ΟΆμασις Β' της Αιγύπτου ή Άμωσις Β' ήταν σφετεριστής Φαραώ της Αιγύπτου της 26ης δυναστείαςπου βασίλευσε στην χώρα από το570 π.Χ. ως το526 π.Χ., θεωρείται ο μεγαλύτερος Φαραώπου πέρασε από την χώρα πριντην Περσική κατάκτηση. Τις περισσότερες πληροφορίες γιατο πρόσωπο του έχουμε από τον Έλληνα ιστορικό Ηρόδοτο σύμφωνα μετον οποίο ήταν ταπεινής καταγωγής, υπάρχουν ελάχιστες επιβεβαιώσεις από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Ξέσπασε επανάσταση στον Αιγυπτιακό στρατό μετά την επιστροφή του από μια αποτυχημένη εκστρατεία στηνΚυρήνη λόγω του ότι ο προγενέστερος Φαραώ Απρίης βασίστηκε περισσότερο στους Έλληνες μισθοφόρους. Ο Απρίης έστειλε στρατό να καταπνίξει την εξέγερση αλλά εγκατελειμένος από τους Αιγύπτιους στρατιώτες ηττήθηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος, αργότερα στραγγαλίστηκε και έγινε η ταφή τουστοΣάις. Τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν τα λεγόμενα του Ηροδότου αφού επιγραφή περιγράφει εμφύλια διαμάχη ανάμεσα στους Αιγύπτιους στρατιώτες και τους μισθοφόρους. Η διαμάχη έληξε μετην δολοφονία του Φαραώ Απρίης, η ταφή του έγινε τελικά το567 π.Χ.την τρίτη χρονιά της βασιλείας του Άμασις Β'.
Ο Ηρόδοτος περιγράφει τον Άμασις ως Ελληνολάτρη, είχε στην αυλή του πολλούς Έλληνες συμβούλους ανάμεσα τους τον Φάνη της Αλικαρνασσού μετον οποίο ήρθε τελικά σε σύγκρουση, ο Φάνης δραπέτευσε στηνΠερσίαγιανα γίνει τελικά σύμβουλος του Καμβύση Β'. Σύμφωνα μετον Ηρόδοτο ηΑίγυπτοςτην εποχή του Άμασις Β' έφτασε στο μέγιστο σημείο της ακμής της, εκμεταλλεύτηκε τις πλημμύρες του Νείλου προκειμένου να αποκτήσει την μέγιστη παραγωγή καρπών, σημαντικότερη αποικία της Αιγύπτου ήταν η Ναύκρατις. Ο ίδιος ο Άμασις παντρεύτηκε μια Ελληνίδα πριγκίπισσα την Λαδίς, πραγματοποίησε συμμαχίες μετον τύραννο της Σάμου Πολυκράτηκαιτον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο. Ο Ηρόδοτος επισκέφτηκε την Αίγυπτο περίπου έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Αμάση περιγράφοντας ότι η ακμή της χώρας την εποχή του ήταν τόσο μεγάλη που υπήρχαν περίπου 20.000 πόλεις. Το βασίλειο του Άμασις Β' στην Αίγυπτο έφτανε ως τον πρώτο καταρράκτη μαζί μετην Κύπρο καιτην μεγάλη του επιρροή στηνΚυρήνη. Το567 π.Χ. δέχθηκε επίθεση απο τους Βαβυλώνιους τουΝαβουχοδονόσορα Β' αλλά οι δυσκολίες που συνάντησαν τους έκαναν να εγκαταλείψουν τις προσπάθειες τους στην Αίγυπτο από τότε δεν ενόχλησαν ξανά την χώρα. Τα μεγάλα προβλήματα για τους Βαβυλώνιους άρχισαν μετην άνοδο στον Περσικό θρόνο τουΚύρου του Μέγαο οποίος έγινε σταδιακά κατακτητής ολόκληρης της Ασίας, κατέστρεψαν τηνΛυδίατουΚροίσουτο546 π.Χ.και διέλυσαν τηνΒαβυλώνατο538 π.Χ.. Ο Κύρος σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον των Μασσαγετών το530 π.Χ.πριν προλάβει να στρέψει το ενδιαφέρον τουγιατην κατάκτηση της Αιγύπτου κάτι που έκανε ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τουΚαμβύσης Β'.
Ήρθε για πρώτη φορά σε σύγκρουση με τους Πέρσες όταν ο Πέρσης βασιλιάς πιθανότατα ο Καμβύσης Β' του ζήτησε έναν οφθαλμίατρο, ο Άμασις Β' ανάγκασε έναν φυσικό να εγκαταλείψει την οικογένεια τουστην Αίγυπτο καινα μεταναστεύσει στην Περσία υπό μορφή εξορίας. Ο φυσικός προκειμένου να εκδικηθεί τον Αμάση πρότεινε στον Καμβύση να ζητήσει από τον Αμάση σε γάμο μια από τις κόρες του προκειμένου να κληρονομήσει τον θρόνο της Αιγύπτου. Ο Άμασις κατάλαβε το κόλπο γι'αυτό με τέχνασμα κατάφερε να ξεγελάσει τον Καμβύση στέλνοντας του σύζυγο όχι μια από τις δικές του κόρες αλλά μια κόρη του προκατόχου του Άπρη την Νιτέτις μια ψηλή και όμορφη κοπέλλα σύμφωνα μετον Ηρόδοτο. Το τέχνασμα προδόθηκε στον Καμβύση από την ίδια την Νιτέτις, ο Πέρσης βασιλιάς εξοργίστηκε αποφασίζοντας να εκδικηθεί τον Άμασις, αυτό συνέβη τελικά την εποχή του διαδόχου τουΨαμμήτιχου Γ'. Πέθανε το526 π.Χ., η ταφή του έγινε στην νεκρόπολη της Σάιδος αλλά ο τάφος τουδεν ανακαλύφτηκε ποτέ, ο Ηρόδοτος λέει ότι η μούμια του καταστράφηκε την εποχή που έγινε η επίθεση των Περσών του Καμβύση.
Peter A. Clayton (2006). Chronicle of the Pharaohs: The Reign-By-Reign Record of the Rulers and Dynasties of Ancient Egypt. p. 195. ISBN 978-0-500-28628-9.
Mason, Charles Peter (1867). "Amasis (II)". In William Smith. Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology 1. Boston: Little, Brown and Company. pp. 136–137.
Aidan Dodson & Dyan Hilton, The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Thames & Hudson, 2004. pp.245 & 247
Sir John Gardner Wilkinson (1837). Manners and customs of the ancient Egyptians: including their private life, government, laws, art, manufactures, religions, and early history; derived from a comparison of the paintings, sculptures, and monuments still existing, with the accounts of ancient authors. Illustrated by drawings of those subjects, Volume 1. J. Murray. p. 195.
Alan B. Lloyd, 'The Late Period' in The Oxford History of Ancient Egypt (ed. Ian Shaw), Oxford Univ. Press 2002 paperback, pp.381-82
Σχετικά πολυμέσα