Αττικισμός

Ιστορία της ελληνικής γλώσσας (δείτε επίσης: Ελληνικό αλφάβητο)

Πρωτοελληνική (πぱいεいぷしろんρろー. 3000 πぱい.Χかい.)

Μυκηναϊκή (πぱいεいぷしろんρろー. 1600–1200 πぱい.Χかい.)

Ομηρική (πぱいεいぷしろんρろー. 1200–800 πぱい.Χかい.)

Αρχαία ελληνική (πぱいεいぷしろんρろー. 800–300 πぱい.Χかい.) Διάλεκτοι: Αιολική, Αρκαδοκυπριακή, Αττική–Ιωνική, Δωρική, Παμφυλιακή, Ομηρική Μακεδονική

Ελληνιστική Κοινή (πぱいεいぷしろんρろー. από 330 πぱい.Χかい. ως 700) Ιδιώματα: Ασιανισμός, Αττικισμός

Μεσαιωνική ελληνική (πぱいεいぷしろんρろー. 700–1700)

Νέα ελληνική γλώσσα (από τたうοおみくろん 1700) Ιδιώματα: Δημοτική, Καθαρεύουσα, Αττικισμός Διάλεκτοι: Καππαδοκική, Κατωιταλική , Κρητική, Κυπριακή, Ποντιακή, Ρωμανιώτικη, Τσακωνική

Άλλες μορφές (από 19οおみくろん/20ό αιώνα) Ελληνικός κώδικας Μπράιγ, Ελληνική νοηματική γλώσσα, Κώδικας Μορς

Οおみくろん αττικισμός ως φαινόμενο ξεκίνησε από Ρωμαίους κかっぱαあるふぁιいおた Έλληνες λογίους κかっぱαあるふぁιいおた δασκάλους τたうοおみくろんυうぷしろん 1οおみくろんυうぷしろん αあるふぁιいおた. πぱい.Χかい. οおみくろんιいおた οποίοι θεωρούσαν πως ηいーた καθομιλουμένη ελληνιστική κοινή της εποχής αποτελούσε παρηκμασμένη κかっぱαあるふぁιいおた εκβαρβαρισμένη μορφή της αττικής διαλέκτου κかっぱαあるふぁιいおた μみゅーηいーた μπορώντας νにゅーαあるふぁ αποδώσει ικανοποιητικά τたうοおみくろんνにゅー πνευματικό λόγο έπρεπε νにゅーαあるふぁ αποφεύγεται ηいーた χρήση της. Τたうοおみくろん ρεύμα τたうοおみくろんυうぷしろん αττικισμού ενισχύθηκε κかっぱαあるふぁιいおた διαδόθηκε μみゅーεいぷしろん αποτέλεσμα νにゅーαあるふぁ κυκλοφορήσουν κかっぱαあるふぁιいおた εγχειρίδια μみゅーεいぷしろん οδηγίες γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーた ορθή χρήση της Αττικής. Ένα τέτοιο γράφτηκε κかっぱαあるふぁιいおた από τたうοおみくろんνにゅー γραμματικό Φρύνιχο, λεξικογράφο της ρωμαϊκής εποχής.

Μみゅーεいぷしろん αρχικό έναυσμα τたうηいーたνにゅー αντίθεση τους σしぐまτたうοおみくろん λογοτεχνικό κかっぱαあるふぁιいおた ρητορικό φαινόμενο τたうοおみくろんυうぷしろん ασιανισμού, οおみくろんιいおた αττικιστές επέκτειναν τたうηいーたνにゅー αντίθεση τους σしぐまτたうοおみくろん σύνολο της ελληνιστικής κοινής κかっぱαあるふぁιいおた εισήγαγαν συνειδητά τたうηいーた διγλωσσία σしぐまτたうοおみくろんνにゅー ελληνικό κόσμο, καθώς επέβαλαν μみゅーιいおたαあるふぁ απομίμηση της κλασικής Αττικής, ηいーた οποία αντιπαρατέθηκε μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー ήδη κυρίαρχη δημώδη προφορική, τたうηいーた ζωντανή γλώσσα της εποχής τους. Μεγάλες ομοιότητες παρουσιάζει τたうοおみくろん φαινόμενο μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー επινόηση κかっぱαあるふぁιいおた σταδιακή εγκαθίδρυση της καθαρεύουσας τたうοおみくろんνにゅー 18οおみくろん αιώνα από τたうοおみくろんνにゅー Αδαμάντιο Κοραή ως ενδιάμεσης επιλογής μεταξύ τたうωおめがνにゅー αρχαϊστών (εいぷしろんλらむだλらむだ.κοινή κかっぱαあるふぁιいおた αττικιστές της περιόδου) κかっぱαあるふぁιいおた τたうωおめがνにゅー δημοτικιστών τたうοおみくろんνにゅー 19οおみくろん αιώνα, κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーた συνέχεια σしぐまτたうοおみくろん γλωσσικό ζήτημα πぱいοおみくろんυうぷしろん ξέσπασε στις αρχές τたうοおみくろんυうぷしろん 19οおみくろんυうぷしろん αιώνα κかっぱαあるふぁιいおた αποτέλεσε σημαντική ιδιομορφία της ελληνικής κοινωνίας.

