Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|2|09|2024}}
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 01/02/2020.
Πλήρως ορατός σε γεωγραφικά πλάτη μεταξύ 65Ν°Νκαι 86S°S, καλύτερα ορατός στις 21:00 κατά το μήνα Οκτώβριο
Υδροχόος (Λατινικά: Aquarius, συντομογραφία: Aqr) είναι αστερισμόςπου σημειώθηκε πρώτη φορά στηναρχαιότητα από τονΠτολεμαίοκαι είναι ένας από τους 88 επίσημους αστερισμούς που θέσπισε ηΔιεθνής Αστρονομική Ένωση. Είναι αστερισμός τουΖωδιακού Κύκλου, κείμενος κατά το 80% και πλέον στο νότιο ημισφαίριο της ουράνιας σφαίρας, ορατός στο σύνολό του από την Ελλάδα τα βράδια του φθινοπώρου. Συνορεύει με εννέα αστερισμούς, τους Πήγασο, Ιππάριον, Δελφίνα, Αετό, Αιγόκερω, Νότιο Ιχθύ. Γλύπτη, ΚήτοςκαιΙχθύες. Το όνομά του σημαίνει «αυτός που χύνει το νερό» και οφείλεται κατά τον Ideler στο ότι στην αρχαιότητα ο Ήλιος περνούσε από αυτόν κατά την εποχή τωνβροχών. Απεικονιζόταν σε όλο τον κλασικό αρχαίο κόσμο, από πανάρχαια ανάγλυφα της Μεσοποταμίας ως άνδρας ή αγόρι που χύνει νερό από μια στάμνα (υδρία, τη σχηματίζουν οι αστέρες γ, ζ, η, π). Μόνο οιΆραβες, πουδεν ήθελαν να σχεδιάσουν την ανθρώπινη μορφή, τον απέδιδαν ως μουλάρι με δύο βαρέλια νερού ή απλώς ως ένα κουβά νερό. Καισε ρωμαϊκό ζωδιακό κύκλο συμβολίζεται με ένα παγώνι, το ιερό πτηνό της θεάς Ήρας / Γιούνο, καθώς στον μήνα της (Γαμηλιών) ο Ήλιος βρισκόταν στο συγκεκριμένο ζώδιο.
Κατά τις ιουδαιοχριστιανικές αναπαραστάσεις των αστερισμών (16ος και 17ος αιώνας μ.Χ.) ο Υδροχόος ταυτίσθηκε, αρκετά ταιριαστά, μετονΙωάννη τον Βαπτιστή, αλλά καιμετονΑπόστολο Θαδδαίο, μολονότι ορισμένοι τον παρομοίασαν μετονΜωυσή ως βρέφος που ανασύρεται από τα νερά του Νείλου.
Στην αρχαία ελληνική, εκτός από Υδροχόος ο αστερισμός αναφέρεται και ως Υδροχοεύς. Η κυρίαρχη μυθολογική παράδοση που συνδέεται μετον Υδροχόο, τον ταυτίζει μετονΓανυμήδη, από όπου καιοι ονομασίες Ganymedes (Μανίλιος, Κικέρων, Υγίνος, Βιργίλιος), Ganymede Juvenis, Puer IdaeusκαιIliacus (Οβίδιος). Τον συναντάμε επίσης και ως Αρισταίον, που έφερνε τη βροχή στους κατοίκους της Κέας, και ως Κέκροπα. Ο ιστορικός Αππιανόςτον αποκαλούσε Hydridurus, λέξη που εμφανίζεται παρεφθαρμένη καιστηνΑλμαγέστητου 1515 ως Idrudurus, όπως καιη ονομασία Hauritor aquae. ΟΠίνδαρος βεβαιώνει ότι ο Υδροχόος συμβόλιζε τις πηγές τουΝείλου. ΣτονΟράτιο βρίσκεται καιο χαρακτηρισμός Tyrannus aquae. Η στάμνα του απεκαλείτο καιΚάλπη από τους Έλληνες.
