|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|21|06|2024}} |
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής (117 – 51 π.Χ.) ήταν ο δωδέκατος (ή ενδέκατος σύμφωνα με κάποιες εκδοχές) βασιλιάς της Δυναστείας των Πτολεμαίων, η οποία κυβέρνησε την Αίγυπτο καθ’ όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής περιόδου. Ήταν γιος του βασιλιά Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου και άγνωστης μητέρας, κατά μια εκδοχή της Κλεοπάτρας Δ'. Βασίλεψε κατά την περίοδο 80 – 58 π.Χ. και μετά από μια σύντομη διακοπή κατά την περίοδο 55 – 51 π.Χ. οπότε και πέθανε. Ο επίσημος τίτλος του ήταν Πτολεμαίος Νέος Διόνυσος Θεός Φιλοπάτωρ Φιλάδελφος, ωστόσο έμεινε γνωστός ως «ο Αυλητής» ή «ο Νόθος».
Μετά τη δολοφονία του Πτολεμαίου ΙΑ' Αλεξάνδρου Β' από τον αλεξανδρινό όχλο, το κράτος βρέθηκε σε δυσμενή κατάσταση καθώς δεν υπήρχαν πλέον νόμιμοι απόγονοι του Πτολεμαίου Α', με εξαίρεση την Κλεοπάτρα Σελήνη Α' και τους πρίγκιπες των Σελευκιδών που έφεραν πτολεμαϊκό αίμα. Η λύση στην οποία κατέληξαν ήταν δύο υιοί του Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου από μια παλλακίδα. Καθώς η πλήρωση του θρόνου ήταν επείγον ζήτημα προτού επεμβεί η Ρώμη, ο ένας ονομάστηκε βασιλιάς της Αιγύπτου και ο δεύτερος βασίλεψε στην Κύπρο, όντας γνωστός σήμερα ως Πτολεμαίος της Κύπρου. Η μητέρα των δύο παιδιών μάς είναι άγνωστη, όπως και η καταγωγή της, αν και το γεγονός πως οι Αλεξανδρινοί τη δέχτηκαν τον γιο της ως διάδοχο αφήνει μια υπόνοια πως καταγόταν από αριστοκρατική ελληνική οικογένεια.
Ο Κικέρων αναφέρει πως όταν κλήθηκε να ανέβει στον θρόνο ο Πτολεμαίος ΙΒ' ήταν ένα αγόρι στη Συρία. Πιθανολογείται πως όταν παλαιότερα είχε σταλεί ο μετέπειτα βασιλιάς Πτολεμαίος ΙΑ' στην Κω, μαζί του βρισκόταν και τα δύο νόθα αγόρια του Πτολεμαίου Θ', όπου και αιχμαλωτίστηκαν από τον Μιθριδάτη Στ' του Πόντου το 88 π.Χ. Αυτό ίσως να αποτελεί εξήγηση του γιατί ο Αππιανός υποστήριξε πως οι δύο κόρες του Μιθριδάτη νυμφεύθηκαν τον βασιλιά της Αιγύπτου και της Κύπρου. Ωστόσο αυτό το γεγονός είναι δύσκολο να τοποθετηθεί κάπου ιστορικά. Ένα πιθανό σενάριο είναι να ήθελε εξαρχής ο Μιθριδάτης να ανεβάσει στον θρόνο τα δύο αγόρια, ως αντιπολίτευση της Ρώμης και του δικού της εκλεκτού, του Πτολεμαίου ΙΑ', οπότε ένας λογικός τρόπος να τους δέσει με τα δικά του συμφέροντα να ήταν ο γάμος με τις κόρες του. Όπως και να έγιναν τα πράγματα, κατά την άνοδό του στον θρόνο ο Πτολεμαίος ΙΒ' νυμφεύθηκε την Κλεοπάτρα Τρύφαινα, γνωστή ως Κλεοπάτρα Ε', η καταγωγή της οποίας δεν είναι εξακριβωμένη. Επρόκειτο μάλλον για αδερφή του από τον ίδιο πατέρα ή ξαδέρφη του και κόρη του Πτολεμαίου Ι'.