Μετά τις κατακτήσεις τたうοおみくろんυうぷしろん Μεγάλου Αλεξάνδρου, τたうοおみくろん κράτος τたうωおめがνにゅー Μακεδόνων βασιλέων τたうοおみくろんυうぷしろん υιοθέτησε τたうηいーたνにゅー αττική διάλεκτο γがんまιいおたαあるふぁ τις διοικητικές, εμπορικές κかっぱαあるふぁιいおた διπλωματικές τたうοおみくろんυうぷしろん ανάγκες. Ηいーた αττική διάλεκτος διαμορφώνεται σταδιακά σしぐまεいぷしろん νέα μορφή ελληνικής γλώσσας, τたうηいーたνにゅー Ελληνιστική ή Κοινή, ηいーた οποία καθόρισε αργότερα τたうηいーた γλώσσα τたうωおめがνにゅー μεσαιωνικών χρόνων κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた νεοελληνική γλώσσα.

Οおみくろんιいおた κοσμοϊστορικές πολιτικές αλλαγές, ηいーた επικράτηση νέας θρησκείας, ηいーた αλλαγή δημόσιας-ιδιωτικής ζωής κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた μεταβολή νοοτροπίας ανθρώπων υπήρξαν οおみくろんιいおた κύριες αιτίες διαμόρφωσης της Κοινής, πぱいοおみくろんυうぷしろん υπέστη αλλοιώσεις τόσο σしぐまτたうηいーた φωνητική όσο κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーた μορφολογία, τたうηいーた σύνταξη κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん λεξιλόγιο. Αργότερα, οおみくろんιいおた Αλεξανδρινοί γραμματικοί επινόησαν τους τόνους κかっぱαあるふぁιいおた, πιστεύοντας ότι μみゅーεいぷしろん τたうηいーた χρήση της Αττικής θしーたαあるふぁ συνεχιζόταν ηいーた παράδοση σしぐまτたうηいーた συγγραφή έργων ανάλογων της κλασικής περιόδου, δίδαξαν τたうοおみくろんνにゅー αττικισμό, μみゅーεいぷしろん αποτέλεσμα τたうηいーた στροφή λογίων προς ένα τεχνητό γραπτό ιδίωμα, τたうηいーた διγλωσσία κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー επικράτηση τたうοおみくろんυうぷしろん άκαμπτου αρχαϊσμού μεταγενέστερα.

Ενώ, αρχικά, γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーた γραπτή κかっぱαあるふぁιいおた προφορική μετάδοση της διδασκαλίας τたうοおみくろんυうぷしろん Χριστιανισμού χρησιμοποιήθηκε ηいーた Κοινή, σしぐまτたうηいーたνにゅー οποία άλλωστε γράφτηκαν κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Παλαιά κかっぱαあるふぁιいおた Καινή Διαθήκη, αργότερα οおみくろんιいおた Τρεις Ιεράρχες χρησιμοποίησαν τたうοおみくろんνにゅー αττικισμό σしぐまτたうοおみくろんνにゅー επίσημο εκκλησιαστικό λόγο ως προσπάθεια συμφιλίωσης κかっぱαあるふぁιいおた εξοικείωσης μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー ελληνική παιδεία, αλλά κかっぱαあるふぁιいおた ως μέσο έκφρασης τたうωおめがνにゅー ανώτερων τάξεων πぱいοおみくろんυうぷしろん εισχωρούσαν αθρόα σしぐまτたうηいーた νέα θρησκεία. Σしぐまτたうηいーた συνέχεια, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ηいーた διγλωσσία, μεταξύ γραπτής-ομιλούμενης, αττικής–κοινής συνετέλεσε σしぐまτたうηいーた χωριστή εξέλιξη τたうωおめがνにゅー γλωσσικών μορφωμάτων. Οおみくろん μみゅーεいぷしろんνにゅー γραπτός λόγος οδηγήθηκε σしぐまεいぷしろん μία προοδευτική στρυφνότητα σしぐまτたうηいーた σύνταξη, οおみくろん δでるたεいぷしろん προφορικός, ξέφρενος, απλοποιήθηκε φωνητικά κかっぱαあるふぁιいおた μορφοσυντακτικά, ενώ συγχρόνως εισήχθησαν νέες λέξεις δάνειες εξαιτίας τたうοおみくろんυうぷしろん εκχριστιανισμού διαφόρων λαών. Προς τたうοおみくろん τέλος αυτής της ιστορικής περιόδου, σしぐまεいぷしろん αντίθεση μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー αρχή της, υπάρχουν περισσότερες πηγές λόγω γραπτών λογοτεχνικών κειμένων σしぐまτたうηいーた δημώδη κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまεいぷしろん μみゅーιいおたαあるふぁ νέα ελληνική γλώσσα πぱいοおみくろんυうぷしろん διαμορφώθηκε σταδιακά κかっぱαあるふぁιいおた εξαπλώθηκε σしぐまτたうοおみくろん μεγαλύτερο τμήμα της επικράτειας τたうοおみくろんυうぷしろん ελληνικού «θέματος».

Βιβλιογραφία

• Browning, R., Ηいーた ελληνική γλώσσα, μεσαιωνική κかっぱαあるふぁιいおた νέα, Παπαδήμας, Αθήνα: 1972.
• Κοπιδάκης Μみゅー.Ζぜーた. (εいぷしろんπぱいιいおたμみゅー.), Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας, Ελληνικό Λογοτεχνικό κかっぱαあるふぁιいおた Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα.
• Κορδάτος Γがんま., Ιστορία τたうοおみくろんυうぷしろん Γλωσσικού μας Ζητήματος, Γがんま. Λουκάτος, Αθήνα: 1943.

Δείτε επίσης

• Γλωσσικό ζήτημα