Εθνική Βιβλιοθήκη του Ισραήλ (ΕΕΕ? Εβραϊκά: הספרייה הלאומית? Πρώην: Εβραϊκή Εθνική και Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη - JNUL, Εβραϊκά: בית הספרים הלאומי והאוניברסיטאי), είναι η εθνική βιβλιοθήκη τουΙσραήλ. Ηβιβλιοθήκη διαθέτει περισσότερα από 5 εκατομμύρια βιβλία, και βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη Givat Ramτου Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ. Η Εθνική Βιβλιοθήκη διαθέτει τις μεγαλύτερες συλλογές στον κόσμο της HebraicaκαιJudaica, και είναι το αποθετήριο πολλών σπάνιων και μοναδικών βιβλίων χειρογράφων και έργων τέχνης.
Η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη που εξυπηρετούσε την εβραϊκή κοινότητα στην Παλαιστίνη ήταν η B'nai B'rith, που ιδρύθηκε στην Ιερουσαλήμ το 1892. Αυτή η βιβλιοθήκη βρισκόταν σε έναν δρόμο μετο ίδιο όνομα, κοντά στην περιοχή της Ρωσικής Αποστολής στην Ιερουσαλήμ. Δέκα χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στην οδό Αιθιοπίας.[1]Το 1920, όταν σχεδιάστηκε το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, η Συλλογή Βιβλιοθήκης B'nai Brith έγινε η βάση της Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης. Τα βιβλία μεταφέρθηκαν στο Όρος Scopus όπου το πανεπιστήμιο άνοιξε πέντε χρόνια αργότερα.
Το 2007 αναγνωρίστηκε επίσημα ως Εθνική Βιβλιοθήκη του Κράτους του Ισραήλ μετά την έγκριση του Νόμου για τις Εθνικές Βιβλιοθήκες. Ο νόμος αυτός, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 23 Ιουλίου 2008 άλλαξε το όνομα της Βιβλιοθήκης στο σημερινό καιτην έκανε εξαρτημένη από το Πανεπιστήμιο και αργότερα έγινε Εταιρεία Κοινοτικού Συμφέροντος κοινής ιδιοκτησίας της Κυβέρνησης του Ισραήλ (50%), του Εβραϊκού Πανεπιστημίου(25 %) και άλλους οργανισμούς.
Η αποστολή της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Ισραήλ είναι να εξασφαλίσει όλο το υλικό που δημοσιεύεται στο Ισραήλ σε οποιαδήποτε γλώσσα. Στόχος του είναι να φιλοξενήσει όλες τις εκδόσεις που αφορούν το Ισραήλ, τηΓητου Ισραήλ, τον Ιουδαϊσμό καιτον Εβραϊκό λαό που δημοσιεύονται σε οποιαδήποτε γλώσσα, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Στοχεύει επίσης στη συγκέντρωση όλου του υλικού που δημοσιεύεται στα εβραϊκά ή σε οποιαδήποτε γλώσσα που ομιλείται στη Διασπορά, όπως τα Γίντις ή τα Λαντίνο. Σύμφωνα μετο νόμο, δύο αντίγραφα οποιουδήποτε αντικειμένου που δημοσιεύεται στο Ισραήλ πρέπει να κατατεθούν στη Βιβλιοθήκη. Από το 2001, μετη μεταρρύθμιση του νόμου, μεταξύ των αρχείων που πρέπει να κατατεθούν στη Βιβλιοθήκη περιλαμβάνονται και ηχογραφήσεις, βίντεο καιμη έντυπο υλικό.[2] μερικές από τις μοναδικές συλλογές της Βιβλιοθήκης όπως το χειρόγραφο του 14ου αιώνα Νυρεμβέργη Mahzor[3] σκαναρίστηκαν το 2007 και είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
"
