Το φθοριούχο λίθιο παράγεται από υδροξείδιο του λιθίου και υδροφθόριο ή από διάλυμα ανθρακικού λιθίουσε περίσσεια υδροφθορίου. Σε κάθε περίπτωση, το προϊόν της αντίδρασης ξηραίνεταιμεεξάτμισηκαι μετά θερμαίνεται μέχρις ερυθροπύρωσης, γιανα εκδιωχθεί κάθε τυχόν ίχνος υγρασίας.
ή
Ακόμη, εκμεταλλευόμενοι τη σχετικά χαμηλή υδατοδιαλυτότητα του φθοριούχου λιθίου, μπορούμε νατο λάβουμε σείζημαμε επίδραση πυκνού διαλύματος χλωριούχου λιθίουσεφθοριούχο αμμώνιο.
Το φθοριούχο λίθιο κρυσταλλώνεται στη δομή του χλωριούχου νατρίου (ΑΣ = 6), στηνομάδα διαστήματοςFm(-3)m (με αριθμό ομάδας διαστήματος = 225) και σταθερά κρυσταλλικού πλέγματος a = 402,6 pm.[3]Η υδατοδιαλυτότητα του φθοριούχου νατρίου ανέρχεται σε μόλις 1.340 kg/m³[4]Η (σχετικά) χαμηλή υδατοδιαλυτότητα του φθοριούχου λιθίου οφείλεται στο γεγονός ότι ηενέργεια κρυσταλλικού πλέγματος είναι με γαλύτερη από τηνενέργεια ενυδάτωσης της ένωσης.[5]Τα υδατικά διαλύματα του φθοριούχου λιθίου είναι ελαφρώς βασικά (pH = 8). Επιπλέον, το φθοριούχο λίθιο δεν σχηματίζει υδρίτες, όπως είναι γνωστό ότι σχηματίζουν τα υπόλοιπα αλογονίδια του λιθίου.
Εξαιτίας της (σχετικά) μικρής ιονικής ακτίνας του κατιόντος λιθίου (Li+), αλλά καιτου ανιόντος φθορίου (F-), το φθοριούχο λίθιο έχει (σχετικά πάντα) πολύ μεγάλη ενέργεια κρυσταλλικού πλέγματος, που ανέρχεται στα 1034 kJ/mol. Αυτό έχει ως συνέπεια υψηλές θερμοκρασίες τήξηςκαιβρασμούγιατο συγκεκριμένο άλας. Η κανονική ενθαλπία σχηματισμού του φθοριούχου λιθίου είναι ΔHf0 = - 620 kJ/mol.[6] Έχει υψηλή μετάδοση ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίαςστουπέρυθρο, ορατόκαιυπεριώδες. Ένας μονοκρύσταλλος των 8 χιλιοστομέτρων φθοριούχου λιθίου μεταδίδει περισσότερο από το 60% της διερχόμενης από αυτόν ακρινοβολίας γιαμήκη κύματος 140 - 6.000 nm.[7]
Εξαιτίας του μεγάλου χάσματος ζωνών, οι κρύσταλλοι φθοριούχου λιθίου είναι διαφανείς, περισσότερο από κάθε άλλο υλικό, γιατη μικρού μήκους κύματος υπεριώδη ακτινοβολία. Γι' αυτό το φθοριούχο λίθιο χρησιμοποιείται [μαζί μετοφθοριούχο μαγνήσιο (MgF2)] σε εξειδικευμένη οπτική υπεριώδους[10]. Μονοκρύσταλλοι φθοριούχου λιθίου χρησιμοποιούνται ως πρίσματασεφασματοφωτόμετρα υπερύθρου ή ως μονοχρωματορικοί κρύσταλλοι στηφασματοσκοπίαακτίνων X.[11][12]
Το φθοριούχο λίθιο (πολύ εμπλουτισμένοστο συνηθισμένο του ισότοπο λίθιο-7, 73Li) σχηματίζει το βασικό συστατικό του προτιμώμενου μείγματος αλάτων που χρησιμοποιείται σεπυρηνικούς αντιδραστήρες υγρών φθοριδίων. Τυπικά, το φθοριούχο λίθιο σε μείγμα μετο φθοριούχο βηρύλλιο σχηματίζει έναν βασικό διαλύτη (FLiBe), μέσα στον οποίο διαλύονται φθορίδια τουουρανίουκαιτουθορίου. Το φθοριούχο λίθιο είναι εξαιρετικά σταθερό χημικά καιτα μείγματα FLiBe έχουν χαμηλά σημεία τήξης (360 - 459 °C) και τις καλύτερες ιδιότητες (επιβράδυνσης) νετρονίων των συνδυασμών φθοριούχων αλάτων που είναι κατάλληλα για χρήση σε πυρηνικούς αντιδραστήρες. Στονπειραματικό αντιδραστήρα τηγμένων αλάτων χρησιμοποιήθηκαν δυο (2) διαφορετικά μείγματα γιαταδυο (2) ψυκτικά κυκλώματα.
↑ 1,01,1J. Aigueperse, P. Mollard, D. Devilliers, M. Chemla, R. Faron, R. Romano, J. P. Cuer, “Fluorine Compounds, Inorganic” in Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH, Weinheim, 2005. doi:10.1002/14356007.a11_307.
↑David R. Lide (Hrsg.): CRC Handbook of Chemistry and Physics. 89. Auflage. (Internet-Version: 2009), CRC Press/Taylor and Francis, Boca Raton, FL, Properties of the Elements and Inorganic Compounds, S. 4-72.
↑Armin Schneider, Jürgen Kutscher: . Dr. Dietrich Steinkopff Verlag, Darmstadt 1974, ISBN 978-3-642-95950-9, S. 108 (eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche).
↑A. F. Holleman, E. Wiberg, N. Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie. 101. Auflage. de Gruyter, Berlin 1995, ISBN 3-11-012641-9, S. 1170 (eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche).
↑C. Andeen, J. Fontanella,D. Schuel, “Low-Frequency Dielectric Constant of LiF, NaF, NaC1, NaBr, KC1, and KBr by the Method of Substitution”, Physical Review B, 2, 5068-5073 (1970) doi:10.1103/PhysRevB.2.5068.