Η Σκωτία χωρίζεται σε 32 διοικητικές υποδιαιρέσεις ή τοπικές αρχές, γνωστές ως δημοτικές περιφέρειες. [6]Η πόλη της Γλασκώβης είναι η μεγαλύτερη δημοτική περιοχή από πλευράς πληθυσμού, μετοΧάιλαντνα είναι το μεγαλύτερο σε έκταση. Η κυβέρνηση της Σκωτίας εκχωρεί περιορισμένη αυτοδιοικητική εξουσία, που καλύπτει θέματα όπως η εκπαίδευση, οι κοινωνικές υπηρεσίες καιοι δρόμοι καιοι μεταφορές, σε κάθε υποδιαίρεση.[6]Η Σκωτία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο και αντιπροσώπευε το 8,3% του πληθυσμού της Βρετανίας το 2012.[7]Ο πληθυσμός της Σκωτίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2022, ανέρχεται σε περίπου 5.54 εκατομμύρια κατοίκους.[8]
Η Σκωτία χωρίζεται κυρίως σε δύο περιοχές, στις ορεινές περιοχές (Χάιλαντς), και στις πεδινές περιοχές (Λόουλαντς). Αντίστοιχα οι κάτοικοί της, που είναι κυρίως κέλτικης προέλευσης, χωρίζονται σε ορεινούς (Χάιλαντερς) και πεδινούς (Λόουλαντερς). Οι Χάιλαντερς είναι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους, τους πιο γνήσιους Σκωτσέζους, ζούνε στα ορεινά, κυρίως στα βόρεια της χώρας, καιστη γλώσσα τους υπάρχουν πολυάριθμα ιδιωματικά στοιχεία και σίγουρα περισσότερα απ' ό,τιστην καθομιλουμένη των Λόουλαντερς, των κατοίκων των πεδινών περιοχών, κυρίως στον νότο της χώρας καιτων μεγαλύτερων πόλεων, τουΕδιμβούργουκαι της Γλασκώβης, που δέχθηκαν λόγω γεωγραφικής θέσης και γειτνίασης μετηνΑγγλίαπιο εύκολα την αγγλική επιρροή. Παλαιότερα τα σκωτικά γαελικά αποτελούσαν την κύρια γλώσσα στη μισή Σκωτία, αλλά πλέον έχουν περιοριστεί στις Έξω Εβρίδες και τις γύρω περιοχές.
Εντός της Σκωτίας, ημοναρχία του Ηνωμένου Βασιλείου συνέχισε να χρησιμοποιεί μια ποικιλία από στυλ, τίτλους και άλλα βασιλικά σύμβολα κρατικής υπόστασης ειδικά γιατο προενωσιακό Βασίλειο της Σκωτίας. Τονομικό σύστημα στη Σκωτία παρέμεινε επίσης ξεχωριστό από αυτό της Αγγλίας και της Ουαλίαςκαι της Βόρειας Ιρλανδίας. Η Σκωτία αποτελεί ξεχωριστή δικαιοδοσία τόσο στο δημόσιο όσο καιστο ιδιωτικό δίκαιο.[12]Η συνεχιζόμενη ύπαρξη νομικών, εκπαιδευτικών, θρησκευτικώνκαι άλλων θεσμών διαφορετικών από εκείνα στο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο συνέβαλαν στη συνέχιση του πολιτισμού και της εθνικής ταυτότητας της Σκωτίας από το 1707 πουενσωματώθηκεστο ίδιο κράτος μετην Αγγλία. [13]
Ένα «Αγγλοσαξονικό Χρονικό» του 10ου αιώνα είναι η αρχαιότερη πηγή μετη χρήση της ονομασίας Σκωτία. Προέρχεται από τολατινικόScoti, αγνώστου προελεύσεως, που αναφερόταν στους Γαλάτες της Ιβερνίας (σημερινή Ιρλανδία). Η ύστερη λατινική ονομασία Scotia (χώρα των Γαλατών) χρησιμοποιόταν μόνο για τις περιοχές της Σκωτίας όπου ομιλούνταν Κελτικά, ενώ κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα περιλάμβανε ολόκληρη την περιοχή της Σκωτίας. Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται γιανα δηλώσει οποιονδήποτε κάτοικο της περιοχής, ανεξάρτητα της εθνικότητας των προγόνων του (της καταγωγής του).
Οι Πίκτοι άφησαν πίσω τους μεγάλο αριθμό διακοσμημένων βράχων. Αυτό αποτελεί αντίγραφο του Βράχου Κάντμπολ στο ίδιο αρχικό σημείο
Συχνοί παγετώνες στην περιοχή της σύγχρονης Σκωτίας κατέστρεψαν οποιαδήποτε ίχνη ανθρώπινων εγκαταστάσεων πριντηΜεσολιθική περίοδο. Πιστεύεται ότι, μετά τους παγετώνες, οι πρώτες ομάδες κυνηγών έφτασαν στη Σκωτία πριν 11.000 χρόνια. Οι πρώτες κατοικίες κατασκευάστηκαν πριν 9.500 χρόνια περίπου, ενώ οι πρώτοι οικισμοί πριν 6.000 χρόνια.
Η πρώτη γραπτή αναφορά στη Σκωτία έγινε το 320 π.Χ. από τον Έλληνα ναυτικό Πυθέα, ο οποίος ονόμασε το βόρειο άκρο της Βρετανίας «Ορκάδες», την πηγή του ονόματος των νησιών Όρκνεϊ. Κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ., το μοντέλο αρχηγίας της Σκωτίας άλλαξε, καθώς η ενοποίηση των οικισμών οδήγησε στη συγκέντρωση πλούτου και υπόγειες αποθήκες πλεονάζοντος φαγητού.
Ηρωμαϊκή κατάκτηση της Βρετανίαςδεν ολοκληρώθηκε ποτέ καιτο μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης Σκωτίας δεν τέθηκε υπό ρωμαϊκό πολιτικό έλεγχο.[21]Η πρώτη ρωμαϊκή εισβολή στη Σκωτία συνέβη το 79 μ.Χ., όταν οΓναίος Ιούλιος Αγρίκολας εισέβαλε στη Σκωτία. νίκησε έναν Καληδονιακό στρατό στημάχη του όρους Γκρόπιουςτο 83 μ.Χ. Μετά τη ρωμαϊκή νίκη, τα ρωμαϊκά οχυρά τοποθετήθηκαν για λίγο κατά μήκος της οροσειράς Γκασκ, αλλά τρία χρόνια μετά τη μάχη, οι ρωμαϊκοί στρατοί είχαν αποσυρθεί στανότια υψίπεδα.[22]Τα ερείπια των ρωμαϊκών οχυρών που ιδρύθηκαν τον 1ο αιώνα έχουν βρεθεί βόρεια έως τοΜόρεϊ Φερθ.[21] Κατά τη βασιλεία τουΡωμαίου αυτοκράτοραΤραϊανού (98–117), ο ρωμαϊκός έλεγχος είχε υποχωρήσει σεμια γραμμή μεταξύ τουποταμού ΤάινκαιτουΣόλγουεϊ Φερθ.[23]Σε αυτή τη γραμμή, ο διάδοχος του Τραϊανού Αδριανός (117–138) έχτισε τοΤείχος του Αδριανούστη βόρεια Αγγλία καιτοLimes Britannicus έγινε το βόρειο σύνορο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. [24][25]Η ρωμαϊκή επιρροή στο νότιο τμήμα της χώρας ήταν σημαντική και εισήγαγε τονΧριστιανισμόστη Σκωτία.[26]
