοτομίας το 2021, από την 96ητο 2019.[51][52][53][54]
Η Σενεγάλη είναι γνωστή γιατη δυτικοαφρικανική παράδοση της αφήγησης, η οποία γίνεται από γκριότ, οι οποίοι έχουν κρατήσει ζωντανή την ιστορία της Δυτικής Αφρικής για χιλιάδες χρόνια μέσω των λέξεων και της μουσικής. Το επάγγελμα του γκριότ περνάει από γενιά σε γενιά και απαιτεί χρόνια εκπαίδευσης και μαθητείας στη γενεαλογία, την ιστορία καιτη μουσική. Οιγκριότ δίνουν φωνή σε γενιές της δυτικοαφρικανικής κοινωνίας.[14]
Επειδή η Σενεγάλη συνορεύει μετον Ατλαντικό Ωκεανό, τα ψάρια είναι πολύ σημαντικά. Το κοτόπουλο, το αρνί, οαρακάς, τααυγάκαιτοβόειο κρέας χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική της Σενεγάλης, αλλά όχι τοχοιρινό, λόγω του κυρίως μουσουλμανικού πληθυσμού της χώρας. Τα φιστίκια, η κύρια καλλιέργεια της Σενεγάλης, καθώς καιτοκουσκούς, τολευκό ρύζι, οιγλυκοπατάτες, οιφακές, ταμαυρομάτικα φασόλιακαι διάφορα λαχανικά, ενσωματώνονται επίσης σε πολλές συνταγές. Τα κρέατα καιτα λαχανικά συνήθως μαγειρεύονται ή μαρινάρονται σε βότανα και μπαχαρικά καιστη συνέχεια περιχύνονται με ρύζι ή κουσκούς ή τρώγονται με ψωμί.
Οι Σενεγαλέζοι παίζουν πολλά αθλήματα. Η πάλη καιτοποδόσφαιρο είναι ταπιο δημοφιλή αθλήματα στη χώρα. Η Σενεγάλη θα φιλοξενήσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων του 2026στοΝτακάρ, καθιστώντας τη Σενεγάλη την πρώτη αφρικανική χώρα πουθα φιλοξενήσει Ολυμπιακό γεγονός.[56][57]
Η σενεγαλέζικη πάλη είναι τοπιο δημοφιλές άθλημα της χώρας[58]και έχει γίνει εθνική εμμονή.[59] Παραδοσιακά εξυπηρετεί πολλούς νέους άνδρες που θέλουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και είναι το μόνο άθλημα που αναγνωρίζεται ως ανεπτυγμένο ανεξάρτητα από τη δυτική κουλτούρα.
Η χώρα φιλοξενούσε τοράλι Παρίσι-Ντακάρ από το 1979 έως το 2007. Το Ράλι Ντακάρ ήταν ένας αγώνας μηχανοκίνητου αθλητισμού αντοχής εκτός δρόμου πουμε διαδρομή από το Παρίσι μέχρι το Ντακάρ της Σενεγάλης. Οι αγωνιζόμενοι χρησιμοποίησαν οχήματα εκτός δρόμου γιανα διασχίσουν το δύσκολο τερέν. Ο τελευταίος αγώνας διεξήχθη το 2007, πριν ακυρωθεί το ράλι του 2008 μια μέρα πριν από την εκδήλωση λόγω ανησυχιών γιατην ασφάλεια στηΜαυριτανία.[60]
↑Les Guides Bleus: Afrique de l'Ouest (1958 ed.), p. 123
↑Bruce Vandervort (25 Οκτωβρίου 2004). «Senegal in 1848». ohio.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2021.
↑Klein, Martin A. Islam and Imperialism in Senegal: Sine-Saloum, 1847–1914, Edinburgh University Press (1968). p.
↑A Critical bibliography of French literature: in three parts.
↑Leichtman, Mara (2015). Shi'i Cosmopolitanisms in Africa: Lebanese Migration and Religious Conversion in Senegal. Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press. σελίδες 26, 31, 51, 54, 86. ISBN978-0253015990.
↑«RTD - Item». ec.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021.
↑«Global Innovation Index». INSEAD Knowledge (στα Αγγλικά). 28 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021.
.svg)
0,511[4] (170