Η άνοδος του Πτολεμαίου στον θρόνο σήμανε ρήξη στις σχέσεις της Αλεξάνδρειας με τη Ρώμη. Η Ρωμαίοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τον νέο βασιλιά. Στη Ρώμη εμφανίστηκε ένα επίσημο έγγραφο το οποίο υποστηρίχθηκε ότι αποτελούσε τη διαθήκη και τελευταία επιθυμία του Πτολεμαίου ΙΑ', στην οποία, όπως στο παρελθόν έκαναν ο Άτταλος Γ' της Περγάμου και ο Πτολεμαίος Απίων, κληροδοτούσε το βασίλειό του στη Ρώμη. Παράλληλα το 75 π.Χ. έκαναν την εμφάνισή τους και άλλοι διεκδικητές του αιγυπτιακού θρόνου. Δεν ήταν άλλοι από τα παιδιά ή εγγόνια της Κλεοπάτρας Σελήνης Α'. Πράγματι η μητέρα τους ήταν το μοναδικό νόμιμο μέλος της δυναστείας που παρέμενε στη ζωή, και οι γιοι της πίστεψαν πως η Ρώμη θα υποστήριζε τα δικαιώματά τους. Εν τούτοις, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Τη Ρώμη συνέφερε να υπάρχει στον αλεξανδρινό θρόνο ένας βασιλιάς περιορισμένης αναγνώρισης τον οποίο και θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν όποτε το έκριναν σκόπιμο, παρά ένας βασιλιάς που θα ένωνε τα βασίλεια της Αιγύπτου και των Σελευκιδών. Τα αγόρια απέτυχαν στη Ρώμη παρά τις αξιόλογες προσπάθειές τους και έπεσαν μάλιστα θύματα κλοπής στη Σικελία, ενώ επέστρεφαν σπίτι.
Όπως είχαν τα πράγματα στη Ρώμη, τα πάντα μπορούσαν να εξασφαλιστούν με τη δωροδοκία. Για να διατηρήσει την εξουσία του ο Αυλητής έπρεπε να διαθέτει σημαντικό κομμάτι των εσόδων του κράτους για την εξαγορά Ρωμαίων ευγενών και πολιτικών. Η Ρώμη, αν και δεν άσκησε πίεση ώστε να προσαρτήσει την Αίγυπτο στις επαρχίες της, την κράτησε σε αδυναμία και αστάθεια, κατάσταση από την οποία οι φτωχές ικανότητες του βασιλιά της δεν κατάφεραν να τη βγάλουν. Ακόμη και οι Ρωμαίοι που παραλάμβαναν τα χρήματα του δεν του έτρεφαν καμία εκτίμηση.
Στη Ρώμη, η κατάκτηση της Αιγύπτου ήταν μια ιδέα που φώλιαζε για καιρό στο μυαλό του δημοκρατικού κόμματος. Το κόμμα των ευγενών αντιστεκόταν σθεναρά στην προοπτική να καταλήξουν τα πλούτη της Αιγύπτου στο αντίπαλο στρατόπεδο και φυσικά όχι από ευαισθησία για τη διατήρηση της ελευθερίας της Αιγύπτου. Αυτή την εποχή, ο Πομπήιος ο Μέγας συνέθλιβε επιτέλους τον Μιθριδάτη και τον Τιγράνη κατακτώντας για τη Ρώμη τις Ποντιακές κτήσεις στη Μικρά Ασία και τις πρώην κτήσεις των Σελευκιδών στη Συρία, τις οποίες ο Τιγράνης είχε για σύντομο χρονικό διάστημα προσαρτήσει στην Αρμενία. Το 64 π.Χ. ο Πομπηίος μετατρέπει τη Συρία σε ρωμαϊκή επαρχία.
