ΟΆγιος Χριστόφορος και Νέβις, επίσημα ηΟμοσπονδία Αγίου Χριστοφόρου και Νέβις (αγγλικά: Saint Kitts and Nevis ή Federation of Saint Cristopher and Nevis) είναι ένα νησιωτικό κράτοςστηνΚαραϊβική Θάλασσακαιτο μικρότερο κράτος του δυτικού ημισφαιρίου. Ανήκει στις Υπήνεμες ΝήσουςτωνΜικρών Αντιλλώνκαιη πρωτεύουσα, Μπαστέρ, καιη κυβέρνηση του ομοσπονδιακού αυτού κράτους βρίσκεται κυρίως στο μεγαλύτερο νησί του, τονΆγιο Χριστόφορο. Το μικρότερο νησί Νέβις βρίσκεται περίπου 3 χλμ. νοτιοανατολικά του Αγίου Χριστοφόρου και έχει πρωτεύουσα τηνΤσάρλσταουν. Το μεγαλύτερο νησί του κράτους πήρε το όνομά του από τον θαλασσοπόρο Χριστόφορο Κολόμβο, ο οποίος έφτασε στο νησί πρώτος το 1493. Ο Άγιος Χριστόφορος καιτο Νέβις ήταν από τα πρώτα νησιά της Καραϊβικής που αποικίστηκαν από τους Ευρωπαίους. Ο Άγιος Χριστόφορος ήταν το σπίτι των πρώτων βρετανικών και γαλλικών αποικιών στην Καραϊβική, και έτσι είχε τον τίτλο «Η Μητρική Αποικία των Δυτικών Ινδιών».[5] Είναι επίσης τοπιο πρόσφατο βρετανικό έδαφος στην Καραϊβική που έγινε ανεξάρτητο, αποκτώντας την ανεξαρτησία τουτο 1983.
Ο Άγιος Χριστόφορος ονομαζόταν Liamuiga, το οποίο μεταφράζεται περίπου ως «εύφορη γη», από τους Καραΐβους, οι οποίοι αρχικά κατοικούσαν το νησί.[6]Το όνομα διατηρήθηκε ως το όνομα της ψηλότερης κορυφής του Αγίου Χριστοφόρου, του όρους Liamuiga. Τοπρο-Κολομβιανό όνομα του Νέβις ήταν Oualie, που σημαίνει «γητων όμορφων νερών».[εκκρεμεί παραπομπή]
Πιστεύεται ότι οΧριστόφορος Κολόμβος, ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τα νησιά το 1493, ονόμασε το μεγαλύτερο νησί San Cristóbal (Σαν Κριστόμπαλ), από τονΆγιο Χριστόφορο, τονπροστάτητουκαιτον προστάτη των ταξιδιωτών. Νέες μελέτες δείχνουν ότι ο Κολόμβος ονόμασε το νησί Sant Yago (Άγιος Ιάκωβος) και ότι το όνομα Σαν Κριστόμπαλ δόθηκε στην πραγματικότητα από τον Κολόμβο στο νησί που είναι τώρα γνωστό ως Σάμπα, 32 χλμ. βορειοδυτικά. Φαίνεται ότι η ονομασία Σαν Κριστόμπαλ επικράτησε στο νησί ως αποτέλεσμα σφάλματος χαρτογράφησης.[εκκρεμεί παραπομπή] Ανεξάρτητα από την προέλευση του ονόματος, το νησί ήταν καλά τεκμηριωμένο ως Σαν Κριστόμπαλ τον 17ο αιώνα.[7]Οι πρώτοι Άγγλοι άποικοι κράτησαν την αγγλική μετάφραση αυτού του ονόματος, καιτο ονόμασαν Άγιος Χριστόφορος. Τον 17ο αιώνα, ένα κοινό ψευδώνυμο γιατον Χριστόφορο ήταν το Kit(t). Ως εκ τούτου, το νησί αναφέρθηκε ανεπίσημα ως νησί του Αγίου Χριστόφορου, και αργότερα συντομεύτηκε σε Άγιος Κιτς.