ΤοΤείχος του Αντωνίνου χτίστηκε από το 142 κατόπιν εντολής του διαδόχου του Αδριανού Αντωνίνου Πίου (138–161), υπερασπίζοντας το ρωμαιοκρατούμενο τμήμα της Σκωτίας από το υπόλοιπο τμήμα της Σκωτίας, πουδεν ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή, σεμια γραμμή ανάμεσα στους κόλπους Κλάιντ καιΦορθ. Η επιτυχής ρωμαϊκή εισβολή στην Καληδονία 208–210 έγινε από αυτοκράτορες της αυτοκρατορικής δυναστείας των Σεβήρων ως απάντηση στην παραβίαση της συνθήκης των Ρωμαίων με τους Καληδονίους από τους Καληδονίους το 197,[27] αλλά η μόνιμη κατάκτηση ολόκληρης της Μεγάλης Βρετανίας απετράπη από τον θάνατο τουΣεπτίμιου Σεβήρου (193–211) ενώ βρισκόταν σε εκστρατεία στοΕβόρακο (Υόρκη), καιοι Καληδόνιοι ήταν ξανά σε εξέγερση το 210–211.[27]Τα οχυρά που ανεγέρθηκαν από τονρωμαϊκό στρατό της εκστρατείας των Σεβήρων τοποθετήθηκαν κοντά σε εκείνα που είχε ιδρυθεί από τον Αγρίκολα. [27]
Στους Ρωμαίους ιστορικούς ΤάκιτοκαιΔίωνα Κάσσιο, τα υψίπεδα της Σκωτίαςκαιη περιοχή βόρεια τουποταμού Φορθ ονομαζόταν Καληδονία.[28] Σύμφωνα μετον Δίωνα, οι κάτοικοι της Καληδονίας ήταν οιΚαληδόνιοικαιοιΜαιάτες. [28] Άλλοι αρχαίοι συγγραφείς χρησιμοποίησαν το επίθετο "Καληδόνιος" γιανα αναφερθούν οπουδήποτε στη βόρεια Βρετανία ή ενδοχώρα της Βρετανίας, αναφέροντας συχνά τους ανθρώπους καιτα ζώα της περιοχής, το κρύο κλίμα της, τα μαργαριτάρια της καιμια αξιοσημείωτη περιοχή με ξύλινους λόφους πουο Ρωμαίος φιλόσοφος Πτολεμαίοςτου 2ου αιώνα μ.Χ., στηΓεωγραφίατου, περιέγραψε ως ευρισκόμενες νοτιοδυτικά του κόλπου Μπιούλι.[28]Το όνομα Καληδονία απηχεί στα τοπωνύμια Ντάνκελντ, ΡοάλιονκαιΣιάλιον. [28]
ΗΜεγάλη Εξέγερση κατά της Ρωμαϊκής κυριαρχίας στη Βρετανία στα τέλη του 4ου αιώνα, στην οποία συμμετείχαν οιΣκωτσέζοι, κατεστάλη από τον κόμη Θεοδόσιο. Σχηματίστηκε μια νέα επαρχία, ηΒαλεντία, από το όνομα του αυτοκράτορα Ουάλη (364–378), η οποία βρισκόταν στη Σκωτία.[29]Η ρωμαϊκή στρατιωτική κυβέρνηση αποσύρθηκε εντελώς από το νησί στις αρχές του 5ου αιώνα, με αποτέλεσμα τοναγγλοσαξονικό εποικισμό της Βρετανίαςκαιτη μετανάστευση τωνΣαξόνωνστη νότια Σκωτία καιτην υπόλοιπη ανατολική Μεγάλη Βρετανία. [29]
Η γραπτή ιστορία της Σκωτίας ξεκίνησε μετην άφιξη τωνΡωμαίωνστη νότια και κεντρική Μεγάλη Βρετανία, όταν κατέλαβαν τα τωρινά εδάφη της Αγγλίαςκαι της Ουαλίαςκαιτα μετέτρεψαν στη ρωμαϊκή επαρχία Britannia. Η κατοχή της Σκωτίας από τους Ρωμαίους γνώρισε σύντομα διαλείμματα. Οι Ρωμαίοι έχτισαν τοΤείχος του Αδριανούγιανα ελέγξουν τις τοπικές φυλές και από τις δύο πλευρές, αλλά τελικά αποτέλεσε το βόρειο σύνορο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίαςστη Βρετανία.
Το βασίλειο τωνΠίκτων ήταν το κράτος που έγινε τελικά γνωστό ως Άλμπα ή Σκωτία. Στις αρχές του 8ου αιώνα, το βασίλειο των Πίκτων ήταν σε μεγάλο βαθμό όμοιο μετο βασίλειο των Σκώτων, υπό τη βασιλεία τουΑλέξανδρου Α' της Σκωτίας (1107 – 1124). Ωστόσο, μέχρι τον 10ο αιώνα, οι Πίκτοι επηρεάστηκαν από τη γαελική κουλτούρα και ανέπτυξαν ένα μύθο μειρλανδικές ρίζες γύρω από τον πρόγονο της τότε βασιλικής δυναστείας, τον Κένεθ Α' της Σκωτίας.[30]
Το 503 οιΣκωτσέζοι (Κέλτες από τηνΙρλανδία) αποβιβάστηκαν στη δυτική ακτή της Σκωτίας. Το 843 οΚένεθ Α΄ ένωσε τους Σκωτσέζους και τους Πίκτες ως ένα έθνος, το οποίο στο εξής αποκαλούσε τον εαυτό τουΆλμπαστα γαελικά. Υπό τονΜάλκομ Γ΄, ο οποίος είχε σκοτώσει τον βασιλιά Μάκβεθτο 1057, η αγγλική επιρροή αυξήθηκε. Μετά τον θάνατο της βασιλικής οικογένειας το 1290, ο βασιλιάς Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας προσάρτησε τη Σκωτία.
Μέχρι τον 12ο αιώνα, οι βασιλείς της Άλμπα κατέκτησαν τα αγγλόφωνα εδάφη στα νοτιοανατολικά και κυρίευσαν το Γκάλογουεϊ καιτο Κέιθνες, ενώ στο τέλος του 13ου αιώνα διαμορφώθηκαν τα σύνορα Αγγλίας - Σκωτίας όπως είναι γνωστά περίπου σήμερα. Ωστόσο, οικονομικές και πολιτισμικές αλλαγές μετέβαλαν τη Σκωτία κατά τα ύστερα μεσαιωνικά χρόνια. Στα χρόνια του βασιλιά Δαυίδ Α' της Σκωτίας, ξεκίνησαν ηφεουδαρχία, η αναδιοργάνωση της κυβέρνησης καιη ίδρυση των πρώτων, από νομικό ορισμό, πόλεων, που ονομάζονταν μπούργκς. Συν τοις άλλοις, η μετανάστευση ΓάλλωνκαιΆγγλων ιπποτών και κληρικών έφερε πολιτισμικές αναμείξεις: ο πολιτισμός καιη γλώσσα των παράκτιων περιοχών στα ανατολικά και νοτιοανατολικά δέχτηκε αγγλικές επιρροές, ενώ η υπόλοιπη χώρα διατήρησε τη Γαελική γλώσσα.
Ο θάνατος του Αλέξανδρου Γ' της Σκωτίας το1286και της εγγονής του, Μαργαρίτας της Νορβηγίας, έσπασε τη διαδοχή των βασιλιάδων της Σκωτίας, με αποτέλεσμα να παρέμβει ο βασιλιάς Εδουάρδος Α' της Αγγλίας, ο οποίος τοποθέτησε τον Ιωάννη της Σκωτίας σανυπο-βασιλιά. Η σχέση αυτή διεκόπη, οδηγώντας σεμια αποτυχημένη προσπάθεια των Άγγλων για καθολική κυριαρχία. Πρόκειται γιατον γνωστό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας, με επιφανή τονΓουίλιαμ Γουάλαςκαι άλλους, ενώ στη διαιρεμένη χώρα έγινε βασιλιάς οΡοβέρτος Μπρους. Ο πόλεμος συνεχίστηκε για κάποιες δεκαετίες μέχρι τα μισά του 14ου αιώνα. Η έλλειψη διαδόχου του Δαυίδ Β' της Σκωτίας οδήγησε τον ανιψιό του, Ροβέρτου Β', στον θρόνο καιστην καθιέρωση της δυναστείας των Στιούαρτ, που βασίλεψαν στη Σκωτία μέχρι τα τέλη τουΜεσαίωνα. Η χώρα γνώρισε μεγάλη ευημερία κατά τη Σκωτσέζικη Αναγέννηση καιτον Διαφωτισμό. Από γλωσσικής άποψης, τα σκωτικά αγγλικά άρχισαν να επεκτείνονται εις βάρος των σκωτικών γαελικών, τα οποία άρχισαν να υποχωρούν προς τα δυτικά.
Τον 14ο αιώνα ο Οίκος των Στιούαρτ ανέβηκε στον θρόνο της Σκωτίας. Το1603, οΙάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας κληρονόμησε τον αγγλικό θρόνο. Η Σκωτία παρέμεινε, εκτός μιας σύντομης περιόδου, ξεχωριστό κράτος, παρά τη σύγκρουση μεταξύ στέμματος και Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας περί εκκλησιαστικής διακυβέρνησης.