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' έστειλε ένα σώμα από 8.000 ιππικό να βοηθήσουν τον Πομπηίο να κατακτήσει την Παλαιστίνη για χάρη της Ρώμης. Οι Αλεξανδρινοί, που θυμούνταν την εποχή που η Παλαιστίνη ανήκε στην Αίγυπτο, έδειξαν σημάδια δυσαρέσκειας προς τον ανάξιο βασιλιά τους. Ο φόβος όμως μιας ενδεχόμενης εισβολής της Ρώμης τους απέτρεψε από το να επαναστατήσουν. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης που επισκέφτηκε την Αίγυπτο γύρω στο 60 π.Χ. αναφέρει πως εκείνη την εποχή οι επισκέπτες από την Ιταλία λάμβαναν μεγάλης προσοχής από φόβο μήπως κάποιο περιστατικό οδηγούσε σε διπλωματικό επεισόδιο και πόλεμο με τη Ρώμη. Ωστόσο ο Διόδωρος ήταν μάρτυρας ενός περιστατικού όπου ένας Ρωμαίος που σκότωσε μια γάτα θανατώθηκε από το πλήθος – ο θρησκευτικός φανατισμός των Αιγυπτίων ξεπερνούσε τις όποιες πολιτικές ανησυχίες.
Το 59 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρ, επικεφαλής του δημοκρατικού κόμματος, κατά τα φαινόμενα σχεδίαζε την κατάκτηση της Αιγύπτου σαν μέρος των πολιτικών του σχεδίων. Ωστόσο ο Πτολεμαίος κατάφερε, καταβάλλοντας το τεράστιο ποσό των 6.000 ταλάντων να εξαγοράσει την υποστήριξη του Καίσαρα. Ο τελευταίος πέρασε ένα νόμο βάσει του οποίου ο Πτολεμαίος Αυλητής αναγνωρίστηκε βασιλιάς της Αιγύπτου και, με μια νέα συνθήκη, ένας από τους συμμάχους και φίλους του ρωμαϊκού λαού (λατινικά: amici et socii populi Romani). Η συνθήκη αυτή όμως δεν ανέφερε το παραμικρό για την Κύπρο, όπου βασίλευε ο Πτολεμαίος, αδελφός του βασιλιά, από το 80 π.Χ. Το 58 π.Χ. ο τριβούνος Κλαύδιος, υποστηρικτής του Καίσαρα, πέρασε νόμο βάσει του οποίου Κύπρος ανακηρυσσόταν ρωμαϊκή επαρχία και ο Μάρκος Κάτων απεστάλη να αναγκάσει τον βασιλιά να παραχωρήσει την εξουσία του. Η Ρώμη δεν είχε νόμιμη δικαιολογία για αυτή την πράξη, εκτός από το γεγονός πως ο βασιλιάς της Κύπρου ήταν βαθύπλουτος. Σε αντάλλαγμα για την εξουσία του τού προσφέρθηκε από τον Κάτωνα η αναγόρευσή του από τη Ρώμη σε αρχιερέα του ναού της Αφροδίτης στην Πάφο. Ο βασιλιάς προτίμησε τελικά να αυτοκτονήσει και όλα του τα πλούτη μεταφέρθηκαν στη Ρώμη.
Η απώλεια της Κύπρου ήταν μεγάλη απώλεια για το πτολεμαϊκό κράτος και εξαγρίωσε τους Αλεξανδρινούς, οι οποίοι είδαν τον Πτολεμαίο ΙΒ' να εγκαταλείπει τον αδερφό του στην τύχη του. Από την άλλη, τα ποσά που πληρώνονταν για δωροδοκίες οδήγησαν σε οικονομική στενότητα τη χώρα και σε υποτίμηση του νομίσματός της. Το 58 π.Χ. ο Πτολεμαίος πήγε στη Ρώμη για να διαμαρτυρηθεί ότι ο λαός του ήταν στα πρόθυρα της εξέγερσης και ζήτησε από τον ρωμαϊκό στρατό να τον βοηθήσει στο να εξασφαλίσει τη θέση του. Τότε ο Κάτων ταπείνωσε τον βασιλιά υποδεχόμενος με κυνισμό τον επισκέπτη του στο αποχωρητήριο.