Ο Κολόμβος έδωσε στο Νέβις το όνομα Σαν Μαρτίν.[6]Το σημερινό όνομα Νέβις προέρχεται από το ισπανικό όνομα Nuestra Señora de las Nieves, που σημαίνει «Η Παναγία των Χιονιών».[7]Δεν είναι γνωστό ποιος επέλεξε αυτό το όνομα γιατο νησί, αλλά είναι μια αναφορά στην ιστορία ενός καθολικού θαύματος του 4ου αιώνα: μια χιονόπτωση του καλοκαιριού στονΕσκουιλίνο λόφοστηΡώμη.[8] Πιστεύεται ότι τα λευκά σύννεφα που συνήθως στεφανώνουν την κορυφή του Νέβις θύμισαν σε κάποιον την ιστορία μιας θαυματουργής χιονόπτωσης σε ένα ζεστό κλίμα.[7]Το νησί του Νέβις, μετά τον πρώτο βρετανικό οικισμό, αναφέρεται ως Ντουλτσίνα, ένα όνομα που σημαίνει «γλυκό» στα ισπανικά.[εκκρεμεί παραπομπή] Τελικά, το αρχικό ισπανικό όνομα αποκαταστάθηκε και χρησιμοποιήθηκε μετη συντομευμένη μορφή, Νέβις.
Σήμερα το Σύνταγμα αναφέρεται στο κράτος ως Saint Kitts and Nevis και Saint Christopher and Nevis, αλλά το πρώτο είναι αυτό που χρησιμοποιείται πιο συχνά, ωστόσο το δεύτερο χρησιμοποιείται γενικά για διπλωματικές σχέσεις.
Δεν είναι γνωστό το όνομα των πρώτων κατοίκων που εγκαταστάθηκαν στα νησιά 3000 χρόνια πριν.[9] Ακολούθησαν οιΑραουάκοι, ή Ταΐνο, περίπου το 1000 π.Χ.[εκκρεμεί παραπομπή] Ενώ οι πολεμοχαρείς Καραΐβοι εισέβαλαν στα νησιά περίπου το 800 μ.Χ.[10]:10
Η ισπανική κατάληψη του Αγίου Χριστόφορου το 1629 από τον Fadrique de Toledo, 1st Marquis of Villanueva de Valdueza
ΟΧριστόφορος Κολόμβος ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τα νησιά το 1493.[11][12]Οι πρώτοι άποικοι ήταν Άγγλοι το 1623, με επικεφαλής τον Thomas Warner, ο οποίος δημιούργησε έναν οικισμό στηνΟλντ Ρόουντ Τάουν (Old Road Town), στη δυτική ακτή του Αγίου Χριστόφορου, μετά την επίτευξη συμφωνίας μετον Καραΐβο αρχηγό Ouboutou Tegremante.[10]:15–18[12]Οι Γάλλοι εγκαταστάθηκαν αργότερα στον Άγιο Χριστόφορο το 1625 υπό τον Pierre Belain d'Esnambuc.[12] Ως αποτέλεσμα, καιτα δύο μέρη συμφώνησαν να χωρίσουν το νησί σε γαλλικούς και αγγλικούς τομείς. Από το 1628 και μετά οι Άγγλοι άρχισαν να εγκαθίστανται καιστο Νέβις.[12]
Οι Γάλλοι καιοι Άγγλοι, με πρόθεση τον πλουτισμό μέσω της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων του νησιού,[13] σύντομα αντιμετώπισαν αντίσταση, από τους γηγενείς Καραΐβους, οι οποίοι διεξήγαγαν πόλεμο κατά τα πρώτα τρία χρόνια της ύπαρξης των οικισμών.