Η αντιπολίτευση της Σκωτίας στονγιοτου Ιακώβ Κάρολο έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ξέσπασμα του αγγλικού εμφυλίου πολέμου, που είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή κατάργηση της μοναρχίας καιστη Σκωτία. Η εκθρόνιση τουγιουτου Καρόλου, Ιάκωβου Β΄το 1688 δίχασε επίσης τη Σκωτία. Το 1692, πολλά μέλη της οικογένειας Μακντόναλντ δολοφονήθηκαν σεμια τιμωρητική ενέργεια με εντολή της κυβέρνησης στησφαγή του Γκλένκο. Εβδομήντα οκτώ μέλη της οικογένειας σκοτώθηκαν ή πάγωσαν μέχρι θανάτου φεύγοντας από τη μανιασμένη χιονοθύελλα του Φεβρουαρίου. Αυτό το γεγονός κόλλησε βαθιά στην εθνική συνείδηση της Σκωτίας. Το1707, αγγλικές απειλές για πάγωμα του εμπορίου και της ελεύθερης διακίνησης από τα σύνορα Αγγλίας - Σκωτίας, οδήγησαν στην υπογραφή της Ενωτικής Πράξης του 1707 μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο κρατών καιστη δημιουργία του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας. ΜετηνΠράξη της Ένωσης του 1707, η Σκωτία ενώθηκε επίσημα μετην Αγγλία γιανα σχηματίσει τοΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας. Η Σκωτία έχασε τοκοινοβούλιο της και έστειλε βουλευτές στοκοινοβούλιο του Γουέστμινστερ. Οι προσπάθειες των Στιούαρτ να ανακτήσουν τους σκωτσέζικους και αγγλικούς θρόνους τελικά απέτυχαν το 1746 στημάχη του Κάλλοντεν, στην οποία ηττήθηκε οΚάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1698-1700 υπήρξε προσπάθεια από τη Σκωτία γιατην ίδρυση αποικίας στο Νταριέν του Παναμά.
Γύρω στο 1780, μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, έλαβαν χώρα οι εξώσεις των μικροϊδιοκτητών γης στα Χάιλαντς, αρχικά γιανα δημιουργηθεί χώρος γιατην εκτροφή προβάτων και αργότερα γιανα χτιστούν αφιερωμένες, αυτόνομες, μεγάλες εξοχικές περιουσίες που εξακολουθούν να διαμορφώνουν την εικόνα των Χάιλαντς σήμερα. Το 1820 ηβιομηχανική επανάσταση έφτασε στη Σκωτία. Η ναυπηγική, η εξόρυξη άνθρακα, οι εργασίες σιδήρου και χάλυβα αντικατέστησαν τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα ως την κύρια βιομηχανία της Σκωτίας. Το 1975, το πρώτο πετρέλαιο αντλήθηκε στην ξηρά από τηΒόρεια Θάλασσα. Η Σκωτία έγινε πετρελαιοπαραγωγός χώρα. Η Σκωτία έγινε ένα από τα μεγάλα εμπορικά, βιομηχανικά και πνευματικά κέντρα της Ευρώπης μετά τη σκωτσέζικη Αναγέννηση καιτον Διαφωτισμό. Παρουσίασε μια βιομηχανική κάμψη μετά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμοκαι τις τελευταίες δεκαετίες παρουσίασε κάποια οικονομική και πολιτιστική επανάκαμψη.
Το 1997, ο λαός της Σκωτίας ψήφισε με συντριπτική πλειοψηφία για ένα ξεχωριστό Κοινοβούλιο με περιορισμένες εξουσίες εντός του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 1999 εξελέγη νέο κοινοβούλιο της Σκωτίας. Είναι υπεύθυνο για τις εσωτερικές υποθέσεις της Σκωτίας. Το1998, εγκαθιδρύθηκε το Κοινοβούλιο της Σκωτίας από την κυβέρνηση τουΗνωμένου Βασιλείου.
Τον Σεπτέμβριο του 2014 διεξήχθη δημοψήφισμα γιατην ανεξαρτησία της Σκωτίας. Η πρόταση για ανεξαρτησία καταψηφίστηκε σε ποσοστό 54%[31]και λίγο αργότερα παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Άλεξ Σάλμοντ.[32]Στο δημοψήφισμα αυτό, ενώ η σαφής πλειοψηφία των νεότερων ψηφοφόρων ψήφισε υπέρ της ανεξαρτητοποίησης της Σκωτίας, οι άνω των 65 ετών ψήφισε σε μεγάλο ποσοστό κατά της ανεξαρτησίας.
Η γεωγραφική έκταση της Σκωτίας καθορίστηκε το1237στη Συνθήκη τουΓιορκ μεταξύ Σκωτίας και Αγγλίας[33]καιτο1266στη Συνθήκη τουΠερθ μεταξύ Σκωτίας καιΝορβηγίας.[34] Σημαντικές εξαιρέσεις περιλαμβάνουν τηΝήσο τουΜαν, η οποία, έχοντας παραχωρηθεί στην Αγγλία τον 14ο αιώνα, αποτελεί πλέον εξάρτηση από το στέμμα εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου, τα νησιωτικά συγκροτήματα τωνΟρκάδωνκαιτωνΣέτλαντ, τα οποία αποκτήθηκαν από τη Νορβηγία το 1472.[35]ΤοΜπέρουικ-άπον-Τουίντ δόθηκε στην Αγγλία το 1482.
Η ηπειρωτική χώρα της Σκωτίας περιλαμβάνει το βόρειο τρίτο της χερσαίας μάζας του νησιού της Μεγάλης Βρετανίας, το οποίο βρίσκεται στα ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της ηπειρωτικής Ευρώπης. Η συνολική έκταση είναι 78.772 τ.χλμ.[36] συγκρίσιμο μετο μέγεθος της Τσεχικής Δημοκρατίας. Τα μόνα χερσαία σύνορα της Σκωτίας είναι μετην Αγγλία και εκτείνονται για 96 χιλιόμετρα μεταξύ της λεκάνης απορροής τουποταμού Τουίντστην ανατολική ακτή καιτουΣόλγουεϊ Φερθστα δυτικά. Ο Ατλαντικός Ωκεανός συνορεύει μετη δυτική ακτή καιηΒόρεια Θάλασσαστα ανατολικά. Το νησί της Ιρλανδίας βρίσκεται μόλις 21 χιλιόμετρα από τη νοτιοδυτική χερσόνησο τουΚίνταϊρ.[37]Η Νορβηγία βρίσκεται 305 χιλιόμετρα ανατολικά καιταΝησιά Φερόε, 270 χιλιόμετρα προς τα βόρεια.
Το γεωγραφικό κέντρο της Σκωτίας βρίσκεται λίγα μίλια από το χωριό ΝιούτονμορστοΜπάντενοκ.[38] Ανεβαίνοντας στα 1.344 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το υψηλότερο σημείο της Σκωτίας είναι η κορυφή τουΜπεν Νέβις, στοΛόκαμπερ, ενώ ο μεγαλύτερος ποταμός της Σκωτίας, οποταμός Τέι, ρέει για 190 χιλιόμετρα.[39][40]
Τοκλίμα της Σκωτίας είναι εύκρατο ωκεάνιο και γενικά ευμετάβλητο. Επηρεάζεται από το Ρεύμα του Κόλπου από τον Ατλαντικό κι έτσι έχει πιο ήπιους χειμώνες, αλλά καιπιο δροσερά και υγρά καλοκαίρια σε σύγκριση με άλλες περιοχές στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος, όπως τοοι πόλεις τουΌσλο ή της Μόσχας. Ωστόσο, παρατηρούνται χαμηλότερες θερμοκρασίες σε σύγκριση μετο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο.