ΟιΒαβυλώνιοιτον συνέδεαν μετον ενδέκατο μήνα τους, τον Shabatu (= η Κατάρα της Βροχής, Ιανουάριος-Φεβρουάριος). Η στάμνα του (Gu) ήταν για τους ΑκκαδίουςηKu-ur-ku, η «έδρα των ρεόντων υδάτων». Επίσης ο Υδροχόος ήταν οRamman(u), ο θεός της θύελλας. Κατά τον Εβραίο σχολιαστή Αμπέν Έζρατον αποκαλούσαν ΜώνιονστηνΑίγυπτο, από τομω = νερό, ενώ κατά τονΚίρχερ ήταν γνωστός ως Υπευθέρια στους Κόπτες.
Στους Άραβες, όπως αναφέρθηκε, ήταν Al Dalw, ο κουβάς, εκτός από τη μετάφραση του ελληνικού ως Al Sakib al Ma. Από την πρώτη ονομασία προήλθε τοEdeleuτου Bayer.
Ο Υδροχόος ήταν γνωστός ως Dol / DulκαιVahikστηνΠερσία, Deli στους Εβραίους (τοDelleτουΡιτσιόλι) καιDaulo στους Σύρους. Οι Τούρκοι τον γνώριζαν ως Kugha, δηλαδή κουβά.
ΣτηνΚίνα, μαζί μετον Αιγόκερω και τους Ιχθύες, και μέρος του Τοξότου, ο Υδροχόος σχημάτιζε αρχικώς ένα τεράστιο Ουράνιο Ερπετό, φίδι ή χελώνα (Tien Yuen). Αργότερα ήταν γνωστός ως Hiuen Ying, ο Σκοτεινός Πολεμιστής (ή ήρωας), οHiuen Wu ή Hiuen Heaou της Δυναστείας τωνΧαν. Επίσης ήταν σύμβολο του αυτοκράτορα ΤσουνΧιν, κατά τη βασιλεία του οποίου είχε συμβεί μέγας κατακλυσμός. Αλλά ως ζώδιο ήταν το πρώτο στη σειρά, οΠοντικός (ορθότερα: αρουραίος). Το ίδιο ιδεόγραμμα που σημαίνει «αρουραίος» σημαίνει και «νερό».
Παρομοίως καιστηνΙνδίαο Υδροχόος «άνοιγε» τον ζωδιακό κύκλο και ονομαζόταν Khumba ή Kumbaba, όνομα που θυμίζει τη θεά της θύελλας για τους Ελαμίτες, τηνΚόμβητουΗσύχιου. Αλλά αργότερα έγινε οHridroga ή Udruvagaτου Varaha Mihira, μεταγραφές δηλαδή του ελληνικού «Υδροχόος».
ΟΓεμίνος ο Ρόδιοςστην«Εισαγωγήν»του (77 π.Χ.) σχημάτισε ένα ξεχωριστό αστερισμό (Χύσις ύδατος) από τους αστέρες που σημειώνουν το νερό που τρέχει από την υδρία του Υδροχόου (λ, φ, χ, ψ, ω). ΟΆρατος είχε κάνει το ίδιο νωρίτερα αποκαλώντας τον «Ύδωρ» (Aquaστον Κικέρωνα), αλλά συμπεριελάμβανε τονΦομαλώκαιτονβ Κήτους. Στη νεώτερη εποχή αναφερόταν ακόμα στον άτλαντα του Burritt (19ος αιώνας) ως Fluvius AquariiκαιCascade.
Ως ζωδιακός αστερισμός, ο Υδροχόος συνδέθηκε μετηνΑστρολογία, πολλές προλήψεις και θρύλους. Με τους Διδύμους καιτον Ζυγό σχημάτιζε το «αιθέριον τρίγωνον» των αστρολόγων, ενώ μαζί μετον Αιγόκερω αποτελούσε τον οίκο του Κρόνου που πίστευαν ότι επιδρούσε στα πόδια. Έγινε γνωστός και ως «αστήρ της Ήρας» (Junonis astrum). Θεωρήθηκε ότι επιδρά ιδιαιτέρως σε χώρες όπως ηΚιλικίακαιη περιοχή της Τύρου. Αργότερα, στηνΑραβία, τη χώρα τωνΤατάρων, τηΔανία, τηΡωσία, τη νότια Σουηδία, τηΒεστφαλίακαι στις πόλεις ΒρέμηκαιΑμβούργο.
