ΗΕθνική Βιβλιοθήκη της Βραζιλίας(πορτογαλικά: Biblioteca Nacional do Brasil) είναι ο θεματοφύλακας της βιβλιογραφικής και τεκμηριωτικής κληρονομιάς της Βραζιλίας. Βρίσκεται στη πλατεία Σινελάντια στοΡίο ντε Τζανέιρο, την πρώην πρωτεύουσα της Βραζιλίας.
Είναι η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Λατινικής Αμερικής και μία από της σημαντικότερες στον κόσμο. Οι συλλογές της περιλαμβάνουν περίπου 9 εκατομμύρια τεκμήρια.[1]Το προσωπικό της Βιβλιοθήκης οργάνωσε τα πρώτα μαθήματα βιβλιοθηκονομικής επιστήμηςστηΛατινική Αμερικήκαι ηγήθηκε σε θέματα εκσυγχρονισμού των υπηρεσιών βιβλιοθηκών καιστην ανάπτυξη των διαδικτυακών βάσεων δεδομένων.[2]
Η ιστορία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Βραζιλίας ξεκίνησε από τηΛισαβόνα, όταν η πόλη υπέστη έναν ισχυρότατο σεισμό, την 1η Νοεμβρίου 1755.[3].
Το κτίριο της Βασιλικής Βιβλιοθήκης της Πορτογαλίας που εθεωρείτο μία από τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες της Ευρώπης την εποχή εκείνη - έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές καιοι Αρχές αποφάσισαν να μεταφέρουν το υλικό της Βιβλιοθήκης στη Βραζιλία.
Η συλλογή μεταφέρθηκε σε τρία στάδια: η πρώτη μεταφορά πραγματοποιήθηκε το1810και ακολουθούσαν δύο άλλες μεταφορές το 1811. Η βιβλιοθήκη των 60.000 βιβλίων στεγάστηκε αρχικά στις αίθουσες του επάνω ορόφου του «Νοσοκομείου Τρίτου Τάγματος των Καρμελιτών», που βρίσκεται κοντά στο Αυτοκρατορικό Παλάτι.
Oι εγκαταστάσεις ωστόσο, θεωρήθηκαν ανεπαρκείς και ακατάλληλες και ίσως έθεταν σε κίνδυνο την πολύτιμη συλλογή. Ως εκ τούτου, στις 29 Οκτωβρίου 1810, ημερομηνία που είχε οριστεί γιατην επίσημη ίδρυση της Βασιλικής Βιβλιοθήκης, ο τότε Πρίγκηπας και μετέπειτα Βασιλιάς Ιωάννης ΣΤ΄ της Πορτογαλίας εξέδωσε διάταγμα που προέβλεπε την ανέγερση νέου κτιρίου με χρήματα του βασιλικού θησαυροφυλακίου.[4]
Η είσοδος της βιβλιοθήκης
Οι εργασίες ανέγερσης του νέου κτιρίου της Βιβλιοθήκης τελείωσαν το1813, οπότε και μεταφέρθηκε η συλλογή.
Μετά τα επίσημα εγκαίνια, η Βασιλική βιβλιοθήκη διευρύνθηκε μέσω αγορών, δωρεών, κυρίως, καθώς και της υποχρεωτικής κατάθεσης ενός αντιτύπου από κάθε βιβλίο που εκδιδόταν στη χώρα.
Μετά τον θάνατο της βασίλισσας Μαρία Α΄τον Μάρτιο του1816, ο βασιλιάς Ιωάννης ΣΤ΄ της Πορτογαλίας ανέλαβε την εξουσία και παρέμεινε στη Βραζιλία μέχρι το1821, όταν οι πολιτικές εξελίξεις τον ανάγκασαν να επιστρέψει στη Λισαβόνα μετην οικογένειά του. Ο μεγαλύτερος γιος του, ο πρίγκιπας Πέτρος Α΄ της Βραζιλίας ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας, και διακήρυξε την ανεξαρτησία της Βραζιλίας το1822.
Μετά την Ανεξαρτησία, η βιβλιοθήκη ονομάστηκε Αυτοκρατορική αφού έγινε ιδιοκτησία του Αυτοκράτορα της Βραζιλίας. Η αγορά της Βιβλιοθήκης από τοπορτογαλικό Στέμμα, περιλαμβανόταν στην Πρόσθετη Σύμβαση της Συνθήκης Φιλίας και Συμμαχίας που υπογράφθηκε μεταξύ Βραζιλίας και Πορτογαλίας στις 29 Αυγούστου 1825. Γιατα αντικείμενα που παρέμειναν στη Βραζιλία, η Βασιλική Οικογένεια αποζημιώθηκε με δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες.