Το κλίμα στο μεγαλύτερο μέρος της Σκωτίας είναι εύκρατοκαιωκεάνιοκαι τείνει να είναι πολύ μεταβλητό. Καθώς θερμαίνεται από τοΡεύμα του Κόλπου από τον Ατλαντικό, έχει πολύ πιο ήπιους χειμώνες (αλλά πιο δροσερά, πιο υγρά καλοκαίρια) από περιοχές σε παρόμοια γεωγραφικά πλάτη, όπως τοΛαμπραντόρ, η νότια Σκανδιναβία, ηπεριοχή της ΜόσχαςστηΡωσίακαιηχερσόνησος Καμτσάτκαστο αντίθετο πλευρά της Ευρασίας. Οι θερμοκρασίες είναι γενικά χαμηλότερες από ό,τιστο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο, μετη θερμοκρασία -27.2 βαθμών που κατεγράφη στοΜπρέιμαρσταΓραμπιανά όρη στις 11 Φεβρουαρίου 1895, τοπιο κρύο που έχει καταγραφεί ποτέ οπουδήποτε στο Ηνωμένο Βασίλειο.[41]Η μέγιστη χειμερινή θερμοκρασία είναι 6 βαθμοί Κελσίου στα πεδινά, μετη μέγιστη καλοκαιρινή θερμοκρασία να φτάνει στα πεδινά τους 18 βαθμούς Κελσίου. Η υψηλότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ήταν στους 32.9 βαθμούς Κελσίου στοΓκρίκρουκσταΣκωτσέζικα σύνορα μετην Αγγλία στις 9 Αυγούστου 2003. [42]
Τα δυτικά της Σκωτίας είναι συνήθως θερμότερα από τα ανατολικά, λόγω της επιρροής τωνρευμάτων του Ατλαντικού ωκεανούκαιτων ψυχρότερων επιφανειακών θερμοκρασιών της Βόρειας Θάλασσας. ΤοΤαϊρί, στις Εσωτερικές Εβρίδες, είναι ένα από ταπιο ηλιόλουστα μέρη της χώρας: είχε περισσότερες από 300 ώρες ηλιοφάνειας τον Μάιο του 1975. [43]Οι βροχοπτώσεις ποικίλλουν ευρέως σε ολόκληρη τη Σκωτία. Τα δυτικά υψίπεδα της Σκωτίας είναι ταπιο υγρά, με ετήσιες βροχοπτώσεις σε μερικά σημεία να ξεπερνούν τα 3.000 χιλιοστόμετρα.[44] Συγκριτικά, μεγάλο μέρος της πεδινής Σκωτίας λαμβάνει λιγότερα από 800 χιλιοστόμετρα βροχόπτωσης ετησίως. [45]Οι έντονες χιονοπτώσεις δεν είναι συνηθισμένες στα πεδινά, αλλά γίνονται πιο συχνές μετο υψόμετρο. Το Μπρέιμαρ έχει κατά μέσο όρο 59 ημέρες χιονόπτωσης τον χρόνο, [46] ενώ πολλές παράκτιες περιοχές κατά μέσο όρο λιγότερες από 10 ημέρες χιονόπτωσης ανά έτος. [45]
Χαρτογράφημα πληθυσμού της Σκωτίας. Το μέγεθος των συμβουλίων είναι ανάλογο μετον πληθυσμό τους.Τα ερείπια του Καθεδρικού του Αγίου Ανδρέα στοΦάιφ
Το 2011, ο πληθυσμός της Σκωτίας ανερχόταν στους 5.313.600 κατοίκους. Ανκαι πρωτεύουσα της Σκωτίας, τοΕδιμβούργοδεν είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, αλλά ηΓλασκώβη, που συγκεντρώνει το μισό σχεδόν πληθυσμό της Σκωτίας στην ευρύτερη αστική περιοχή της. Ο πληθυσμός της Σκωτίας στην απογραφή του 2001 ήταν 5.062.011 κάτοικοι. Αυτό αυξήθηκε σε 5.295.400 κατοίκους, το υψηλότερο ποτέ, στην Απογραφή του 2011. [47]Ηπιο πρόσφατη εκτίμηση του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής, γιατα μέσα του 2019, ήταν 5.463.300 κατοίκους.[48]
Στην Απογραφή του 2011, το 62% του πληθυσμού της Σκωτίας δήλωσε τηνεθνική του ταυτότητα ως «μόνο Σκωτσέζοι», το 18% ως «Σκωτσέζοι και Βρετανοί», το 8% ως «μόνο Βρετανοί» καιτο 4% επέλεξε «μόνο άλλη ταυτότητα». [49]
Τα κεντρικά Λόουλαντς συγκεντρώνουν τις περισσότερες μεγάλες πόλεις. ΗΓλασκώβη βρίσκεται στα δυτικά, ενώ στην ανατολική ακτή βρίσκονται οι άλλες τρεις μεγάλες σκωτσέζικες πόλεις: τοΕδιμβούργο, τοΝταντίκαιτοΑμπερντίν. Στα Χάιλαντς, σημαντική ανάπτυξη έχει παρουσιάσει τοΙνβερνές. Μόνο τα μεγαλύτερα καιπιο εύκολα προσβάσιμα νησιά διατηρούν πληθυσμό, ενώ τα νότια Άπλαντς είναι κυρίως αγροτικές περιοχές, όπου αναπτύσσεται η γεωργία καιη δασοπονία. Λόγω της μετανάστευσης μετά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γλασκώβη, το Νταντί καιτο Εδιμβούργο έχουν εθνικές ομάδες από τηνΑσία, καθώς και σημαντικό πληθυσμό από τηνΚεντρικήκαιΑνατολική Ευρώπη.
Η Σκωτία έχει τρεις επίσημα αναγνωρισμένες γλώσσες: ταΑγγλικά, τα οποία σχεδόν πάντα μιλιούνται μετη μορφή τωνΣκωτικών Αγγλικών, ταΣκωτικά Γαελικά (μόνον το 1,2% των Σκώτων μιλάει πλέον Γαελικά) καιτηΣκωτικά (Σκωτς) (το 30% των Σκώτων μιλάει Σκωτς).
ΑνκαιτοΕδιμβούργο είναι η πρωτεύουσα της Σκωτίας, η μεγαλύτερη πόλη είναι η Γλασκώβη, η οποία έχει λίγο περισσότερους από 584.000 κατοίκους. Ηευρύτερη περιοχή της Γλασκώβης, με πληθυσμό σχεδόν 1.2 εκατομμύριο κατοίκους, φιλοξενεί σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Σκωτίας. [50]ΗΚεντρική Ζώνη είναι όπου βρίσκονται οι περισσότερες από τις κύριες πόλεις και πόλεις, όπως η Γλασκώβη, το Εδιμβούργο, το Νταντί καιτοΠερθ. Η μόνη μεγάλη πόλη της Σκωτίας έξω από την Κεντρική Ζώνη είναι το Αμπερντίν. Οιπεδιάδες της Σκωτίας φιλοξενούν το 80% του συνολικού πληθυσμού, όπου η Κεντρική Ζώνη φιλοξενεί 3,5 εκατομμύρια κατοίκους.
Γενικά, μόνο ταπιο προσβάσιμα και μεγαλύτερα νησιά παραμένουν κατοικημένα. Επί του παρόντος, λιγότερα από 90 παραμένουν κατοικημένα. Τα νότια υψίπεδα είναι ουσιαστικά αγροτική φύση και κυριαρχούν η γεωργία καιη δασοκομία.[51][52] Λόγω των προβλημάτων στέγασης στη Γλασκώβη καιτο Εδιμβούργο, ορίστηκαν πέντε νέες πόλεις μεταξύ 1947 και 1966. Είναι οιΊστ Κίλμπριντ, Γκλένροδς, Κάμπερνολντ, ΛίβινγκστονκαιΊρβαϊν.[53]
Η μετανάστευση από τονΒ' Παγκόσμιο Πόλεμο έχει δώσει στη Γλασκώβη, το Εδιμβούργο καιτο Νταντί μικρές κοινότητες της Νότιας Ασίας.[54]Το 2011, υπολογίζεται ότι 49.000 εθνικά Πακιστανοί ζούσαν στη Σκωτία, καθιστώντας τους τη μεγαλύτερη μη λευκή εθνότητα.[55] Από τηδιεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης περισσότεροι άνθρωποι από τηνΚεντρικήκαι Ανατολική Ευρώπη μετακόμισαν στη Σκωτία καιη απογραφή του 2011 έδειξε ότι 61.000 Πολωνοίζουν εκεί.[55][56]
Η Σκωτία έχει τρεις επίσημα αναγνωρισμένες γλώσσες: αγγλικά, σκωτσέζικακαισκωτσέζικα γαελικά.[57][58]Τα Σκωτσέζικα επίσημα Αγγλικά, μια ποικιλία Αγγλικών όπως ομιλούνται στη Σκωτία, βρίσκονται στο ένα άκρο ενός διπολικού γλωσσικού συνεχούς, μετα ευρεία σκωτσέζικαστο άλλο. [59]Τα Σκωτσέζικα επίσημα Αγγλικά μπορεί να έχουν επηρεαστεί σε διάφορους βαθμούς από τους Σκωτσέζους.[60][61]Η απογραφή του 2011 έδειξε ότι το 63% του πληθυσμού δεν είχε «καμία δεξιότητα στα Σκωτσέζικα».[62] Άλλοι μιλούν αγγλικά του Χάιλαντ. Τα γαελικά ομιλούνται κυρίως σταΔυτικά Νησιά, όπου ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων εξακολουθεί νατα μιλάει. Σε εθνικό επίπεδο, η χρήση του περιορίζεται στο 1% του πληθυσμού.[63]Ο αριθμός των γαελόφωνων στη Σκωτία μειώθηκε από 250.000 το 1881 σε 60.000 το 2008 και παλαιότερα ομιλούταν σεμιαπιο μεγαλύτερη περιοχή.[64]
Υπάρχουν πολύ περισσότεροι άνθρωποι με σκωτσέζικη καταγωγή πουζουνστο εξωτερικό από τον συνολικό πληθυσμό της Σκωτίας. Στην απογραφή του 2000, 9.2 εκατομμύρια Αμερικανοί ανέφεραν μόνοι τους κάποιο βαθμό σκωτσέζικης καταγωγής.[65]Ο προτεσταντικός πληθυσμός τουΌλστερ είναι κυρίως πεδινής σκωτσέζικης καταγωγής,[66]και υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότεροι από 27 εκατομμύρια απόγονοι της μετανάστευσης Σκωτίας-Ιρλανδίαςπουζουν τώρα στις ΗΠΑ.[67][68]Στον Καναδά, ησκωτσο-καναδική κοινότητα αριθμεί 4.7 εκατομμύρια ανθρώπους.[69] Περίπου το 20% του αρχικού ευρωπαϊκού πληθυσμού εποίκων της Νέας Ζηλανδίας προερχόταν από τη Σκωτία. [70]
Τον Αύγουστο του 2012, ο πληθυσμός της Σκωτίας έφτασε στο ιστορικό υψηλό των 5.25 εκατομμυρίων ανθρώπων.[71]Οι λόγοι που αναφέρθηκαν ήταν ότι, στη Σκωτία, οι γεννήσεις ήταν περισσότερες από τον αριθμό των θανάτων καιοι μετανάστες μετακινούνταν στη Σκωτία από το εξωτερικό. Το 2011, 43.700 άνθρωποι μετακόμισαν από την Ουαλία, τη Βόρεια Ιρλανδία ή την Αγγλία γιανα ζήσουν στη Σκωτία. [71]
Τοσυνολικό ποσοστό γονιμότητας (ΣΠΓ) στη Σκωτία είναι χαμηλότερο από το ποσοστό αναπλήρωσης 2,1 (τοΣΠΓ της Σκωτίας ήταν 1,73 το 2011[72]). Η πλειονότητα των γεννήσεων είναι από ανύπαντρες γυναίκες (51,3% των γεννήσεων ήταν εκτός γάμου το 2012 [73]). Το προσδόκιμο ζωής για όσους γεννήθηκαν στη Σκωτία μεταξύ 2012 και 2014 είναι 77,1 χρόνια για τους άνδρες και 81,1 χρόνια για τις γυναίκες. [74] Αυτό είναι το χαμηλότερο από οποιαδήποτε από τις τέσσερις χώρες του Ηνωμένου Βασιλείου.[74]
Το 2011 λίγο περισσότερο από το ήμισυ (54%) του πληθυσμού της Σκωτίας ανέφερε ότι είναι Χριστιανοί ενώ σχεδόν το 37% ανέφερε ότι δεν είχε θρησκεία σε απογραφή του 2011. [75] Από τηΣκωτσέζικη Μεταρρύθμισητου 1560, ηεθνική εκκλησία (ηΕκκλησία της Σκωτίας) ήταν προτεσταντικήστην ταξινόμηση καιμεταρρυθμισμένηστη θεολογία. Από το 1689 έχει ένα Πρεσβυτεριανό σύστημα εκκλησιαστικής διακυβέρνησης και απολαμβάνει ανεξαρτησίας από το κράτος. [76]Τα μέλη του μειώθηκαν λίγο κάτω από τις 300.000 το 2020 (5% του συνολικού πληθυσμού)[77][78][79]Η Εκκλησία λειτουργεί μια εδαφική ενοριακή δομή, με κάθε κοινότητα στη Σκωτία να έχει τοπική εκκλησία.
