Ταελληνικά τυπογραφικά συμπλέγματα, γνωστά και ως λιγατούρες, είναι συνδυασμοί γραμμάτων τουελληνικού αλφάβητουοι οποίοι χρησιμοποιούνταν κατά την μεσαιωνική περίοδο και μεταφέρθηκαν κατόπιν στην πρώιμη τυπογραφία. Τασυμπλέγματα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στηνελληνική μικρογράμματη γραφή, και υπάρχουν δεκάδες[1][2] διαφορές αναπαραστάσεις των συνδυασμών γραμμάτων. Κάποια από τα σύμβολα χρησιμοποιούνταν στην θέση συχνών συνδυασμών γραμμάτων όπως γιατην κατάληξη σεοὖν,και κάποια για αντικατάσταση ολόκληρων λέξεων.
Κατά την πρώιμη τυπογραφία των έργων στην ελληνική γλώσσα περί το 1500, πολλά από τασυμπλέγματα αυτά υιοθετήθηκαν από παλαιότερα χειρόγραφα. Σημαντικά δείγματα από την περίοδο αυτή προήλθαν από τα σχέδια τουΆλδου ΜανούτιουστηνΒενετία, καιτουΚλωντ ΓκαραμόντστοΠαρίσιο οποίος δημιούργησε την ιδιαίτερα επιτυχημένη γραμματοσειρά Grecs du roiτο 1541.
Ωστόσο η χρήση των συμπλεγμάτων άρχισε να μειώνεται κατά τον 17οκαι 18ο αιώνα, και μετέπειτα εξαφανίστηκε σχεδόν τελείως. Ανάμεσα στα συμπλέγματα που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται είναι τοȢ ως ου, το οποίο μοιάζει με λειψό 8 ή μεοπου έχει υστην κορυφή του, καθώς καιτο ϗ ως και. Το σύμπλεγμα τουου χρησιμοποιείται για καλλιγραφικούς σκοπούς, ενώ το σύμπλεγμα τουκαι ως αντικατάσταση του λατινικού &. Ένα άλλο σύμπλεγμα το οποίο χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά κατά το παρελθόν είναι το ως σύμπλεγμα τουοκαι ς γιατον σχηματισμό του τελικού -ος.
Το σύμπλεγμα ϛγιατοστ, είναι πλέον γνωστό ως στίγμα, και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως σύμβολο του αριθμού 6, καθώς οπτικά έχει συγχωνευτεί μετο αρχαίο γράμμα τουδίγαμμα (F) το οποίο αντιστοιχούσε σε αυτόν τον αριθμό.
Ελληνικό έντυπο κείμενο του 1566, με ευρεία χρήση συμπλεγμάτων
Γραμματοσειρά του 18ου αιώνα όπου η χρήση συμπλεγμάτων έχει πλέον ελαττωθεί πολύ σε σχέση με τους προηγούμενους αιώνες.
Carl Faulmann, Das Buch der Schrift Enthaltend die Schriftzeichen und Alphabete aller Zeiten und aller Völker des Erdkreises. Zweite vermehrte und verbesserte Auflage, Βιέννη 1880 (2η έκδοση)
A. Chassang, Nouveau Dictionnaire Grec-Francais (Introduction al’etude de la langue et de la literature Grecque – Παρίσι 1872 (2η έκδοση)
Στο πρότυπο ψηφιακής κωδικοποίησης χαρακτήρων Unicode, ο χαρακτήρας ϗ (και) έχει ενσωματωθεί από την έκδοση 3.0 (1999) του προτύπου στην ελληνική ομάδα χαρακτήρων. Η κεφαλαία μορφή του ως Ϗ προστέθηκε στην έκδοση 5.1 το 2008. Η πεζή και κεφαλαία μορφή τουστίγμα (Ϛ ϛ), είναι προορισμένη για αριθμητική χρήση και υπάρχει επίσης στο πρότυπο. Υπάρχουν επίσης χαρακτήρες οι οποίοι προέρχονται από ελληνικά συμπλέγματα αλλά έχουν τοποθετηθεί στην ομάδα χαρακτήρων γιατα λατινικά καιτα κυριλλικά χωρίς να είναι στην ελληνική ομάδα.
Παρόλα αυτά είναι δυνατή η κωδικοποίηση οποιουδήποτε συμπλέγματος είτε μέσω δημιουργίας νέων γραμματοσειρών, είτε μέσω του συμβατού μετο Unicode προτύπου OpenType,[3] είτε με απλούστερες αλλά μη τυποποιημένες μεθόδους όπως κωδικοποίηση του κάθε συμβόλου ξεχωριστά.[4]