Ο Άβιτος γεννήθηκε στοΚλερμόν-Φεράν της σημερινής Γαλλίας και ήταν απόγονος επιφανούς οικογένειας συγκλητικών από τηνΩβέρνη. Η επιρροή του στηριζόταν στις στενές σχέσεις που απέκτησε μετον βασιλιά τωνΒησιγότθωνΘεοδώριχο ως έπαρχος της Γαλατίας.[3]. Σε μία κρίσιμη στιγμή γιατην αυτοκρατορία, η οποία αντιμετώπιζε εχθρούς πανταχόθεν, κατάφερε να κλείσει ένα μέτωπο, συνάπτοντας ειρήνη με τους Βησιγότθους.[3]Με αυτόν τον τρόπο βοήθησε στη συγκρότηση μετώπου απέναντι στον βασιλιά τωνΒανδάλωνΓιζέριχοστην περίφημη Μάχη των Εθνώντο 451, που διεξήγαγε με επιτυχία ο στρατηγός Αέτιος επί αυτοκρατορίας Πετρόνιου Μάξιμου. Ο Άβιτος διορίστηκε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της αυτοκρατορίας από τον Πετρώνιο, και αμέσως μετά τη δολοφονία του τελευταίου, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας de facto από τους Βησιγότθους στηνΤουλούζη στις 9 Ιουλίου του 455.[4].
Τη στέψη του αναγνώρισαν αμέσως οι Ρωμαιογαλάτες και σημαντικό μέρος του βασιλείου, όπως στην Ιταλία καιτηνΠαννονία.[3] Όμως ο αυτοκράτορας της ανατολής Μαρκιανόςδεν επικύρωσε τη στέψη του, γεγονός που αποτελούσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη μακροημέρευση της βασιλείας του.[5] Ωστόσο στη γενικότερη παρακμή που χαρακτήριζε τις τελευταίες στιγμές του δυτικού τμήματος της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας τις αποφάσεις τις έπαιρναν παρασκηνιακά επιφανείς στρατηγοί όπως ο Ρικίμερος καιο Μαϊοριανός. Οι τελευταίοι κατάφεραν να αποσπάσουν τη συναίνεση ορισμένων συγκλητικών καινατον αποπέμψουν από το θρόνο στις 17 Οκτωβρίου του456[3]. Ο Άβιτος κατανοώντας το τέλος πουτον περιμένει, αποδέχθηκε αμέσως την εκθρόνιση του αποδεχόμενος τη θέση του επισκόπου της Πλακεντίας.[6]Ο Ρικίμερος τον καταδίωξε καιστην Πλακεντία, και ενώ ο Άβιτος προσπάθησε να διαφύγει στην πατρίδα του (Ωβέρνη), πέθανε ανοίγοντας τον δρόμο στον επόμενο αυτοκράτορα Μαϊοριανό.[7]
↑Ο Άβιτος διορίστηκε στην πρώτη του πολιτική θέση γύρω στο 420. Περιγράφτηκε ως iuuenis, δηλαδή ως "νέος" εκείνη την εποχή, συνεπώς πιθανότατα να ήταν μεταξύ 30 και 45 ετών. Γιατην περιγραφή iuuenis ως ηλικιακή κατηγορία, βλέπε Andrew Gillet, "The Birth of Ricimer", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, τ, 44, No. 3, σελ. 383, σημείωση 23 (1995).
↑ 3,03,13,23,33,4 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, τόμος 1, σελίδα 96
↑Hydatius writes (Chronicle, 166) that Avitus sent some ambassadors to Marcian to discuss the separation of their spheres of influences, and later (Chronicle, 169) adds that the two emperors ruled in agreement.
↑Fasti vindobonenses priores, 580 (reporting 17 October as the day of the battle); Auctuarium Prosperi, s.a. 456 (that reports 18 October, instead); Victor of Tuenna, s.a. 455 (that tells of Avitus' consecration by the Bishop of Milan, Eusebius).
Σχετικά πολυμέσα.jpg)