Η Σκωτία έχει επίσης σημαντικό ρωμαιοκαθολικό πληθυσμό, το 19% να ανήκει σε αυτή την πίστη, ιδιαίτερα στην ευρύτερη Γλασκώβη καιστα βορειοδυτικά. [80] Μετά τη Μεταρρύθμιση, ο Ρωμαιοκαθολικισμός στη Σκωτία συνεχίστηκε στα Χάιλαντς καισε ορισμένα δυτικά νησιά όπως τοΟύιστκαιτοΜπάρα, και ενισχύθηκε κατά τον 19ο αιώνα μετη μετανάστευση από την Ιρλανδία. Άλλες χριστιανικές ομολογίες στη Σκωτία περιλαμβάνουν τηνΕλεύθερη Εκκλησία της Σκωτίαςκαι διάφορα άλλα παρακλάδια των Πρεσβυτεριανών, αλλά και τους Ορθοδόξους. Η τρίτη μεγαλύτερη εκκλησία της Σκωτίας είναι ηΣκωτσέζικη Επισκοπική Εκκλησία.[81]
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 75.000 μουσουλμάνοιστη Σκωτία (περίπου το 1,4% του πληθυσμού),[82][83]και σημαντικές αλλά μικρότερες κοινότητες Εβραίων, ΙνδουιστώνκαιΣιχ, ειδικά στη Γλασκώβη.[83]Το μοναστήρι Σαμιέ Λινγκ κοντά στοΕσκντέλμουρ, το οποίο γιόρτασε την 40η επέτειό λειτουργίας τουτο 2007, είναι το πρώτο βουδιστικό μοναστήρι στη δυτική Ευρώπη. [84]
Αρχηγός του κράτους του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ο μονάρχης, σήμερα οβασιλιάς Κάρολος Γ΄ (από το 2022). Η μοναρχία του Ηνωμένου Βασιλείου συνεχίζει να χρησιμοποιεί μια ποικιλία από στυλ, τίτλους και άλλα βασιλικά σύμβολα κρατικής υπόστασης ειδικά γιατην προένωση της Σκωτίας, όπως: τοΒασιλικό Πρότυπο της Σκωτίας, τοΒασιλικό οικόσημοπου χρησιμοποιείται στη Σκωτία μαζί μετο σχετικό Βασιλικό οικόσημο, βασιλικοί τίτλοι συμπεριλαμβανομένου τουΔούκα του Ρόδσεϊ, ορισμένων Μεγάλων Αξιωματικών του Κράτους, τουιπποτικούΤάγματος του Ακάνθουκαι, από το 1999, επαναφορά ενός τελετουργικού ρόλου γιατοΣτέμμα της Σκωτίας μετά από μια παύση 292 ετών. [85]Ηβασική αρίθμηση της Ελισάβετ Β΄ προκάλεσε διαμάχητο 1953, επειδή δεν είχε υπάρξει ποτέ Ελισάβετ Α΄ στην τότε ανεξάρτητη Σκωτία. Υπήρξε μια νομική διαμάχη γιατη χρήση του ονόματος Ελισάβετ Β΄ στη Σκωτία, αλλά τοΣτέμμα κέρδισε την έφεση κατά της απόρριψης της υπόθεσης, καθώς ήταν βασιλικός τίτλος εγκεκριμένος από τον νόμο περί βασιλικών τίτλων του 1953 και ήταν ζήτημα βασιλικών προνομίων. [86]
Η Σκωτία έχει περιορισμένη αυτοδιοίκηση εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς και εκπροσώπηση στο βρετανικό κοινοβούλιο. Από το 1999, οι εκτελεστικές και νομοθετικές εξουσίες αντιστοίχως έχουν ανατεθεί στην κυβέρνηση της Σκωτίας καιστο κοινοβούλιο της Σκωτίας στοΧόλυρουνττου Εδιμβούργου. Το βρετανικό κοινοβούλιο διατηρεί τον έλεγχο ορισμένων θεμάτων όπως προσδιορίζονται στον νόμο της Σκωτίας του 1998, συμπεριλαμβανομένων των φόρων, της κοινωνικής ασφάλισης, της άμυνας, των διεθνών σχέσεων καιτων ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. [87]Το κοινοβούλιο της Σκωτίας έχει νομοθετική εξουσία για όλους τους άλλους τομείς που σχετίζονται μετη Σκωτία. Αρχικά είχε περιορισμένη μόνο εξουσία ναμεταβάλλει τον φόρο εισοδήματος, [88] αλλά οι εξουσίες στη φορολογία καιτην κοινωνική ασφάλιση επεκτάθηκαν σημαντικά από τους νόμους της Σκωτίας του2012καιτου2016.[89]Ο νόμος του 2016 έδωσε στην κυβέρνηση της Σκωτίας εξουσίες γιατη διαχείριση των υποθέσεων των βασιλικών περιουσιών στη Σκωτία, οδηγώντας στη δημιουργία τουCrown Estate Scotland.[90]
Το κοινοβούλιο της Σκωτίας μπορεί να δώσει νομοθετική συναίνεση για θέματα των οποίων η αρμοδιότητα επαφίεται βρετανικό κοινοβούλιο, εγκρίνοντας μιαπρόταση νομοθετικής συναίνεσης, εάν η νομοθεσία που καλύπτει ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο θεωρείται καταλληλότερη για ένα συγκεκριμένο θέμα. Τα νομοθετικά προγράμματα που θεσπίστηκαν από το κοινοβούλιο της Σκωτίας έχουν δει απόκλιση στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών σε σύγκριση μετο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο. Για παράδειγμα, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση και ορισμένες υπηρεσίες φροντίδας για ηλικιωμένους είναι δωρεάν στο σημείο χρήσης στη Σκωτία, ενώ στο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να καταβληθούν δίδακτρα/τέλη. Η Σκωτία ήταν η πρώτη χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο που απαγόρευσε το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους. [91]
Τοκοινοβούλιο της Σκωτίας είναι ένα νομοθετικό σώμα με ένα σώμα με 129 μέλη: 73 από αυτούς αντιπροσωπεύουν μεμονωμένες εκλογικές περιφέρειες και εκλέγονται με ένα σύστημα όπου ο πρώτος σε ψήφους κερδίζει την έδρα. Οι άλλοι 56 εκλέγονται σε οκτώ διαφορετικές εκλογικές περιφέρειες από τοσύστημα πρόσθετων μελών. Τα μέλη συνήθως υπηρετούν θητεία για περίοδο πέντε ετών.[92]Το Κοινοβούλιο διορίζει ένα από τα μέλη του, ο οποίος στη συνέχεια διορίζεται από τον μονάρχη γιανα υπηρετήσει ως πρώτος υπουργός. Οι άλλοι υπουργοί διορίζονται από τον πρώτο υπουργό και υπηρετούν κατά την κρίση του. Μαζί αποτελούν την κυβέρνηση της Σκωτίας, το εκτελεστικό σκέλος της αποκεντρωμένης κυβέρνησης. [93] Επικεφαλής της κυβέρνησης της Σκωτίας είναι ο πρώτος υπουργός, ο οποίος είναι υπόλογος στο κοινοβούλιο της Σκωτίαςκαι είναι ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης της Σκωτίας. Ο πρώτος υπουργός είναι καιο πολιτικός ηγέτης της Σκωτίας. Η κυβέρνηση της Σκωτίας περιλαμβάνει επίσης τοναναπληρωτή πρωθυπουργό, επί του παρόντος τονΤζον Σουίνι, ο οποίος αναπληρώνει τον πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια μιας περιόδου απουσίας. Παράλληλα με τις απαιτήσεις του αναπληρωτή πρωθυπουργού ως αναπληρωτή, ο υπουργός έχει και υπουργική ευθύνη. [94]Ησημερινή κυβέρνηση της Σκωτίας έχει εννέα υπουργικούς γραμματείς και υπάρχουν άλλοι 15 υπουργοί που εργάζονται μαζί με τους γραμματείς του υπουργικού συμβουλίου στις περιοχές που έχουν οριστεί. [95]