[14][15]Οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν έτσι να απαλλαγούν από αυτό το πρόβλημα μιαγια πάντα. Γιανα διευκολυνθεί αυτός ο στόχος, διεξήχθη μια ιδεολογική εκστρατεία από αποικιακούς χρονογράφους, που χρονολογούνται από τους Ισπανούς ακόμη, καθώς παρήγαγαν λογοτεχνία που αρνήθηκε συστηματικά την ανθρώπινη φύση των Καραΐβων (μια λογοτεχνική παράδοση που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 17ου αιώνα από συγγραφείς όπως ο Jean-Baptiste du Tertre Pere Labat).[15]Το 1626 οι Άγγλοι και Γάλλοι έποικοι ένωσαν τις δυνάμεις τους γιανα σφαγιάσουν τους Καραΐβους σε ένα μέρος που έγινε γνωστό ως Μπλάντι Πόιντ (Bloody Point), ισχυριζόμενοι ότι έπρεπε να προλάβουν ένα επικείμενο σχέδιο των Καραΐβων για εκδίωξη ή θανάτωση όλων των Ευρωπαίων εποίκων.[16][17]Μετον αυτόχθονο πληθυσμό να ηρεμεί, οι Άγγλοι καιοι Γάλλοι άρχισαν να ιδρύουν μεγάλες φυτείες ζάχαρης, οι οποίες λειτουργούσαν από μεγάλο αριθμό εισαγόμενων Αφρικανών σκλάβων. Αυτό το σύστημα δημιούργησε τεράστιο πλούτο για τους καλλιεργητές-αποίκους, ενώ άλλαξε επίσης δραστικά τα δημογραφικά στοιχεία των νησιών καθώς οι μαύροι σκλάβοι σύντομα ξεπέρασαν τους Ευρωπαίους.[11][10]:26–31
Μια ισπανική αποστολή του 1629 που στάλθηκε γιατην επιβολή ισπανικών αξιώσεων κατέστρεψε τις αγγλικές και γαλλικές αποικίες και απέλασε τους εποίκους πίσω στις αντίστοιχες χώρες τους. Ως μέρος του πολεμικού διακανονισμού το 1630, οι Ισπανοί επέτρεψαν την αποκατάσταση των αγγλικών και γαλλικών αποικιών.[10]:19–23Η Ισπανία αργότερα αναγνώρισε επίσημα τον ισχυρισμό της Βρετανίας γιατον Άγιο Χριστόφορο μετη Συνθήκη της Μαδρίτης (1670), σε αντάλλαγμα γιατη βρετανική συνεργασία γιατην καταπολέμηση της πειρατείας.[18]
Καθώς η ισπανική δύναμη άρχισε να παρακμάζει, ο Άγιος Χριστόφορος έγινε η πρώτη βάση γιατην αγγλική και γαλλική επέκταση στην ευρύτερη Καραϊβική. Από τον Άγιο Χριστόφορο οι Βρετανοί επεκτάθηκαν στα νησιά Αντίγκουα, Μοντσερράτ, ΑνγκουίλακαιΤορτόλα, καιοι Γάλλοι επεκτάθηκαν στηΜαρτινίκα, στο αρχιπέλαγος της ΓουαδελούπηςκαιστονΆγιο Βαρθολομαίο. Κατά τα τέλη του 17ου αιώνα η Γαλλία καιη Αγγλία πολέμησαν γιατον έλεγχο του Αγίου Χριστόφορου και Νέβις, το 1667,[10]:41–50το 1689–90[10]:51–55καιτο 1701–13. Οι Γάλλοι παραιτήθηκαν από τη διεκδίκηση των νησιών μετηΣυνθήκη της Ουτρέχτηςτο 1713.[10]:55–60[12]Η οικονομία των νησιών, ήδη καταστραμένη από τα χρόνια των πολέμων, καταστράφηκε περαιτέρω από φυσικές καταστροφές: το 1690 καταστράφηκε σεισμό η Τζέιμσταουν, πρωτεύουσα του Νέβις, αναγκάζοντας την κατασκευή μιας νέας πρωτεύουσας στοΤσάρλσταουν. Περαιτέρω ζημιές προκλήθηκαν από έναν τυφώνα το 1707.[19]:105–108
Το φρούριο στο Brimstone Hill, το επίκεντρο της επιτυχούς γαλλικής εισβολής του 1782.