Το1858, η Βιβλιοθήκη μετακόμισε στην πλατεία Λάπα τουΡίο ντε Τζανέιρο αλλά η συνεχιζόμενη επέκτασή της έκανε επιτακτική τη μεταφορά σε νέο κτίριο πουθα κάλυπτε επαρκώς τις ανάγκες των πολύτιμων συλλογών της.
Με βάση αυτή την ιδέα, σχεδιάστηκε το σημερινό της κτίριο, το οποίο θεμελιώθηκε στις 15 Αυγούστου1905, επί κυβερνήσεως Άλβες. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 29 Οκτωβρίου1910, επί κυβερνήσεως Νιλό Πεσάνια καιμε αφορμή τον εορτασμό της πρώτης εκατονταετηρίδας της Βιβλιοθήκης.
Το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το οποίο φέρει την υπογραφή του στρατιωτικού μηχανικού Sousa Aguiar, έχει εκλεκτικό ύφος, στο οποίο αναμειγνύονται νεοκλασικά στοιχεία καιαρ νουβό και περιέχει διακοσμήσεις από καλλιτέχνες όπως οιΕλίζε Βισκόντι, ΧενρίκεκαιΡοντόλφο Μπερναρντέλι, Μοντέστο Μπρόκος. καιοΡοντόλφο Αμοέντο. Το 1903 οΕλίζε Βισκόντι, είχε ήδη σχεδιάσει το ex-libris καιτο έμβλημα της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Το κτίριο της βιβλιοθήκης βρίσκεται στη λεωφόρο Ρίο Μπράνκο, στο κέντρο του Ρίο ντε Τζανέιρο, συνθέτοντας μετο Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών καιτο Δημοτικό Θέατρο ένα αρχιτεκτονικό και πολιτιστικό σύνολο μεγάλης αξίας.
Το 1911, ο Μανουήλ Περεγκρίνο ντα Σίλβα κυκλοφόρησε έναν εθνικό συλλογικό κατάλογο για όλες τις βιβλιοθήκες της Βραζιλίας. Δημιούργησε το πρώτο μάθημα επιστήμης της βιβλιοθήκης στη Νότια Αμερική. Πολλοί βιβλιοθηκονόμοι συνέχισαν τις σπουδές τους σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής [5].
Το 1907, με Προεδρικό Διάταγμα [6] καθιερώνεται η υποχρέωση για όλους τους εκδότες να στέλνουν στη Βιβλιοθήκη, ένα αντίτυπο από κάθε βιβλίο. Το 2004, το διάταγμα αυτό ανακλήθηκε. [7]
Ανάμεσα στις σημαντικές συλλογές της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Βραζιλίας είναι η συλλογή φωτογραφιών Teresa Cristina Maria, η οποία περιλαμβάνει 21.742 φωτογραφίες από τον 19ο αιώνα. Αυτές οι φωτογραφίες προσφέρθηκαν στη βιβλιοθήκη από τον αυτοκράτορα Πέτρο Β΄το 1891. [8] Αυτή η συλλογή καταχωρήθηκε στο Μητρώο Προγραμμάτων Μνήμης του Κόσμου της UNESCOτο 2003 σε αναγνώριση της παγκόσμιας σημασίας και της εξαιρετικής παγκόσμιας αξίας της [9]. Διαθέτει εικόνες που σχετίζονται μετην ιστορία και τους ανθρώπους της Βραζιλίας του 19ου αιώνα, συμπεριλαμβανομένων φωτογραφιών του μορίτζ λάμπεργκ. Υπάρχουν επίσης φωτογραφίες από την Αφρική, τη Βόρεια Αμερική καιτην Ευρώπη [8].
↑Murray, S. (2009). The library : an illustrated history / Stuart A.P. Murray; introduction by Donald G. Davis, Jr.; foreword by Nicholas A. Basbanes. New York, NY : Skyhorse Pub.; Chicago : ALA Editions, 2009.
↑Wayne A. Wiegand and Donald G Davis, Jr., eds, Encyclopedia of Library History (1994) pp 86=87
Φωτογραφία της Εθνικής βιβλιοθήκης (1920)
H είσοδος
Αριστερή πτέρυγα
Βιτρώ οροφής
Είσοδος
Είσοδος
Αίθουσα εισόδου: οροφή
Είσοδος
Λεπτομέρειες πρόσοψης
.JPG)
.jpg)