Η Σκωτία εκπροσωπείται στη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων από 59 βουλευτές που εκλέγονται από εκλογικές περιφέρειες της Σκωτίας με βάση την επικράτεια. Στις γενικές εκλογές του 2019, τοΕΚΣ κέρδισε 48 από τις 59 έδρες.[99] Αυτό αντιπροσώπευε μια σημαντική αύξηση από τις γενικές εκλογές του 2017, όταν τοΕΚΣ κέρδισε 35 έδρες.[99][100]Τα Συντηρητικά, τα Εργατικά καιτα Φιλελεύθερα Δημοκρατικά κόμματα εκπροσωπούν επίσης τις εκλογικές περιφέρειες της Σκωτίας στη Βουλή των Κοινοτήτων.[99]Οιεπόμενες γενικές εκλογές έχουν προγραμματιστεί για τις 2 Μαΐου 2024. ΤοΓραφείο της Σκωτίας εκπροσωπεί τη βρετανική κυβέρνηση στη Σκωτία για ορισμένα θέματα (π.χ. άμυνα και εξωτερική πολιτική) και εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Σκωτίας εντός της κυβέρνησης.[101]Το Γραφείο της Σκωτίας διευθύνεται από τονΥπουργό Εξωτερικών γιατη Σκωτία, ο οποίος βρίσκεται στοΥπουργικό Συμβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου.[102]Ο συντηρητικός βουλευτής Άλιστερ Τζακ κατέχει τη θέση από τον Ιούλιο του 2019. [102]
Παραδοσιακή σκωτσέζικη ενδυμασία καιη γκάιντα, το παραδοσιακό σκωτσέζικο μουσικό όργανο
Η σκωτσέζικη μουσική είναι μια σημαντική πλευρά της σκωτσέζικης κουλτούρας, που ενσωματώνει παραδοσιακά και μοντέρνα στοιχεία. Παραδοσιακό μουσικό όργανο της Σκωτίας είναι η γκάιντα, καθώς καιτοβιολίκαιτο ακορντεόν, που χρησιμοποιούνται σε συγκροτήματα σκωτσέζικης κάντρι συνήθως μουσικής, που αποτέλεσε τη βάση γιατην ανάπτυξη της κάντρι μουσικής στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής μέσω των μεταναστών, που έφεραν μαζί τους τη μουσική από την αρχική τους πατρίδα.
Ως προς τα αθλητικά, η Σκωτία αποτελεί ξεχωριστή χώρα σε μερικά αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο (όπως και κάθε χώρα της Βρετανίας) το ράγκμπι καιτο κρίκετ.
Τοροκ συγκρότημα Simple Minds ήταν τοπιο επιτυχημένο εμπορικά σκωτσέζικο συγκρότημα της δεκαετίας του 1980, έχοντας επιτυχία σε διεθνείς αγορές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Αυστραλία καιη Νέα Ζηλανδία[105] ενώ οποπ τραγουδιστής Λιούις Καπάλντι αναγνωρίστηκε ως οπιο επιτυχημένος εμπορικά καλλιτέχνης στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2019. [106]
Η Σκωτία έχει μια λογοτεχνική ιστορία που χρονολογείται από τον πρώιμο Μεσαίωνα. Το παλαιότερο σωζόμενο κείμενο στη Σκωτία γράφτηκε σταβρυθωνικάτον 6ο αιώνα, αλλά αποτελεί μέρος της ουαλικής λογοτεχνίας.[107]Η μεταγενέστερη μεσαιωνική λογοτεχνία περιελάμβανε έργα στα λατινικά, [108] γαελικά,[109] παλιά αγγλικά[110]και γαλλικά.[111]Το πρώτο σωζόμενο σημαντικό κείμενο στηνΠρώιμη Σκωτία είναι το έπος Μπρουςτου ποιητή του 14ου αιώνα Τζον Μπάρμπουρ, που επικεντρώνεται στη ζωή του Ροβέρτου Α΄,[112]και σύντομα ακολούθησε μια σειρά από δημώδη ειδύλλια και πεζογραφήματα. [113]Τον 16ο αιώνα, η υποστήριξη του στέμματος βοήθησε στην ανάπτυξη του σκωτσέζικου δράματος και ποίησης, [114] αλλά η άνοδος του Ιάκωβου ΣΤ΄ στον αγγλικό θρόνο αφαίρεσε ένα σημαντικό κέντρο λογοτεχνικής υποστήριξης καιτα Σκωτσέζικα παραγκωνίστηκαν ως λογοτεχνική γλώσσα.[115]Το ενδιαφέρον γιατη σκωτσέζικη λογοτεχνία αναβίωσε τον 18ο αιώνα από προσωπικότητες συμπεριλαμβανομένου τουΤζέιμς Μακφέρσον, τον πρώτο Σκωτσέζο ποιητή που απέκτησε διεθνή φήμη, ασκώντας σημαντική επιρροή στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. [116] Ήταν επίσης μια σημαντική επιρροή στονΡόμπερτ Μπερνς, τον οποίο πολλοί θεωρούν εθνικό ποιητή της Σκωτίας,[117]καιστονΓουόλτερ Σκοτ, του οποίου ταμυθιστορήματα του Ουέιβερλι συνέβαλαν πολύ στον προσδιορισμό της σκωτσέζικης ταυτότητας τον 19ο αιώνα.[118] Προς το τέλος της βικτωριανής εποχής, αρκετοί σκωτσέζοι συγγραφείς απέκτησαν διεθνή φήμη ως συγγραφείς στα αγγλικά, συμπεριλαμβανομένων τωνΡόμπερτ Λούις Στίβενσον, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Τζέιμς Μάθιου ΜπάρικαιΤζορτζ ΜακΝτόναλντ.[119]Τον 20ο αιώνα, ηΣκωτσέζικη Αναγέννηση χαρακτηρίστηκε από μια περίοδο λογοτεχνικής δραστηριότητας και προσπάθειες με στόχο τηνεκ νέου παρουσίαση της σκωτσέζικης γλώσσας ως λογοτεχνική γλώσσα.[120]Τα μέλη του κινήματος ακολουθήθηκαν από μια νέα γενιά μεταπολεμικών ποιητών συμπεριλαμβανομένου τουΈντουιν Μόργκαν, ο οποίος θα διοριζόταν ο πρώτος Σκωτσέζος Μάκαρ από την πρώτη κυβέρνηση της Σκωτίας το 2004. [121] Από τη δεκαετία του 1980 η σκωτσέζικη λογοτεχνία γνώρισε μια άλλη σημαντική αναβίωση, ιδιαίτερα συνδεδεμένη μεμια ομάδα συγγραφέων, συμπεριλαμβανομένου τουΊρβαϊν Ουέλς.[120]Οι Σκωτσέζοι ποιητές που εμφανίστηκαν την ίδια περίοδο περιελάμβαναν τηνΚάρολ Αν Ντάφι, η οποία, τον Μάιο του 2009, ήταν η πρώτη Σκωτσέζα που έλαβε το επίσημο βασιλικό ποιητικό βραβείο της Βρετανίας.[122]
