ΟΠάπας Ιωάννης Β΄ γεννημένος ως Μερκούριος (περί το475 - 8 Μαΐου535) ήταν Πάπας ή επίσκοπος της Ρώμης (2 Ιανουαρίου533 - 8 Μαΐου535).[1]Την εποχή που ήταν ακόμα ιερέας στηνΒασιλική του Αγίου Κλήμη στο Λατερανό έδωσε πολλά δώρα στην εκκλησία και ανέθεσε την κατασκευή λιθογλυπτικών. Ο Ιωάννης Β΄ ήταν ο πρώτος πάπας που υιοθέτησε μετην άνοδο τουστον Παπικό θρόνο διαφορετικό όνομα από το κοσμικό του. Τα σημαντικότερα γεγονότα της Παποσύνης του ήταν η σύγκληση Συνόδου σχετικά μετην επάνοδο τωνΑρειανιστώνστην Καθολική εκκλησία, ενέκρινε διάταγμα που εξέδοσε ο ανατολικός αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α´και αντιτάχθηκε στον προκάτοχο τουΟρμίσδα.
Ο Μερκούριος γεννήθηκε στην Ρώμη και έγινε ιερέας στην Βασιλική του Αγίου Μερκουρίου στονΚαίλιο λόφο, ακόμα καιπριν γίνει ιερέας είχε δείξει έντονο ενδιαφέρον γιατην Βασιλική με σημαντικές δωρεές.[2][3]Η Βασιλική έχει απομνημομνεύσει το όνομα του στις δωρεές ως "Ιωάννης επωνύμου Μερκούριος".[4]Η επιγραφή Πρεσβύτερος Μερκούριος καταγράφεται σε ένα αρχαίο Δισκοπότηρο. Πολλές επίσης μαρμάρινες στήλες του 6ου αιώνα μ.Χ. φέρουν επίσης το Μονόγραμμα του.[2]Ο Μερκούριος εξελέγη νέος Πάπας (2 Ιανουαρίου 533) και ήταν ο πρώτος που άλλαξε μετην άνοδο τουστον Παπικό θρόνο το όνομα του.[2]Η πρώτη του ενέργεια ήταν να καθαιρέσει τον ανήθικο επίσκοπο του Ρίεζ που κατηγορήθηκε για μοιχεία, διέταξε τους επισκόπους νατον κλείσουν σε ένα μοναστήρι.[2][5]Σε αναμονή της εκλογής του νέου επισκόπους ο Μερκούριος διέταξε τους Γαλάτες ιερείς να υπακούσουν στον επίσκοπο της Αρλ.[2]Ο Ιωάννης Β΄ κατάργησε την φράση που είχε προσθέσει ο προκάτοχος του Ορμίσδας "ένας από την Αγία Τριάδα υπέφερε κατά την σάρκα". Την φράση αυτή χρησιμοποιούσαν οι"Άυπνοι μοναχοί" στις Σκυθικές θρησκευτικές λειτουργείες που υποστήριζαν τονΝεστοριανοσμό, Αίρεσηπου υποστήριζε ότι ο Ιησούς γεννήθηκε ως άνθρωπος και ενώθηκε κατόπιν μαζί τουη θεία φύση. Ο Ιουστινιανός καιοΠατριάρχης Επιφάνιος αντιτάχθηκαν έντονα σε αυτό, έστειλαν επιστολή στον Πάπα Ιωάννη Α΄ με εντολή να αφορίσει τους "Άυπνους μοναχούς".[6]Στην Σύνοδο της Καρχηδόνας (535) οι 217 επίσκοποι ασχολήθηκαν μετο θέμα ανοι επίσκοποι που είχαν αποστατήσει στονΑρειανισμό μπορούσαν να διατηρήσουν το επισκοπικό αξίωμα μετά την επιστροφή τους στον χριστιανισμό. Το θέμα αυτό αφορούσε και άλλες αιρέσεις του παρελθόντος όπως οΝοβατιανισμόςκαιΔονατισμός. Την τελική απάντηση έδωσε ο μετέπειτα Πάπας Αγαπητός Α΄ αφού ο Ιωάννης Β΄ πέθανε κατά την διάρκεια της Συνόδου (8 Μαΐου 535). Η ταφή του έγινε στηνΒασιλική του Αγίου Πέτρου.[2]
↑Horace Kinder Mann, Pope John II, Catholic Encyclopedia, τ. 8, Νέα Υόρκη: Robert Appleton (1913)
↑ 2,02,12,22,32,42,5Mann, Horace K. (1910). "Pope John II". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. Τομ. 8. New York: Robert Appleton Company
↑Lapidge, Michael (2017). The Roman Martyrs: Introduction, Translations, and Commentary. Oxford Early Christian Studies. Oxford University Press. σ. 167
↑Lloyd, Joan Barclay (2017). "Sixth-Century Art and Architecture in 'Old Rome': End or Beginning?". In Allen, Pauline; Jeffreys, Elizabeth (eds.). The Sixth Century: End or Beginning?. Byzantina Australiensia. Brill. σσ. 224–236
↑De Jong, Mayke (2000). "Transformations of Penance". In Theuws, Frans; Nelson, Janet Laughland (eds.). Rituals of Power. Brill. σ. 202
↑Wace, Henry; Piercy, William C., eds. (1911). "Joannes II. Mercurius, bishop of Rome" . Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century (3rd ed.). London: John Murray
Lapidge, Michael (2017). The Roman Martyrs: Introduction, Translations, and Commentary. Oxford Early Christian Studies. Oxford University Press.
Lloyd, Joan Barclay (2017). "Sixth-Century Art and Architecture in 'Old Rome': End or Beginning?". In Allen, Pauline; Jeffreys, Elizabeth (eds.). The Sixth Century: End or Beginning?. Byzantina Australiensia. Brill.
De Jong, Mayke (2000). "Transformations of Penance". In Theuws, Frans; Nelson, Janet Laughland (eds.). Rituals of Power. Brill.