Πίσω στην Αλεξάνδρεια διέμενε η οικογένεια του Αυλητή που δεν τον είχε συνοδέψει στη Ρώμη. Ο λαός αναγνώριζε ως κυβερνήτες τη Βερενίκη Δ', κόρη του Αυλητή, και την Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα, τη σύζυγό του (ή μια κόρη του με το ίδιο όνομα κατά μια εκδοχή). Όπως και να έχει η τελευταία πέθανε αφήνοντας τη νεαρή Βερενίκη μόνη βασίλισσα του Νείλου.
Από το 58 μέχρι και το τέλος του 57 π.Χ. ο Πτολεμαίος ΙΒ' παρέμεινε στη Ρώμη ή σε εξοχική βίλα του Πομπήιου, απασχολημένος με δωροδοκίες και υποσχέσεις σε συγκλητικούς. Θεωρείται επίσης πως διέταξε την εξόντωση μιας ομάδας απεσταλμένων από την Αλεξάνδρεια. Αποκομμένος από τα πλούτη του βασιλείου του αναγκάστηκε να δανείζεται και να χρεώνεται σε Ρωμαίους χρηματοδότες. Τελικά το 57 π.Χ. αποφασίστηκε να παρέμβει η Ρώμη ώστε ο Πτολεμαίος να επιστρέψει στον θρόνο του, όμως δεν πάρθηκε απόφαση σχετικά με το ποιος θα αναλάβει την αποστολή μιας και οι αντιμαχόμενες παρατάξεις βρισκόταν σε αναβρασμό. Τελικά ο Πτολεμαίος αποφάσισε πως θα ήταν καλύτερο να φύγει από την πόλη, και έτσι βρέθηκε στην Έφεσο, στον Ναό της Αρτέμιδος. Τις ελπίδες του στήριξε ο Αύλος Γαβίνιος, προσκείμενος στον Πομπηίο, αφού του υποσχέθηκε 10.000 τάλαντα.
Στο μεταξύ οι Αλεξανδρινοί προσπάθησαν να παρεμποδίσουν την επιστροφή του Πτολεμαίου ΙΒ' βρίσκοντας έναν νέο σύζυγο κατάλληλο για τη νεαρή τους βασίλισσα. Προσπάθησαν πρώτα με δύο πρίγκιπες των Σελευκιδών. Ο πρώτος ήταν γιος της Κλεοπάτρας Σελήνης Α', που πιθανώς ήταν ο νεότερος από τους δύο αδερφούς που χρόνια πριν διεκδίκησαν τα δικαιώματά του στη Ρώμη. Ωστόσο πέθανε όσο οι διαπραγματεύσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη. Κατόπιν οι προσπάθειες στράφηκαν σε έναν εγγονό του Αντίοχου Η' του Γρυπού και της Τρύφαινας, που ονομαζόταν Φίλιππος και τον οποίο ο Γαβίνιος απέτρεψε από το να ανταποκριθεί στην πρόσκληση. Κατόπιν οι Αλεξανδρινοί κάλεσαν έναν άντρα με το όνομα Σέλευκος, που υποστήριξε πως συνδεόταν με κάποιο τρόπο με τον βασιλικό οίκο, ίσως από τη μεριά των Σελευκιδών βασιλέων. Όταν έκανε την εμφάνισή του, αποδείχτηκε πως είχε τόσο αποτρόπαια εμφάνιση και συμπεριφορά, που οι Αλεξανδρινοί τον ονόμασαν Κυβιοσάκτη, δηλαδή έμπορα αλμυρών ψαριών. Κατά συνέπεια η Βερενίκη, μετά από μερικές μέρες στο πλάι ενός τέτοιου άντρα, αποφάσισε να διατάξει τον στραγγαλισμό του.