Η αποικία είχε ανακάμψει μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, καιο Άγιος Χριστόφορος είχε γίνει η πλουσιότερη, κατά κεφαλήν, βρετανική αποικία του Στέμματος στην Καραϊβική ως αποτέλεσμα της βιομηχανίας ζάχαρης που βασιζόταν σε σκλάβους.[20]Ο 18ος αιώνας είδε επίσης το Νέβις, πρώην πλουσιότερο νησί από τα δύο νησιά, να επισκιάζεται από τον Άγιο Χριστόφορο σε οικονομική σημασία.[10]:75[19]:126,137
Καθώς η Βρετανία μπλέχτηκε σε πόλεμο με τις αμερικανικές αποικίες της, οι Γάλλοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία γιανα καταλάβουν ξανά τον Άγιο Χριστόφορο το 1782. Ωστόσο, ο Άγιος Χριστόφορος δόθηκε πίσω και αναγνωρίστηκε ως βρετανικό έδαφος μετηΣυνθήκη των Παρισίων (1783).[12][11]
Το εμπόριο Αφρικανών σκλάβων τερματίστηκε εντός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας το 1807 και η δουλεία απαγορεύτηκε εντελώς το 1834. Ακολούθησε μια τετραετής περίοδος «μαθητείας» για κάθε σκλάβο, στην οποία εργάστηκαν για τους πρώην ιδιοκτήτες τους για μισθούς. Στο Νέβις 8.815 σκλάβοι απελευθερώθηκαν με αυτόν τον τρόπο, ενώ στον Άγιο Χριστόφορο απελευθερώθηκαν 19.780.[19]:174[10]:110,114–117
Ο Άγιος Χριστόφορος καιτο Νέβις, μαζί μετην Ανγκουίλα, συνενώθηκαν σεμια ομοσπονδία το 1882. Τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα οι οικονομικές δυσκολίες καιη έλλειψη ευκαιριών οδήγησαν στην ανάπτυξη ενός εργατικού κινήματος. ΗΜεγάλη Ύφεση οδήγησε τους εργαζομένους στη ζάχαρη να απεργήσουν το 1935.[21]Τη δεκαετία του 1940 ιδρύθηκε το Εργατικό Κόμμα Άγιος Χριστόφορος-Νέβις-Ανγκουίλα (αργότερα μετονομάστηκε σε Εργατικό Κόμμα Αγίου Χριστόφορου και Νέβις, ή SKNLP)[22] υπό τον Robert Llewellyn Bradshaw. Ο Bradshaw αργότερα έγινε αρχηγός και έπειτα πρωθυπουργός της αποικίας από το 1966 έως το 1978 και επιδίωξε να θέσει σταδιακά, την οικονομία που βασιζόταν στη ζάχαρη, υπό μεγαλύτερο έλεγχο του κράτους.[10]:151–152Τοπιο συντηρητικό κόμμα, το Κίνημα Λαϊκής Δράσης (PAM) ιδρύθηκε το 1965.[23]
Μετά από μια σύντομη περίοδο ως μέρος της Ομοσπονδίας Δυτικών Ινδιών (1958–62), τα νησιά έγιναν συνδεδεμένο κράτος με πλήρη εσωτερική αυτονομία το 1967.[12] Τόσο το Νέβις όσο καιη Ανγκουίλα ήταν δυσαρεστημένοι μετην κυριαρχία του Αγίου Χριστόφορου στην ομοσπονδία, μετην Ανγκουίλα να κηρύσσει μονομερώς την ανεξαρτησία της το 1967.[11][12]Το 1971 η Βρετανία ανέλαβε τον πλήρη έλεγχο της Ανγκουίλα και χωρίστηκε επίσημα το 1980.