Η εικόνα τουΑγίου Ανδρέα, που μαρτύρησε ενώ ήταν δεμένος σε σταυρό σε σχήμα Χ, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στοΒασίλειο της Σκωτίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας τουΓουλιέλμου Α΄.[127] Μετά τον θάνατο τουβασιλιά Αλεξάνδρου Γ΄το 1286, μια εικόνα του Ανδρέα χρησιμοποιήθηκε στησφραγίδατωνΦυλάκων της Σκωτίαςπου ανέλαβαν τον έλεγχο του βασιλείου κατά τη διάρκεια της επακόλουθης μεσοβασιλείαςπου ακολούθησε τον θάνατό του.[128]Η χρήση ενός απλοποιημένου συμβόλου που σχετίζεται μετον Άγιο Ανδρέα, έχει τις ρίζες τουσαν εθνικό σκωτσέζικο σύμβολο στα τέλη του 14ου αιώνα: τοκοινοβούλιο της Σκωτίας αποφάσισε το 1385 ότι οι Σκωτσέζοι στρατιώτες έπρεπε να φορούν έναν λευκό Σταυρό του Αγίου Ανδρέα στο μπροστινό και πίσω μέρος των χιτώνων τους.[129]Η χρήση μπλε φόντου γιατον Σταυρό του Αγίου Ανδρέα λέγεται ότι χρονολογείται τουλάχιστον από τον 15ο αιώνα.[130] Από το 1606 η σκωτική σημαία αποτελεί μέρος της σημαίας της Ένωσης, όπως φαίνεται και από τομπλε φόντο και τις διαγώνιες γραμμές που συνυπάρχουν μετα αγγλικά χρώματα (κόκκινος στρατός, κάθετες λευκές γραμμές). Υπάρχουν πολλά άλλα σύμβολα και συμβολικά αντικείμενα, επίσημα και ανεπίσημα, όπως τογαϊδουράγκαθο, τολουλουδάτο έμβληματου έθνους (αυτό το έμβλημα τιμά το παραδοσιακό τραγούδι The Thistle o' Scotland ), ηΔιακήρυξη του Άρμπροουθ, το οποίο ενσωματώνει μια δήλωση πολιτικής ανεξαρτησίας που έγινε στις 6 Απριλίου 1320. Άλλο ένα έμβλημα είναι το υφασμάτινο σχέδιο ταρτάνπου συχνά υποδηλώνει μια συγκεκριμένη σκωτσέζικη φυλή. Το εθνόσημο της Σκωτίας περιλαμβάνει λεπτομέρεια από τοΒασιλικό λάβαρο της Σκωτίας.[131][132][133]Οι χαϊλάντερς μπορούν να ευχαριστήσουν τονΤζέιμς Γκρέιαμ, 3ο Δούκα του Μόντροουζ, γιατην κατάργηση το 1782 ενός νόμου του 1747 που απαγορεύει τη χρήση ταρτάν. [134]
Ανκαιδεν υπάρχει επίσημος εθνικός ύμνος της Σκωτίας,[135]τοΆνθος της Σκωτίας παίζεται σε ειδικές περιστάσεις και αθλητικές εκδηλώσεις, όπως αγώνες ποδοσφαίρου και ράγκμπι μετη συμμετοχή των εθνικών ομάδων της Σκωτίας και από το 2010 παίζεται επίσης στους Αγώνες της Κοινοπολιτείας αφού ψηφίστηκε ως εθνικός ύμνος της Σκωτίας από σχεδόν όλους τους συμμετέχοντες Σκωτσέζους αθλητές. [136] Άλλοι επί του παρόντος λιγότερο γνωστά τραγούδια που έχουν προταθεί σαν εθνικός ύμνος της Σκωτίας είναι τα: Scotland the Brave, Highland Cathedral, Scots Wha HaeκαιA Man's A Man for A' That.[137]
Η Σκωτία είναι περίφημη γιατην παραγωγή ουίσκι, με πολλά αποστακτήρια να βρίσκονται σε όλη τη χώρα. Διάσημο επίσης είναι τοάιρον μπρου (Irn-Bru), μη αλκοολούχο αναψυκτικό που παράγεται και καταλανώνεται κατά κόρον στη Σκωτία, και έχει συνδεθεί μετη μοντέρνα κουλτούρα της, το άλλο εθνικό ποτό της Σκωτίας[141][142].
Εθνικό πιάτο της Σκωτίας μπορεί να θεωρηθεί τοχάγκις, πιάτο που φτιάχνεται από κιμά των εντοσθίων προβάτου, βρώμηκαικαρυκεύματα[143]. Γνωστό επίσης είναι το σκωτσέζικο πρωινό, παρεμφερές μετο αγγλικό πρωινό.
Η σκωτσέζικη κουζίνα έχει ξεχωριστές ιδιότητες και δικές της συνταγές, αλλά μοιράζεται πολλά στοιχεία μετην ευρύτερη βρετανικήκαιευρωπαϊκή κουζίνα ως αποτέλεσμα τοπικών και ξένων επιρροών, τόσο αρχαίων όσο και σύγχρονων. Τα παραδοσιακά σκωτσέζικα πιάτα συνυπάρχουν μαζί με διεθνή τρόφιμα που προκλήθηκαν από τη μετανάστευση. Το φυσικό μαγείρεμα της Σκωτίας μεκυνήγι, γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρια, φρούτα και λαχανικά είναι ο κύριος παράγοντας στην παραδοσιακή μαγειρική της Σκωτίας, η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλη εξάρτηση από την απλότητα καιτην έλλειψη μπαχαρικών από το εξωτερικό, καθώς ήταν ιστορικά σπάνιο να βρεθούν στη Σκωτία και ακριβά. Κατά τη διάρκεια τουΎστερου Μεσαίωνακαιτης πρώιμης σύγχρονης εποχής, ηγαλλική κουζίνα έπαιξε ρόλο στη μαγειρική της Σκωτίας λόγω των πολιτιστικών ανταλλαγών που προκλήθηκαν από την «Παλαιά συμμαχία»,[144] ειδικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Μαρίας, Βασίλισσας της Σκωτίας. Η Μαρία, κατά την επιστροφή της στη Σκωτία, έφερε μια συνοδεία Γάλλων που θεωρείται υπεύθυνη γιατην επανάσταση στη μαγειρική της Σκωτίας καιγια κάποια από τη μοναδική ορολογία τροφίμων της Σκωτίας. [145]
Μια πλατφόρμα πετρελαίου στηΒόρεια Θάλασσα.ΤοΕδιμβούργο ήταν το 13ο μεγαλύτερο οικονομικό κέντρο στον κόσμο το 2020. [146]
Η Σκωτία έχει μια δυτικού τύπου ανοιχτήμικτή οικονομία στενά συνδεδεμένη μετο υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο καιτον ευρύτερο κόσμο. Παραδοσιακά, η οικονομία της Σκωτίας κυριαρχούνταν από τηβαριά βιομηχανίαπου υποστηριζόταν από τη ναυπηγική βιομηχανία στη Γλασκώβη, την εξόρυξη άνθρακα και τις βιομηχανίες χάλυβα. Οι βιομηχανίες που σχετίζονται μετο πετρέλαιο που συνδέονται μετην εξόρυξη πετρελαίου της Βόρειας Θάλασσας υπήρξαν επίσης σημαντικοί εργοδότες από τη δεκαετία του 1970, ειδικά στα βορειοανατολικά της Σκωτίας. Η αποβιομηχάνιση κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980 σημείωσε μια μετατόπιση από την εστίαση της μεταποίησης σεμια οικονομία πιο προσανατολισμένη στον τομέα τωνυπηρεσιών.
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της Σκωτίας, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου καιτου φυσικού αερίου που παράγεται στα ύδατα της Σκωτίας, υπολογίστηκε σε 150 δισεκατομμύρια λίρες γιατο ημερολογιακό έτος 2012. [147]Το 2014, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Σκωτίας ήταν ένα από τα υψηλότερα στηνΕΕ.[148]Τον Απρίλιο του 2019 το ποσοστό ανεργίας στη Σκωτία ήταν 3,3%, κάτω από το συνολικό ποσοστό του Ηνωμένου Βασιλείου, 3,8%, καιτο ποσοστό απασχόλησης της Σκωτίας ήταν 75,9%.[149]
ΗΤράπεζα της Σκωτίας έχει την έδρα της στο Εδιμβούργο και είναι μια από τις παλαιότερες τράπεζες στον κόσμο.
