ΗΕθνική Βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας (NLI, ιρλανδικά: Leabharlann Náisiúnta na hÉireann) είναι η εθνική βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας της Ιρλανδίαςπου βρίσκεται στοΔουβλίνο, σε ένα κτίριο που σχεδιάστηκε από τον Τόμας Νιούεναμ Ντιν. Η αποστολή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ιρλανδίας είναι η συλλογή υλικού, η διατήρηση, η προώθηση καινα καταστεί προσβάσιμο το αρχείο της Ιρλανδίας στο ευρύ κοινό.
Η βιβλιοθήκη NLI είναι βιβλιοθήκη αναφοράς καιο δανεισμός υλικού για χρήση εκτός των χώρων της Βιβλιοθήκης δεν επιτρέπεται. Περιέχει μεγάλη ποσότητα υλικού που σχετίζεται μετην Ιρλανδία το οποίο είναι δωρεάν διαθέσιμο στα αναγνωστήρια όπως: βιβλία, χάρτες, χειρόγραφα, μουσική, εφημερίδες, περιοδικά και φωτογραφίες. Οι συλλογές της περιλαμβάνουν αρχεία που δημοσιεύονται από ιδιωτικούς και κρατικούς εκδότες.
Το γραφείο του Chief Herald of Ireland, που κατέχει την εξουσία στην ιρλανδική εραλδική, καιτο National Photographic Archive είναι προσαρτημένα στη βιβλιοθήκη, η οποία διατηρεί επίσης εκθέσεις τέχνης και αρχεία ιρλανδικών εφημερίδων. Είναι επίσης το Εθνικό Κέντρο ISSN γιατην Ιρλανδία. Τέλος, παρέχει μια σειρά από άλλες υπηρεσίες, όπως η γενεαλογία.
Το κεντρικό κτίριο της βιβλιοθήκης βρίσκεται στην οδό Kildare, δίπλα στην Οικία Λένστερ καιτο τμήμα αρχαιολογίας του Εθνικού Μουσείου της Ιρλανδίας.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας ιδρύθηκε μετον νόμο του 1877 για το Μουσείο Επιστήμης και Τέχνης του Δουβλίνου, που προέβλεπε ότι το μεγαλύτερο μέρος των συλλογών στην κατοχή της Βασιλικής Εταιρείας του Δουβλίνου επρόκειτο να ανατεθεί στο τότε Τμήμα Επιστήμης και Τέχνης προς όφελος του κοινού και της Εταιρείας, όπως ορίζει ο Νόμος.
Μια συμφωνία του 1881 προέβλεπε ότι η βιβλιοθήκη θα λειτουργούσε υπό τη διεύθυνση ενός δωδεκαμελούς Διοικητικού Συμβουλίου, οκτώ από τους οποίους θα διορίζονταν από την Εταιρεία και τέσσερις από την κυβέρνηση. αυτή η συμφωνία έδωσε επίσης τη δυνατότητα στους διοικητές να διορίσουν τους υπεύθυνους της βιβλιοθήκης. Αυτή η ρύθμιση παρέμεινε σε ισχύ έως ότου η βιβλιοθήκη έγινε αυτόνομο πολιτιστικό ίδρυμα το 2005.
Μετά την ίδρυση του Ιρλανδικού Ελεύθερου Κράτους το 1924, η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Παιδείας, υπό το οποίο παρέμεινε μέχρι το 1986, οπότε και μετακόμισε στο Τμήμα τουΤίσεχ. Το 1927, η βιβλιοθήκη έλαβε νόμιμα δικαιώματα κατάθεσης.[1]Το 1992 η βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στο νέο Τμήμα Τεχνών, Πολιτισμού και γαελικής γλώσσας (το σημερινό Τμήμα Πολιτισμού, Κληρονομιάς και γαελικής γλώσσας)[2]και, στις 3 Μαΐου 2005, έγινε αυτόνομο πολιτιστικό ίδρυμα βάσει του Νόμου γιατα Εθνικά Πολιτιστικά Ιδρύματα του 1997.