[24][10]:147–149[12]Η προσοχή επικεντρώθηκε στη συνέχεια στο Νέβις, μετο Κόμμα Μεταρρύθμισης του Νέβις να επιδιώκει να διαφυλάξει τα συμφέροντα του μικρότερου νησιού στο μελλοντικό ανεξάρτητο κράτος. Τελικά συμφωνήθηκε ότι το νησί θα είχε αυτονομία μετο δικό του πρωθυπουργό καιτη δική του συνέλευση, καθώς καιτο συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα να αποχωρήσει μονομερώς εάν ένα δημοψήφισμα γιατην ανεξαρτησία είχε ως αποτέλεσμα την πλειοψηφία των δύο τρίτων.[25][26]Ο Άγιος Χριστόφορος καιτο Νέβις πέτυχαν πλήρη ανεξαρτησία στις 19 Σεπτεμβρίου του 1983.[12][11]ΟΚένεντι Σίμοντςτου PAM, πρωθυπουργός από το 1980, έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας. Ο Άγιος Χριστόφορος και Νέβις επέλεξαν να παραμείνουν στηνΚοινοπολιτεία των Εθνών, διατηρώντας τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ ως μονάρχη, που εκπροσωπείται τοπικά από έναν Γενικό Κυβερνήτη.
Ο Κένεντι Σίμοντς κέρδισε τις εκλογές το 1984, 1989 και 1993, ενώ το SKNLP επέστρεψε στην εξουσία το 1995 υπό τονΝτένζιλ Ντάγκλας.[11][12]
Στο Νέβις, η αυξανόμενη δυσαρέσκεια μετην αντιληπτή περιθωριοποίησή του εντός της ομοσπονδίας[27] οδήγησε σεδημοψήφισμαγια διαχωρισμό από τον Άγιο Χριστόφορο το 1998, το οποίο ανκαι απέσπασε 62% των ψήφων για διαχωρισμό, ωστόσο δεν είχε την απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων ώστε να εφαρμοστεί.[28][11][12]
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1998, ο τυφώνας Τζορτζ προκάλεσε ζημιές περίπου 458.000.000 $ και περιορισμένη αύξηση τουΑΕΠγιατο έτος και μετά. Εντω μεταξύ, η βιομηχανία ζάχαρης, η οποία βρισκόταν σε παρακμή για χρόνια και ενισχυόταν μόνο από κρατικές επιδοτήσεις, έκλεισε εντελώς το 2005.[12]
Το κράτος, ευρισκόμενο στη βόρεια άκρη των Υπήνεμων Νησιών, αποτελείται από ταδυο νησιά, τον Άγιο Χριστόφορο καιτο Νέβις, τα οποία είναι ηφαιστειογενή. Το κλίμα τους είναι τροπικό, μετριάζεται όμως από ωκεάνια ρεύματα. Το καλοκαίρι καιτο φθινόπωρο του Βόρειου Ημισφαιρίου τα επισκέπτονται συχνά τυφώνες.
Έχει πληθυσμό 47.847[1] κάτοικοι σύμφωνα μετη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών γιατο 2024, ομιλούν αγγλικά, είναι Χριστιανοί Προτεστάντες (το 10% περίπου είναι Ρωμαιοκαθολικοί, ενώ υπάρχουν 213 Μάρτυρες του Ιεχωβά[30]και 194 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.[31]) Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού ήταν σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2021 τα 76,83 χρόνια (74,37 χρόνια οι άνδρες και 79,34 οι γυναίκες).[32]Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Μαύροι Αφρικανοί ενώ οι υπόλοιποι είναι μιγάδες, Βρετανοί, Πορτογάλοι και Λιβανέζοι. Σε σημαντικό ποσοστό ο πληθυσμός ζειστην ύπαιθρο (65%) ενώ το υπόλοιπο ζουν στις πόλεις. Τα 4/5 του πληθυσμού ζουνστον Άγιο Χριστόφορο.