Το 2014, οι συνολικές εξαγωγές της Σκωτίας (εξαιρουμένου του εμπορίου εντός του Ηνωμένου Βασιλείου) εκτιμήθηκαν σε 27,5 δισεκατομμύρια λίρες, περίπου 31 δισεκατομμύρια ευρώ.[153]Οι κύριες εξαγωγές της Σκωτίας περιλαμβάνουν ουίσκι, ηλεκτρονικά είδη και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.[154]Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι Κάτω Χώρες, η Γερμανία, η Γαλλία καιη Νορβηγία αποτελούν τις κύριες εξαγωγικές αγορές της χώρας.[154]
Το ουίσκι είναι ένα από ταπιο γνωστά προϊόντα της Σκωτίας. Οι εξαγωγές του αυξήθηκαν κατά 87% τη δεκαετία 2003-2012[155]και αποτιμήθηκαν σε 4.3 δισεκατομμύρια λίρες το 2013, που ήταν το 85% των εξαγωγών τροφίμων και ποτών της Σκωτίας.[156] Υποστηρίζει περίπου 10.000 άμεσες θέσεις εργασίας και 25.000 έμμεσες θέσεις εργασίας.[157] Μπορεί να συνεισφέρει 400–682 εκατομμύρια λίρες στη Σκωτία, αντί για πολλά δισεκατομμύρια λίρες, καθώς περισσότερο από το 80% του παραγόμενου ουίσκι ανήκει σεμη σκωτσέζικες εταιρείες. [158]Μια ενημέρωση που δημοσιεύθηκε το 2002 από το Κέντρο Πληροφοριών του Κοινοβουλίου της Σκωτίας γιατην Επιτροπή Επιχειρήσεων καιΔια Βίου Μάθησης του κοινοβουλίου της Σκωτίας ανέφερε ότι ο τουρισμός αντιπροσώπευε έως καιτο 5% τουΑΕΠκαιτο 7,5% των θέσεων εργασίας.[159]
Η Σκωτία ήταν μια από τις βιομηχανικές δυνάμεις της Ευρώπης από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασηςκαι μετά, έγινε παγκόσμιος ηγέτης στη μεταποίηση.[160] Αυτό άφησε μια κληρονομιά στην ποικιλία των αγαθών καιτων υπηρεσιών που παράγει η Σκωτία, από κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, ουίσκικαικουλουράκια μέχρι κινητήρες αεριωθουμένων οχημάτων, λεωφορεία, λογισμικό ηλεκτρονικών υπολογιστών, πλοία, ηλεκτρονικάκαιμικροηλεκτρονικά, καθώς και τραπεζικές υπηρεσίες, διαχείριση επενδύσεωνκαι άλλες συναφείς χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.[161] Όπως καιοι περισσότερες άλλες προηγμένες βιομηχανικές οικονομίες, η Σκωτία έχει δειμια μείωση της σημασίας τόσο των μεταποιητικών βιομηχανιών όσο καιτων πρωτογενών εξορυκτικών βιομηχανιών. Αυτό έχει συνδυαστεί μετην άνοδο του τομέα τωνυπηρεσιών της οικονομίας, ο οποίος έχει γίνει ο μεγαλύτερος τομέας στη Σκωτία.[162]
ΗΣημαία της Σκωτίας χρονολογείται, σύμφωνα μετον θρύλο, από τον 9ο αιώνα κι είναι έτσι η παλαιότερη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται ακόμα. Αποτελεί επίσης τμήμα του σχεδίου της σημαίας τουΗνωμένου Βασιλείου.
Ομονόκερως χρησιμοποιείται σαν σύμβολο της Σκωτίας στην εραλδική. Ο βασιλικός θυρεός της Σκωτίας, που χρησιμοποιόταν πριντο1603 από τους βασιλείς της Σκωτίας, απεικόνιζε ένα λιοντάρι ανάμεσα σε δύο μονόκερους.
Τα Πετράδια του Στέμματος της Σκωτίας βρίσκονται στην αίθουσα του θρόνου του Κάστρου τουΕδιμβούργουκαι μετακινούνται μόνο σε κρατικές περιστάσεις.
Γουίλιαμ Γουάλας, εθνικός ήρωας και ηγέτης του Πολέμου Ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
Flower of Scotland (Άνθος της Σκωτίας), θεωρείται οεθνικός ύμνος της Σκωτίας.
Το ταρτάν είναι συγκεκριμένο είδος ραφής υφάσματος, το οποίο χρησιμοποιείται στακιλτκαι δηλώνει κάποια συγκεκριμένη σκωτσέζικη φατρία.
↑«Countries within a country». 10 Downing Street. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2008. The United Kingdom is made up of four countries: England, Scotland, Wales and Northern Ireland
↑Devine, T. M. (1999), The Scottish Nation 1700–2000, P.288–289, (ISBN0-14-023004-1) "created a new and powerful local state run by the Scottish bourgeoisie and reflecting their political and religious values. It was this local state, rather than a distant and usually indifferent Westminster authority, that in effect routinely governed Scotland"
↑Hanson, William S. The Roman Presence: Brief Interludes, in Edwards, Kevin J. & Ralston, Ian B.M. (Eds) (2003). Scotland After the Ice Age: Environment, Archeology and History, 8000 BC—AD 1000. Edinburgh. Edinburgh University Press.
↑Dauvit Broun, "Dunkeld and the origin of Scottish identity", in Innes Review, 48 (1997), pp. 112–124, repr. in eds. Dauvit Broun and Thomas Owen Clancy (eds.), Spes Scotorum: Hope of Scots, (1999), pp. 95–111; Dauvit Broun, "Kenneth mac Alpin", in M. Lynch (ed.), The Oxford Companion to Scottish History, (New York, 2001), p.359; Sally Foster, Picts, Gaels and Scots: Early Historic Scotland, (London, 1996); Simon Taylor, "Place-names and the Early Church in Eastern Scotland", in Barbara Crawford (ed.), Scotland in Dark Age Britain, (Aberdeen, 1996), pp. 93–110; David N. Dumville, "St Cathróe of Metz and the Hagiography of Exoticism," in John Carey et al (eds.), Irish Hagiography: Saints and Scholars, (Dublin, 2001), pp. 172–176; Maire, Herbert, "Rí Érenn, Rí Alban, kingship and identity in the ninth and tenth centuries", in Simon Taylor (ed.), Kings, Clerics and Chronicles in Scotland, 500–1297, (Dublin, 2000), pp. 63–72.
↑«BBC Weather: UK Records». BBC.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2007. The same temperature was also recorded in Braemar on 10 January 1982 and at Altnaharra, Highland, on 30 December 1995.
↑Stuart-Smith J. Scottish English: Phonology in Varieties of English: The British Isles, Kortman & Upton (Eds), Mouton de Gruyter, New York 2008. p. 47
↑Stuart-Smith J. Scottish English: Phonology in Varieties of English: The British Isles, Kortman & Upton (Eds), Mouton de Gruyter, New York 2008. p.48
↑Macafee C. Scots in Encyclopedia of Language and Linguistics, Vol. 11, Elsevier, Oxford, 2005. p. 33
↑The US Census 2000Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.. The Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty. American Community Survey 2004 by the US Census Bureau estimates 5,752,571 people claiming Scottish ancestry and 5,323,888 people claiming Scotch-Irish ancestry. «Explore Census Data». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2016.CS1 maint: BOT: original-url status unknown (link)
↑R. T. Lambdin and L. C. Lambdin, Encyclopedia of Medieval Literature (London: Greenwood, 2000), (ISBN0-313-30054-2), p. 508.
↑I. Brown, T. Owen Clancy, M. Pittock, S. Manning, eds, The Edinburgh History of Scottish Literature: From Columba to the Union, until 1707 (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2007), (ISBN0-7486-1615-2), p. 94.
↑J. T. Koch, Celtic Culture: a Historical Encyclopedia (ABC-CLIO, 2006), (ISBN1-85109-440-7), p. 999.
↑E. M. Treharne, Old and Middle English c.890-c.1400: an Anthology (Wiley-Blackwell, 2004), (ISBN1-4051-1313-8), p. 108.
↑N. Jayapalan, History of English Literature (Atlantic, 2001), (ISBN81-269-0041-5), p. 23.
↑J. Wormald, Court, Kirk, and Community: Scotland, 1470–1625 (Edinburgh: Edinburgh University Press, 1991), (ISBN0-7486-0276-3), pp. 60–7.
↑I. Brown, T. Owen Clancy, M. Pittock, S. Manning, eds, The Edinburgh History of Scottish Literature: From Columba to the Union, until 1707 (Edinburgh: Edinburgh University Press, 2007), (ISBN0-7486-1615-2), pp. 256–7.
↑R. D. S. Jack, "Poetry under King James VI", in C. Cairns, ed., The History of Scottish Literature (Aberdeen University Press, 1988), vol. 1, (ISBN0-08-037728-9), pp. 137–8.
↑«About the Festival». National Celtic Festival website. National Celtic Festival. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010.
↑Bain, Robert (1959). Margaret O. MacDougall, επιμ. Clans & Tartans of Scotland (revised). P.E. Stewart-Blacker (heralidic advisor), foreword by The R. Hon. C/refountess of Erroll. William Collins Sons & Co., Ltd. σελ. 108.
.svg){kind=small}
Ηνωμένο Βασίλειο
.svg)
.svg)
.jpg)