Κατόπιν ήρθε στο προσκήνιο ένας άντρας με το όνομα Αρχέλαος. Ο πατέρας του, που έφερε το ίδιο όνομα, ήταν ένας από τους αρχιστράτηγους του Μιθριδάτη και πέρασε στο ρωμαϊκό στρατόπεδο πριν τον τελευταίο μιθριδατικό πόλεμο. Ο νεαρός Αρχέλαος υποστήριξε πως στην πραγματικότητα ήταν γιος του ίδιου του Μιθριδάτη και κατ’ επέκταση μακρινός συγγενής των Πτολεμαίων. Ο ίδιος ο Πομπηίος του είχε δώσει μια καλή θέση στον Πόντο. Τον χειμώνα του 56 – 55 π.Χ. ο Αρχέλαος έφτασε στην Αίγυπτο, παντρεύτηκε τη Βερενίκη και ανέβηκε στον θρόνο.
Την άνοιξη του 55 π.Χ. ο Γαβίνιος εισέβαλε στην Αίγυπτο, έχοντας μαζί του τον Πτολεμαίο ΙΒ'. Αρχηγός του ιππικού του ήταν ο νεότατος Μάρκος Αντώνιος. Ο Αρχέλαος προσπάθησε να πολεμήσει αλλά ο στρατός του δεν τον υπάκουσε και ο ίδιος έπεσε στο πεδίο της μάχης. Ο Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής εγκαταστάθηκε και πάλι στον θρόνο της Αιγύπτου χάρις στον ρωμαϊκό στρατό.
Μια από τις πρώτες πράξεις του Πτολεμαίου μετά την επιστροφή του ήταν η θανάτωση της κόρης του Βερενίκης Δ' που υπονόμευσε την εξουσία του. Του απέμειναν τέσσερα ακόμη παιδιά: το μεγαλύτερο ήταν ένα κορίτσι δεκατεσσάρων ετών με το όνομα Κλεοπάτρα. Ακόμη μια άλλη κόρη με το όνομα Αρσινόη, ένα με τέσσερα χρόνια νεότερη και δύο γιους με το όνομα Πτολεμαίος, περίπου έξι και τεσσάρων ετών αντίστοιχα. Αργότερα ειπώθηκε πως η Κλεοπάτρα, ήδη από την πρώτη τους γνωριμία, έκανε εντύπωση στο νεαρό αξιωματικό του ιππικού, τον Μάρκο Αντώνιο.
Η πρωτοβουλία του διοικητή της Συρίας να επέμβει στρατιωτικά στην Αίγυπτο, έξω από τη δικαιοδοσία του, ξεσήκωσε δυσαρέσκεια στην ταραγμένη πολιτικά Ρώμη. Ο Γαβίνιος τελικά κλήθηκε να πληρώσει ένα πρόστιμο 10.000 ταλάντων και εξορίστηκε το 54 π.Χ. Όπως και να είχαν τα πράγματα όμως, στην Αίγυπτο είχε αφήσει ισχυρή δύναμη να προστατεύει τον θρόνο του Πτολεμαίου ΙΒ'. Αυτή ήταν και η εποχή που άρχισαν να κατατρέχουν τον Πτολεμαίο οι Ρωμαίοι δανειστές του, ιδιαίτερα ο Γάιος Ραβίριος Πόστουμος. Για να ξεπληρώσει τον τελευταίο, ο βασιλιάς του απένειμε τον τίτλο του διοικητή που διαχειριζόταν τα οικονομικά του βασιλείου. Η στρατιωτική δύναμη που είχε εγκατασταθεί στην Αίγυπτο σε συνδυασμό με την οικονομική αφαίμαξη του Νείλου από έναν Ρωμαίο, προκάλεσαν μεγάλη δυσαρέσκεια στον λαό που θεώρησε αυτή την κατάσταση όχι μικρότερη συμφορά από την καθαρή κατάκτηση της χώρας. Πριν καλά κλείσει ένας χρόνος, λαϊκή επανάσταση έδιωξε τον Ραβίριο Πόστουμο, ο οποίος όμως είχε προλάβει να βρει τεράστια ποσά και να τα ασφαλίσει έξω από τη χώρα. Τελικά δικάστηκε στη Ρώμη από την αντίπαλη φατρία και την υπεράσπισή του ανέλαβε ο Κικέρων με μια ομιλία που σώζεται μέχρι σήμερα.
