Γεννήθηκε το798και ήταν γιος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Α' Ραγκαβέ και της Προκοπίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Νικήτας. Όταν οΛέων Ε'ο Αρμένιος εκθρόνισε τον πατέρα τουτο813, ο νεαρός Νικήτας ευνουχίστηκε[1]και εκάρη μοναχός. Μόνασε σταΠριγκιπονήσια, γνωστό τόπο εξορίας μελών βασιλικών οικογενειών και συνδέθηκε με τους κύκλους τωνΖηλωτών. Αναδείχθηκε μάλιστα ηγούμενος της Μονής Αρχιστρατήγου του Ανατέλλοντος.
Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Θεόφιλουκαιτην αποκατάσταση των Εικόνων, η Βασιλομήτωρ Θεοδώρα επέλεξε τον Ιγνάτιο, ως σταθερό αντίπαλο της Εικονομαχίας, γιανα διαδεχτεί τον Πατριάρχη Μεθόδιοπου υποστήριζε τη μετριοπαθή μερίδα. Όταν ο Ιγνάτιος, ως Πατριάρχης πλέον, καθαίρεσε το853τον ηγέτη των μετριοπαθών Γρηγόριο Ασβεστά, αρχιεπίσκοπο Συρακουσών, ο τελευταίος απευθύνθηκε στονΠάπα Λέοντα Δ΄με κατηγορίες περί αντικανονικότητας της εκλογής του Ιγνάτιου και έτσι εγκαινιάστηκε μια περίοδος διαμάχης μεταξύ των θρόνων Ρώμης και Κωνσταντινούπολης.
Ο Ιγνάτιος ήρθε σε σύγκρουση μετον Καίσαρα Βάρδα, θείο του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ'και ισχυρό άνδρα μετά την απομάκρυνση της Θεοδώρας από την εξουσία. Τον προσέβαλε αρχικά μετην άρνησή τουνα στείλει τη Θεοδώρα σε μοναστήρι χωρίς τη θέλησή της και κατόπιν, το858, τον κατηγόρησε για μοιχεία μετη νύφη τουκαιτον αφόρισε[2]. Η αυστηρή αυτή στάση του Ιγνάτιου προς τον Βάρδα είχε ως αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για συμμετοχή σε συνωμοσία, να εξαναγκαστεί σε παραίτηση καινα εξοριστεί στηνήσο Τερέβινθοκαι κατόπιν στηνΜυτιλήνη[3]. Στη θέση του εξελέγη οΦώτιος, ο οποίος μέσα σε ελάχιστες μέρες από λαϊκός ανήλθε στις τρεις βαθμίδες της ιεροσύνης. Αρχικά η εκλογή του Φώτιου δεν ενόχλησε τον Ιγνάτιο, όταν όμως ο λόγιος πατριάρχης ήρθε σε αντίθεση με τους Ζηλωτές Στουδίτες, τότε οι υποστηρικτές του Ιγνατίου απευθύνθηκαν για υποστήριξη στονΠάπα Νικόλαο Α΄. Αυτός αρχικά δεν αντέδρασε, εξάλλου είχε αμφισβητηθεί η κανονικότητα της εκλογής καιτου Ιγνατίου, αργότερα όμως καταδίκασε τον Φώτιο. Οπωσδήποτε, πίσω από την παπική καταδίκη υπήρχε η αξίωση γιατοπρωτείοκαιη προσπάθεια της Ρώμης να αποκτήσει επιρροή στην αρτιγέννητη εκκλησία της Βουλγαρίας.
Το867οΒασίλειος Α'ο Μακεδών δολοφόνησε τονΜιχαήλ Γ'και ανέβηκε στο θρόνο. Επιδιώκοντας τη συμμαχία μετον Νικόλαο Α΄ καιτονΛουδοβίκο Β΄, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Βασίλειος εξόρισε το Φώτιο και αποκατέστησε τον Ιγνάτιο στον πατριαρχικό θρόνο. Μετά την αποκατάστασή του από σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν αντιπρόσωποι του Πάπα και θεωρείται από τους Δυτικούς ως η Η΄ Οικουμενική, ο Ιγνάτιος δεν υποχώρησε στο βουλγαρικό ζήτημα καιτο870η βουλγαρική εκκλησία επανήλθε στη βυζαντινή σφαίρα επιρροής.
Αργότερα ο Ιγνάτιος συμφιλιώθηκε μετον Φώτιο, ο οποίος ανακλήθηκε από την εξορία και ανέλαβε τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών του αυτοκράτορα. Όταν ο Ιγνάτιος πέθανε το877, ο Φώτιος επανήλθε κανονικά στο θρόνο και συνέβαλε στην αγιοποίηση του προκατόχου του. Η μνήμη του Ιγνατίου τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 23 Οκτωβρίου.