Στην εποχή μας ο Ήλιος βρίσκεται μέσα στα όρια του Αιγόκερω από τις 16 Φεβρουαρίου ως τις 12 Μαρτίου, καιοι ημερομηνίες αυτές μετατίθενται προς τα εμπρός με ρυθμό 1 ημέρα ανά 71,1 έτη.
Ο αστερισμός του Υδροχόυ (Aquarius) όπως φαίνεται με γυμνό μάτι
ΟΑργκελάντερ απέδιδε στον Υδροχόο 97 αστέρες ορατούς με γυμνό μάτι, ενώ ο Heis 146.
Ο αστέρας α Υδροχόουδεν είναι καιο φωτεινότερος, μεφαινόμενο μέγεθος 2,96. Είναι ωστόσο γνωστός μετο ιδιαίτερο όνομα Σανταλμελίκ (Sadalmelik), όπου και παραπέμπουμε.
Οβ Υδροχόου είναι γνωστός μετο όνομα Σανταλσούντ (Sadalsuud).
Οζ, διπλός, έχει συνολικό φαινόμενο μέγεθος περί το 3,7 και οφασματικός τύποςτου είναι F6IV + F3V. Τα μέλη του διαχωρίζονται μόνο με τηλεσκοπική μεγέθυνση.
Οη έχει φαιν.μέγεθος 4,02 και φασματικό τύπο B9 IV-Vn.
Ο κοντινός ερυθρός νάνοςIL Υδροχόου (Gliese 876) (φαιν.μέγεθος 10,17) διαθέτει ολόκληρο πλανητικό σύστημα αποτελούμενο από τρεις πλανήτες! Από 1 πλανήτη έχουν καιοι αστέρες HD 210277καιHD 222582.
Εντυπωσιακό είναι τοσφαιρωτό σμήνοςM2, ορατό καιμε ισχυρά κιάλια σε σκοτεινές νύκτες καθώς έχει φαιν.μέγεθος 6,5 καιφαινόμενη διάμετρο 12΄. Αμυδρότερο είναι το σφαιρωτό σμήνος M72μεφαιν.μέγεθος 9,4 και φαινόμενη διάμετρο 6΄.
Τοπλανητικό νεφέλωμαNGC 7293 είναι το περίφημο «Νεφέλωμα της Έλικας» ("Helix Nebula"), το κοντινότερο σε εμάς και φωτεινότερο από όλα τα πλανητικά νεφελώματα: Το φαινόμενο μέγεθός του είναι 6,5 και η απόστασή του από τηΓη υπολογίζεται σε 450 ως 700 έτη φωτός. Λογικά καιοι φαινόμενες διαστάσεις του είναι οι μεγαλύτερες που έχει πλανητικό νεφέλωμα, 16 επί 12 λεπτά της μοίρας.
Τοπλανητικό νεφέλωμαNGC 7009 είναι γνωστό μετο προσωνύμιο «Νεφέλωμα του Κρόνου» ("Saturn Nebula") επειδή μοιάζει λίγο μετον πλανήτη Κρόνο. Το φαινόμενο μέγεθός του είναι 8,3 (επίσης από τα φωτεινότερα ολόκληρου του ουρανού) καιη απόστασή του από τηΓη υπολογίζεται σε 3.900 έτη φωτός.
Ο αμυδρός γαλαξίαςNGC 7252 (φαιν.μέγεθος 12,1), σχεδόν πάνω στο σύνορο μετον Νότιο Ιχθύ, είναι στην πραγματικότητα περισσότεροι του ενός γαλαξίες. Παρατηρώντας τους παρακοκουθούμε πιθανότατα το τέλος της συγχωνεύσεως 2 γαλαξιών. Αλληλοεπικαλυπτόμενοι γαλαξίες, αλλά όχι οπωσδήποτε αλληλεπιδρώντες, είναι τα ζεύγη NGC 7254 / NGC 7256καιNGC 7284 / NGC 7285.