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' δεν έζησε για πολλά χρόνια μετά από την αποκατάστασή του. Πέθανε την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού του 51 π.Χ., σε ηλικία μόλις 44 ή 45 ετών. Λίγο πριν πεθάνει όρισε την κόρη του Κλεοπάτρα Ζ' συμβασίλισσά του. Στη διαθήκη του όρισε εκείνη και τον αδερφό της Πτολεμαίο ΙΓ' βασιλείς. Για να προστατέψει το δικαίωμά τους αυτό όρισε εκτελεστές της διαθήκης τους Ρωμαίους.
| Έτος (π.Χ.) |
Γεγονός
|
|
|
| 117 π.Χ.
|
Γέννηση του Πτολεμαίου ΙΒ' Αυλητή, γιου του βασιλιά Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου και άγνωστης μητέρας, κατά μια εκδοχή της Κλεοπάτρας Δ'.
|
| 107 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος Θ' εξαναγκάζεται σε φυγή στην Κύπρο, αφήνοντας πίσω τις συζύγους και τα παιδιά του. Ο αδερφός του Πτολεμαίος Ι' Αλέξανδρος γίνεται συμβασιλέας της μητέρας του Κλεοπάτρας Γ'.
|
| 103 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος Ι' αποστέλλει όλα τα παιδιά των Πτολεμαίων στην Κω, όπου και θα ήταν ασφαλή.
|
| 89 π.Χ.
|
Ξέσπασμα του Δεύτερου Μιθριδατικού Πολέμου. Ο βασιλιάς Μιθριδάτης Στ' του Πόντου επιτίθεται στις ρωμαϊκές κτήσεις στην Ασία.
|
| 88 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' και άλλοι πρίγκιπες περνούν στα χέρια του Μιθριδάτη. Την ίδια στιγμή, ο Πτολεμαίος Θ' ανακτά τον θρόνο, ενώ ο Πτολεμαίος Ι' πεθαίνει λίγο αργότερα.
|
| 84 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' αρραβωνιάζεται την κόρη του Μιθριδάτη.
|
| 80 π.Χ.
|
Θάνατος του Πτολεμαίου Θ' Λάθυρου. Τον διαδέχεται ο ευνοούμενος των Ρωμαίων Πτολεμαίος ΙΑ' Αλέξανδρος Β', μα βασιλεύει μόλις για 19 ημέρες. Πεθαίνει από τον αλεξανδρινό όχλο, αφήνοντας κενό τον θρόνο, λόγω έλλειψης γνήσιων απογόνων του Πτολεμαίου Α'.
|
| 79 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' αναγνωρίζεται βασιλιάς και νυμφεύεται την αδερφή του Κλεοπάτρα Ε' Τρύφαινα. Η Ρώμη αρνείται να αναγνωρίσει τον νέο βασιλιά. Τον θρόνο διεκδικούν μάταια και δύο πρίγκιπες των Σελευκιδών. Ο Πτολεμαίος προσπαθεί να εξασφαλίσει τη θέση του ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά σε δωροδοκίες.
|
| 76 π.Χ.
|
Παραδοσιακή στέψη του Πτολεμαίου ως φαραώ. Γέννηση της Βερενίκης Δ'.
|
| 70/69 π.Χ.