Ο Ντένζιλ Ντάγκλας, πρωθυπουργός της χώρας από το 1995 έως το 2015
Το πολίτευμα της χώρας είναι Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στα πλαίσια όμως της Κοινοπολιτείας. Έτσι, Αρχηγός Κράτους είναι ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος εκπροσωπείται από τον Γενικό Κυβερνήτη.
Η νομοθετική εξουσία ασκείται από την Εθνοσυνέλευση, την οποία απαρτίζουν 15 μέλη (ο Πρόεδρος, 3 διορισμένα μέλη και έντεκα μέλη που εκλέγονται από τον λαό).
Πρωθυπουργός, από τις 6 Ιουλίου του 1995 έως το 2015 ήταν ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Ντένζιλ Ντάγκλας.[33]
Οι τελευταίες εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 5 Αυγούστου 2022 και ηττήθηκε το κυβερνόν κόμμα, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από την πρωθυπουργία οΤίμοθι Χάριςκαινα αντικατασταθεί από τονΤέρανς Ντρου. Το δικαίωμα ψήφου έχουν όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.
Η δικαστική εξουσία ασκείται από το Ανώτατο Δικαστήριο, που έχει έδρα τηνΑγία Λουκία (Eastern Caribbean Supreme Court ). Ηθανατική ποινήστη χώρα είναι σε ισχύ. Υπάρχει Βασιλική Αστυνομία και Δύναμη Άμυνας. Το 2001 έπαυσε να ισχύει το Ανακτοβούλιο (βρετανικό δικαστικό σύστημα) καιη χώρα, όπως η Γουιάνα, το Σουρινάμ και οκτώ ακόμα κράτη της Καραϊβικής, προώθησαν τη δημιουργία ενός Δικαστηρίου για θέματα της περιοχής τους.
Η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμουκαιβαμβακιού αποτελεί την κύρια πλουτοπαραγωγική πηγή και εξαγώγιμο είδος. Οι κάτοικοι ασχολούνται επίσης μετηνκτηνοτροφίακαιτηναλιεία, ενώ ο βιομηχανικός τομέας αναπτύσσεται σε πολύ μικρό ρυθμό και αφορά την παραγωγή ζάχαρης, ζύθου και τσιγάρων. Το νόμισμα της χώρας είναι τοΔολάριο Ανατολικής Καραϊβικής. Κύρια πηγή συναλλάγματος γιατη χώρα είναι ο τουρισμός, παρά την περιορισμένη υποδομή.
Ηανεργία πλήττει τη χώρα και διαφαίνεται από τη μαζική μετανάστευση, σε χώρες όπως τοΤρινιντάντ και Τομπάγκο, ηΒρετανίακαιηΔομινικανή Δημοκρατία.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις, ενεργές από το 1896, συναποτελούν την Αμυντική Δύναμη τουΣαιντ Κιτς και Νέβις (Saint Kitts and Nevis Defence Force)[34]. Υπάρχει μια μονάδα στρατού ξηράς καιμια θαλάσσης (ακτοφυλακή). Η διοίκηση λαμβάνει εντολές από το Υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας.
Άποψη του Νέβις, όπως φαίνεται από τον Άγιο Χριστόφορο
Η χώρα έχει κύριο λιμάνι αυτό της πρωτεύουσας καιδυο αεροδρόμια[35] (το διεθνές αεροδρόμιο Ρόμπερτ Μπράντσοου στην Μπαστέρ καιτο διεθνές αεροδρόμιο Βανς Έιμορι στην Τσαρλστάουν του Νέβις). Το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας εκτείνεται στα 60 περίπου χλμ. Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά. Οι τηλεπικοινωνίες έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται. Υπάρχει ένας τηλεοπτικός σταθμόςκαι 4 ραδιοφωνικοί σταθμοί. Η χώρα διαθέτει 16 υπηρεσίες παροχής Διαδικτύου.