Η κύρια συλλογή της βιβλιοθήκης είναι συνδυασμός αποθεμάτων που μεταφέρθηκαν από τη Βασιλική Εταιρεία του Δουβλίνου και μεταγενέστερες αποκτήσεις.
Ο Νόμος γιατα Εθνικά Πολιτιστικά Ιδρύματα του 1997 όριζε ότι η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας οφείλει να συλλέξει όλο το υλικό που σχετίζεται μετην Ιρλανδία γιανα παρέχει ακριβή καταγραφή της ιρλανδικής παραγωγής.[3]Η NLI κατέχει πάνω από 2785 αρχεία που σχετίζονται μετην Ιρλανδική ποίηση του 20ου αιώνα από Ιρλανδούς συγγραφείς.[3]Η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι η κύρια πηγή της ποιητικής συλλογής Ιρλανδών συγγραφέων [3]
Φωτογραφία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ιρλανδίας -1907
Η NLI φιλοξενεί συλλογές αρχειακού υλικού, συμπεριλαμβανομένων προσωπικών σημειώσεων και βιβλίων εργασίας, από τους ακόλουθους διαπρεπείς συγγραφείς όπως :
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας φιλοξενεί τα Sheehy Skeffington Papers, πρόκειται για μία συλλογή από άρθρα, βιβλία, ποιήματα και άλλο υλικό των Ιρλανδών συγγραφέων και ακτιβιστών, του Φράνσις Σίχι‑Σκέφινγκτον και της Χάνα Σίχι-Σκέφινγκτον. Αυτά τα αρχεία βοηθούν στην κατανόηση της επιρροής του Φράνσις και της Χάνα Σκέφινγκτον στην ιρλανδική κουλτούρα και σκέψη στις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς καιμια εικόνα γιατην οικογενειακή τους ζωή.[6]
Η Βιβλιοθήκη διαθέτει επίσης τη Συλλογή Cooper. Ο Austin Cooper (1759–1831) ήταν υπάλληλος της κομητείας Tipperary που παρήγαγε πολυάριθμα σκίτσα της παλιάς Ιρλανδίας και διατηρήθηκαν από τον δισέγγονο του.[7]Η συλλογή Cooper περιέχει επίσης σχέδια άλλων καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένου του Francis Wheatley.
Το 2010, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ιρλανδίας ξεκίνησε μια συλλογική προσπάθεια σε έναν νέο ιστότοπο, το Εθνικό Αρχείο Ιρλανδών Συνθετών, που σχεδιάστηκε γιανα αναπτύξει μια ολοκληρωμένη, δωρεάν διαδικτυακή συλλογή παρτιτούρων από Ιρλανδούς συνθέτες του 18ουκαι 19ου αιώνα.[8] Από το 2021, ο ιστότοπος των Εθνικών Αρχείων Ιρλανδών Συνθετών περιγράφει το έργο ως συλλογικό εγχείρημα μεταξύ της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ιρλανδίας, του Ωδείου Μουσικής και Δραματικής τέχνης του TU Δουβλίνου, της Παραγωγής Μουσικής Κληρονομιάς υπό την διεύθυνση του Dr Una Hunt. [9]
Το 2019, η βιβλιοθήκη εντάχθηκε στην πρώτη της συλλογή «born digital» ως πιλοτικό έργο, όταν έλαβε την ψηφιακή συλλογή από την Ιρλανδή συγγραφέα, Μάριαν Κιζ.[10]
Η βιβλιοθήκη διατηρεί επίσης ένα διαδικτυακό ευρετήριο όλων των αρχείων της Καθολικής Εκκλησίας μέχρι τη δεκαετία του 1880 με βαπτίσεις, γάμους και ορισμένες ταφές. Η αρχική συλλογή ήταν αποθηκευμένη σε μικροφίλμ καιστη συνέχεια παρασχέθηκε διαδικτυακά[11].
↑Hunt, Una (Ιούλιος 2011). «The National Archive of Irish Composers: Creating a Digital Collection of Music from the National Library of Ireland». Fontes Artis Musicae58.3: 266–273.