|
Γέννηση της Κλεοπάτρας Ζ'.
|
| 67 π.Χ.
|
Ο Ρωμαίος στρατηγός Πομπήιος ο Μέγας βρίσκεται στην ανατολή, πολεμώντας ενάντια στους πειρατές της Κιλικίας, τον βασιλιά Μιθριδάτη Στ' του Πόντου, στα πλαίσια του Τρίτου Μιθριδατικού Πολέμου, και φυλές της Αρμενίας.
|
| 65 π.Χ.
|
Παρόλο που ο Πτολεμαίος ΙΒ' υποστηρίζει τον Πομπηίο, η Ρώμη σκέφτεται το ενδεχόμενο κατάκτησης της Αιγύπτου.
|
| 64 π.Χ.
|
Πτώση της Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών και μετατροπή της σε ρωμαϊκή επαρχία (Συρία).
|
| 63 π.Χ.
|
Ο Πομπηίος κατακτά την Ιουδαία, ενώ επαναστάσεις ξεσπούν στην Αίγυπτο.
|
| 61 π.Χ.
|
Γέννηση του Πτολεμαίου ΙΓ'.
|
| 59 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' Αυλητής υπόσχεται 6.000 τάλαντα στον Πομπηίο και στον Ιούλιο Καίσαρα, και αναγνωρίζεται σύμμαχος της Ρώμης. Οι επαναστάτες στην Αίγυπτο λαμβάνουν αμνηστία.
|
| περ. 59 π.Χ.
|
Γέννηση του Πτολεμαίου ΙΔ'.
|
| 58 π.Χ.
|
Η Ρώμη κατακτά την Κύπρο, ενώ ο βασιλιάς της και αδερφός του Πτολεμαίου ΙΒ', ο Πτολεμαίος της Κύπρου, αυτοκτονεί. Η επιλογή του Πτολεμαίου ΙΒ' να μην κινηθεί σε βοήθεια του αδερφού του τού στοιχίζει τον θρόνο. Στον θρόνο ανέρχεται η κόρη του Βερενίκη Δ' στην οποία προτείνονται μια σειρά από σύζυγοι.
|
| 57 π.Χ.
|
Ο Πτολεμαίος καταφεύγει στη Ρώμη όπου με δωροδοκίες ψάχνει μάταια υποστήριξη. Τελικά καταφεύγει στην Έφεσο.
|
| 56/55 π.Χ.
|
Ο Ρωμαίος κυβερνήτης της Συρίας, ο Gabinius, δωροδοκείται από τον Πτολεμαίο ΙΒ' και συμφωνεί να υποστηρίξει το αίτημά του. Στον θρόνο της Αιγύπτου κάθεται για λίγο ο Αρχέλαος.
|
| 55 π.Χ.
|
Ρωμαϊκή δύναμη καταλαμβάνει την Αλεξάνδρεια τοποθετώντας εκ νέου τον Πτολεμαίο ΙΒ' στον θρόνο. Η Βερενίκη εκτελείται τον Ιούλιο. Οι Ρωμαίοι παραμένουν για να φυλάνε την πόλη. Η Κλεοπάτρα Ζ' γνωρίζει τον Μάρκο Αντώνιο, αξιωματικό του ρωμαϊκού ιππικού.
|
|
|
Ο Πτολεμαίος ΙΒ' ορίζει διαχειριστή των οικονομικών του κράτους ένα Ρωμαίο, τον Rabirius Postumus, τον οποίο τελικά διώχνει τον επόμενο χρόνο λαϊκή επανάσταση.
|
| 52 π.Χ.
|
Η Κλεοπάτρα Ζ' ανακηρύσσεται συμβασίλισσα.
|
| 51 π.Χ.
|
Θάνατος του Πτολεμαίου ΙΒ'. Διάδοχοί του κατονομάζονται οι Κλεοπάτρα Ζ' και Πτολεμαίος ΙΓ'.
|
Σχετικά πολυμέσα