Το δισιλάνιο είναι το πυριτιούχο ανάλογο τουαιθανίου, μετο οποίο έχει παρόμοια μοριακή δομή, παρόλο πουτο δισιλάνιο είναι πολύ πιο δραστικό χημικά, κυρίως εξαιτίας του ασθενούς του διαπυριτικού (Si-Si) δεσμούτου. Είναι εξαιρετικά εύφλεκτο, καιγι' αυτό επικίνδυνο στο χειρισμό του, εφόσον μπορεί να σχηματίζει εκρηκτικάμείγματααν εκτεθεί στοναέρα. Επίσης, αντιδρά έντονα καιμετονερό.
Μάλιστα, αντίθετα από το δομικά συγγενές του αιθάνιο, μπορεί να αναφλεγεί αυθόρμητα. Είναι επίσης ασφυκτικό αέριο. Είναι ακόμη τοξικό.
Ο όρος δισιλάνιο μπορεί, ακόμη να αναφέρεται, όχι μόνο στη «μητρική» ένωση, αλλά καισε άλλες «θυγατρικές» ενώσεις με γενικό τύπο Si2R6, όπου τα R, τα οποία δεν είναι αναγκαστικά τα ίδια, μπορεί να είναι υδρογόνο, αλογόνο, ή μονοσθενείς ανόργανες καιοργανικές ρίζες. Επίσης δύο ή τρία R μπορεί να αντικατασταθούν από μια δισθενή ή τρισθενή ρίζα, αντιστοίχως, σχηματίζοντας έτσι καιετεροκυκλικά δισιλάνια.
Η μοριακή δομή του ομοιάζει γεωμετρικάμε αυτήν του αιθανίου. Ωστόσο, οι δεσμοί Si-Η είναι πολωμένοι κατά την έννοια Siδ+-Hδ-, δηλαδή αντίθετα από τους δεσμούς C-Ητου αιθανίου, που είναι πολωμένοι κατά την έννοια Cδ--Hδ+, γιατί το πυρίτιο έχει μικρότερη ηλεκτραρνητικότητα (1,90 κατά Paouling) από το υδρογόνο (2,20 κατά Paouling), ενώ οάνθρακας μεγαλύτερη (2,55 κατά Paouling) από το υδρογόνο. Επίσης, ο δεσμός Si-Si είναι μακρύτερος (233 pm έναντι 154 pm) και ασθενέστερος (222 kJ/mol έναντι 346 kJ/mol) σε σύγκριση μετο δεσμό C-C του αιθανίου.
Ταυτοποιήθηκε για πρώτη φορά το1902 από τους Χένρι Μόιζαν (Henri Moissan) καιΣάμουελ Σμάιλς (Samuel Smiles). Οι επιστήμονες αυτοί ανέφεραν ότι το δισιλάνιο είναι ανάμεσα στα προϊόντα που σχηματίζονται με επίδραση διαλυμάτωνοξέωνσε (διάφορα) πυριτιούχα μέταλλα. Παρόλο που αυτές οιαντιδράσεις είχαν προηγουμένως ερευνηθεί από τους Φρέντριχ Βόχλερ (Friedrich Woehler) καιΧάινριχ Μπουφφ (Heinrich Buff), κατά τη χρονική περίοδο 1857 - 1858, οι Χένρι Μόιζαν και Σάμουελ Σμάιλς ήταν οι πρώτοι που ταυτοποίησαν ειδικότερα το δισιλάνιο. Το ανέφεραν όμως ως «σιλικοαιθάνιο» (silicoethane). Ανώτερα μέλη της ομόλογης σειράς με γενικό τύπο SinH2n+2 σχηματίστηκαν (επίσης) με τέτοιες αντιδράσεις και ακολούθως ταυτοποιήθηκαν από τους Καρλ Σομιέσκυ (Carl Somiesky) καιΆλφερντ Στοκ (Alfred Stock).
1. Το δισιλάνιο συνήθως παράγεται μευδρόλυσηπυριτιούχου μαγνησίου (Mg2Si). Η αντίδραση παράγει μείγμα σιλανίου (SiH4), δισιλανίου (Si2H6), ακόμη καιτρισιλανίου (Si3H8). Η μέθοδος αυτή εγκαταλείφθηκε γιατην παραγωγή του σιλανίου, αλλά παραμένει (οικονομικά) βιώσιμη καιγιατην παραγωγή του δισιλανίου[5]:
Η παρουσία ιχνών δισιλανίου είναι υπεύθυνη γιατην έντονη ευφλεκτότητα του σιλανίου που παράγεται με υδρόλυση, μετην ίδια μέθοδο, κατ' αναλογία μετην έντονη πυροφορικότητα της φωσφίνης όταν συμπεριέχει προμείξεις διφωσφίνης.
2. Επίσης, το δισιλάνιο παράγεται με θερμικό ή φωτοχημικό διμερισμό του σιλάνιου[6]:
↑Σημείωση: Ένωση που περιέχει δύο (2) μόνο χημικά στοιχεία.
↑Τα δεδομένα προέρχονται από τους πίνακες δεδομένων των στοιχείων άνθρακα, πυριτίου και υδρογόνου και τις πηγές«Table of periodic properties of thw Ellements», Sagrent-Welch Scientidic Company και «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982»
↑Υπολογισμένο βάση του ιονισμού από τον παραπάνω πίνακα
↑ 5,05,1Barry Arkles "Silicon Compounds, Silanes" in Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology John Wiley & Sons, New York, 1997. DOI: doi:10.1002/0471238961.1909120101181112.a01.