ΗΕθνική Κοινοβουλευτική Βιβλιοθήκη της Γεωργίας (γεωργιανά: საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა,) είναι ένας κυβερνητικός οργανισμός που υπάγεται στο Κοινοβούλιο της Γεωργίας[1]. Είναι ο σημαντικότερος βιβλιοθηκάριος της Γεωργίας, καθώς καιτο σημαντικότερο πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, επιστημονικό, ενημερωτικό και μεθοδολογικό κέντρο.
Πρόσοψη της Εθνικής Κοινοβουλευτικής Βιβλιοθήκης της Γεωργίας.
Η ιστορία της Εθνικής Κοινοβουλευτικής Βιβλιοθήκης της Γεωργίας ξεκινά το 1846, όταν ιδρύθηκε η «Δημόσια Βιβλιοθήκη της Τιφλίδας» στη θέση του γραφείου του Γενικού Κυβερνήτη της Τιφλίδας. Το 1848, η συλλογή των ιδιωτικών βιβλιοθηκών που δημιουργήθηκε από τον Ντιμίτρι Κιπιάνι, Γεωργιανό στατιστικολόγο και συγγραφέα, μεταφέρθηκε στη νέα δημόσια βιβλιοθήκη.
Το 1859, τα αποθέματα της δημόσιας βιβλιοθήκης αποτελούνταν από 13.260 τόμους σε 19 γλώσσες. Καθώς οι συλλογές αυξάνονταν, το κτίριο δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες καιτο 1851 κατασκευάστηκε το νέο κτίριο. Το 1852, η βιβλιοθήκη απέκτησε το δικαίωμα να λάβει δύο δωρεάν αντίτυπα όλων των εκδόσεων που τυπώθηκαν στον Καύκασο. Το 1868, η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Τιφλίδας καιτο Μουσείο του Καυκάσου ενώθηκαν καιτο 1913 η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Τιφλίδας μετατράπηκε σε Επιστημονική Βιβλιοθήκη του Μουσείου Καυκάσου και συγχωνεύτηκαν πλήρως[2].
Το 1914 η βιβλιοθήκη έκλεισε λόγω της ανέγερσης ενός νέου κτιρίου γιατο Μουσείο του Καυκάσου. Τα αποθέματα της βιβλιοθήκης εγκιβωτίστηκαν και διατηρήθηκαν στο υπόγειο για δέκα χρόνια. Το κτίριο της Κοινοβουλευτικής Βιβλιοθήκης της Γεωργίας κατασκευάστηκε ως Τράπεζα των Ευγενών το 1913-16 από τον αρχιτέκτονα Ανατολή Κάλγκιν καιτον καλλιτέχνη Χένρικ Χρινιέφσκι[3].
Η βιβλιοθήκη μετονομάστηκε σε Γενική Κρατική Βιβλιοθήκη της Γεωργίας το 1923. Λειτουργούσε ως Κρατική Βιβλιοθήκη της Δημοκρατίας από το 1955 και από το 1990 ως Εθνική Βιβλιοθήκη της Γεωργίας. Από τις 25 Δεκεμβρίου 1996 η βιβλιοθήκη πήρε τη σημερινή ονομασία της. [4]
Το 2015, ένα βίντεο που έδειχνε έναν φύλακα ονόματι Omar Tsereteli να παίζει στο πιάνο «Giorni dispari» του Ludovico Einaudi στο κτίριο προσέλκυσε τη διεθνή προσοχή. [5][6]
