ΟΠάπας Παύλος Ε΄ ή Κάμιλο Μποργκέζε (17 Σεπτεμβρίου1550 - 28 Ιανουαρίου1621) ήταν αρχηγός στηνΡωμαιοκαθολική Εκκλησίακαι κυβερνήτης σταΠαπικά Κράτη (16 Μαΐου1605 - 28 Ιανουαρίου1621). Τα πρώτα χρόνια τίμησε τονΓαλιλαίο ως μέλος της Ακαδημίας και υποστήριξε τις ανακαλύψεις του.[1]Ο Παύλος Ε΄ έστειλε τον Καρδινάλιο Ρομπέρ Μπελαρμίνε γιανατον πληροφορήσει ότι η εκκλησία δεν μπορεί να δεχτεί τηνΗλιοκεντρική ΘεωρίατουΚοπέρνικου αλλά θα επιτρέψει στον ίδιο να συνεχίσει τις μελέτες του (1611). Την ίδια χρονιά ο πάπας πληροφόρησε τον Γαλιλαίο ότι δενθα προχωρήσει σε διώξεις εναντίον τουκαιθα προστατέψει την ζωή του. Το Παπικό έγγραφο του Ρομπέρ Μπελαρμίνε παρουσίασε ο ίδιος ο Γαλιλαίος στην δίκη του κατά την διάρκεια της απολογίας του (1633).[2]
Ο Κάμιλο Μποργκέζε ξεκίνησε ως Καρδινάλιος-ιερέας του Αγίου Ευσεβίου, οΠάπας Κλήμης Η΄τον διόρισε Καρδινάλιο Βικάριο στηνΡώμη, όταν πέθανε οΠάπας Λέων ΙΓ΄ εξελέγη διάδοχος του (1605). Ο Παύλος Ε΄ παρέμεινε πιστός στα δόγματα της Καθολικής εκκλησίας με μεγάλη αυστηρότητα, αγιοποίησε πολλές προσωπικότητες και διόρισε 60 νέους Καρδιναλίους. Οι συγκρούσεις τουμε τους διάφορους κυβερνήτης καιτα κράτη ήταν ασταμάτητες, μετά από μια διαφωνία τουμετηνΔημοκρατία της Βενετίας έθεσε την πόλη υπό απαγόρευση (1606). Οι τεταμένες σχέσεις τουμετηνΑγγλία είχαν σαν αποτέλεσμα να δυσαρεστηθούν έντονα οι μετριοπαθείς Καθολικοί στην χώρα του. Στην Ρώμη χρηματοδότησε την ανακατασκευή της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου, βελτίωσε τηνΒιβλιοθήκη του Βατικανούκαι βοήθησε να ανακατασκευαστεί τοΥδραγωγείο του Τραϊανού. Ήταν αρχιερέας για 15 έτη, 8 μήνες και 12 ημέρες.
Ο Κάμιλο Μποργκέζε γεννήθηκε στην Ρώμη (17 Σεπτεμβρίου 1550), ανήκε στηνΟικογένεια Μποργκέζε από τηνΣιέναπου είχε εγκατασταθεί πρόσφατα στην Ρώμη. Ο Κάμιλο ήταν ο μεγαλύτερος από τους επτά γιους του νομομαθούς και Πατρίκιου από την Σιένα Μαρκαντόνιο Μποργκέζε καιμια Ρωμαίας ευγενούς. Η εκπαίδευση του έγινε στηνΠερούτζακαιτηνΠάντοβα, ήταν διάσημος για τις νομικές του ικανότητες.[3]ΟΠάπας Κλήμης Η΄τον διόρισε Καρδινάλιο-ιερέα του Αγίου Ευσεβίου και Καρδινάλιο-Βικάριο της Ρώμης, γραμματέας του ήταν ο Ελληνικής καταγωγής Νικόλαος Αλεμάννος, απέκτησε και άλλους εκκλησιαστικούς τίτλους. Μετά τον διορισμό τουστην επισκοπή τουΓιέζιο Κλήμης Η΄ τον έχρισε επίσκοπο, μαζί του ήταν επίσκοποι ο Καρδινάλιος Σίλβιο Σαβελλί πρώην Λατίνος Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης καιο Καρδινάλιος Φραντσέσκο Κορνάρο πρώην επίσκοπος τουΤρεβίζο.[4]Ο επίσκοπος Μποργκέζε παρέμεινε στην επισκοπή του Γιέζι ,μέχρι το 1599, παρέμεινε μακριά από έριδες και θρησκευτικές διαμάχες αφοσιώθηκε μόνο στην νομική μελέτη. Όταν πέθανε οΠάπας Λέων ΙΑ΄ (1605) ο Καρδινάλιος Μποργκέζε ήταν ένας από τους υποψηφίους μαζί με άλλους επιφανείς Καρδιναλίους όπως ο Καίσαρ Βαρόνιος καιο Ρομπέρ Μπελαρμίνε, η ουδετερότητα που είχε κρατήσει τον οδήγησε στην εκλογή του.[5]
Ο χαρακτήρας του ήταν ασυμβίβαστος, έδειξε ιδιαίτερη αυστηρότητα στην εφαρμογή των θρησκευτικών κανόνων ιδιαίτερα στον νομικό τομέα αφού ήταν βαθύς γνώστης τους ως δικηγόρος. Η πρώτη πράξη του ήταν να εκδιώξει τους ξένους επισκόπους από την Ρώμη αφού ηΣύνοδος του Τρέντο είχε καθορίσει ότι κάθε επίσκοπος θα έπρεπε να μένει υποχρεωτικά στην επισκοπή του.[3]Ο Παύλος Ε΄ συναντήθηκε ξανά μετον Γαλιλαίο μετά από τις προειδοποιήσεις του Καρδινάλιου Ρομπέρ Μπελαρμίνε ναμην παραβεί τους θρησκευτικούς κανόνες καινα απορρίψει την θεωρία που ξεκίνησε ο Κοπέρνικος (1616). Ο Καρδινάλιος έστειλε ταυτόχρονα επιστολή καιστον ίδιο τον Γαλιλαίο γιανατου τονίσει ότι η εκκλησία απορρίπτει την ηλιοκεντρική θεωρία, ο στόχος του ήταν ναμην θεωρήσει την προηγούμενη επιστολή (1611) ως ελαφρυντικό σε περίπτωση δίκης του.[6]Ο Παύλος Ε΄ αγιοποίησε μια μεγάλη σειρά από διακεκριμένες θρησκευτικές προσωπικότητες όπως οΚάρλο Μπορρομέο (1 Νοεμβρίου 1610), η Φράνσις οφ Ρόουμ (29 Μαίου 1608) καιο Καρδινάλιος Αλβέρτος του Λουβαίν (9 Αυγούστου 1621).[7]Τον Νοέμβριο του 1615 ο Παύλος Ε΄ δέχτηκε στην Ρώμη μια αποστολή του Ιάπωνα Σαμουράι Χασεκούρα Τσουνενάγκα.[8] Πέθανε (28 Ιανουαρίου 1621) ύστερα από μια σειρά από εγκεφαλικά που είχαν διάρκεια τρεις μήνες, τον διαδέχθηκε οΠάπας Γρηγόριος ΙΕ΄.
James I, De Triplici Nodo, Triplex Cuneus, (his anonymous pamphlet encouraging loyalty to the Crown, accompanied by letters from Paul V about the Catholic Church's opinion of the Oath of Allegiance, and James' responses to them).
Stephen A. Coston, King James VI & I and Papal Opposition, 1998.
