Σύμφωνα μετον βιογράφο τουστοLiber Pontificalis, ήταν γιος κάποιου Ιννοκέντιου του Αλμπάνο. Ωστόσο, σύμφωνα μετον σύγχρονό του Ιερώνυμο, ο Ιννοκέντιος ήταν γιος του Πάπα Αναστασίου Α΄ [2](προτού ο τελευταίος γίνει κληρικός) (399-401), τον οποίο διαδέχθηκε στο παπικό αξίωμα, μετην ομόφωνη γνώμη του κλήρου.
Στη διάρκεια του Ποντιφικάτου του έγινε η πολιορκία της Ρώμης από τονΑλάριχο (395-410) και τους Βησιγότθους (408). Σύμφωνα με ανεκδοτική μαρτυρία του Ζώσιμου, ηπανώληκαιη πείνα είχαν τρομοκρατήσει τόσο πολύ τους ανθρώπους, ώστε μετην άδεια του πάπα θυσίασαν και προσευχήθηκαν σε παγανιστικές θεότητες, καθώς φαινόταν μακρινή η βοήθεια από τον Θεό. Ωστόσο, ο πάπας συνέβη να απουσιάζει από την πόλη την περίοδο της λεηλασίας του 410, επειδή συνόδευε τον Αυτοκράτορα ΟνώριοστηΡαβέννα.
Ο Ιννοκέντιος δεν απώλεσε καμία ευκαιρία να συντηρήσει καινα επεκτείνει την κυριαρχία της ρωμαϊκής έδρας ως το τελευταίο μέσο γιατην επίλυση όλων των διαφορών. Η επικοινωνία που είχε μετονΒικτρίκιο της Ρουέν, τον Εξιπέριο της Τουλούζης, τον Αλέξανδρο της Αντιοχείας καιμε άλλους, όπως επίσης καιοι ενέργειές του μετά το αίτημα τουΙωάννη Χρυσοστόμου (397-403) να εναντιωθεί στονΘεόφιλο της Αλεξανδρείας, καταδεικνύουν ότι υπήρχαν πολυάριθμες ευκαιρίες και ποικίλες. Το 416, στη σύνοδο της Καρχηδόνας, αντιμετώπισε αποφασιστικά την αίρεση τουπελαγιανισμού, μετονα επιβεβαιώσει τις αποφάσεις της συνόδου εκείνης. Την ίδια χρονιά επίσης απέστειλε επιστολές σε άλλους εκκλησιαστικούς άνδρες, όπως στον Αυγουστίνο, τον Ιερώνυμο καιτον επίσκοπο των Ιεροσολύμων, Ιωάννη. Πέθανε στις 12 Μαρτίουτου417. Σήμερα η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Μαρτίου, παρά το γεγονός ότι από το 13ο αιώνα ως τον 20ό αιώνα γιορταζόταν στις 28 Ιουλίου.[3]Τον διαδέχθηκε στο αξίωμα του Ποντίφικα οΖώσιμος.