Με βάση την Πράξη του 1976, η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική στις ηλικίες από 5 έως 16 ετών.[36]Το 1997 ο δείκτης εγγραφής στα Δημοτικά σχολεία ήταν 97,6 %.[36] Λειτουργεί σχολή κτηνιατρικής στον Άγιο Χριστόφορο, τμήμα του πανεπιστημίου Ρος, το οποίο εδρεύει στηΔομινίκα. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, στην πλειοψηφίας τους για σπουδές νοσηλευτικής και ιατρικής.
Η Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στην Μπασετέρ
Τα μνημεία στη χώρα αντανακλούν το αποικιακό παρελθόν, κυρίως αγγλικό.
Τα αρχαιότερα δείγματα καλλιτεχνίας στα νησιά είναι ελάχιστα (βρίσκονται σε βράχους στην Old Road Town) και χρονολογούνται από την προκολομβιανή εποχή των αυτοχθόνων Καραΐβων. Σημαντική παράδοση αποτελεί το χριστουγεννιάτικο καρναβάλι στον Άγιο Χριστόφορο, όπου κυριαρχεί η μουσική καλίψο. Στο Νέβις, διοργανώνεται το πολιτιστικό φεστιβάλ Culturama κάθε καλοκαίρι.
Σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα είναι ο καθεδρικός ναός της πρωτεύουσας, η Πλατεία της Ανεξαρτησίας, το σπίτι όπου ήρθε στον κόσμο ο Αμερικανός πολιτικός Αλεξάντερ Χάμιλτονκαιη έπαυλη Μονπελιέ, όπου έγινε ο γάμος του ναυάρχου Οράτιου Νέλσον. Ο επισκέπτης επίσης μπορεί να θαυμάσει το οχυρό Μπρίμστοουν Χιλ (το οποίο από το 1999 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO], τη Σάντι Πόιντ, όπου το 1623 αποβιβάστηκε ο πρώτος οικιστής των νησιών, Τόμας Ουόρνερ αλλά καιτο αγγλικό φρούριο Φορτ Τζορτζ.
↑Adkins, Leonard M. (1999). The Caribbean : a walking and hiking guide (3rd έκδοση). Edison, NJ: Hunter Pub. σελ. 178. ISBN0585042586. OCLC43474982.
↑ 6,06,1Saunders, Nicholas J. (2005). Peoples of the Caribbean : an encyclopedia of archeology and traditional culture. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO. σελίδες 260–261. ISBN1576077012. OCLC62090786.
↑Taylor et. al. (ed.), Patrick (2010). The Encyclopedia of Caribbean Religions, Volume 1 A-L. Urbana, IL, Chicago, IL, and Springfield, IL: University of Illinois Press. σελ. 886.CS1 maint: Extra text: authors list (link)
↑Jonnard, Claude M. (2010). Islands in the Wind: The Political Economy of the English East Caribbean. Bloomington, IN: iUniverse. σελ. number not available.
↑Appiah, Kwame Anthony· Jr, Henry Louis Gates (2005). «Bradshaw, Robert Llewellyn». Africana: The Encyclopedia of the African and African American Experience. Oxford University Press. σελ. 606. ISBN978-0-19-517055-9.
↑See section 3 and 4 about Nevis Island Legislature and Administration in The Saint Christopher and Nevis Constitution Order 1983. Published online by Georgetown University and also by University of the West Indies. Retrieved 8 August 2006.
↑General Election in St Kitts and Nevis 3 July 1995: The Report of the Commonwealth Observer Group. Commonwealth Observer Group, Commonwealth Secretariat, 1995. (ISBN0-85092-466-9), p.3.